Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 เยเนซิศ 34 Bible Online

เยเนซิศ 34 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

เยเนซิศ 34

¹ฝ่ายดีนาบุตรที่นางเลอามีด้วยกันกับยาโคบนั้นได้ออกไปเยี่ยมหญิงสาวชาวเมืองนั้น.

²เมื่อเซเค็มบุตรฮะโมรชาติฮีวีผู้เป็นเจ้าเมืองนั้นเห็นนางสาวดีนา, ก็เอาไปหลับนอนทำการอนาจาร.

³จิตต์ใจของเซเค็มก็ผูกพันอยู่ในดีนาบุตรียาโคบ, ได้รักเขา. พูดเล้าโลมเอาใจเขา.

⁴และเซเค็มบอกฮะโมรบิดาของตนว่า, “จงขอหญิงสาวนี้ให้เป็นภรรยาข้าพเจ้า”

⁵เมื่อยาโคบได้ยินว่าผู้นั้นทำการอนาจารกับดีนาลูกสาวของตน, ก็นิ่งอยู่คอยบุตรชายที่อยู่นาเลี้ยงสัตว์กลับมาบ้าน.

⁶ฮะโมรบิดาของเซเค็มก็ไปหายาโคบพูดจาปรึกษากัน.

⁷เมื่อลูกชายยาโคบกลับมาจากนาได้ยินข่าวนั้น, ก็โทมนัศขัดใจโกรธนัก, เพราะคนนั้นทำชั่วในพวกยิศราเอล; คือได้นอนกับบุตรของยาโคบ, เป็นการไม่สมควร.

⁸ฮะโมรก็พูดจาปรึกษากับเขาทั้งหลายว่า, “จิตต์ใจเซเค็มบุตรของเรานี้ ผูกพันรักใคร่ในลูกสาวของท่านมากนัก: ขอให้หญิงนั้นเป็นภรรยาบุตรของเราเถิด.

⁹และเชิญท่านทั้งหลายจงทำการสมรสกับพวกเรา; ยกบุตรีของท่านให้กับพวกเรา, และรับบุตรีของเราให้พวกท่าน;

¹⁰ท่านทั้งหลายจะได้อยู่กับพวกเรา: แผ่นดินนี้จะอยู่ตรงหน้าท่าน; จงอาศัยเป็นที่ค้าขาย. และจงได้สมบัติมากในแผ่นดินนี้.”

¹¹เซเค็มบอกบิดาและพี่ชายของหญิงนั้นว่า, “จงเห็นแก่ข้าพเจ้าเถิด: ท่านเรียกเท่าไรข้าพเจ้าจะให้.

¹²ท่านจะเอาเงินทุนสินสอดและสิ่งของอีกสักเท่าไรก็ตามใจ, ท่านจะเรียกเท่าไรข้าพเจ้าจะให้: แต่จงให้หญิงนั้นเป็นภรรยาข้าพเจ้า.”

¹³ฝ่ายบุตรชายของยาโคบก็ตอบแก่เซเค็มและฮะโมรบิดาของเซเค็มเป็นกลอุบาย, เพราะเหตุเขาทำอนาจารแก่ดีนาน้องสาวนั้น;

¹⁴จึงบอกเขาว่า, “ที่เราจะยกน้องสาวของเราให้แก่คนที่ยังไม่ได้รับสุนัดนั้นก็ไม่ได้, จะเป็นความละอายแก่เรา.

¹⁵แต่เราจะยอมดังนี้: ถ้าท่านจะยอมเหมือนพวกเรา. คือให้ผู้ชายทั้งหลายรับสุนัด;

¹⁶เราจึงจะยอมให้บุตรีของเราแก่พวกท่าน, และจะรับบุตรีของท่านเป็นภรรยาของพวกเรา, และจะอาศัยอยู่เป็นพวกเดียวกัน.

¹⁷แต่หากว่าท่านทั้งหลายไม่ฟังคำเรา, ไม่รับสุนัด; เราจึงจะเอาบุตรของเราไปเสีย.”

¹⁸ฝ่ายฮะโมรและเซเค็มบุตรได้ยินดังนั้นก็เห็นชอบด้วย.

¹⁹และคนหนุ่มนั้นก็รีบทำตามเพราะมีความรักใคร่ในบุตรของยาโคบมาก: ท่านเป็นคนมีผู้นับหน้าถือตามากกว่าคนทั้งปวงในพงศ์ของบิดา.

²⁰และฮะโมรกับเซเค็มบุตรได้ออกไปที่ประตูเมืองบอกชาวเมืองทั้งปวงนั้นว่า,

²¹“คนเหล่านั้นมาอาศัยอยู่กับเราก็ถูกกันดี; เหตุฉะนี้เราจงให้เขาอาศัยค้าขายในแผ่นดินนี้; และนี่แหละแผ่นดินนี้กว้างขวางพอเขาอยู่ได้; เราจงรับบุตรีของเขาเป็นภรรยาพวกเรา, และยกบุตรีของเราให้เขา.

²²หากว่าเราทั้งหลายที่เป็นผู้ชายจะยอมรับสุนัดเหมือนพวกนั้น, พวกนั้นจะยอมอาศัยอยู่เป็นพวกเดียวกับเรา.

²³ฝูงสัตว์และทรัพย์สิ่งของ ๆ เขาก็จะเป็นของเรามิใช่หรือ? ถ้าเรายอมกระทำดังนั้นเขาจะยอมอยู่กับเรา.”

²⁴บรรดาชาวเมืองก็เห็นชอบด้วยฮะโมรและเซเค็มและผู้ชายทั้งปวงที่ออกไปจากประตูเมืองก็ได้รับสุนัด.

²⁵ครั้นอยู่มาอีกสามวันคนเหล่านั้นยังเจ็บอยู่, บุตรชายของยาโคบชื่อซีโมนและเลวี, เป็นพี่ชายของดีนา, ก็ถือดาบเข้าไปในเมืองด้วยใจกล้าหาญฆ่าผู้ชายในเมืองนั้นเสียสิ้น.

²⁶และเขาฆ่าฮะโมรและเซเค็มเสียด้วยดาบ, และพาดีนาออกจากเรือนเซเค็มนั้นไปเสีย.

²⁷บุตรชายของยาโคบนั้นกลับเข้าไปในเมืองเก็บเอาสิ่งของ ๆ คนที่ตายไปหมด, เพราะเขาได้ทำอนาจารกับน้องสาวนั้น.

²⁸เขาจึงปล้นเอาฝูงแกะ, ฝูงโค, ฝูงลา, และสิ่งของทั้งปวงในเมือง, และของในนา,

²⁹เอาบรรดาทรัพย์สมบัติ และเอาบุตรภรรยา ของคนเหล่านั้นไปเป็นชะเลย, และได้ริบเอาของในเรือนเสียทั้งสิ้น.

³⁰ฝ่ายยาโคบจึงพูดแก่ซีโมนและเลวีว่า, “เจ้ากระทำให้เราลำบากใจ, และให้ชาวเมืองคะนาอันกับชาติฟะริซีเกลียดชังเรา: เรามีผู้คนน้อยนัก, เขาทั้งหลายจะรุมกันมาฆ่าพวกเราเสีย, จะทำให้เราและครอบครัวเราพินาศเสียหมด.”

³¹แต่เขาตอบว่า, “มันจะทำกับน้องสาวของเราเหมือนเป็นหญิงแพศยาหรือ?”