Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 เยเนซิศ 43 Bible Online

เยเนซิศ 43 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

เยเนซิศ 43

¹การกันดารอาหารก็ยิ่งทวีหนักขึ้นในแผ่นดินนั้น.

²อยู่มาเมื่อสะเบียงอาหารที่ซื้อมาแต่แผ่นดินอายฆุบโตหมดแล้ว, บิดาจึงบอกแก่ลูกชายว่า, “จงไปซื้อข้าวมาสักหน่อย.”

³ยูดาจึงตอบแก่บิดาว่า, “ท่านผู้ใหญ่นั้นบัญชาแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นเด็ดขาดว่า, ‘ถ้าแม้นไม่พาน้องชายมาด้วยจะไม่ได้เห็นหน้าเราอีก.’

⁴ถ้าบิดายอมให้น้องไปด้วยข้าพเจ้า, ข้าพเจ้าก็จะไปซื้อข้าวให้บิดา;

⁵แต่ถ้าแม้นบิดาไม่ยอมให้น้องไป, ข้าพเจ้าทั้งหลายจะไม่ไป, เพราะท่านผู้นั้นได้บัญชาแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายว่า, ‘ถ้าไม่ได้น้องมาด้วย, จะไม่ได้เห็นหน้าเราอีก.’ ”

⁶ยิศราเอลจึงว่า, “เหตุไฉนเจ้าทำให้เราได้ความร้อนใจเช่นนี้: ที่ไปบอกแก่ท่านผู้นั้นว่ามีน้องชายอีก?”

⁷เขาจึงตอบว่า, “ท่านผู้ใหญ่นั้นได้ซักไซ้ไต่ถามถึงพวกข้าพเจ้าโดยถี่ถ้วน, ทั้งข้าพเจ้าและญาติพี่น้องของข้าพเจ้าทั้งหลายด้วยว่า: ‘บิดายังอยู่หรือไม่?’ ข้าพเจ้าทั้งหลายรับตามคำถามนั้น: จะล่วงรู้ว่าท่านบังคับให้พาน้องชายลงมาด้วยได้หรือ?”

⁸ยูดาจึงพูดแก่ยิศราเอลผู้บิดาว่า, “ขอท่านได้ให้เด็กนั้นไปกับฉัน, จะพากันไปเพื่อจะไม่พินาศ, แต่จะมีชีวิตเป็นอยู่, ทั้งพวกฉันและท่านกับลูกอ่อนทั้งหลายด้วย.

⁹ข้าพเจ้ารับประกันเด็กนั้น; ถ้าไม่พามาให้ท่านเห็นอีก, ท่านจงลงโทษข้าพเจ้าเถิด: ข้าพเจ้าจะสู้ทนรับโทษนั้นเป็นนิตย์:

¹⁰ถ้าข้าพเจ้าทั้งหลายไม่ช้าอยู่เช่นนี้, ก็จะได้กลับมาเป็นครั้งที่สองแล้ว.”

¹¹ฝ่ายยิศราเอลบิดาจึงบอกบุตรชายทั้งหลายว่า, “ถ้าอย่างนั้นจงทำอย่างนี้: คือจงเอาผลไม้อย่างดีที่มีในแผ่นดินนี้, ยางไม้หอม, กับน้ำผึ้ง, เครื่องหอมและมดยอบ, ลูกนัดและลูกอาลมอนใส่กะสอบเอาไปเป็นเครื่องบรรณาการแก่ท่านผู้ใหญ่นั้น;

¹²เอาเงินไปสองเท่า, คือทั้งเงินที่ติดมาในกะสอบนั้นก็ให้ติดมือกลับไปด้วย; ชะรอยเขาเผลอไป:

¹³จงพากลับไปหาท่านผู้ใหญ่กับน้องชายของเจ้าด้วย:

¹⁴ขอพระเจ้าผู้ทรงเดชานุภาพโปรดบันดาลให้ท่านผู้ใหญนั้นเมตตาแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย, ให้ปล่อยพี่ชายกับเบ็นยามินกลับมา. หากว่าจะต้องพลัดพรากจากบุตรไปก็ตามเถิด.”

¹⁵ฝ่ายบุตรก็เอาเครื่องบรรณาการ และเงินสองเท่ากับเบ็นยามินพากันไปยังแผ่นดินอายฆุบโต, ได้เข้าไปหาโยเซฟแล้วยืนอยู่ตรงหน้า

¹⁶เมื่อโยเซฟเห็นเบ็นยามินมากับพี่ชาย, จึงสั่งคนต้นเรือนว่า, “จงพาคนเหล่านี้ไปที่บ้านเรา; ให้ฆ่าสัตว์และจัดโต๊ะไว้, เพราะคนเหล่านี้จะมารับประทานด้วยกันกับเราในเวลาเที่ยง”

¹⁷คนต้นเรือนก็ทำตามคำโยเซฟสั่ง, แล้วพาพี่ชายเข้าไปในบ้าน.

¹⁸พี่ชายเหล่านั้นกลัว, เพราะเขาพาเข้าไปในเรือนโยเซฟ; จึงพูดกันว่า, “เขาพาพวกเรามาที่นี่เพราะเงินที่ติดไปในกะสอบครั้งก่อนนั้น; ท่านหาเหตุใส่โทษพวกเรา, จะจับตัวไว้เป็นทาส, ทั้งจะริบเอาลาด้วย.”

¹⁹เขาก็เข้าไปหาคนต้นเรือนของโยเซฟที่ประตูเรือน,

²⁰และพูดว่า, “ท่านเจ้าข้า, ข้าพเจ้าลงมาแต่ครั้งก่อนจะซื้อข้าวจริง ๆ;

²¹ครั้นข้าพเจ้าไปถึงที่พัก, ก็เปิดกะสอบออกดู, เห็นเงินอยู่ในปากกะสอบของพวกข้าพเจ้าทุกคน; เงินนั้นยังครบอยู่เหมือนแต่ก่อน: ข้าพเจ้าได้นำเงินนั้นติดมือกลับมาให้.

²²ข้าพเจ้าได้เอาเงินมาจะซื้อข้าวอีก: เงินที่อยู่ในกะสอบนั้นผู้ใดใส่ไว้ข้าพเจ้าไม่ทราบเลย.”

²³คนต้นเรือนจึงตอบว่า, “จงเป็นสุขเถิด, อย่าได้กลัวเลย: พระเจ้าของท่านและของบิดาท่านบันดาลให้มีเงินอยู่ในกะสอบ: เงินของท่านนั้นเราได้รับแล้ว.” คนต้นเรือนก็พาซีโมนออกมาหาเขา.

²⁴คนต้นเรือนก็พาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านของโยเซฟ, ตักน้ำให้เขาล้างเท้า, และจัดฟางให้ลาเขากิน.

²⁵พวกพี่ชายก็จัดเตรียมเครื่องบรรณาการไว้คอยท่ากว่าโยเซฟจะมาในเวลากลางวัน; ด้วยเขาได้ยินว่าโยเซฟจะมารับประทานโต๊ะด้วยกันที่นั่น

²⁶เมื่อโยเซฟกลับมาบ้าน, เขาก็ยกเครื่องบรรณาการที่จัดไว้พร้อมมาให้ในเรือน, แล้วกราบลงไหว้ถึงดิน.

²⁷โยเซฟได้ถามเขาว่า, “สบายอยู่หรือ? บิดาผู้ชะราที่พวกท่านพูดถึงครั้งก่อนนั้นสบายอยู่หรือ? ยังอยู่หรือ?”

²⁸เขาตอบว่า, “บิดาของข้าพเจ้าผู้ทาสของท่านยังอยู่ดี, ยังมีชีวิตอยู่;” แล้วเขาก็น้อมศีรษะลงกราบไหว้

²⁹โยเซฟเงยหน้าดูเบ็นยามินน้องชายมารดาเดียวกันแล้วถามว่า, “คนนี้เป็นน้องสุดท้องที่พวกท่านได้ว่าแก่เราครั้งก่อนนั้นหรือ?” โยเซฟจึงว่า, “บุตรเอ๋ย, ขอให้พระเจ้าทรงโปรดแก่เจ้า”

³⁰โยเซฟก็รีบออกไปจะร้องไห้, ด้วยสงสารน้องนัก; แล้วเข้าไปห้องใน, ร้องไห้อยู่ในห้อง.

³¹โยเซฟก็แข็งใจกลั้นน้ำตาล้างหน้าเสีย, แล้วกลับออกมาสั่งว่า, “จงจัดโต๊ะเถิด”

³²เขาก็ยกเครื่องส่วนของโยเซฟมาตั้งไว้แห่งหนึ่ง, ส่วนของพี่น้องแห่งหนึ่ง, ส่วนของพวกอายฆุบโตที่จะมารับประทานด้วยนั้นแห่งหนึ่ง; เพราะพวกอายฆุบโตจะรับประทานรวมกับพวกเฮ็บรายไม่ได้, ด้วยพวกอายฆุบโตถือ.

³³พวกพี่น้องก็นั่งตรงหน้าโยเซฟตามลำดับ, ตั้งแต่พี่ใหญ่ลงมาจนถึงน้องสุดท้อง: พี่ชายทั้งปวงจึงหลากใจนัก.

³⁴แล้วโยเซฟก็ส่งเครื่องรับประทานให้พี่ชายเหล่านั้น: แต่ของที่ส่งให้เบ็นยามินนั้นมากกว่าพี่ชายทั้ปวงถึงห้าเท่า. เขาทั้งหลายก็กินดื่มด้วยกันกับโยเซฟจนอิ่มหนำสำราญใจ