Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 เยเนซิศ 45 Bible Online

เยเนซิศ 45 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

เยเนซิศ 45

¹ครั้งนั้นโยเซฟอดกลั้นหัวหน้าพี่น้องที่ยืนอยู่นั้นมิได้; ก็ร้องสั่งว่า, “ให้คนทั้งปวงออกไปเสียจากเราเถิด!” จึงไม่มีผู้ใดยืนอยู่ด้วยกัน เมื่อโยเซฟแจ้งความให้พี่ชายรู้จักท่าน.

²แล้วโยเซฟได้ร้องไห้ด้วยเสียงอันดังจนชาติอายฆุบโตทั้งปวงในราชวังฟาโรได้ยิน.

³โยเซฟจึงบอกพี่ชายทั้งปวงว่า, “เราคือโยเซฟ; บิดาเรายังมีชีวิตอยู่หรือ?” ฝ่ายพวกพี่น้องไม่อาจตอบประการใด; ด้วยเขาตกใจกลัวนักต่อหน้าโยเซฟ.

⁴โยเซฟจึงบอกพี่ชายว่า, “เชิญเข้ามาให้ใกล้เราเถิด.” เขาก็เข้ามาใกล้. แล้วโยเซฟว่า, “เราคือโยเซฟน้องที่ท่านทั้งหลายได้ขายไปยังประเทศอายฆุบโต.

⁵แต่บัดนี้อย่าเป็นทุกข์ไปเลย: อย่าขึ้งโกรธแก่ตัวเอง: เพราะการที่ขายเรามาที่นี่เป็นด้วยพระเจ้าได้ทรงใช้เราให้มาข้างหน้าพวกท่าน, เพื่อจะได้ช่วยชนทั้งหลายให้รอดชีวิต.

⁶เพราะการกันดารอาหารในแผ่นดินได้ล่วงไปสองปีแล้ว: ยังอีกห้าปีจะทำนาหรือเกี่ยวข้าวไม่ได้เลย.

⁷พระเจ้าทรงบันดาลให้เรามาก่อนท่านทั้งหลาย, เพื่อจะได้อุปถัมภ์วงศ์ตระกูลไว้ในแผ่นดิน, และช่วยให้รอดชีวิตด้วยความอุปการะอันใหญ่หลวง.

⁸มิใช่ท่านทั้งหลายเป็นผู้ให้เรามา, แต่พระเจ้าทรงบันดาลให้มา: พระองค์ทรงโปรดให้เราเป็นเหมือนบิดาแห่งกษัตริย์ฟาโร, และเป็นใหญ่ในราชวัง, ให้ครอบครองทั่วแผ่นดินอายฆุบโต.

⁹จงรีบขึ้นไปยังบิดาเราบอกว่า, ‘โยเซฟบุตรของท่านสั่งดังนี้ว่า, “พระเจ้าได้โปรดให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ครอบครองแผ่นดินอายฆุบโตทั้งสิ้น:

¹⁰ท่านจะได้อาศัยในเมืองโฆเซ็นอยู่ใกล้กับข้าพเจ้า, ทั้งกับท่านกับลูกหลาน และฝูงแกะ ฝูงโค และทรัพย์ของท่านทั้งหมด.

¹¹ข้าพเจ้าจะบำรุงรักษาท่านที่นั้น; ด้วยยังจะกันดารอาหารไปอีกห้าปี; เกลือกว่าท่านและครอบครัวและบรรดาพรรคพวกของท่านจะขัดสนไป.” ’

¹²นี่แน่ะ, ท่านก็เห็นด้วยตาของท่านทั้งหลาย, และตาของเบ็นยามินน้องก็เห็นด้วยว่าเป็นปากของข้าพเจ้าเองที่พูดจากับท่านทั้งหลาย.

¹³ท่านทั้งหลายจงเล่าถึงยศศักดิ์ที่ข้าพเจ้ามีอยู่ในประเทศอายฆุบโต; และการที่ท่านได้เห็นนั้นจงเล่าให้บิดาฟังทุกประการ; ท่านจงรีบพาบิดาเราลงมาที่นี่.”

¹⁴โยเซฟก็กอดคอเบ็นยามินน้องแล้วร้องไห้, และเบ็นยามินก็กอดคอโยเซฟร้องไห้เหมือนกัน.

¹⁵โยเซฟจึงกอดจุบพี่ชายทั้งปวงด้วยร้องไห้: แล้วพี่ชายก็สนทนากันกับโยเซฟ

¹⁶การที่พี่ชายของโยเซฟมานั้นก็ลือไปทั่วราชวังฟาโร, ฟาโรกับข้าราชการก็พากันยินดี.

¹⁷กษัตริย์ฟาโรรับสั่งแก่โยเซฟว่า, “จงพูดกับพี่ชายว่า, ‘จงทำดังนี้: คือเอาของบรรทุกสัตว์กลับไปแผ่นดินคะนาอัน,

¹⁸พาบิดาและครอบครัวของเขามาหาเรา; เราจะประทานของดีในแผ่นดินอายฆุบโตให้เขา, จะบำรุงเลี้ยงเขาให้อุดมบริบูรณ์.

¹⁹ท่านทั้งหลายจงทำดังนี้ตามรับสั่ง: จงเอารถจากประเทศอายฆุบโตไปรับบุตรภรรยาและบิดาของทานทั้งหลายมา.

²⁰อย่าอาลัยเสียดายทรัพย์สมบัติเลย; ด้วยของอันดีทั่วประเทศอายฆุบโตเป็นของท่านทั้งหลายแล้ว.’ ”

²¹พวกบุตรยิศราเอลก็ได้ทำดังนั้น: โยเซฟจึงจัดแจงรถให้เขาตามรับสั่งของฟาโร, กับให้สะเบียงอาหารรับประทานกลางทาง.

²²โยเซฟให้เสื้อผ้าคนละสำรับ; แต่ให้เงินตราแก่เบ็นยามินนั้นสามร้อยแผ่นกับเสื้อผ้าห้าสำรับ.

²³ของที่โยเซฟได้ฝากไปให้บิดานั้นคือลาสิบตัวบรรทุกของวิเศษต่างๆ ซึ่งมีในประเทศอายฆุบโต, และลาตัวเมียอีกสิบตัวบรรทุกข้าว, ขนม, และสะเบียงอาหารสำหรับให้บิดารับประทานในกลางทาง.

²⁴โยเซฟก็ส่งพี่ชายไป, จึงสั่งเขาว่า, “จงระวังดีๆ, อย่าได้วิวาทกันในกลางทาง.”

²⁵พวกพี่ชายก็พากันออกไปจากแผ่นดินอายฆุบโตไปถึงยาโคบบิดาที่เมืองคะนาอัน;

²⁶จึงบอกบิดาว่า, “โยเซฟยังมีชีวิตอยู่, ได้ครองทั่วแผ่นดินอายฆุบโต;” แต่ยาโคบก็อัดอั้นตันใจอยู่. เพราะยังไม่เชื่อ,

²⁷เขาก็เล่าคำที่โยเซฟสั่งมาให้บิดาฟังทุกประการ: เมื่อยาโคบได้เห็นรถที่โยเซฟให้มารับตน. ก็ชื่นใจขึ้น:

²⁸ยิศราเอลจึงว่า, “เราอิ่มใจแล้ว; โยเซฟบุตรของเรายังมีชีวิตอยู่; เราจะไปหาบุตรของเราก่อนตาย.”