Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 เยเนซิศ 8 Bible Online

เยเนซิศ 8 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

เยเนซิศ 8

¹พระเจ้าทรงระลึกถึงโนฮากับสรรพสัตว์ที่มีชีวิต และสัตว์ใช้ทั้งหลายที่อยู่ด้วยโนฮาในนาวานั้น, จึงทรงบันดาลให้ลมพัดมาเหนือแผ่นดิน, และน้ำทั้งปวงก็กลับลดลง.

²ตาน้ำและบ่อน้ำพุทั้งหลายที่พลุ่งขึ้นจากบาดาล และช่องฟ้าสวรรค์ทั้งปวงก็ปิด, ฝนจากฟ้าก็หยุด,

³น้ำก็กลับลดลงจากแผ่นดินเสมอทุกวัน. เมื่อร้อยห้าสิบวันนั้นล่วงไปแล้ว น้ำก็ยุบลงแห้ง.

⁴ถึง ณ วันที่สิบเจ็ดของเดือนที่เจ็ดนาวาก็ค้างอยู่ที่ยอดภูเขาอะราราด.

⁵น้ำนั้นก็ลดน้อยลงทุกวัน ๆ จนถึงเดือนที่สิบ: เมื่อเดือนที่สิบขึ้นค่ำหนึ่งก็พอแลเห็นยอดภูเขาต่าง ๆ ได้

⁶ครั้นอยู่มาครบสี่สิบวันแล้ว. โนฮาก็เปิดหน้าต่างที่ทำไว้ในเรือนั้น.

⁷ปล่อยกาไปตัวหนึ่ง; กาก็บินไปมาจนน้ำลดแห้งจากแผ่นดิน.

⁸โนฮาก็ปล่อยนกเขาตัวหนึ่งจะใคร่รู้ว่าน้ำลดถึงพื้นแผ่นดินแล้วหรือยัง.

⁹แต่นกเขานั้นไม่มีที่จะจับอาศัยอยู่ได้จึงบินกลับมาหาโนฮาที่นาวา เพราะน้ำยังท่วมพื้นแผ่นดินอยู่; โนฮาจึงยื่นมือออกไปจับนกเขานั้นเข้ามาไว้ด้วยกันในนาวา.

¹⁰โนฮาคอยอยู่อีกเจ็ดวันจึงปล่อยนกเขาไปจากนาวาอีก;

¹¹ครั้นเวลาเย็น นกเขาก็กลับมายังโนฮา, และนี่แน่ะนกนั้นคาบใบมะกอกเทศเขียวสดมา: โนฮาจึงรู้ว่าน้ำลดถอยจากแผ่นดินแล้ว.

¹²โนฮาคอยอยู่อีกเจ็ดวันจึงปล่อยนกเขานั้นไป: นกนั้นก็ไม่กลับมาหาโนฮาอีกเลย

¹³เมื่อโนฮาอายุได้หกร้อยเอ็ดปี, เป็นวันที่หนึ่งของเดือนต้นปีนั้น, น้ำก็แห้งจากแผ่นดิน: โนฮาก็เปิดหลังคาที่ปิดนาวาแลดูเห็นว่าพื้นดินแห้ง.

¹⁴ครั้นถึงเดือนที่สองวันที่ยี่สิบเจ็ดแผ่นดินก็แห้งแล้ว.

¹⁵พระเจ้าจึงตรัสแก่โนฮาว่า,

¹⁶“เจ้าจงออกไปจากนาวาเถิด, ทั้งภรรยาบุตรชายและบุตรสะใภ้ของเจ้าด้วย.

¹⁷จงพาสรรพสัตว์ที่มีอยู่ด้วยเจ้าทุกอย่างที่มีชีวิตคือนก, สัตว์ใช้และสรรพสัตว์ที่เลื้อยคลาน, ให้ออกมา; เพื่อจะได้เกิดพืชพันธุ์มากหลายทวีขึ้นบนแผ่นดิน.”

¹⁸โนฮาก็ออกไปทั้งบุตรภรรยาและบุตรสะใภ้ด้วยกัน:

¹⁹บรรดาสัตว์ที่มีชีวิตและที่เลื้อยคลาน, กับบรรดานก, และสารพัตรสัตว์ที่เลื้อยคลานบนแผ่นดิน ตามเพศพันธุ์ของมันก็ได้ออกไปจากนาวา

²⁰โนฮาก็ก่อแท่นบูชาพระยะโฮวา, แล้วเลือกเอาสัตว์ และนกที่สะอาดทุกอย่างมาเผาถวายบูชาที่แท่นนั้น.

²¹ฝ่ายพระยะโฮวาทรงดมกลิ่นหอมหวาน, แล้วทรงดำริในพระทัยว่า, “เราจะไม่สาปแผ่นดินเพราะเหตุมนุษย์อีกต่อไป, เพราะว่าความคิดในใจของมนุษย์นั้นล้วนแต่ชั่วตั้งแต่เด็กมา; เราจะไม่ประหารบรรดาสัตว์ที่มีชีวิตอีก, เหมือนอย่างที่เราได้กระทำแล้วนั้น.

²²แต่นี้ไปจนสิ้นโลกจะมีฤดูหว่านกับฤดูเกี่ยว, ฤดูหนาวกับฤดูร้อน, และวันกับคืนไม่ขาดอีกเลย