Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ซามูเอลฉะบับสอง 16 Bible Online

ซามูเอลฉะบับสอง 16 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ซามูเอลฉะบับสอง 16

¹ครั้นดาวิดเสด็จไปเลยยอดภูเขาหน่อยหนึ่ง, ก็ทรงเห็นซีบาบ่าวมะพีโบเซ็ธมาเฝ้า, กับลาที่ผูกอานแล้วคู่หนึ่ง, บรรทุกขนมสองร้อยก้อน, ผลองุ่นแห้งร้อยพวง, ผลไม้ร้อยผล, และน้ำองุ่นขวดหนึ่ง.

²จึงมีพระราชดำรัสถามซีบาว่า, ของเหล่านี้เจ้าเอามาทำอะไร? ซีบาทูลว่า, (มาถวาย) ลาเพื่อราชวงศ์จะได้ทรง; ขนมกับผลไม้เพื่อเลี้ยงชายหนุ่ม; และน้ำองุ่นเพื่อผู้อ่อนล้าตามป่าดอนจะได้ดื่ม.

³กษัตริย์ทรงถามว่า, ราชบุตรของเจ้านายอยู่ที่ไหน? ซีบาทูลว่า, ยังอยู่ที่กรุงยะรูซาเลม: เพราะท่านว่า, คราวนี้พวกยิศราเอลจะคืนราชสมบัติของราชบิดาให้เรา.

⁴กษัตริย์ก็ทรงตรัสแก่ซีบาว่า, ดูเถิดทรัพย์ของมะพีโบเซ็ธตกอยู่กับเจ้าทั้งสิ้น. เขาทูลว่า, ข้าพเจ้ากราบลงทูลขอเดชะพระกรุณาคุณเป็นที่พึ่ง

⁵ครั้นกษัตริย์ดาวิดเสด็จมายังตำบลบะฮูริม, ทรงเห็นชายผู้หนึ่งเป็นญาติวงศ์ของซาอูลชื่อซิมอีบุตรเฆรา: เดินออกมาพลางด่าพลาง.

⁶เอาหินขว้างกษัตริย์ดาวิด, ทั้งบริวาร, มีพรรคพวกและทหารกล้าหาญแวดล้อมข้างขวาข้างซ้าย.

⁷ซิมอีก็ด่าว่า, อ้ายพาลผู้ร้ายไปเสียฯ:

⁸พระยะโฮวาทรงแก้แค้นราชวงศ์ซาอูลให้โลหิตทั้งสิ้นตกทับเจ้าผู้แย่งราชสมบัติขึ้นครอบครองแทน, พระยะโฮวาทรงประทานราชสมบัติไว้ในอำนาจอับซาโลมบุตรเจ้า: ดูเถิดโทษแห่งความชั่วมาถึงตัวเองแล้ว, เหตุว่าเจ้าเป็นผู้ร้ายทำให้โลหิตตก

⁹อะบีซัยบุตรซะรูยาทูลว่า, ทำไมปล่อยให้สุนัขตายตัวนี้ด่ากษัตริย์เล่า? ขออนุญาตให้ข้าพเจ้าข้ามไปตัดศีรษะให้ขาด.

¹⁰ฝ่ายกษัตริย์จึงมีพระราชดำรัสว่า, เรามีธุระอะไรกับเจ้าทั้งสองผู้บุตรซะรูยา? เมื่อเขาด่า, ด้วยมีรับสั่งแต่พระยะโฮวาว่าจงด่าดาวิด, ใครจะห้ามว่าทำเช่นนี้ทำไมเล่า?

¹¹อนึ่งดาวิดทรงตรัสแก่อะบีซัยและบรรดาพรรคพวกว่า, แม้ว่าราชบุตรอันเกิดมาแต่เนื้อของเราก็ยังหาช่องที่จะสังหารชีวิตเราเสีย, ชนตระกูลเบ็นยามินนี้จะทำแก่เราได้ยิ่งกว่านั้นอีก? ช่างเขา, ให้เขาด่าไปเถิด, ด้วยมีรับสั่งแต่พระยะโฮวาให้ด่า.

¹²บางทีพระยะโฮวาจะทรงทอดพระเนตรประทานคุณให้แทนคำที่เขาด่าวันนี้.

¹³ดาวิดกับพรรคพวกก็เดินทางต่อไป, และซิมอีก็ไปตามเนินเขาตรงกันข้าม, เดินพลางด่าพลาง, ทั้งเอาก้อนหินกับฝุ่นขว้างข้ามมา.

¹⁴ฝ่ายกษัตริย์กับบรรดาพรรคพวกเดินทางมาก็เหนื่อยอ่อนกำลัง, จึงหยุดพักให้มีแรงขึ้นที่นั่น

¹⁵ฝ่ายอับซาโลมกับบรรดาพลไพร่ยิศราเอลมายังกรุงยะรูซาเลม, อะฮีโธเฟลก็ตามเสด็จมาด้วย.

¹⁶เมื่อฮูซัยชาวอะระคี, มิตรสหายของดาวิดมาเฝ้าอับซาโลม, ฮูซัยทูลอับซาโลมว่า, ขอให้กษัตริย์ทรงพระเจริญเถิดๆ.

¹⁷อับซาโลมทรงถามฮูซัยว่า, คุณของเจ้าต่อมิตรสหายเป็นอย่างนี้หรอ? เหตุไรไม่ไปตามมิตรสหายเล่า?

¹⁸ฮูซัยทูลตอบอับซาโลมว่า, ไม่ใช่, แต่พระยะโฮวาและพลไพร่นี้กับบรรดาพวกยิศราเอลเลือกผู้ใด, ข้าพเจ้าจะอยู่ฝ่ายผู้นั้น.

¹⁹อนึ่งสมควรข้าพเจ้าจะปฏิบัติผู้ใด, ควร (ปฏิบัติ) ต่อพระพักตรราชโอรสเหมือนได้ปฏิบัติต่อพระพักตรพระราชบิดามิใช่หรือ? ต่อพระพักตรของท่านข้าพเจ้าจะปฏิบัติดังนั้นแหละ

²⁰อับซาโลมรับสั่งถามอะฮีโธเฟลว่า, จงบอกว่าควรเราจะทำอย่างไรดี.

²¹อะฮีโธเฟลทูลอับซาโลมว่า, จงเข้าไปสังวาสกับสนมของราชบิดาซึ่งท่านให้เฝ้ารักษาราชวัง, พอบรรดาพวกยิศราเอลได้ยินว่าพระราชบิดา, เบื่อหน่ายเกลียดท่านมือชนทั้งปวงฝ่ายท่านจึงจะมีกำลังขึ้น.

²²เขาทำกะโจมบนหลังคาราชวังให้อับซาโลมสังวาสกับสนมของพระราชบิดาให้แจ้งแก่บรรดาพวกยิศราเอล.

²³คำปรึกษาซึ่งอะฮีโธเฟลทูลในคราวนั้นดุจได้ทูลถามพระเจ้า, คำปรึกษาซึ่งอะฮีโธเฟลทูลดาวิดก็ดี, หรือทูลอับซาโลมก็ดี, ย่อมเป็นเช่นนั้นทั้งสิ้น