Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พงศาวดารกษัตริย์ฉะบับสอง 5 Bible Online

พงศาวดารกษัตริย์ฉะบับสอง 5 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พงศาวดารกษัตริย์ฉะบับสอง 5

¹นามานแม่ทัพของกษัตริย์ซุเรีย, เป็นคนมีความชอบต่อกษัตริย์, และมียศสูง, เหตุว่าโดยท่านนั้นพระยะโฮวาทรงโปรดให้ประเทศซุเรียมีชัย: ท่านเป็นคนสำคัญ, มีสติปัญญากล้าหาญและมีฝีมือ, แต่เป็นโรคเรื้อน.

²กองทหารซุเรียได้ยกไปทำศึกในประเทศยิศราเอล, มีเด็กหญิงคนหนึ่งติดมาในพวกชะเลยที่เขาจับได้; เด็กหญิงนั้นได้ปรนนิบัติภรรยาของนามาน.

³เด็กหญิงนั้นได้พูดกับนายว่า, ถ้านามานนายของข้าพเจ้าอยู่กับผู้พยากรณ์ที่กรุงซะมาเรียก็จะดีมาก! ด้วยผู้พยากรณ์อาจรักษาท่านให้หายจากโรคเรื้อน.

⁴มีผู้ไปเรียนนามานว่า, เด็กหญิงซึ่งมาจากประเทศยิศราเอลได้พูดดังนั้น.

⁵ฝ่ายกษัตริย์ซุเรียตรัสว่า, จงไปเถิด, เราจะฝากหนังสือถึงกษัตริย์ยิศราเอลด้วย. แล้วนามานก็นำเงินสิบตลัน, ทองคำหกพันแผ่น, และเสื้อผ้าสิบสำรับไป.

⁶ท่านถือสาส์นไปถวายกษัตริย์ยิศราเอล, ความว่า, เมื่อท่านรับหนังสือนี้, ข้าพเจ้าได้ใช้นามานผู้ทาสของข้าพเจ้ามาเฝ้าท่านด้วย, เพื่อท่านจะได้รักษาให้เขาหายจากโรคเรื้อน.

⁷เมื่อกษัตริย์ได้อ่านสาส์นนั้นแล้ว, ก็ฉีกเครื่องฉลองพระองค์เสีย, ตรัสว่า, เราเป็นพระเจ้าซึ่งอาจบันดาลให้ตายหรือให้เป็นขึ้นได้หรือ, ซึ่งท่านได้ส่งคนโรคเรื้อนมาให้เรารักษาให้หายจะหายหรือ? เหตุฉะนี้ขอพิจารณาดูเถิด, ท่านพาลหาเหตุต่อเราอย่างไร

⁸เมื่ออะลีซาคนแห่งพระเจ้านั้นได้ยินเรื่องกษัตริย์ยิศราเอลว่า, ได้ทรงฉีกฉลองพระองค์, ก็ใช้คนไปทูลว่า, เหตุไฉนจึงฉีกเครื่องฉลองพระองค์? จงให้คนนั้นมาหาข้าพเจ้าเถิด, แล้วท่านจะรู้ว่ายังมีผู้พยากรณ์ในประเทศยิศราเอล.

⁹นามานก็ขี่รถม้ามายืนอยู่ที่ประตูบ้านของอะลีซา.

¹⁰อะลีซาก็ใช้คนไปบอกท่านว่า, จงไปอาบน้ำในแม่น้ำยาระเดนเจ็ดหน, แล้วเนื้อของท่านจะกลับเป็นปรกติอย่างเดิม, ท่านจะหายโรคเป็นสะอาด.

¹¹แต่นามานโกรธ, และไปเสีย, พูดว่า, ดูเถอะ, ข้าคิดว่า, ท่านจะออกมาหาข้า, และยืนอธิษฐานออกพระนามแห่งพระยะโฮวาพระเจ้าของท่าน แล้วโบกมือเหนือแผลทำให้หายจากโรคเรื้อน.

¹²อะบานาและฟารพาร, แม่น้ำแห่งเมืองดาเมเซ็คนั้น, ไม่ดีกว่าแม่น้ำทั้งปวงในประเทศยิศราเอลหรือ? ข้าจะอาบในแม่น้ำเหล่านั้น, และหายโรคให้สะอาดไม่ได้หรือ? ท่านก็หันไปจากที่นั่นด้วยความโกรธ.

¹³แต่บ่าวของท่านแอบเข้ามาใกล้เรียนท่านว่า, บิดาเจ้าขา, ถ้าผู้พยากรณ์นั้นได้สั่งให้ท่านทำการใหญ่, ท่านจะยอมกระทำมิใช่หรือ? ยิ่งกว่านั้นเท่าใดควรจะกระทำ, เมื่อท่านสั่งว่าจงไปอาบน้ำและหายโรคเป็นสะอาด?

¹⁴แล้วท่านก็ลงไปอาบน้ำ, จุ่มตัวลงในแม่น้ำยาระเดนเจ็ดหน, ตามคำสั่งของคนแห่งพระเจ้า: เนื้อของท่านก็เกิดใหม่เหมือนอย่างเนื้อของเด็กอ่อน, และท่านก็หายโรคเป็นสะอาด

¹⁵ฝ่ายนามานกับพรรคพวกกลับมาหาคนแห่งพระเจ้า, ยืนต่อหน้าท่านกล่าวว่า: นี่แน่ะ, ข้าพเจ้ารู้แน่ว่า, ไม่มีพระเจ้าอื่นเลยทั่วพิภพ เว้นแต่พระเจ้าของชาติยิศราเอล: เหตุฉะนี้, ขอจงรับของกำนัลแต่ทาสของท่านเถิด.

¹⁶แต่อะลีซาตอบว่า, พระยะโฮวาทรงพระชนม์อยู่, และข้าพเจ้ายืนต่อพระพักตรพระองค์แน่ฉันใด, ข้าพเจ้าจะไม่รับอะไรเลยแน่ฉันนั้น. นามานวิงวอนให้รับแต่ท่านไม่รับ.

¹⁷นามานจึงพูดว่า, ถ้าเป็นดังนั้นแล้ว, ข้าพเจ้าขอดินพอบรรทุกลาสองตัวให้ผู้ทาสของท่านนำไป? ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่นี้ไปผู้ทาสของท่านจะไม่ถวายบูชาเพลงหรือบูชาอื่นๆ แก่เหล่าพระอื่นเลย, เว้นแต่พระยะโฮวา.

¹⁸ในสิ่งนี้ขอพระยะโฮวาทรงโปรดยกโทษผู้ทาสของท่าน, คือเมื่อนายของข้าพเจ้าจะเข้าไปในโบสถ์ของพระริมโมนจะนมัสการที่นั่น, และมือข้าพเจ้าได้พะยุงท่าน, และข้าพเจ้าได้น้อมตัวลงในโบสถ์ของพระริมโมนนั้น: ขอพระยะโฮวาทรงโปรดยกโทษผู้ทาสของท่านในสิ่งนี้.

¹⁹อะลีซาจึงกล่าวแก่ท่านว่า จงไปเป็นสุขเถิด. แล้วท่านก็ลาไปจากอะลีซาได้หน่อยหนึ่ง

²⁰แต่เฆฮะซีทาสของอะลีซาคนของพระเจ้านั้นคิดว่า, นี่แน่ะ, นายของข้าพเจ้าได้ทำคุณแก่นามานชาวซุเรียนั้น, และมิได้รับของตอบแทนซึ่งได้นำมาให้: แต่พระยะโฮวาได้ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด, ข้าพเจ้าจะวิ่งตามไปเอาของมาจากท่านบ้างแน่ฉันนั้น.

²¹ดังนั้นเฆฮะซีก็ได้ตามนามานไป. เมื่อนามานเห็นคนกำลังวิ่งตามมา, ท่านก็ลงจากรถต้อนรับเขา, ถามว่า, อยู่สะบายกันหมดหรือ?

²²เขาจึงตอบว่า, อยู่สะบายดี. นายของข้าพเจ้าใช้ข้าพเจ้ามาสั่งว่า, ดูเถอะ บัดนี้มีคนหนุ่มสองคนเป็นศิษย์แห่งผู้พยากรณ์มาจากภูเขาเขตต์แดนเอฟรายิมมาหาข้าพเจ้า. ขอท่านโปรดให้เงินเขาสักตลันหนึ่ง, กับเสื้อผ้าสักสองสำรับเถิด.

²³นามานจึงว่า, ขอจงรับเงินไปสองตลันเถิด. แล้วท่านก็ยัดเยียดเงินให้เขาเอาไปสองตลันซึ่งเป็นเงินสองถุง, กับเสื้อผ้าสองสำรับ, ท่านให้บ่าวสองคนแบกไปข้างหน้าเฆฮะซี.

²⁴พอมาถึงเนินเขาแล้ว, เขาก็รับของจากคนเหล่านั้นเก็บไว้ในเรือน: แล้วก็ให้คนเหล่านั้นกลับไป.

²⁵เมื่อเฆฮะซีเข้าไปยืนต่อหน้านาย. อะลีซาจึงถามว่า, นี่แน่ะ, เฆฮะซีเจ้ามาจากไหน? เขาตอบว่า, ทาสของท่านมิได้ไปไหน.

²⁶อะลีซาจึงว่า, จิตต์ใจของข้ามิได้ไปกับเจ้าหรือ? เมื่อคนนั้นได้ลงจากรถหันพบเจ้า, นี่เป็นโอกาสเหมาะที่จะได้รับเงินเสื้อผ้า, สวนมะกอกเทศ, สวนองุ่น, ฝูงโค, และทาสชายหญิงหรือ?

²⁷เหตุฉะนี้โรคเรื้อนของนามานคงจะติดกับเจ้า, และเผ่าพันธุ์ของเจ้าเป็นนิตย์. แล้วเขาก็ออกไปจากท่านเป็นโรคเรื้อนขาวดุจหิมะ