Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 13 Bible Online

โยบ 13 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 13

¹“เออ, สิ่งทั้งหมดเหล่านี้ตาของข้าฯ ก็ได้เห็นแล้ว, และหูของข้าฯ ก็ได้ยินและเข้าใจแล้ว.

²อะไรๆ ที่ท่านรู้, ข้าฯ ก็รู้ด้วยดุจกัน. ข้าฯ ก็ไม่เลวไปกว่าท่าน,

³แต่ข้าฯ อยากจะพูดกับพระเจ้า, ข้าฯ ปรารถนาจะโต้ตอบกับพระองค์.

⁴ส่วนท่านเป็นผู้แต่งคำมุสา. ท่านเป็นแพทย์ที่ใช้ไม่ได้ทั้งนั้น.

⁵โอ, หากท่านจะพากันนิ่งเสียก็จะดีกว่า! นั่นแหละจึงจะแสดงว่าท่านมีปัญญา

⁶“บัดนี้จงฟังคำต่อว่าของข้าฯ บ้าง, และเอียงหูฟังคำตัดพ้อแห่งริมฝีปากของข้าฯ เถิด.

⁷ท่านจะพูดผิดๆ แก้ตัวแทนพระเจ้าหรือ? และกล่าวหลอกลวงแทนพระองค์หรือ?

⁸ท่านจะทำตัวเข้าข้างพระองค์หรือ? ท่านจะตั้งตัวเป็นทนายว่าต่างพระเจ้าหรือ?

⁹ถ้าหากว่าพระเจ้าจะทรงสอดส่องตรวจดูท่านจะเป็นการดีสำหรับท่านไหม? ท่านจะหลอกลวงพระองค์ดุจมนุษย์หลอกกันได้หรือ?

¹⁰พระองค์คงจะต่อว่าท่านเป็นแน่, และถ้าท่านแอบลำเอียงเข้ากับฝ่ายใดก็ตาม.

¹¹ท่านจะไม่เกรงเดชานุภาพของพระองค์หรือ? และไม่เกรงว่าภัยพิบัติของพระองค์จะทับถมลงมายังท่านหรือ?

¹²ข้ออ้างของท่านเป็นดุจกองขี้เถ้า, และข้อโต้เถียงของท่านก็เป็นแต่เพียงกองฝุ่น

¹³“นิ่ง! ปล่อยให้ข้าฯ พูดคนเดียวเถิด. จะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นแก่ข้าฯ ก็ตามที.

¹⁴เหตุไรข้าฯ จึงยอมกัดเนื้อด้วยฟันของข้าฯ เอง, และกำดวงใจไว้ในมือของข้าฯ.

¹⁵แม้ว่าพระองค์ทรงสังหารข้าฯ เสีย, ข้าฯ ก็ยังไว้วางใจในพระองค์. แต่ข้าฯ ก็จะโต้เถียงตามที่ข้าฯ เห็นชอบฉะเพาะพระองค์.

¹⁶พระองค์จะเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของข้าฯ: ด้วยว่าคนที่ไม่นับถือพระเจ้าจะไม่มาปรากฏตัวฉะเพาะพระพักตรพระองค์.

¹⁷จงสนใจฟังคำพูดและคำแถลงการณ์ของข้าฯ เถิด!

¹⁸นี่แน่ะบัดนี้ข้าฯ ได้เรียบเรียงข้อความแก้คดีของข้าฯ ไว้เสร็จแล้ว: ข้าฯ รู้แล้วว่าข้าฯ จะเป็นฝ่ายถูก.

¹⁹ใครเล่าจะมากล่าวอ้างว่าข้าฯ ผิด? ถ้าผิดจริง, ข้าฯ ก็ยอมนิ่งและยอมตายเลยทีเดียว

²⁰“เเต่โอพระเจ้าข้า, ขอทรงเลิกทำสองอย่างแก่ข้าฯ, แล้วข้าฯ จะไม่ซ่อนตัวจากพระพักตรของพระองค์.

²¹คือ, ทรงยกพระหัตถ์ของพระองค์ไปเสียให้ไกลจากข้าฯ, และอย่าทรงทำให้ข้าฯ หวาดกลัวด้วยภัยพิบัติของพระองค์เลย.

²²แล้วพระองค์ทรงเรียกข้าฯ เถิด, ข้าฯ จะทูลตอบพระองค์. หรือจะทรงให้ข้าฯ พูด, และพระองค์จะทรงตอบก็ได้

²³“บาปและผิดของข้าฯ มีเท่าไหน? โปรดทรงชี้แจงให้ข้าฯ ทราบว่าข้าฯ ได้ทำผิดและทำบาปอะไรบ้าง.

²⁴ทำไมทรงหันพระพักตรไปเสียจากข้าฯ ? และทรงถือเอาว่าข้าฯ เป็นศัตรูของพระองค์?

²⁵ทำไมหนอพระองค์จึงทรงพัดใบไม้แห้งให้ปลิวไปปลิวมา, และทรงไล่ผจญเศษฟางอันเหี่ยวแห้งเช่นนี้?

²⁶“เป็นไฉนพระองค์ทรงบันทึกสิ่งที่ขื่นขม อันเป็นปฏิปักข์ต่อข้าฯ ? และทรงบังคับให้ข้าฯ รับโทษผิดบาปที่ได้กระทำมาแล้วแต่ยังหนุ่มอยู่นั้น?

²⁷พระองค์ทรงล่ามเท้าของข้ากับขอนไม้, ทรงสะกดรอยของข้าฯ ไปทุกหนทุกแห่ง, และทรงขีดเส้นจำกัดเขตต์ให้ข้าฯ เดิน.

²⁸และเขาผู้นั้นก็เปื่อยพังไปดุจสิ่งที่ค่อยๆ เน่าไป, เช่นเดียวกับเสื้อผ้าที่ถูกมอดกิน.”