Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 14 Bible Online

โยบ 14 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 14

¹“อันมนุษย์ซึ่งเกิดจากเพศหญิงย่อมมีแต่วันเวลาน้อยนัก, และประกอบไปด้วยความทุกข์ยากลำบาก.

²เขาเกิดมาเช่นกับดอกไม้ดอกหนึ่ง, แล้วก็เหี่ยวแห้งไป; เขาอันตรธานไปดุจเงา, และไม่คงอยู่ต่อไปเลย.

³ส่วนพระองค์ทรงลืมพระเนตรแลดูมนุษย์อย่างเช่นนั้น, และทรงนำเขาไปเป็นคู่ความกับพระองค์หรือ?

⁴ใครจะนำของสะอาดออกจากของสกปรกได้? ไม่มีใครทำได้เลย.

⁵โดยเหตุที่วันเวลาของเขาได้ทรงกำหนดไว้แล้ว, และจำนวนเดือนแห่งชีวิตของเขาก็อยู่ในพระดำริ, และโดยเหตุที่พระองค์ทรงขีดเส้นคั่นแดนไว้ซึ่งเขาจะข้ามไม่ได้;

⁶ทรงโปรดหันพระพักตรไปจากเขา, เพื่อเขาจะได้พักผ่อน, จนกว่าจะถึงเวลาเสร็จงานรับจ้างของเขานั้น

⁷“หากว่าต้นไม้ถูกโค่นลงแล้ว, ยังมีความหวังที่จะงอกเป็นต้นได้อีก, และกิ่งอ่อนนั้นจะงอกขึ้นเสมอไป.

⁸แม้นว่ารากของมันเน่าไปในดิน, และตอของมันผุไปที่ดิน;

⁹พอมันได้กลิ่นน้ำมันก็งอกขึ้นใหม่, และแตกกิ่งเหมือนกับต้นไม้อ่อน.

¹⁰แต่เมื่อคนเราตายก็ศูนย์ไปทีเดียว; เออ, เมื่อมนุษย์เราสิ้นชีวิตเขาหายไปไหนก็ไม่รู้.

¹¹ดุจบึงที่น้ำเหือดแห้งไปเสียแล้ว, และดุจห้วยที่น้ำไหลจนแห้งไปหมด;

¹²ก็เช่นกับมนุษย์เมื่อนอนลงและไม่ลุกขึ้นอีก: แม้ท้องฟ้าจะสิ้นศูนย์ไป, เขาจะไม่ตื่นขึ้น, หรือจะไม่ถูกปลุกให้ตื่นจากหลับ

¹³“โอ้ หากว่าพระองค์จะทรงซ่อนข้าฯ ไว้ในหลุมฝังศพ, จะทรงเก็บข้าฯ ไว้ในที่เร้นลับจนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะหมดสิ้นไป, โดยมีเวลาที่ทรงกำหนดไว้สำหรับข้าฯ, แล้วจะระลึกถึงข้าฯ อีกทีก็จะดี.

¹⁴ถ้ามนุษย์ตายแล้วจะเป็นขึ้นมาอีกหรือ? ถ้าเป็นได้ข้าฯ สมัครใจคอยตลอดเวลากำหนด, จนกว่าจะทรงปล่อยข้าฯ ออกมา.

¹⁵พระองค์จะทรงเรียก, และข้าฯ จะทูลตอบ, และพระองค์จะทรงพอพระทัยในหัตถกรรมของพระองค์

¹⁶“แต่เวลานี้พระองค์ทรงนับย่างก้าวของข้าฯ, และทรงจ้องคอยจับผิดข้าฯ ไม่ใช่หรือ?

¹⁷พระองค์ทรงใส่ความผิดบาปของข้าฯ ในถุงและตีตราประทับครั่งไว้, และทรงผนึกความชั่วของข้าฯ ไว้ในนั้น

¹⁸ภูเขาทะลายลงมา, แล้วก็สาปศูนย์ไป; ศิลานั้นก็ถูกพัดกวาดไปจากที่ของมัน;

¹⁹น้ำก็ซัดก้อนหินให้สึกเสียไป, และน้ำท่วมพัดพาดินทรายไปเสีย. ความหวังของมนุษย์ก็ถูกทำลายเช่นกัน.

²⁰พระองค์ทรงปราบเขาอยู่ร่ำไป, เขาจึงต้องล่าถอย; พระองค์ทรงเปลี่ยนแปลงรูปร่างเขา, และกำจัดเขาไปเสีย.

²¹เมื่อบุตรของเขามีเกียรติ, เขาก็ไม่รู้; หรือจะตกต่ำเลวทราม, เขาก็หารู้เห็นไม่.

²²แต่เนื้อหนังแห่งตัวเขาก็เจ็บปวด, และจิตต์วิญญาณของเขาก็โศกเศร้า.”