Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 16 Bible Online

โยบ 16 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 16

¹แล้วโยบได้กล่าวตอบว่า,

²“เรื่องอย่างนี้ข้าฯ ได้ยินมามากแล้ว. ท่านทั้งหลายเป็นผู้เล้าโลมอันร้ายกาจ!

³คำกล่าวอย่างลมๆ นั้นจะจบสิ้นกันเมื่อใดหนอ? ท่านเป็นอะไรไปจึงให้คำตอบอย่างนี้?

⁴ข้าฯ ก็พูดอย่างท่านได้เหมือนกัน. หากจิตต์ใจของท่านมาเปลี่ยนร่างกายกับข้าฯ, ข้าฯ อาจประติดประต่อถ้อยคำกล่าวว่าท่าน, และโคลงศีรษะเย้ยท่านได้เหมือนกัน.

⁵ข้าฯ อาจกล่าวหนุนใจท่านแต่ปาก, และอาจใช้ริมฝีปากเล้าโลมบรรเทาทุกข์ท่าน

⁶“แต่ถึงจะพูดไปก็ไม่เห็นจะบรรเทาทุกข์อะไร! ถึงจะนิ่งไว้ก็ไม่เห็นเบาใจอะไร!

⁷บัดนี้พระเจ้าได้ทรงทำให้ข้าฯ อ่อนระอา, และพระองค์ได้ทรงกระทำให้เหล่าเพื่อนของข้าฯ ไม่มีค่าไปด้วย.

⁸ที่พระองค์ได้ทรงบีบคั้นข้าฯ ก็เป็นพะยานอย่างหนึ่ง; อาการซูบผอมของข้าฯ ก็ปรักปรำข้าฯ อยู่, เป็นการอ้างพะยานเผชิญหน้าข้าฯ.

⁹พระองค์ทรงฉีกข้าฯ เสียด้วยพระพิโรธของพระองค์, และข่มเหงข้าฯ, พระองค์ทรงกัดข้าฯ ด้วยพระทนต์ของพระองค์. ศัตรูของข้าฯ ได้เขม็งตาจ้องดูข้าฯ.

¹⁰เขาแยกเขี้ยวอ้าปากจะขม้ำข้าฯ, เขาตบแก้มประจารข้าฯ. เขารวมหัวปองร้ายข้าฯ.

¹¹พระเจ้าทรงปล่อยให้ข้าฯ อยู่ในหมู่คนอธรรม; พระองค์ทรงโยนทิ้งข้าฯ ไว้ในมือของคนชั่ว.

¹²เมื่อข้าฯ อยู่ตามสบาย, พระองค์ได้ทำลายข้าฯ เสีย. เออ, พระองค์ทรงจับคอข้าฯ, ฟาดลงเสียจนละเอียด. พระองค์ได้ตั้งตัวข้าฯ ไว้เป็นเป้า.

¹³นายธนูของพระองค์ตั้งกองอยู่ล้อมรอบข้าฯ. พระองค์ทรงทิ่มแทงตับไต ใส้พุงของข้าฯ เสียยับเยิน, โดยมิได้ทรงปราณีเลย. พระองค์ทรงทำให้ดีของข้าฯ ไหลหยดลงมาถึงดิน.

¹⁴พระองค์ทรงทะลายข้าฯ เป็นช่องแล้วเป็นช่องอีก. พระองค์ทรงวิ่งเข้ามาต่อสู้ข้าฯ อย่างนักรบกำยำ

¹⁵“ข้าฯ ได้เย็บผ้าเนื้อหยาบแนบหนังข้าฯ ไว้, และได้ซบเข่าของข้าฯ ลงคลุกเคล้ากับผงคลีดิน.

¹⁶หน้าตาของข้าฯ ก็แดงก่ำเพราะการร้องไห้, และเงาแห่งความตายก็อยู่ที่เปลือกตาของข้าฯ.

¹⁷ถึงกระนั้นความอสัตย์อธรรมก็ไม่มีอยู่ที่มือของข้าฯ, และการอธิษฐานของข้าฯ ก็ใสบริสุทธิ์

¹⁸“แผ่นดินเอ๋ย, อย่ากลบโลหิตของข้าฯ ไว้. อย่าให้คำร้องทุกข์ของข้าฯ รู้จักส่างซาเลย.

¹⁹จงดูเถิดบัดนี้ผู้ทรงอุปถัมภ์ของข้าฯ อยู่ในสวรรค์, และผู้ที่ทรงสนับสนุนรับรองข้าฯ นั้นอยู่เบื้องบน.

²⁰บรรดาเพื่อนฝูงของข้าฯ ก็เยาะเย้ยข้าฯ, แต่หน่วยตาของข้าฯ ก็หลั่งน้ำตาออกมาฉะเพาะพระพักตรพระเจ้า,

²¹เพื่อพระองค์จะทรงประสาทให้มนุษย์มีความชอบธรรมต่อพระเจ้านั้น, เช่นกับคนเรามีคนกลางสมานไมตรีกับเพื่อนบ้าน.

²²ด้วยว่าในอีกไม่กี่ปีข้าฯ จะเดินไปตามทางที่ข้าฯ จะไม่กลับมาอีก.”