Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 19 Bible Online

โยบ 19 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 19

¹แล้วโยบจึงกล่าวตอบว่า,

²“ท่านทั้งหลายจะยั่วจิตต์วิญญาณของข้าฯ ให้ขัดใจนานสักเท่าใด? และทำให้ข้าฯ ชอกช้ำเป็นชิ้นๆ ด้วยถ้อยคำ!

³ท่านได้สรรว่าข้าฯ มาตั้งสิบหนแล้ว. ช่างไม่ละอายเลย, ที่ท่านมาเคี่ยวเข็ญข้าฯ อย่างหนัก.

⁴ถ้าข้าฯ ได้ทำผิดจริง, ความผิดนั้นก็เกี่ยวกับตัวของข้าฯ เอง.

⁵ถ้าท่านจะยกตัวของท่านเหยียดหยามข้าฯ, และถมทับข้าฯ ด้วยเคราะห์ร้ายของข้าฯ เอง.

⁶จงรู้เถิดว่าคือพระเจ้าเองที่ทรงประหารข้าฯ, และทรงตั้งเครื่องดักล้อมข้าฯ ไว้

⁷“ดูเถอะ, ข้าฯ ตะโกนร้องบอกกล่าวว่าถูกทำร้าย, แต่ไม่มีใครได้ยิน; ข้าฯ ร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีความยุตติธรรมที่ตรงไหน.

⁸พระองค์ทรงปิดทางช่องข้าฯ เสียจนข้าฯ ไปไหนไม่ได้; และพระองค์ทรงทำให้ทางเดินของข้าฯ มืดไปหมด.

⁹พระองค์ทรงปลดสง่าราศีของข้าฯ ออกเสียหมด; และทรงหยิบเอามงกุฎไปเสียจากศีรษะของข้าฯ,

¹⁰พระองค์ทรงทำลายข้าฯ ลงเสียทุกด้าน, แล้วข้าฯ ก็หมดเลย. พระองค์ทรงถอนความหวังของข้าฯ เสียเหมือนเขาถอนต้นไม้.

¹¹พระองค์ทรงสุมพระพิโรธของพระองค์เผาผลาญข้าฯ; และพระองค์ทรงนับข้าฯ ว่าเป็นศัตรูของพระองค์.

¹²กองทัพของพระองค์ยกดากันมา, สร้างเนินขึ้นเพื่อต่อสู้ข้าฯ, และตั้งค่ายล้อมทับอาศัยของข้าฯ

¹³“พระองค์ได้ทรงแยกพี่น้องของข้าฯ ออกไปให้ห่างไกล; และคนที่รู้จักคุ้นเคยกับข้าฯ ก็ทรงให้เป็นคนอื่นไปสิ้น.

¹⁴วงศ์ญาติของข้าฯ ก็ละทิ้งข้าฯ เสีย; และมิตรสหายที่ชอบพอกันก็ลืมข้าฯ เสียแล้ว.

¹⁵คนที่เคยอาศัยในบ้านของข้าฯ, และหญิงคนใช้ของข้าฯ เอง, ก็นับข้าฯ เป็นคนต่างถิ่น; ข้าฯ กลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา.

¹⁶ข้าฯ เรียกหาคนใช้ของข้าฯ, และเขาก็ไม่ขานรับเลย, -แม้ข้าฯ วิงวอนเขาด้วยปากของข้าฯ.

¹⁷ลมปากของข้าฯ เป็นที่รังเกียจแก่ภรรยา; ตัวของข้าฯ ได้เป็นที่สะอิดสะเอียนแก่พี่น้องที่คลานตามกันออกมา.

¹⁸แม้แต่เด็กกลางถนนก็ดูถูกข้าฯ. เมื่อข้าลุกขึ้นจากที่นั่ง, เขาก็พากันล้อเลียนข้าฯ.

¹⁹มิตรสหายรุ่นเดียวกันก็ขยะแขยงข้าฯ: และคนที่ข้าฯ รักมากก็หันหลังให้ข้าฯ.

²⁰ข้าฯ มีแต่หนังหุ้มกะดูก, และข้าฯ รอดมาอย่างเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน

²¹“เมตตาข้าฯ เถิด! เมตตาข้าฯ เถิด! โอท่านทั้งหลายที่เป็นมิตรสหายของข้าฯ. ด้วยว่าพระหัตถ์ของพระเจ้าได้มากะทบกะทั่งข้าฯ แล้ว.

²²ทำไมพวกท่านมาข่มเหงข้าฯ เอาอย่างพระเจ้าเล่า? ท่านกินเนื้อของข้าฯ ยังไม่อิ่มอีกหรือ?

²³“ขอให้ถ้อยคำของข้าฯ ถูกจดลงไว้; ขอให้ข้อความนั้นบันทึกไว้ในสมุด.

²⁴ด้วยใช้เหล็กจารจารึกไว้บนแผ่นตะกั่ว. และสลักไว้บนแผ่นศิลาให้ถาวรเป็นนิตย์

²⁵“ตัวข้าฯ นั้น, ข้าฯ ทราบว่าผู้อุปถัมภ์ของข้าฯ ทรงพระชนม์อยู่, และในที่สุดพระองค์จะทรงยืนขึ้นบนพื้นแผ่นดิน.

²⁶ภายหลังที่เนื้อหนังของข้าฯ ถูกทำลายเสียแล้ว, เมื่อนั้น, แม้ข้าฯ ไม่มีร่างกายก็ยังจะเห็นพระเจ้าได้.

²⁷พระองค์นั้นแหละที่ข้าฯ จะเห็น, -คือข้าฯ นี่แหละจะเห็นพระองค์, -อยู่ฝ่ายข้าฯ, และตาของข้าฯ จะมองดูพระองค์, และไม่ใช่อย่างมองดูคนที่ไม่รู้จักกัน

²⁸“ถ้าท่านจะกล่าวว่า, ‘เออ, เราจะซักฟอกเขาอย่างไรดี, จึงจะพบสมุฎฐานแห่งความผิดในตัวข้าฯ’

²⁹นี่แหละ, ท่านไม่กลัวพระแสงหรือ? เพราะว่าพระพิโรธจะนำพระแสงมาลงโทษ, เพื่อท่านจะได้รู้ว่า, มีท่านผู้ทรงพิพากษา.”