Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 21 Bible Online

โยบ 21 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 21

¹แล้วโยบจึงกล่าวตอบว่า,

²“จงตั้งใจฟังคำพูดของข้าฯ, และให้คำพูดนี้กลับเป็นคำเล้าโลมของท่าน.

³ขอทีเถิด, ให้ข้าฯ พูดบ้าง, และเมื่อข้าฯ พูดจบแล้ว, เชิญท่านเยาะเย้ยตามชอบใจ.

⁴ส่วนข้าฯ ได้บ่นว่ามนุษย์หรือ? ทำไมจึงไม่ควรจะระเบิดออกมา?

⁵เออ, นี่แหละจะทำให้ท่านอัศจรรย์ใจ, ถึงกับเอามือของท่านปิดปาก.

⁶เพียงแต่ข้าฯ ระลึกถึง, ข้าฯ ก็ตระหนกตกใจเสียแล้ว, เนื้อตัวสั่นไปหมด

⁷“เหตุฉะนั้นคนชั่วจึงมีชีวิตอยู่, อายุก็ยืน, เออ, ซ้ำมีอำนาจราชศักดิ์เสียด้วย.

⁸เผ่าพันธุ์ของเขาก็ดำรงคงอยู่ในสายตาของเขา. และลูกหลานของเขาก็คงอยู่เห็นแก่ตา.

⁹บ้านเรือนของเขาก็อยู่เย็นเป็นสุข, ไม้เรียวแห่งพระเจ้ามิได้แตะต้องเขาเลย.

¹⁰เมื่อโคตัวผู้ของเขาขึ้นทับก็ไม่ไร้ผล; โคตัวเมียตกลูกก็ไม่มีแท้งเลย.

¹¹ลูกเต้าเล็กๆ ของเขาวิ่งออกมาเป็นฝูงๆ, และลูกโตๆ ก็ออกมาจับระบำ.

¹²เขาร้องเพลงเข้าจังหวะรำมะนาและเสียงพิณ; เขารื่นเริงไปกับเสียงปี่.

¹³วันเวลาแห่งชีวิตของคนชั่วก็รุ่งเรืองเจริญ; และเวลาที่เขาจะไปยังหลุมฝังศพก็ไปในเวลาปัจจุบันทันด่วน.

¹⁴ถึงแม้เขากล่าวกับพระเจ้าไว้ว่า, เชิญไปข้างหน้าเถิด, เราไม่มีความปรารถนาจะเรียนรู้ในทางของท่าน.

¹⁵ผู้ทรงฤทธิ์นั้นเป็นอะไรมา, ซึ่งเราจะต้องปฏิบัติท่าน? และเราจะได้ผลประโยชน์อะไรที่เราจะไปอธิษฐานต่อท่าน?

¹⁶ถึงกระนั้นความจำเริญรุ่งเรืองของเขาก็มิใช่มีมาจากน้ำมือของเขาเอง. แต่ความเห็นอย่างคนชั่วนั้น, ขอให้อยู่ห่างไกลข้าฯ เถิด!

¹⁷ตะเกียงของคนชั่วถูกดับบ่อยๆ กี่ครั้งมาแล้ว? ภัยพิบัติมาถึงเขากี่หนกี่ครั้งแล้ว? คือที่พระองค์ทรงแจกจ่ายความทุกข์เนื่องด้วยพระพิโรธของพระองค์,

¹⁸และเขาเป็นดุจเศษฟางปลิวไปตามลม, หรือดุจแกลบซึ่งพายุได้พัดเอาไป?

¹⁹ท่านอาจกล่าวว่า, ‘พระเจ้าทรงทบความชั่วของเขาไปปรับโทษเอากับลูกหลานของเขา:’ ก็พระองค์ควรจะลงโทษเขาผู้นั้นเอง, เพื่อเขาจะได้รู้รสความผิดนั้น.

²⁰ให้ตาของเขาเห็นความพินาศของตนเอง, และให้เขาดื่มพระพิโรธอันมาจากท่านผู้ทรงฤทธิ์.

²¹ด้วยว่าเขาจะเป็นทุกข์เป็นร้อนอะไรถึงลูกหลานที่อยู่ภายหลังเขา? เมื่อวันเวลาแห่งชีวิตของเขาหมดสิ้นไปแล้ว?

²²ใครเล่าจะไปสอนพระเจ้าได้, ก็เมื่อพระองค์เป็นทั้งผู้ปกครองผู้เหล่านั้นในเบื้องสูง?

²³“คนหนึ่งตายไปในขณะกำลังสมบูรณ์, กำลังมีความเป็นอยู่ราบรื่นและสุขสงบ.

²⁴เต้านมของเขาก็เต็มปรี่, และไขในกะดูกของเขาก็หยาดเยิ้มอยู่.

²⁵ส่วนอีกคนหนึ่งตายไปด้วยความขื่นขมในใจ, และไม่เคยชิมรสความดีอะไรๆ เลย.

²⁶ทั้งสองคนก็ต้องนอนในดินเหมือนกัน, และหนอนก็ไต่ตอมเต็มตัวเขาเหมือนกัน

²⁷“ดูเถิด, ข้าฯ เข้าใจในความนึกคิดของท่าน, และอุบายคำที่ท่านแต่งใส่ร้ายข้าฯ.

²⁸เพราะท่านกล่าวว่า, ‘ราชสำนักแห่งเจ้าอำมหิตหายไปไหน? และทับอาศัยของคนชั่วหายไปไหน?’

²⁹ท่านมิได้ถามนักท่องเที่ยวหรือ? ท่านมิได้ทราบพะยานหลักฐานจากเขาหรือว่า,

³⁰‘คนชั่วมักรอดอยู่ได้ในคราวที่เกิดภัยพิบัติ, มักจะมีอะไรชักจูงเขาออกไปให้พ้นอันตรายในวันแห่งพระพิโรธนั้น,’

³¹ใครจะกล่าวประกาศความจริงแห่งการประพฤติของเขาต่อหน้าเขา? ใครจะกล้าทดแทนให้สมกับความชั่วที่เขาได้กระทำ?

³²ถึงกระนั้นก็ยังมีคนแห่แหนเขาไปยังหลุมฝังศพ, และยังมีคนเฝ้ารักษาอุโมงค์ไว้.

³³เป็นอันว่าเขานอนใต้ก้อนดินแห่งหุบเขานั้นอย่างสบาย: ใครๆ ต่างก็เอาอย่างเขา, และแบบนี้มีตัวอย่างมากมายก่อนเขามาแล้วเหมือนกัน.

³⁴ทำไมท่านจะมาเล้าโลมข้าฯ ให้เสียเวลา,เมื่อเห็นแล้วว่าคำตอบของท่านนั้นล้วนแต่เท็จทั้งสิ้น?”