Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 24 Bible Online

โยบ 24 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 24

¹“ไฉนหนอท่านผู้ทรงฤทธิ์ไม่ทรงกำหนดวันให้แน่นอน? ไฉนหนอคนที่รู้จักพระองค์แล้วมิได้เห็นวันกำหนดนั้นให้จะแจ้ง?

²มีลางคนลักย้ายหลักเขตต์เสีย, และแย่งต้อนเอาฝูงสัตว์ไปเลี้ยงเสีย;

³เขาไล่ต้อนเอาลาของลูกกำพร้าไป, และยึดเอาโคของแม่ม่ายใช้แทนหนี้.

⁴เขาไล่คนจนเหล่านั้นให้ไปเสีย; คนเข็ญใจต่างก็หลบลี้ไปซ่อนตัว.

⁵ดูเถิด, เขาออกไปทำมาหากินแสวงหาอาหารด้วยความยากเย็นดุจลาที่ป่าทราย, เขาเที่ยวหาอาหารตามป่ามาให้ลูกกิน.

⁶เขาเกี่ยวข้าวลีบในนา, และเก็บเดนผลองุ่นของคนชั่ว,

⁷เขานอนไม่มีผ้าปกปิดตัวตลอดคืน, และไม่มีผ้าห่มกันหนาว.

⁸เขาเปียกปอนไปด้วยฝนภูเขา, และเขาแนบตัวกับหินยึดเป็นที่กำบัง

⁹“มีบางคนพรากลูกกำพร้าพ่อไปจากนมแม่, และยึดเข้าของๆ คนจนไว้แทนหนี้เขา.

¹⁰ดังนั้นเขาก็ซัดเซไปด้วยไม่มีผ้าติดตัวไปเลย. แม้ว่าเขาแบกฟ่อนข้าวไว้บนบ่า, เขาก็ไม่มีอะไรจะกิน.

¹¹แม้ว่าเขาใช้เครื่องหีบน้ำมันภายในกำแพงบ้านของนายเหล่านี้, และย่ำคั้นน้ำองุ่นให้เขา, แต่ไม่ได้ดื่มดับความกระหาย.

¹²คนงานก็ร้องโอดครวญท่ามกลางเมืองอันมีพลเมืองหนาแน่น; และวิญญาณของผู้เจ็บชอกช้ำก็คร่ำครวญ, ถึงกระนั้นพระเจ้าก็ไม่เห็นทรงเอาพระทัยใส่ในเรื่องร้ายกาจเหล่านี้

¹³“บางพวกก็เกลียดความสว่างยิ่งนัก; ไม่รู้จักวิถีแห่งความสว่าง, และไม่ยอมอยู่ในทางสว่างนั้นเลย.

¹⁴ผู้ร้ายฆาตกรรมลุกขึ้นแต่เช้าตรู่, ออกไปฆ่าคนจนและคนเข็ญใจ; และในเวลากลางคืนก็ทำตนเป็นขะโมย.

¹⁵ตาของคนมักมากในกามก็คอยเวลาพลบค่ำ.

¹⁶นึกว่า, ‘ไม่มีใครจะเห็นข้าฯ;’ แล้วก็เอาผ้าคลุมหัวไป. บ้างก็ขุดช่องเขาไปในตึกในเวลาค่ำคืน. แต่เขาซุ่มซ่อนตัวอยู่ในเวลากลางวัน. เขาไม่เห็นกลางวันเลย.

¹⁷ด้วยว่าเขาใช้กลางคืนเป็นกลางวัน, เพราะเขาเจนต่อภัยในเวลากลางคืนเสียแล้ว

¹⁸“ท่านกล่าวไว้ว่า, ‘คนชะนิดนี้ลอยลิ่วไปตามน้ำ, ทรัพย์สมบัติของเขาบนพื้นแผ่นดินถูกสาปให้ศูนย์ไป. เขาไม่ได้กลับเข้าไปในไร่องุ่นของเขาอีก.

¹⁹ความแห้งแล้งและความร้อนทำให้น้ำหยาดจากหิมะเหือดแห้งไปฉันใด, หลุมฝังศพก็ทำให้คนชั่วหายไปฉันนั้น.

²⁰ผู้ให้กำเนิดจะหน่ายลืมเขาเสีย. ตัวหนอนจะกินเขาเสียอย่างหวานอร่อย. ไม่มีใครจะระลึกถึงเขาอีกต่อไปเลย.

²¹ดังนั้นคนชั่วจะถูกโค่นลงเสียดุจต้นไม้. เพราะเขาได้กัดกินหญิงหมันที่ไม่มีลูกเป็นที่พึ่ง, และได้ทำร้ายหญิงม่าย.’

²²“แต่พระเจ้าทรงใช้พระอำนาจของพระองค์สงวนคนใหญ่คนโตเหล่านี้ไว้ต่างหาก. เขากลับลุกขึ้นมาได้เมื่อเขาเจ็บไม่มีหวังจะหาย.

²³พระเจ้าทรงให้เขาอยู่เย็นเป็นสุข, และเขาก็เลยถือเอาเป็นที่ไว้วางใจ. พระเนตรของพระองค์ทรงเล็งแลมายังทางของเขาเสมอ.

²⁴เขาถูกยกชูขึ้น, แล้วก็ตายไปโดยไม่ทันรู้ตัว. เออ, เขาก็ค่อยๆ ร่วงโรยไป, และเขาก็ถูกกำจัดไปเสียเช่นเดียวกับคนอื่นๆ. เขาถูกเกี่ยวไปดุจรวงข้าว.

²⁵ถ้าไม่เป็นไปอย่างนั้น, ใครจะมาพิศูจน์ได้ว่าข้าฯ กล่าวเท็จ? และทำให้คำกล่าวของข้าฯ นั้นไร้สาร?’