Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 29 Bible Online

โยบ 29 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 29

¹แล้วโยบได้ยกคำเปรียบเทียบมากล่าวอีกว่า,

²“โอถ้าหากข้าฯ มีความเป็นอยู่อย่างในเดือนแต่เก่าก่อน, อย่างในวันที่พระองค์ทรงปกปักรักษาข้าฯ;

³ขณะที่ประทีปของพระองค์ส่องสว่างเหนือศีรษะของข้าฯ, และข้าฯ ได้เดินผ่านที่มืดไปได้ด้วยอาศัยแสงสว่างของพระองค์นั้น;

⁴ขณะเมื่อข้าฯ ได้อยู่ในชีวิตแห่งความมั่งคั่งสมบูรณ์, เมื่อมิตรภาพของพระเจ้าดำรงอยู่ในทับอาศัยของข้าฯ:

⁵เมื่อท่านผู้ทรงฤทธิ์ยังสถิตอยู่กับข้าฯ; และลูกหลานของข้าฯ ยังเเวดล้อมข้าฯ อยู่;

⁶เมื่อรอยเท้าของข้าฯ เปี่ยมไปด้วยน้ำนม, และน้ำมันก็ไหลเป็นธารออกมาจากหินโม่.

⁷เมื่อข้าฯ ได้เดินมาถึงประตูเมือง, และเตรียมตัวนั่งลงที่ลานถนน,

⁸พอยุวชนเห็นข้าฯ ก็แอบเลี่ยงไป, และคนที่มีอาวุโสก็ยืนขึ้นต้อนรับ.

⁹พวกเจ้านายก็หยุดพูด, และเอามือปิดปากไว้;

¹⁰เสียงพูดของคณะขุนนางก็เงียบลง, และลิ้นของเขาก็แนบติดกับเพดานปาก.

¹¹ด้วยว่าเมื่อหูได้ฟังข้าฯ พูด, ต่างก็เยินยอข้าฯ; เมื่อตาได้มองมายังข้าฯ ก็แสดงอาการยกย่องข้าฯ:

¹²เพราะข้าฯ ได้ช่วยคนอนาถาที่คร่ำครวญ, และได้ช่วยลูกกำพร้าไร้ผู้ช่วยเหลือ.

¹³คำอวยพรของคนที่จวนเจียนจะพินาศก็หลั่งไหลมายังข้าฯ, และข้าฯ เป็นเหตุทำให้อกใจของหญิงม่ายปลาบปลื้มร้องเพลง.

¹⁴ข้าฯ ได้สอดสวมความชอบธรรม, และความชอบธรรมก็หุ้มห่อข้าฯ ไว้. ความยุตติธรรมของข้าฯ เป็นเหมือนเสื้อคลุมและมาลา.

¹⁵ข้าฯ เป็นตาของคนตาบอด, และเป็นเท้าของคนง่อย.

¹⁶ทั้งเป็นบิดาของคนเข็ญใจ, และข้าฯ ได้สืบเสาะรับเป็นธุระในเรื่องของใครๆ ที่ข้าฯ ไม่รู้จัก.

¹⁷ข้าฯ กระแทกขากรรไกรแห่งผู้อธรรมให้หักไป, และดึงเอาเหยื่อออกมาจากฟันของเขา.

¹⁸เพราะฉะนั้นข้าฯ จึงนึกว่า, ‘ข้าฯ คงได้ตายในร่วมรังของข้าฯ,’ และวันคืนของข้าฯ จะทวีขึ้นดุจเม็ดทราย.

¹⁹รากของข้าฯ ก็จะแผ่ออกไปถึงน้ำ, และน้ำค้างก็จะชุ่มอยู่ตามกิ่งก้านของข้าฯ ตลอดคืน.

²⁰สง่าราศีของข้าฯ ก็จะปรากฏสดใส, และธนูซึ่งอยู่ในมือข้าฯ ก็จะเข้มแข็งยิ่งขึ้น

²¹“คนทั้งหลายได้เอียงหูคอยฟังข้าฯ, และนิ่งฟังคำแนะนำของข้าฯ.

²²เมื่อข้าฯ ได้พูดจบแล้วก็ไม่มีใครค้านว่าอะไร, และเมื่อคำของข้าฯ นี้โปรยออกมาก็ได้ทำให้เขาชุ่มชื่น.

²³เขาได้คอยคำข้าฯ ดุจคอยท่าฝน, และได้อ้าปากกว้างต้อนรับคำของข้าฯ ดุจคนคอยรับฝนปลายฤดู.

²⁴ขณะเมื่อเขาหมดความไว้วางใจ, ข้าฯ ก็ได้ยิ้มแย้มแก่เขา; ความเปล่งปลั่งในหน้าตาของข้าฯ นั้นได้ทำให้เขาชื่นใจ.

²⁵ข้าฯ ได้นั่งเป็นประธาน, และเลือกเฟ้นหนทางให้เขา. ข้าฯ ได้ทำตัวเหมือนกษัตริย์นำทัพ, และเหมือนผู้ปลอบเอาใจผู้คร่ำครวญ.”