Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 3 Bible Online

โยบ 3 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 3

¹ต่อมาโยบก็ออกปากแช่งสาปวันกำเนิดของตน.

²และกล่าวว่า,

³“ให้วันที่ข้าฯ ได้เกิดนั้น, และคืนนั้นที่เขากล่าวกันว่ามีกุมารก่อกำเนิดในครรภ์, จงดับศูนย์ไป.

⁴ให้วันนั้นมืดมนอนธกาล, อย่าให้พระเจ้าทรงระลึกถึงวันนั้นจากเบื้องบน, และอย่าให้สว่างส่องลงมาถึงในวันนั้นเลย.

⁵ให้ความมืดทึบและเงาแห่งความตายมาเป็นเจ้าเรือน; ให้เมฆดำลงมาปกคลุมมันไว้, ให้เหตุการณ์ทั้งมวลซึ่งทำให้กลางวันมืดมิดไปนั้น, มาทำให้มันตกใจกลัว

⁶“ส่วนคืนวันนั้น, จงให้ความมืดทึบกุมเอาไว้. อย่าให้กลับเข้าติดต่อกับวันเหล่านั้นในรอบปี; อย่าให้นับเข้าเป็นส่วนของเดือนต่อไปเลย.

⁷เออ, ให้คืนวันนั้นเป็นหมัน, และอย่าให้มีเสียงยินดีเกิดขึ้นในคืนนั้นเลย.

⁸ให้เขาเหล่านั้น, ที่มีอำนาจสาปวันทั้งหลายได้นั้น. จงสาปคืนนี้เสียด้วย, คือผู้ที่มีเวทมนตร์เรียกมังกรมาใช้ได้.

⁹ให้ดาวประจำรุ่งในคืนนั้นมืดไป; ให้คืนนั้นคอยแสงสว่าง, แต่ไม่รู้จักพบ. อย่าให้มันเห็นแสงอรุณรุ่งเช้าเลย.

¹⁰เพราะมันไม่ได้ปิดประตูครรภ์ซึ่งก่อกำเนิดข้าฯ, และมิได้ปิดบังความทุกข์เวทนาจากตัวของข้าฯ

¹¹“ไฉนหนอข้าฯ จึงมิได้ตายเสียเมื่ออยู่ในครรภ์? ไฉนหนอข้าฯ จึงมิได้ดับจิตต์เสียเมื่อคลอดออกมาจากครรภ์แล้ว?

¹²ไฉนหนอจึงได้มีตักคอยรับข้าฯ ไว้? หรือไฉนหนอได้มีหัวนมไว้สำหรับข้าฯ ดูด?

¹³ถ้าหาไม่แล้วข้าฯ ก็คงจะได้นอนไปอย่างสบายเงียบ; ข้าฯ คงจะได้นอนหลับไป. ข้าฯ ก็คงจะได้ถึงที่หยุดพักสบาย

¹⁴ด้วยกันกับเหล่ากษัตริย์และรัฐมนตรีแห่งโลก, ผู้ที่ได้กลับก่อสร้างตึกรามสำหรับตัวในที่ที่ถูกทำลายให้ร้างเปล่าไปแล้ว;

¹⁵หรืออยู่กับเจ้านายผู้ได้ส่ำสมทองคำไว้, และผู้ที่ได้รวบรวมเนื้อเงินไว้จนเต็มเรือนของตน.

¹⁶ถ้าหากตัวข้าฯ ได้เป็นไปในลักษณะแท้งลูก, คือเป็นลูกที่มิได้เห็นแสงสว่างเลย, ก็จะดี.

¹⁷ที่นั่นแหละเหล่าคนชั่วได้พ้นจากการระทมทุกข์, ผู้อิดโรยได้ถึงที่พักผ่อน.

¹⁸และเหล่าชะเลยงานหนักก็ได้ไปหยุดพักด้วยกัน, และจะมิได้ยินเสียงขู่ของนายผู้คุมอีกเลย.

¹⁹ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็รวมกันอยู่ที่นั่น, และทาสก็ไม่ต้องเป็นบ่าวนายกันต่อไป

²⁰“ไฉนหนอผู้ที่ทนทุกข์เวทนายังจะเห็นแสงเดือนแสงตะวันอยู่อีก? และผู้ที่มีใจระทมทุกข์ขื่นขมยังจะมีชีวิตอยู่ได้?

²¹คือผู้ที่รอคอยความตายให้มาถึง, แต่ก็หามาถึงไม่? เขาขุดค้นหาความตายเสียยิ่งกว่าคนที่ขุดค้นหาสินทรัพย์.

²²ซึ่งเขามีความชื่นใจยินดีมากเมื่อได้ไปพบหลุมฝังศพ.

²³ไฉนหนอคนอย่างที่มีทางตัน, และที่พระเจ้าได้ทรงทำรั้วกั้นทางไว้, ยังจะมีชีวิตต่อไป?

²⁴การถอนใจใหญ่ก็เป็นอาหารประจำวันของข้าฯ, และการครวญครางได้เทออกมาดุจน้ำไหล.

²⁵ด้วยว่าสิ่งใดที่ข้าฯ หวาด, สิ่งนั้นก็มาทับถมข้าฯ; และสิ่งที่ข้าฯ กลัว, สิ่งนั้นก็มาถึงข้าฯ แล้ว.

²⁶ข้าฯ ไม่มีความสงบสุข, ไม่มีความสงบใจ, ไม่มีความสงบเงียบ, --มีแต่ความทุกข์เท่านั้น.”