Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 31 Bible Online

โยบ 31 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 31

¹“ข้าฯ ได้ตั้งคำมั่นสัญญากับตาของข้าฯ ไว้; ข้าฯ จะไปเหลือบดูหญิงสาวอย่างไรได้?

²เพราะอะไรเล่าเป็นส่วนที่พระเจ้าทรงส่งลงมาจากเบื้องบน? จะได้รับผลกรรมอันใดจากท่านผู้ทรงฤทธิ์ผู้สถิตอยู่เบื้องสูงนั้น?

³นั่นมิใช่คือภัยพิบัติสำหรับคนอสัตย์อธรรมหรือ? และภัยพิบัติแก่ผู้กระทำชั่วหรือ?

⁴พระองค์ไม่ทรงเห็นทางประพฤติของข้าฯ หรือ? ไม่ทรงทราบอิริยาบถของข้าฯ หรือ?

⁵“ถ้าข้าฯ ได้เดินไปในทางเท็จเทียมและสาวก้าวตามมารยาหลอกลวงไป.

⁶ขอให้พระเจ้าทรงชั่งข้าฯ ด้วยตราชูอันเที่ยงตรง, เพื่อพระองค์จะได้ประจักษ์ความเที่ยงตรงของข้าฯ.

⁷ถ้าเท้าของข้าฯ ได้ก้าวล้ำออกไปจากพระมรคา, และใจของข้าฯ เดินแน่วตามตาของข้าฯ ไป, และถ้ามีมลทินอะไรติดอยู่ที่มือของข้าฯ;

⁸ถ้าอย่างนั้น, สรรพพืชดีที่ข้าฯ หว่านไว้นั้น, ขอให้คนอื่นมาเก็บเกี่ยวไปกินเถิด. เออ, ขอให้พืชผลในนาของข้าฯ ถูกถอนทิ้งจนสิ้นเชิง

⁹“ถ้าดวงใจของข้าฯ ถูกผู้หญิงดึงดูดให้เขาไป, และข้าฯ แอบด้อมอยู่ตามประตูรั้วบ้านเพื่อนบ้านข้าฯ;

¹⁰ถ้าเช่นนั้นจงให้ภรรยาของข้าฯ เป็นทาสโม่แป้งให้คนอื่น, และจงให้ชายอื่นนอนร่วมกับเขา.

¹¹นั่นแหละเป็นบาปหนา. เออ, เป็นการชั่วที่จะต้องถูกตุลาการลงโทษ.

¹²เพราะการนี้เป็นเหมือนไฟที่เผาผลาญให้พินาศ. และจะถอนรากทุกสิ่งที่เป็นทรัพย์สมบัติของข้าฯ ให้เสียไป

¹³“ถ้าข้าฯ ได้เหยียดเรื่องอันเกิดขึ้นกับคนใช้ชายหญิงของข้าฯ, เมื่อเขามาแถลงเรื่องต่อข้าฯ นั้น;

¹⁴ข้าฯ จะแก้ตัวอย่างไรเมื่อพระเจ้าเสด็จมา, และเมื่อพระองค์ทรงเหยียดหยามข้าฯ เช่นนั้น? ข้าฯ จะมีอะไรทูลตอบพระองค์เล่า?

¹⁵ผู้ที่ทรงสร้างข้าฯ ในครรภ์, มิได้ทรงสร้างผู้นั้นด้วยหรือ? และท่านองค์เดียวมิได้ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์หรือ?

¹⁶“มีหรือ, ข้าฯ ได้ยับยั้งให้ทานแก่คนยากจน, และเป็นเหตุให้หญิงม่ายมองตาค้าง?

¹⁷หรือกินอาหารเสียแต่ลำพัง, ปล่อยให้ลูกกำพร้าอดอยาก? หามิได้เลย!

¹⁸ด้วยว่าพระเจ้าได้ทรงเลี้ยงดูข้าฯ ตั้งแต่เป็นเด็กมาดุจบิดาบังเกิดเกล้า, และทรงประคบประหงมข้าฯ ไว้ตั้งแต่ข้าฯ เกิดมา

¹⁹“มีหรือ, ข้าฯ ได้ดูดายเมื่อเห็นคนขาดเสื้อผ้าและหนาวสะท้าน, เมื่อเห็นคนขัดสนไม่มีผ้าหุ้มห่อตัว?

²⁰มีหรือ, ลำตัวของคนเช่นนี้มิได้อวยพรให้ข้าฯ ? มีหรือ, คนที่มิได้รับความอบอุ่นจากหนังแกะของข้าฯ ?

²¹ถ้าข้าฯ ได้ยกมือขึ้นประทุษร้ายลูกกำพร้าเพราะเห็นว่าศาลประตูเมืองจะสนับสนุนข้าฯ,-

²²ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว, ก็จงให้กะดูกไหปลาร้าของข้าฯ หักจากไหล่, และให้กะดูกแขนของข้าฯ หลุดออกจากกะดูกเบ้าเสียเถิด.

²³ด้วยว่าภัยพิบัติซึ่งมาจากพระเจ้านั้นเป็นที่หวาดกลัวแก่ข้าฯ นัก; และเนื่องด้วยสง่าน่าเกรงขามของพระองค์ข้าฯ ไม่อาจทำอย่างนั้นได้

²⁴“มีหรือ, ข้าฯ ได้ยึดเอาทองคำเป็นที่พึ่งของข้าฯ, และได้กล่าวแก่ทองคำบริสุทธิ์ว่านั่นเป็นที่ไว้วางใจของข้าฯ ?

²⁵มีหรือ, ข้าฯ ปลาบปลื้มเพราะทรัพย์สมบัติของข้าฯ มีมากมาย, และเพราะมือของข้าฯ ได้กอบโกยมาเหลือหลาย

²⁶“มีหรือ, ข้าฯ ได้เพ่งดูดวงอาทิตย์ส่องแสงจ้า, และเพ่งดูดวงจันทร์ส่องแสงกระจ่างเลื่อนลอยไป,

²⁷และดวงจิตต์ของข้าฯ หมกมุ่นเคารพอยู่ในใจ, และปากของข้าฯ ก็จูบมือส่งขึ้นไปเป็นการคำนับ?

²⁸อย่างนี้ก็เป็นความผิดด้วยที่จะต้องถูกตุลาการลงโทษ. เพราะด้วยอาการอย่างนั้นเป็นที่แสดงว่าข้าฯ ไม่นับถือพระเจ้าเบื้องบน

²⁹“มีหรือ, ข้าฯ ได้ชอบใจเมื่อคนที่เกลียดข้าฯ วอดวายไป, หรือแสดงอาการสมน้ำหน้าเมื่อทุกข์ภัยมาถึงเขา? เปล่าเลย!

³⁰ข้าฯ ไม่เคยยอมให้ปากของข้าฯ กล่าวชั่วโดยแช่งสาปให้เขามีอันเป็นไป

³¹“มีหรือ, ที่คนในทับอาศัยของข้าฯ ไม่ได้กล่าวถามว่า, ‘จะหาใครได้ไหมที่ไม่อิ่มหนำด้วยอาหารของนายท่าน?’

³²แม้ว่าคนจรต่างถิ่นก็ไม่เคยต้องนอนค้างที่ถนน, แต่ข้าฯ ย่อมเปิดประตูต้อนรับคนเดินทางอยู่เสมอ

³³“มีหรือ, ข้าฯ ได้เคยปิดบังความผิดของข้าฯ ไว้ไม่ให้ใครรู้, โดยซ่อนความชั่วนั้นไว้ในอกของข้าฯ.

³⁴เพราะเกรงกลัวต่อประชาชน, และหวาดกลัวว่าตระกูลอื่นๆ จะดูหมิ่นข้าฯ ? ดังนั้นข้าฯ ก็เก็บตัวเงียบไม่ออกไปจากประตูบ้าน

³⁵“โอถ้าได้มีท่านผู้หนึ่งฟังเสียงของข้าฯ ก็จะดี! เออ, เรื่องราวของข้าฯ เป็นดังนี้แหละ, ขอให้ท่านผู้ทรงฤทธิ์ทรงดำริให้ข้าฯ เถิด, โอถ้าคู่ความของข้าฯ จะได้ยื่นถ้อยคำแถลงการณ์เป็นลายลักษณ์อักษรก็จะดี!

³⁶แน่ทีเดียวข้าฯ จะแบกคำแถลงการณ์นั้นไว้บนบ่าข้าฯ, และจะสวมไว้ที่ศีรษะของข้าฯ ดุจมงกุฎ.

³⁷ข้าฯ จะกล่าวแถลงการณ์กระทำทุกอย่างของข้าฯ ต่อท่าน, และจะเข้าไปเฝ้าใกล้ชิดท่านอย่างเจ้านาย

³⁸“มีหรือ, ไร่นาของข้าฯ มีข้อความกล่าวโทษข้าฯ, และรอยไถในนานั้นคร่ำครวญด้วยเหตุใด?

³⁹ถ้าหากข้าฯ ได้เคยกินผลที่มิได้ออกเงินซื้อมา, หรือเป็นเหตุให้เจ้าของเดิมได้เสียชีวิต,

⁴⁰ก็จงให้ต้นหนามงอกขึ้นแทนข้าวสาลี, และวัชชพืชงอกขึ้นแทนเข้าลูกเดือย.” ถ้อยคำของโยบก็สิ้นสุดลงแต่เพียงนี้