Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 32 Bible Online

โยบ 32 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 32

¹ดังนั้นแหละบุรุษทั้งสามนั้นก็ได้เลิกโต้ตอบกับโยบ, เพราะโยบเห็นว่าตัวของท่านเป็นผู้ชอบธรรมเสียแล้ว.

²เพราะฉะนั้นอะลีฮู, บุตรของบาระเคล, ชาวบัศ, ตระกูลราม, ก็มีโทโสพลุ่งขึ้น, คือโทโสของท่านได้พลุ่งขึ้นต่อโยบ, เพราะท่านอ้างตัวว่าเป็นฝ่ายถูกยิ่งกว่าพระเจ้า.

³โทโสของท่านได้พลุ่งขึ้นต่อมิตรสหายทั้งสามของท่านด้วย, เพราะเขาเหล่านั้นจำนนในคำโต้ตอบ, แต่ถึงกระนั้นก็ยังปรักปรำโยบอยู่นั่นเอง.

⁴ด้วยว่าอะลีฮูได้คอยโอกาสจะพูดกับโยบ, เพราะว่าพวกเหล่านั้นมีอาวุโสแก่กว่าท่าน.

⁵แต่เมื่ออะลีฮูได้เห็นว่า, ไม่มีคำตอบอยู่ในปากของคนทั้งสามนั้นแล้ว, โทโสของท่านก็เดือดพลุ่งขึ้น.

⁶แล้วอะลีฮู, บุตรบาระเคล, ชาวบัศ, จึงกล่าวตอบไปว่า, “ข้าฯ เป็นผู้เยาว์, ท่านทั้งหลายเป็นผู้มีอาวุโส; เพราะฉะนั้นข้าฯ จึงเกรงและไม่กล้าออกความเห็นของข้าฯ ต่อท่าน.

⁷ข้าฯ เห็นว่าผู้ที่เกิดก่อนควรจะพูดก่อน, และผู้ที่มีอายุมากปีควรจะให้โอวาทตักเตือน,

⁸แต่คนเราก็มีดวงจิตต์ด้วยกันทุกคน, และการดลใจแห่งท่านผู้ทรงฤทธิ์ย่อมกระทำให้เขาเกิดความรู้ความเข้าใจ.

⁹มิใช่คนสำคัญๆ จะฉลาดเสมอไป; หรือมิใช่แต่ผู้เฒ่าที่เข้าใจตัดสินให้ถูกต้อง.

¹⁰ดังนั้นข้าฯ จึงว่า, ขอให้ฟังข้าฯ บ้าง. ข้าฯ จะออกความเห็นของข้าฯ ด้วย

¹¹“นี่แหละ, ข้าฯ ได้เฝ้าฟังถ้อยคำของท่าน; ข้าฯ ได้ฟังเหตุผลต่างๆ ตามที่ท่านได้เลือกเฟ้นยกมากล่าว.

¹²เออ, ข้าฯ ได้ตั้งใจฟังท่านจริงๆ, และนี่แหละ, ไม่มีใครในพวกท่านอธิบายให้โยบเห็นด้วย, หรือตอบปัญหาของท่านได้.

¹³อย่าเพ่อให้พวกท่านกล่าวว่า, ‘เรารู้จักวิธีแล้ว; ให้พระเจ้าเอาชะนะเขาเถิด: มนุษย์เอาชะนะเขาไม่ได้หรอก.’

¹⁴ด้วยว่าโยบยังมิได้กล่าวต่อปากต่อคำกับข้าฯ, และข้าฯ จะไม่ใช้คำโต้ตอบกับท่านโยบตามข้อความที่ท่านได้พูดมาแล้วนั้น

¹⁵แน่ะ, เขาต่างก็จังงัง, มิได้กล่าวอะไรอีกเลย, เขาไม่มีอะไรจะพูด.

¹⁶เออ, ข้าฯ จะคอยหรือ, เมื่อเขามิได้พูดออกมา, แต่พากันยืนนิ่งอยู่, และมิได้กล่าวตอบอะไรอีก, มิได้กล่าวตอบอะไรอีกเลย.

¹⁷ข้าฯ เองจะตอบ, ข้าฯ จะกล่าวตามความเห็นของข้าฯ.

¹⁸เพราะว่าข้าฯ มีข้อความเปี่ยมล้นอยู่แล้ว; อกใจของข้าฯ ก็จะแตกออกมา.

¹⁹นี่แน่ะ, ท้องของข้าฯ เปรียบเหมือนเหล้าองุ่น, ซึ่งไม่มีทางระบายออก, กำลังจะระเบิดออกมาจากขวดหนังใหม่.

²⁰ข้าฯ จะต้องพูดให้ได้, เพื่อข้าฯ จะได้หายอัดใจ, ข้าจะเปิดริมฝีปากและตอบออกไป.

²¹ขออย่าให้ข้าฯ เห็นแก่หน้าบุคคลเลย, และขออย่าให้ข้าฯ ประจบประแจงคน.

²²เพราะข้าฯ ประจบประแจงคนไม่เป็น. ถ้าข้าฯ ทำอย่างนั้น, ก็ให้พระผู้สร้างทรงเอาข้าฯ ไปเสียโดยเร็วพลัน.”