Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 37 Bible Online

โยบ 37 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 37

¹“เออ, เหตุการณ์นี้ทำให้หัวใจของข้าฯ สั่นเทิ้มไปอย่างใจหายใจคว่ำ.

²ฟังซิ, โอฟังพระสุรเสียงกึกก้องของพระองค์, คือเสียงกระหึ่มซึ่งออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์!

³พระองค์ทรงกระจายมันออกไปทั่วใต้ฟ้า, และแสงแปลบปลาบของพระองค์ก็พุ่งออกไปยังที่สุดของจักรวาฬ.

⁴ต่อนั้นไปก็มีเสียงคำราม; พระองค์ทรงประกาศก้องด้วยพระสุรเสียงอันทรงไว้ซึ่งเดชานุภาพ; และพระองค์มิได้ทรงยับยั้งแสงแปลบปลาบนั้นไว้, เมื่อใครๆ ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์.

⁵พระเจ้าทรงกู่ตะโกนอย่างน่ามหัศจรรย์ด้วยพระสุรเสียงของพระองค์. พระองค์ทรงกระทำการใหญ่ยิ่งซึ่งเราเข้าใจไม่ได้.

⁶ด้วยว่าพระองค์ตรัสแก่หิมะว่าให้ตกลงไปบนพื้นพิภพ, และก็ได้ตรัสแก่ห่าฝนเช่นเดียวกัน, คือแก่ฝนห่าใหญ่ของพระองค์.

⁷เป็นการทรงมัดมือมนุษย์เสียทุกคน. คนทั้งปวงที่พระองค์ทรงสร้างจึงได้รู้ถึงกิจการของพระองค์.

⁸เมื่อนั้นสัตว์ทั้งหลายก็หนีเข้าไปอยู่ในที่กำบัง, และซุ่มอยู่ในถ้ำของมัน.

⁹พายุพัดออกมาจากสำนักฝ่ายทิศใต้, และความหนาวก็ออกมาจากทิศเหนือ.

¹⁰ด้วยพระวาตะอันระบายมาของพระเจ้าก็เกิดมีน้ำแข็งขึ้น, และทุ่งน้ำอันกว้างใหญ่ก็แข็งไป.

¹¹พระองค์ทรงบรรจุเมฆอันหนาทึบไว้ด้วยน้ำ, และทรงกระจายแสงฟ้าแลบออกไปจากเมฆนั้น.

¹²มันก็หันเหไปยังทิศต่างๆ ตามพระบัญชาของพระองค์, เพื่อมันจะได้กระทำตามราชกิจที่บัญชาไว้ ณ ที่ต่างๆ ซึ่งมนุษย์อาศัยทั่วโลก.

¹³ที่ทรงให้เกิดเป็นเช่นนี้ก็เพื่อเป็นการสาปสรรหรืออวยพรแก่แผ่นดินโลก

¹⁴“ท่านโยบเจ้าข้า, ขอให้ท่านฟังข้อความนี้. ให้ท่านยืนสงบนิ่งอยู่, และตรึกตรองราชกิจอันน่ามหัศจรรย์ของพระเจ้า.

¹⁵ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงบริหารการเหล่านี้อย่างไร, และเป็นเหตุให้ฟ้าแลบส่องออกมาจากเมฆ?

¹⁶ท่านทราบหรือว่าเมฆทั้งหลายนั้นลอยเลื่อนอยู่ได้อย่างไร, อันเป็นราชกิจมหัศจรรย์แห่งพระองค์ผู้ทรงไว้ซึ่งสรรพพัญญู?

¹⁷ท่านเข้าใจหรือทำไมเสื้อผ้าของท่านร้อนขณะที่โลกเงียบเหงาเมื่อลมทิศใต้พัดมา?

¹⁸ท่านจะคลี่ท้องฟ้าซึ่งเป็นวัตถุแข็งเช่นกับแผ่นแร่ขัดเงาอย่างพระองค์ได้หรือ?

¹⁹ขอสอนให้พวกเราเข้าใจว่าจะทูลข้อความอะไรกับพระองค์ได้, เพราะเนื่องจากปัญญามืดทึบเราจึงไม่อาจลำดับข้อความใดๆ ได้.

²⁰จะให้ใครไปทูลพระองค์ว่า, ข้าฯ อยากโต้ตอบกับพระองค์หรือ? ถ้าผู้ใดอาจทำเช่นนั้น, เขาก็จะอัปราชัยตายไป.

²¹คนทนเพ่งมองดวงอาทิตย์ซึ่งส่องจ้าอยู่ในท้องฟ้าไม่ไหว. เพราะดูซิลมพัดกวาดเอาเมฆไปหมดแล้ว,

²²ก็เกิดมีแสงทองส่องขึ้นมาทางทิศเหนือ. เดชรัศมีของพระเจ้าเปล่งกล้าน่าสยดสยอง;

²³เราจะไปเพ่งพิจารณาท่านผู้ทรงฤทธิ์ไหวหรือ? พระองค์ทรงไว้ซึ่งเดชานุภาพสูงสุด, ประกอบไปด้วยความยุตติธรรมและความชอบธรรมเหลือหลาย. พระองค์ไม่ทรงข่มเหงผู้ใดเลย.

²⁴เพราะเหตุนี้แหละคนจึงยำเกรงพระองค์. พระองค์ไม่ทรงแยแสกับคนที่ถือตัวว่ามีปัญญา”