Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 39 Bible Online

โยบ 39 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 39

¹“เจ้ารู้เวลากำหนดที่เลียงผาซึ่งอยู่ตามซอกเขาตกลูกของมันหรือ? เจ้ารู้กำหนดที่นางกวางจะตกลูกหรือ?

²เจ้ารู้กำหนดเดือนที่มันจะตกลูกหรือ, หรือจะรู้เวลาที่มันจะเกิด?

³มันฟุบตัวลง, และผ่านลูกอ่อนออกมาและผ่านพ้นจากความเจ็บปวดของมัน.

⁴ลูกของมันก็แข็งแรงขึ้นและโตขึ้นในทุ่งอันอ้างว้าง. มันก็ออกไปในที่ต่างๆ และไม่กลับมาอีกเลย

⁵“ใครได้ให้ความอิสสระแก่ลาป่า? ใครเป็นผู้ปล่อยปละลาเปลี่ยวให้ท่องเที่ยวอยู่ในป่า,

⁶และอาศัยอยู่ตามดินโป่งที่เรายกให้เป็นถิ่นที่ของมัน?

⁷มันเกลียดเสียงอึกทึกของเมือง, และไม่อยากได้ยินเสียงตะโกนของผู้ขับไล่.

⁸ทิวเขาเป็นที่หากินของมันและมันเสาะหาผักหญ้าเขียวสดทุกอย่าง

⁹“วัวป่าจะยอมรับใช้เจ้าหรือ, หรือมันจะยอมอยู่ข้างรางหญ้าของเจ้า?

¹⁰เจ้าจะใช้เชือกล่ามวัวป่าให้ลากคันไถได้หรือ? มันจะยอมลากคราดในทุ่งตามเจ้าไปหรือ?

¹¹เมื่อมันมีกำลังแข็งแรงมากมายเช่นนี้เจ้าจะไว้ใจมันได้หรือ, จะปล่อยให้มันทำงานให้เจ้าได้หรือ?

¹²เจ้าจะไว้ใจให้มันลากข้าวไปยังบ้านของเจ้า, และขนมาไว้ที่ลานข้าวของเจ้าหรือ?

¹³“นกกระจอกเทศกระพือปีกอย่างเข้มแข็งจะบิน, แต่ปีกของมันจะบินได้เหมือนปีกและขนกระสาหรือ?

¹⁴ดังนั้นมันจึงต้องละไข่ที่ดิน, และอบไข่นั้นไว้ในทราย,

¹⁵และมันไม่พะวงว่าจะมีเท้ามาเหยียบไข่ให้แตกเสีย, หรือสัตว์ป่าจะมาย่ำ.

¹⁶มันไม่ใยดีต่อลูกของมัน, ราวกับว่าไม่ใช่ลูกของมันเอง. แม้ว่าการออกไข่ของมันจะไร้ผล, มันก็ไม่แยแสอะไร.

¹⁷เพราะว่าพระเจ้าทรงสร้างให้มันอปัญญาอย่างนั้น, ได้ประทานความรู้ให้มันเลย.

¹⁸ขณะเมื่อมันยืดตัวขึ้นสูงจะออกวิ่ง, มันก็เย้ยฝีเท้าม้าและคนขี่

¹⁹“เจ้าประสิทธิ์แรงให้แก่ม้าหรือ, หรือเจ้าได้ตกแต่งคอของมันด้วยขนปลิวไสว?

²⁰เจ้าได้สร้างมันให้กะโดดราวกับตั๊กแตนหรือ? สง่าแห่งเสียงคำรนของมันเป็นที่น่าเกรงขาม.

²¹มันใช้กีบคุ้ยโขกตามดินในหุบเขา, และเริงคะนองด้วยกำลังแรงของมัน. มันโผนเข้าใส่ข้าศึก.

²²มันเย้ยความกลัว, และมิได้ย่นย่อต่ออะไรเลยแม้แต่คมดาบมันก็ไม่ถอยหนี.

²³ซองลูกธนูแกว่งกะทบกะแทกมัน, ทั้งหอกและหอกซัดเป็นเงาแปลบปลาบ.

²⁴มันรุกเข้าใส่ข้าศึกอย่างดุร้าย, และเมื่อมีเสียงแตรเป่าขึ้นมันก็โลดโผนไปมา.

²⁵พอมีเสียงแตรศึกเป่าขึ้นมันก็ร้องรับ ‘อีแฮ่’. มันได้กลิ่นข้าศึกแต่ไกล, ทั้งได้ยินเสียงตะโกนสั่งของนายทหาร, และเสียงโห่ร้อง

²⁶“เป็นด้วยสติปัญญาของเจ้าหรือที่ทำให้นกเหยี่ยวบินร่อน, และกางปีกของมันบินไปทางทิศใต้?

²⁷เป็นด้วยคำสั่งของเจ้าหรือที่นกอินทรีย์บินขึ้นไป, และทำรังของมันไว้บนที่สูง?

²⁸มันอาศัยอยู่บนหน้าผา, ทำเป็นที่อยู่บนยอดเขาสูงชัน, เป็นที่คุ้มภัยของมัน.

²⁹จาก ณ ที่นั่นมันแลหาเหยื่อ. ตาของมันมองเห็นในระยะทางไกล.

³⁰ลูกของมันชอบดูดกินเลือด; มีการฆ่ากันตายที่ไหนมันก็ไปอยู่ที่นั่น.”