Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 4 Bible Online

โยบ 4 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 4

¹แล้วอะลีฟาศชาวเธมานนั้นจึงตอบว่า,

²“ถ้าเราบังอาจกล่าวอะไรๆ แก่ท่านบ้าง, จะทำให้ท่านหมางใจหรือไม่? แต่ใครจะอดพูดได้?

³นี่แหละท่านเคยได้ให้คำตักเตือนคนเป็นอันมากมาแล้ว, และได้ทำให้มือที่อ่อนเพลียกลับมีแรงขึ้น.

⁴ถ้อยคำของท่านเคยได้หนุนใจผู้ที่กำลังล้มลง, และได้ให้เกิดกำลังแก่หัวเข่าที่อ่อนเปลี้ยมีแรงขึ้น.

⁵บัดนี้เรื่องนั้นก็มาโดนเข้ากับตัวของท่านเอง, แล้วใจของท่านก็ห่อเหี่ยว; มันก็มาถูกเข้ากับตัวของท่านเอง, แล้วท่านก็สิ้นสมปฤดี.

⁶ความเกรงกลัวพระเจ้านั้นเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวของท่านมิใช่หรือ? และการประพฤติดีรอบคอบของท่านนั้นเป็นความหวังใจของท่านมิใช่หรือ?

⁷ขอท่านจงระลึกจำไว้เถอะว่า, ใครที่ไม่มีผิดและได้พินาศไปหรือ? และมีที่ไหนที่คนชอบธรรมถูกกำจัดเสีย.

⁸ตามที่ข้าฯ ได้เคยเห็นมาแล้ว, ผู้ที่ไถด้วยความชั่วและหว่านด้วยความร้าย, ก็ย่อมได้เกี่ยวผลอย่างนั้น.

⁹ด้วยลมเป่าจากพระโอษฐ์ของพระเจ้าเขาก็พินาศไป, และลมแห่งพระพิโรธของพระองค์ก็ไหม้เขาให้มอดไป.

¹⁰เสียงคำรามแห่งสิงห์โต, และเสียงสิงห์โตที่แผดอยู่, และฟันของสิงห์โตหนุ่มนั้นได้ถูกทำลายให้แหลกลานไป.

¹¹สิงห์โตแก่นั้นก็ตายด้วยไม่มีอาหารกิน; และเหล่าลูกของแม่สิงห์โตก็กะเจิดกะเจิงไป

¹²“ครั้งหนึ่งได้มีเสียงบอกความลับแก่ข้าฯ, และหูของข้าฯ ได้รับเสียงกระซิบบอกนั้น,

¹³ขณะเมื่อข้าฯ กำลังคิดถึงนิมิตต์ในเวลาค่ำคืนเมื่อคนทั้งหลายหลับสนิท.

¹⁴ในเวลานั้นความกลัวก็เกิดแก่ข้าฯ, และข้าฯ ก็ตัวสั่น, กระทำให้กะดูกของข้าฯ สะท้านสั่นเทิ้มไป.

¹⁵เวลานั้นมีวิญญาณดวงหนึ่งผ่านหน้าข้าฯ ไป; ขนของข้าฯ ก็ลุกชันขึ้น.

¹⁶วิญญาณนั้นก็ไปหยุดนิ่งอยู่, แต่ข้าฯ สังเกตไม่ได้ว่ารูปร่างเป็นอย่างไร. มีลักษณะเป็นเงาอยู่ต่อหน้าข้าฯ, และในการเงียบสงัดนั้นข้าฯ ได้ยินเสียงพูดมาว่า,

¹⁷มนุษย์บุถุชนจะยุตติธรรมยิ่งกว่าพระเจ้าหรือ? มนุษย์จะบริสุทธิ์ยิ่งกว่าพระผู้สร้างเขาหรือ?

¹⁸นี่แหละพระองค์มิได้ทรงไว้ใจผู้รับใช้ของพระองค์, และพระองค์ยังทรงกล่าวบ่งว่า, ทูตสวรรค์ของพระองค์ก็บกพร่อง.

¹⁹จะเลวยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในเรือนดิน, ซึ่งมีกำเนิดมาแต่ผงคลีดิน, ซึ่งอาจจะถูกทำลายเสียได้ดุจแมลงเม่า.

²⁰ชั่วเวลาเช้าถึงเย็นมันก็ถูกทำลายเสียแล้ว; มันศูนย์ไปโดยไม่มีใครสังเกต.

²¹อันคนเรา, เมื่อสายเชือกแห่งชีวิตได้ถูกกระตุกให้ขาด, เขาก็ตายไปโดยไม่รู้ตัวดุจกัน