Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 41 Bible Online

โยบ 41 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 41

¹“เจ้าจะลากจรเข้ขึ้นมาด้วยเบ็ดได้หรือ, หรือเจ้าจะเอาเส้นป่านไปผูกลิ้นมันไว้ได้?

²เจ้าจะเอาเชือกปอไปร้อยจมูกมันได้หรือ, หรือเจ้าจะเอาฉมวกพุ่งให้ทะลุขากรรไกรมันได้?

³มันจะมาวอนขอสิ่งนี้สิ่งนั้นแก่เจ้าหรือ? มันจะมาพูดอ่อนหวานแก่เจ้าหรือ?

⁴มันจะมาผูกมิตรไมตรีแก่เจ้าหรือ? แล้วเจ้าจะพามันไปใช้อย่างทาสเสมอไป?

⁵เจ้าจะไปเล่นกับมันเหมือนเล่นกับนกหรือ? เจ้าจะเลี้ยงมันไว้ให้ลูกเมียเล่นหรือ?

⁶พวกชาวประมงจะเอามันไปซื้อขายกันหรือ, เขาจะเอามันไปแบ่งให้พ่อค้าแม่ค้าหรือ?

⁷เจ้าจะเอาฉมวกไปทิ่มแทงให้เต็มตัวมันได้หรือ, หรือจะเอาแหลนไปแทงหัวมันได้?

⁸ลองเอามือไปจับมันดูซิ,- คงจะจำการประจัญนั้นไว้, และไม่กล้าทำอีกเลย.

⁹เออ, ที่จะไปหวังจับมันก็ไร้ผล. พอเห็นมันเข้าเท่านั้นก็จะตกตลิ่งไปเสียอีกกระมัง.

¹⁰ไม่มีใครจะหาญกล้าเข้าไปแหย่ยั่วมัน. ใครเล่าจะไปต่อสู้กับมันได้?

¹¹“ใครเล่าเป็นผู้ได้ให้อะไรแก่เราไว้ก่อนที่เราจะต้องทดแทนบุญคุณเขา? สิ่งสารพัตรที่อยู่ใต้ฟ้าก็เป็นของเราทั้งสิ้น

¹²“เราจะไม่ยอมนิ่งที่จะกล่าวถึงขาของมัน, ถึงกำลังเรี่ยวแรงของมัน, และร่างอันสมส่วนของมัน.

¹³ใครจะกล้าเข้าไปลอกหนังของมัน? ใครจะแทงแผ่นกันชีพของมันให้ทะลุได้?

¹⁴ใครจะกล้าเข้าไปฉีกปากของมันเล่า? มันมีฟันออกเต็มไปน่ากลัวจริงๆ.

¹⁵มันมีแผ่นเกราะติดอยู่เป็นแถวบนหลังมัน, ชิดสนิทผนึกแน่น,

¹⁶ติดตัวเป็นเนื้อเดียวกันจนอากาศจะผ่านเข้าไปไม่ได้.

¹⁷ต่างก็เชื่อมกันเข้าติดต่อสนิทกันจนจะแยกออกจากกันไม่ได้.

¹⁸ลมจมูกของมันพ่นแสงวาบออกมา, และตาของมันก็มีแสงดุจอรุณรุ่ง;

¹⁹มีไฟลุกราวกับใต้ออกมาจากปากของมัน, และมีประกายไฟพุ่งออกมา.

²⁰มีควันพลุ่งออกมาจากรูจมูกของมันราวกับหม้อน้ำเดือด.

²¹ลมหายใจของมันไหม้ถ่านให้ลุกเป็นไฟ; มีเปลวไฟพลุ่งออกมาจากปาก

²²“ในลำคอของมันมีอานุภาพมาก, ทำให้ใครๆ ตื่นเต้นตกใจเมื่อพบมันเข้า.

²³เนื้อหน้าท้องของมันเป็นเกล็ดติดต่อกันอย่างสนิทแข็งมาก, จะทำให้มันย่นยู่ไม่ได้.

²⁴เนื้อข้างในก็แข็งปานหิน; เออ, แข็งราวกับแท่นหินโม่,

²⁵เมื่อมันโผล่ขึ้นมา, ถึงคนกล้าก็ต้องกลัว. แม้แต่เห็นน้ำวนเข้าก็ขวัญหนีดีฝ่อไปเสียแล้ว.

²⁶ถ้าใครเอาดาบมาฟันมันก็ไม่เข้า; หรือจะใช้หอก, หอกซัด, หรือเกาทัณฑ์มือก็ไร้ผล.

²⁷สำหรับมันเหล็กก็ไม่ผิดอะไรกับฟาง; ทองเหลืองก็ไม่ผิดอะไรกับไม้ผุ.

²⁸ลูกธนูจะขับให้มันหนีไปก็ไม่ได้; และลูกสลิงก็ไม่ผิดอะไรกับตอข้าว.

²⁹ไม้พลองก็ไม่ต่างอะไรกับตอข้าว; มันยิ้มเยาะหอกซัดที่พุ่งมา.

³⁰เบื้องล่างของมันคมราวกับกระเบื้องแตก. มันทำรอยเลื้อยไปเหมือนรอยเลื่อนที่เขาลากไปบนโคลน.

³¹มันทำให้ห้วงน้ำลึกปั่นป่วนเหมือนน้ำร้อนในหม้อ; มันทำให้น้ำในทะเลเดือดปุดๆ เหมือนเคี่ยวขี้ผึ้ง.

³²มันทำให้เกิดเป็นทางขาวโพลงตามหลังมันไป, ทำให้ใครๆ คิดเห็นไปว่าทะเลสีขาวไปเสียแล้ว.

³³ในพื้นโลกไม่มีสัตว์อะไรเสมอเหมือนมัน, ที่มีสัญชาติญาณไม่กลัวอะไรเลย.

³⁴มันมองดูสัตว์สูงทุกชะนิดนั้นต่ำต้อยไป; มันเป็นสัตว์เหนือสัตว์ทั้งหลายที่ยะโส.”