Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยบ 9 Bible Online

โยบ 9 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยบ 9

¹แล้วโยบจึงตอบว่า,

²“ข้าฯ รู้แล้วว่า, เป็นความจริงเช่นนั้น; แต่มนุษย์จะแสดงว่าเป็นผู้ชอบธรรมฉะเพาะพระเจ้าอย่างไรได้?

³ถ้าเขาจะโต้เถียงกับพระองค์, ในปัญหาของพระองค์พันข้อ เขาก็ตอบไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว.

⁴พระองค์ประกอบด้วยพระปัญญาสูงสุด, และทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่ง. มีผู้ใดได้เคยตั้งตัวต่อสู้กับพระองค์, แล้วได้รับผลดีบ้างหรือ?

⁵พระองค์ทรงยกภูเขาให้เคลื่อนที่ไป, มันก็ไม่รู้ตัว. พระองค์ทรงคว่ำมันเสียได้, ด้วยพระพิโรธของพระองค์.

⁶พระองค์ทรงเขย่าโลกให้เคลื่อนที่, และเสารองโลกให้สนั่นหวั่นไหวไป.

⁷พระองค์ทรงห้ามดวงอาทิตย์, มันก็ไม่ส่องแสง; และทรงปิดแสงดวงดาวไว้เสียด้วย.

⁸พระองค์ผู้เดียวทรงคลี่ท้องฟ้าออก, และเสด็จดำเนินไปบนคลื่นในทะเล.

⁹พระองค์ทรงสร้างดาวไถ, ดาวอาชาไนย, ดาวลูกไก่, และหมู่ดาวนักษัตรฝ่ายทิศใต้.

¹⁰พระองค์ทรงกระทำการใหญ่ยิ่งเหลือที่จะเข้าใจได้, และการมหัศจรรย์เหลือที่จะคณนาได้

¹¹“นี่แน่ะพระองค์เสด็จผ่านข้าฯ ไป, และข้าฯ ไม่เห็นพระองค์. พระองค์เสด็จเลยไปเสียด้วย, แต่ข้าฯ ไม่สังเกตเห็นพระองค์.

¹²ดูเถอะ, พระองค์ทรงฉวยเอาไป; ใครจะห้ามพระองค์ได้? ใครจะบังอาจทูลถามพระองค์ว่า, ‘พระองค์ทรงกระทำอะไรอย่างนั้น.’

¹³พระเจ้าไม่ยับยั้งพระพิโรธของพระองค์. เหล่าบริวารศัตรูของพระองค์ก็ถูกปราบให้หมอบราบอยู่ใต้พระองค์.

¹⁴ข้าต่ำต้อยกว่านั้นนัก, จะโต้เถียงกับพระองค์อย่างไรได้? และจะเลือกข้อความอะไรมาโต้ตอบกับพระองค์.

¹⁵ถึงว่าข้าฯ เป็นผู้ชอบธรรมจริงๆ, ข้าฯ ก็ไม่บังอาจต่อล้อต่อเถียงเอาชะนะพระองค์ได้. มีแต่จะเข้าไปกราบไหว้วิงวอนขอความกรุณาต่อท่านผู้พิพากษาคดีของข้าฯ.

¹⁶ถ้าข้าฯ ได้ส่งหมายเกาะตัวเรียกพระองค์มาสู้ความ, และพระองค์ก็เสด็จมา, ข้าฯ ไม่เชื่อว่าพระองค์จะทรงฟังเสียงของข้าฯ เป็นสารอะไร

¹⁷“ด้วยว่าพระองค์ทรงหักหาญข้าฯ ด้วยพายุกล้า, และทรงให้ข้าฯ มีบาดแผลเพิ่มทบทวีคูณขึ้นโดยใช่เหตุ.

¹⁸พระองค์ไม่ทรงผ่อนผันให้ข้าฯ หายใจได้เลย! แต่ได้ทรงบรรจุความขื่นขมให้ข้าฯ จนเต็มเปี่ยม.

¹⁹ถ้าจะกล่าวว่า, ‘เออ, มาต่อสู้กันด้วยกำลัง,’ พระองค์เจ้าก็ตรัสว่า, ‘มาซิ, เรารออยู่ที่นี่,’ ถ้าจะกล่าวว่า, ‘มาสู้ความกัน’ พระองค์ก็ตรัสว่า, ‘ใครจะมานัดสู้ความกับเราเล่า?’

²⁰แม้ว่าข้าฯ อ้างพะยานว่าข้าฯ เป็นคนดี, ปากของข้าฯ คงจะส่อให้เห็นพิรุธปรักปรำข้าฯ. ถ้าข้าฯ กล่าวว่าข้าฯ ดีรอบคอบ, จะเป็นเหตุพิศูจน์ให้เห็นว่าข้าฯ นั่นแหละเป็นคนชั่วช้า

²¹“แต่ตัวข้าฯ นั้นดีรอบคอบ!... ข้าฯ จะไม่ไยดีต่อวิญญาณข้าฯ ละ; ข้าฯ ชังชีวิตข้าฯ แล้ว. นั่นก็มีทางเดียวเท่านั้น.

²²ดังนั้นข้าฯ จึงกล่าวว่าถึงจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว, พระองค์ก็ทรงทำลายเสียเหมือนกัน

²³“ถ้าโรคระบาดฆ่าคนเสียโดยฉับพลัน, พระองค์จะทรงพระสรวลเยาะความทุกข์ทรมานแห่งผู้ที่หาความผิดมิได้.

²⁴แผ่นดินก็ถูกมอบให้อยู่ในเงื้อมมือของคนชั่วช้า. พระองค์ได้ทรงปิดหน้าของคณะตุลาการของพวกนั้น. ถ้าไม่ใช่พระองค์, จะเป็นใครเล่าที่กระทำเช่นนั้น?

²⁵บัดนี้วันคืนทั้งหลายของข้าฯ ละล่วงไปเร็วกว่าม้าเร็ว. มันผ่านพ้นไป, และไม่เห็นของดีอะไรเลย.

²⁶มันผ่านพ้นไปโดยเร็วดุจเรือกำปั่นฝีเท้าเร็ว, และดุจนกอินทรีย์ที่โฉบลงมาเฉี่ยวอาหาร.

²⁷ถ้าข้าฯ จะคิดว่าข้าฯ จะลืมการบ่นว่าของข้าฯ, ข้าฯ จะทำให้หน้าตาบูดบึ้งเลือนหายไป, และมีหน้าเบิกบาน;

²⁸ข้าฯ ก็หวาดกลัวด้วยเรื่องความทุกข์เวทนาของข้าฯ, และข้าฯ รู้ว่าพระองค์จะไม่ทรงถือว่าข้าฯ เป็นคนไม่มีผิด.

²⁹ข้าฯ ถูกปรับให้เป็นคนชั่วอยู่แล้ว, จะไปทำอะไรๆ โดยเปล่าประโยชน์ทำไม?

³⁰แม้ว่าข้าฯ จะชำระตัวด้วยหิมะ, และล้างมือให้สะอาดหมดจด,

³¹พระองค์ก็ยังจะทรงจับข้าฯ กดลงไปในคู; แม้แต่เสื้อผ้าของข้าฯ เองก็ขยะแขยงข้าฯ

³²“เพราะว่าพระองค์มิใช่มนุษย์เหมือนอย่างข้าฯ, ที่ข้าฯ จะไปโต้เถียงกับพระองค์, และที่ข้าจะไปเป็นคู่ความกับพระองค์;

³³ทั้งไม่มีคนกลางที่จะตัดสินระหว่างสองฝ่าย.

³⁴ให้พระองค์งดใช้ไม้เรียวตีข้าฯ เสียที, อย่าให้การขู่เข็ญของพระองค์ทำให้ข้าฯ ตกใจกลัว;

³⁵แล้วข้าฯ จะพูดและไม่กลัวพระองค์, เพราะใจจริงของข้าฯ ไม่เป็นอย่างนั้น