Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 บทเพลงสรรเสริญ 44 Bible Online

บทเพลงสรรเสริญ 44 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

บทเพลงสรรเสริญ 44

¹ข้าแต่พระเจ้า, ข้าพเจ้าได้ยินบรรพบุรุษของข้าพเจ้าเล่าให้ฟังถึงกิจการซึ่งพระองค์ได้ทรงกระทำเมื่อสมัยโบราณว่า,

²พระองค์ได้ขับไล่ชาวประเทศต่างๆ นั้นออกโดยพระหัตถ์ของพระองค์; แต่ได้ทรงตั้งพวกยิศราเอลไว้: ได้กระทำให้พลเมืองนั้นแหลกเป็นจุณณ์ไป; แต่ทรงบันดาลให้พวกยิศราเอลแผ่แพร่หลายมากออกไป.

³เพราะพวกยิศราเอลไม่ได้ตีเอาเมืองนั้นด้วยดาบของตน, หรือช่วยตนให้รอดด้วยลำแขนของตนเอง; แต่พระหัตถ์เบื้องขวาและพระกรกับรัศมีพระพักตรของพระองค์ได้ทรงกระทำ, เพราะพระองค์โปรดเขา.

⁴ข้าแต่พระเจ้า พระองค์เป็นพระบรมมหากษัตริย์ของข้าพเจ้า; ขอพระองค์รับสั่งให้ความรอดมีแก่พวกยาโคบ.

⁵พวกข้าพเจ้าจะผลักเหล่าศัตรูแห่งข้าพเจ้าไปโดยฤทธิ์เดชของพระองค์: และเหยียบคนที่ลุกขึ้นต่อสู้ข้าพเจ้าลงใต้เท้าโดยพระนามของพระองค์.

⁶ด้วยว่าข้าพเจ้าจะไม่วางใจในคันธนูของข้าพเจ้า, และกระบี่ของข้าพเจ้าจะช่วยให้ข้าพเจ้าให้รอดไม่ได้.

⁷แต่พระองค์ได้ทรงช่วยข้าพเจ้าทั้งหลายให้พ้นจากพวกศัตรู; และคนทั้งปวงที่เกลียดชังข้าพเจ้าพระองค์ทรงบันดาลให้ได้ความอาย.

⁸ข้าพเจ้าทั้งหลายอวดถึงพระเจ้าได้วันยังค่ำและจะขอบพระคุณต่อพระนามของพระองค์ตลอดอนาคตกาล

⁹แต่ว่าบัดนี้พระองค์ทรงทิ้งข้าพเจ้าและทรงให้ข้าพเจ้าได้ความอัปยศเสียแล้ว, และพระองค์ไม่ได้เสด็จนำหน้ากองทัพของพวกข้าพเจ้า.

¹⁰พระองค์ทรงบันดาลให้พวกข้าพเจ้ากลับถอยหลังหนีพวกศัตรู; และคนที่เกลียดชังพวกข้าพเจ้าก็ปล้นริบเอาทรัพย์ของข้าพเจ้าไปเป็นของตัวเอง.

¹¹พระองค์ทรงมอบพวกข้าพเจ้าไว้เหมือนฝูงแกะ สำหรับกินเป็นอาหาร, และทรงบันดาลให้พวกข้าพเจ้ากระจัดกระจายไปในนานาประเทศ.

¹²พระองค์ทรงช่วยพลไพร่ของพระองค์โดยไม่คิดค่า, และไม่ได้รับประโยชน์เพราะค่าตัวของเขา.

¹³พระองค์ทรงกระทำให้พวกข้าพเจ้าเป็นที่ดูหมิ่นแก่เพื่อนบ้าน, เป็นที่เยาะเย้ยหยาบหยามแก่คนทั้งปวงที่อยู่รอบพวกข้าพเจ้านั้น.

¹⁴พระองค์ทรงกระทำให้พวกข้าพเจ้าเป็นขี้ปากในท่ามกลางชนต่างประเทศ, เป็นที่น่าสั่นศีรษะในท่ามกลางพลเมือง,

¹⁵ความอัปยศของข้าพเจ้าอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าวันยังค่ำ, และความขายหน้าของข้าพเจ้าก็ท่วมข้าพเจ้าอยู่,

¹⁶ด้วยเสียงของคนที่ดูหมิ่นดูถูกกล่าวหยาบช้าก็เพราะเป็นศัตรูและผู้กระทำแก้แค้น.

¹⁷แม้ว่าเหตุการณ์ทั้งปวงนั้นทับถมพวกข้าพเจ้า, พวกข้าพเจ้าก็ยังหาได้ลืมพระองค์ไม่, หรือทำผิดคำสัญญาไมตรีของพระองค์ก็หาไม่.

¹⁸จิตต์ของข้าพเจ้าหาได้หันกลับไม่, หรือย่างเท้าของพวกข้าพเจ้าก็หาได้หลีกเลี่ยงไปจากทางของพระองค์ไม่.

¹⁹ในที่หมาป่าอยู่พระองค์ยังทรงกระทำแก่พวกข้าพเจ้าให้แหลกเหลว, และทรงคลุมพวกข้าพเจ้าไว้ด้วยเงาแห่งความมรณาภัย.

²⁰ถ้าแม้พวกข้าพเจ้าลืมพระนามพระเจ้าของพวกข้าพเจ้าแล้ว, หรือถ้ายื่นมือออกไหว้พระต่างประเทศ;

²¹พระองค์จะไม่ทรงสืบเสาะพิจารณาการนั้นหรือ? เพราะพระองค์ทรงทราบข้อความลับลึกในใจมนุษย์.

²²เพราะพระองค์ข้าพเจ้าทั้งหลายถูกประหารชีวิตอยู่วันยังค่ำ; เขาถือว่าพวกข้าพเจ้าเหมือนฝูงแกะสำหรับจะฆ่า.

²³ข้าแต่พระเจ้า, ขอพระองค์ทรงตื่นขึ้นเถิดไฉนทรงบรรทมหลับอยู่? ขอทรงลุกขึ้นเถิด, ขออย่าทรงละทิ้งพวกข้าพเจ้าไว้เป็นนิตย์,

²⁴ไฉนพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร? เหตุไฉนทรงลืมการทุกข์ยากและการถูกข่มเหงพวกข้าพเจ้าเสีย?

²⁵ด้วยว่าจิตต์ของพวกข้าพเจ้าต้องซุดลงถึงผงคลีดิน: ท้องของพวกข้าพเจ้าติดกับพื้นดินแล้ว.

²⁶ขอพระองค์ทรงลุกขึ้นช่วยพวกข้าพเจ้า, และโปรดไถ่พวกข้าพเจ้าไว้เพราะเห็นแก่พระกรุณาของพระองค์