Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 สุภาษิต 1 Bible Online

สุภาษิต 1 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

สุภาษิต 1

¹สุภาษิตของซะโลโมราชบุตรดาวิด, กษัตริย์ชาติยิศราเอล;

²เพื่อจะให้คนรู้จักปัญญาและคำสั่งสอน; เพื่อจะให้เห็นแจ้งในคำทั้งหลายที่เข้าใจมาแล้ว;

³เพื่อจะให้รับโอวาทอันเกี่ยวกับการประพฤติชอบ, ด้วยสุจริตธรรมยุตติธรรมและด้วยสิทธิธรรม.

⁴เพื่อจะให้เกิดความเฉลียวฉลาดแก่คนโง่, เพื่อจะให้เกิดความรู้และสติปัญญาแก่ยุวชน;

⁵เพื่อว่าคนผู้ฉลาดแล้วจะพึงฟัง, และทวีในการศึกษา; และเพื่อว่าคนผู้เข้าใจแล้วจะพึงรู้จักถือท้ายเรือแห่งชีวิตของตน;

⁶เพื่อจะให้เข้าใจสุภาษิต, และคำเปรียบ, คำของเมธี, และปริศนาของเขา

⁷ความยำเกรงพระยะโฮวาเป็นบ่อเกิดแห่งความรู้; แต่คนโฉดชังปัญญาและคำเตือนสอน.

⁸ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงฟังโอวาทบิดาของเจ้า, และอย่าละทิ้งคำสอนของมารดาเจ้า;

⁹เพราะว่าคำสั่งสอนนั้นๆ จะเป็นคุณมงคลสวมศีรษะเจ้า, และจะเป็นสร้อยคล้องคอของเจ้า.

¹⁰ศิษย์ของเราเอ๋ย, ถ้าแม้นคนพาลชักชวนเจ้า, เจ้าอย่าได้ยอมตาม.

¹¹ถ้าเขากล่าวว่า, มาไปกับเราเถอะ, เราจะแอบคอยที่เอาเลือดเขา; เราจะซุ่มดักจับผู้หาความผิดมิได้โดยไม่มีสาเหตุ;

¹²เราจะกลืนเขาเหล่านั้นทั้งเป็นเช่นธรณีสูบ, และกลืนผู้มีร่างกายสมบูรณ์ลงไปเช่นหลุมฝังศพ;

¹³พวกเราจะพบบรรดาทรัพย์อันหาค่ามิได้; พวกเราจะบรรจุบ้านของพวกเราให้เต็มทุกหลังด้วยสิ่งของที่ปล้นได้มา;

¹⁴เจ้าจงเข้าส่วนกับพวกเราเถิด; เราทั้งหมดจะมีถุงเงินอันเดียวกัน”,

¹⁵ศิษย์ของเราเอ๋ย, เจ้าอย่าดำเนินในทางนั้นกับเขา; จงยั้งเท้าของเจ้าอย่าย่างเข้าไปในทางของเขา;

¹⁶ด้วยว่าเท้าของเขาวิ่งไปสู่ความชั่วร้าย, และรีบเร่งจะไปกระทำให้เลือดตก.

¹⁷แม้ว่าจะขึงข่ายไว้ให้นกเห็น, นั้นก็หาเป็นประโยชนแก่มันไม่;

¹⁸และคนเหล่านี้ก็เท่ากับดักทำร้ายให้โลหิตของตนเองตก; เขาทั้งปวงเท่ากับซุ่มซ่อนทำร้ายชีวิตของเขาเอง.

¹⁹ฉะนี้แหละคือทางของทุกคนที่โลภเอากำไร; กำไรอสัตย์อธรรมย่อมทำลายชีวิตของผู้ปล้นนั้นเสียเอง

²⁰พระบัญญัติส่งเสียงโกญจนาทในถนน; เปล่งพระสุรเสียงในที่กว้างทั้งหลาย;

²¹พระปัญญานั้นร้องประกาศในที่มหาชนชุมนุมกัน; ณ ภายนอกประตูเมืองทั้งหลาย, และในนคร, พระปัญญาตรัสดังนี้:

²²“อีกนานสักเท่าใด, เจ้าคนโง่, ที่เจ้าจะชอบอปัญญา? และเจ้าผู้ชอบประมาทเยาะเย้ยจะชื่นชมในความประมาทเยาะเย้ย, และผู้โฉดจะชังความรู้?

²³เจ้าจงหันมาตามคำตักเตือนของเรา; นี่แน่ะ, เราจะเทวิญญาณของเราลงที่เจ้า; เราจะกระทำให้เจ้าทั้งหลายรู้ถึงถ้อยคำของเรา.

²⁴เพราะว่าเราได้ร้องเรียก, และเจ้าได้ปฏิเสธ; เราไห้ยื่นมือของเราออกรับ, แต่ไม่มีใครสนใจ;

²⁵แต่เจ้าทั้งปวงถือว่าบรรดาคำตักเตือนของเราเปล่าประโยชน์, และไม่เอาใจใส่ต่อคำตักเตือนของเรา. เราก็จะหัวเราะบ้างในวาระที่เจ้าทั้งหลายต้องอันตราย;

²⁶เราจะเย้ยเมื่อความกลัวของเจ้ามาสู่เจ้า; คือเมื่อความกลัวบังเกิดแก่เจ้าเหมือนลมพายุ,

²⁷และเมื่อภัยอันตรายมาถึงเจ้าดังลมป่วน; เมื่อความทุกข์โศกและความรำเค็ญมาถึงเจ้า.

²⁸ขณะนั้นเขาทั้งปวงจะเรียกร้องหาเรา, แต่เราจะไม่ขานรับ; เขาทั้งปวงจะบากบั่นแสวงหาเรา, แต่เราจะไม่ขานรับ; เขาทั้งปวงจะบากบั่นแสวงหาเรา, แต่เขาจะไม่พบเรา;

²⁹เพราะว่าเขาทั้งหลายได้ชังความรู้, และมิได้เลือกเอาความยำเกรงพระยะโฮวา.

³⁰เขาทั้งปวงไม่เอาใจใส่ต่อคำสั่งสอนของเรา, เขาได้หมิ่นประมาทต่อคำตักเตือนทั้งหมดของเรา;

³¹เพราะเหตุนั้นเขาจะต้องกินผลของการประพฤติแห่งวิถีของเขาเองนั้น, และจะหนำใจด้วยทำตามความคิดของตนเอง.

³²ด้วยว่าการหลงทางไปจากคำสอนของพวกคนโง่นั้นจะเป็นเหตุประหารเขา, และความเฉยเมยของคนโฉดจะทำลายตัวเขาเอง.

³³แต่ว่าผู้ใดที่ฟังเราจะพำนักอยู่โดยปลอดภัย, และจะอยู่สงบสุขปราศจากกลัวภัยของความชั่ว.”