Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 สุภาษิต 14 Bible Online

สุภาษิต 14 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

สุภาษิต 14

¹สตรีก็มีปัญญาทุกคนย่อมก่อสร้างบ้านเรือนของตนขึ้น; แต่ผู้ที่โฉดเขลาย่อมรื้อบ้านลงด้วยมือตนเอง.

²บุคคลผู้เดินในทางตรงย่อมยำเกรงพระยะโฮวา; แต่ผู้ที่ดื้อหลงผิดไปตามทางของตนย่อมเกลียดชังพระองค์.

³ในปากของคนโฉดเขลานั้นมีไม้เรียวสำหรับปราบความจองหองของเขาแต่ริมฝีปากของคนมีปัญญาจะเป็นเครื่องป้องกันตัวเขาไว้.

⁴ที่ไหนไม่มีวัวรางหญ้าก็สะอาดดี; แต่อาหารจะทวีมากขึ้นได้ก็เพราะอาศัยแรงของวัว.

⁵พะยานที่สัตย์ซื่อจะไม่มุสา; แต่พะยานเท็จก็พูดมุสา.

⁶คนประมาทเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาและไม่พบ; แต่ความรู้เป็นของง่ายแก่คนที่มีความเข้าใจ.

⁷หากเข้าไปสมาคมกับคนโฉดเขลา, เจ้าจะไม่พบเห็นความรู้จากริมฝีปากของเขา.

⁸ปัญญาของคนฉลาดเป็นที่ให้เขาเข้าใจทางของเขา; แต่ความโฉดของคนโฉดเป็นการหลอกลวง.

⁹ความผิดอันจะต้องโทษนั้นเย้ยหยันคนโฉด; แต่จำพวกคนตรงนั้นเป็นที่ทรงโปรดปราน.

¹⁰ใจของใครก็ย่อมรู้ความขื่นขมของตนเอง; และคนอื่นจะเขามายุ่มย่ามกับความปลาบปลื้มยินดีในดวงใจของใครนั้นก็หาได้ไม่.

¹¹เรือนของคนชั่วจะถูกทำลายเสีย; แต่ทับอาศัยของคนตรงจะรุ่งเรือง.

¹²มีทางหนึ่งซึ่งดูเหมือนบางคนเห็นว่าเป็นทางถูก; แต่ปลายทางนั้นเป็นทางแห่งความตาย.

¹³แม้ในขณะที่แสดงอาการเบิกบานใจก็ยังโศกเศร้า; และเมื่อจบกางรื่นเริงแล้วก็มีความหนักใจ.

¹⁴ผู้ที่มีใจเหไปในทางชั่วจะเปี่ยมไปด้วยผลแห่งการกระทำตามทางของเขาเอง; และคนดีจะอิ่มอกอิ่มใจในกิจที่ตนกระทำ.

¹⁵คนโง่เชื่อคำบอกเล่าทุกคำ; แต่คนฉลาดย่อมมองดูทางเดินของเขาด้วยความระวัง.

¹⁶คนมีปัญญานั้นกลัวและหลีกออกจากความชั่ว; แต่คนโฉดเขลานั้นถือทิฏฐิจองหองและไว้ใจในตัวเอง.

¹⁷บุคคลผู้โกรธเร็วย่อมประพฤติในสิ่งโฉดเขลา; และคนที่คิดทำการชั่วร้ายย่อมเป็นที่เกลียดชัง.

¹⁸คนโง่ได้รับความโฉดเป็นมรดก; แต่ผู้ฉลาดก็ได้รับความรู้สวมเป็นมงกุฎ.

¹⁹คนชั่วนั้นน้อมคำนับลงต่อหน้าคนดี; และคนอธรรมนั้น, น้อมคำนับลงที่ประตูบ้านของผู้ชอบธรรม.

²⁰คนจนเป็นที่เกลียดชังถึงแม้ว่าเป็นเพื่อนบ้านของเขาเอง, แต่คนมั่งคั่งมีมิตรสหายมากหลาย.

²¹บุคคลผู้เหยียดเพื่อนบ้านของตนก็ทำบาปแล้ว; แต่บุคคลผู้มีใจเมตตาคนยากจน, เขาก็เกิดมีความสุข.

²²คนเหล่านั้นที่คิดทำการชั่วย่อมเป็นคนหนึ่งมิใช่หรือ? แต่ความเมตตาและความจริงคงได้แก่คนเหล่านั้นที่คิดทำการดี.

²³ในการทำงานทั้งปวงมีผลกำไร; แต่การใช้แต่ริมฝีปากพูดทำให้ยากจน.

²⁴มงกุฎของคนมีปัญญาก็คือทรัพย์ของเขา; แต่ความโง่ของคนโฉดก็คือความโง่นั้นเอง.

²⁵พะยานจริงย่อมช่วยคนไว้; แต่บุคคลผู้กล่าวเท็จเป็นต้นเหตุแห่งการล่อลวง.

²⁶ความวางใจที่มั่นคง; อยู่ในการยำเกรงพระยะโฮวา; และลูกหลานของเขานั้นจะมีที่พำนักอันปลอดภัย.

²⁷ความยำเกรงพระยะโฮวาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต, เพื่อว่าคนจะได้พ้นจากบ่างแร้วแห่งความตายได้.

²⁸กษัตริย์มีสง่าราศีก็เพราะมีพลเมืองมาก; แต่เมื่อขาดพลเมืองก็เป็นความหายนะของเจ้านาย.

²⁹บุคคลผู้ไม่โกรธเร็วเป็นคนประกอบด้วยความเข้าใจดียิ่ง; แต่บุคคลผู้มีใจฉุนเฉียวส่งเสริมความโฉดเขลาให้ยิ่งขึ้น.

³⁰ใจที่สงบเป็นความจำเริญชีวิตฝ่ายกาย; แต่ความอิจฉาริศยาคือความเปื่อยเน่าของกะดูก.

³¹บุคคลผู้กดขี่เบียดเบียฬคนจนก็ทำความอัปยศแก่พระผู้สร้างตน; แต่บุคคลผู้มีความเมตตาแก่คนยากจนก็ถวายเกียรติยศแก่พระองค์.

³²คนชั่วถูกทำลายลงด้วยการกระทำของเขาเอง; แต่คนชอบธรรมมีที่พำนักปลอดภัยในเมื่อเขาตาย.

³³ปัญญาอยู่ในใจของผู้ที่มีความเข้าใจ; แต่สิ่งที่อยู่ภายในของคนโฉดจะปรากฏออกมา.

³⁴ความชอบธรรมนั้นเชิดชูเทศชน; แต่บาปนั้นทำความอัปยศแก่พลเมือง.

³⁵ความโปรดปรานของกษัตริย์ย่อมมีแก่ข้าราชการผู้ประกอบกิจด้วยสติปัญญา; แต่พระพิโรธของพระองค์จะตกแก่เขาผู้เป็นเหตุให้เกิดความอับอายขายหน้า