Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 สุภาษิต 23 Bible Online

สุภาษิต 23 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

สุภาษิต 23

¹เมื่อเจ้านั่งรับประทานอาหารกับเจ้าบ้านผ่านเมือง, จงสำนึกถึงท่านที่อยู่ต่อหน้าเจ้าด้วยความระวัง;

²และถ้าเจ้ามักเป็นคนกินเติบ, จงประหยัดตัวเหมือนกับมีดสอดอยู่ที่คอหอยของเจ้า.

³อย่าโลภอาหารโอชารสอย่างพิเศษของท่าน, ด้วยว่าอาหารนั้นเป็นที่ล่อลวงให้หลง.

⁴อย่ากรากกรำตัวเจ้าเพื่อจะได้เป็นคนมั่งมี; จงเลิกความเห็นอันนั้นเสีย.

⁵เจ้าจะเพ่งตาของเจ้าอยู่ที่ของอนิจจังหรือ? เพราะทรัพย์สมบัติมีปีก; แน่นอนทีเดียว, มันจะบินหายไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี.

⁶อย่ากินอาหารของคนที่มีตาสำแดงใจแคบ; อย่าปรารถนาอาหารอย่างวิเศษโอชารสของเขาเลย;

⁷ด้วยว่าเขาเป็นคนอย่างที่มีใจตระหนี่ถี่เหนียว: เขาจะว่าแก่เจ้าว่า, “เชิญกินและดื่มเถิด;” แต่ใจของเขาไม่ได้เห็นแก่ตัวเจ้าเลย.

⁸อาหารที่เจ้ากินเข้าไปนั้นเจ้าจะต้องอาเจียนออกมา, และคำอ่อนหวานของเจ้านั้นจะเสียไปเปล่าๆ.

⁹อย่าพูดให้คนโฉดเขลาฟัง; ด้วยว่าเขาจะประมาทสติปัญญาแห่งคำพูดของเจ้านั้น.

¹⁰อย่ารุกล้ำที่ดินซึ่งได้ปักไว้แต่โบราณนั้น; และอย่าแย่งชิงเอาไร่นาของลูกกำพร้า:

¹¹ด้วยว่าผู้แทนตัวลูกกำพร้านั้นทรงฤทธิ์อันยิ่ง; ท่านก็จะทรงว่าความต่อสู้เจ้าในคดีของเขานั้น.

¹²จงสนใจในคำสั่งสอนทั้งหลายนั้น, และจงเอียงหูฟังคำทั้งปวงที่ประกอบด้วยความรู้.

¹³อย่าละเลยการเฆี่ยนสอนเด็ก: ด้วยว่าถ้าเจ้าจะตีสอนเด็กด้วยไม้เรียวเขาคงจะไม่ตาย.

¹⁴เจ้าจงใช้ไม้เรียวตีเขา, และเจ้าจะได้ช่วยจิตต์วิญญาณของเขาให้พ้นจากเมืองผี.

¹⁵ศิษย์ของเราเอ๋ย, ถ้าเจ้ามีใจประกอบด้วยสติปัญญา, จิตต์เราเองก็จะพลอยยินดีด้วย.

¹⁶เออ ใจของเราจะปีติยินดี; เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดวาจาซื่อตรง.

¹⁷อย่าให้ใจของเจ้าอิจฉาคนชั่ว; แต่จงยำเกรงพระยะโฮวาวันยังค่ำ:

¹⁸ด้วยว่าเวลาภายหน้าจะมีแน่, และความหวังใจของเจ้าจะไม่เสียเปล่า.

¹⁹ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงฟังและเป็นคนมีปัญญาเถิด, และจงนำใจของตนให้ไปตามทางนั้น.

²⁰อย่ามั่วสุมกับนักเสพเหล้าองุ่น; หรือกับคนกินเนื้อเติบ:

²¹ด้วยว่าคนขี้เมาและคนกินเติบคงจะมาถึงการยากจน: และการเซื่อมซึมนั้นจะเป็นเหตุให้ตัวนุ่งห่มผ้าขี้ริ้ว.

²²เจ้าจงฟังคำบิดาผู้บังเกิดเกล้าของเจ้า, และอย่าดูหมิ่นมารดาของเจ้าเมื่อท่านแก่ชรา.

²³จงซื้อความจริงไว้และอย่าขายเสียเลย: เออ คือปัญญาแลความสั่งสอนแลคำเข้าใจ.

²⁴บิดาของคนชอบธรรมจะชื่นใจยินดีมาก; และผู้ที่ให้กำเนิดบุตรที่มีปัญญาจะมีความชื่นชมยินดีในบุตรนั้น.

²⁵จงทำให้บิดามารดาของเจ้ามีความยินดี, และจงทำให้มารดาที่คลอดเจ้ามานั้นมีใจชื่นบาน.

²⁶ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงสนใจของเจ้าอยู่กับเรา, และให้ตาของเจ้าชื่นชอบในทางทั้งปวงของเรา.

²⁷ด้วยว่าหญิงแพศยาเปรียบเหมือนหลุมอันลึกและหญิงชั่วเปรียบเหมือนบ่อลึกแคบ.

²⁸เออ นางซุ่มคอยอยู่เหมือนโจร, และปล้นทำร้ายชายเสียเป็นอันมาก.

²⁹ใครที่ร้อง “โอ้ โอ๋?” ใครที่ร้อง “อนิจจาเอ๋ย!” ใครที่มักทะเลาะวิวาทกัน? ใครที่บ่นพึมพำ? ใครที่ถูกบาดเจ็บไม่เข้าเรื่อง? ใครที่ตาแดงเป็นนกกด?

³⁰ก็คือพวกนั้นที่นั่งกินเหล้าองุ่นอยู่ช้านาน, และคนที่ช่ำชองในเรื่องเหล้าประสม.

³¹อย่ามองดูเหล้าองุ่นนั้นที่มีสีแดง, และที่ฉายแสงอยู่ในถ้วย; มันเลื่อนไหลลงไปอย่างคล่องคอ;

³²แต่ที่สุดปลายมันจะกัดเหมือนงู, และจะปล่อยพิษเหมือนงูเห่า.

³³ตาของเจ้าจะมองเห็นของวิปริตไป, และใจของเจ้าจะทำให้เจ้าพูดคำเลอะเทอะไป.

³⁴เออ เจ้าจะเป็นเหมือนคนที่หลับสนิทอยู่กลางทะเล, และเหมือนคนที่นอนอยู่บนยอดเสากระโดง.

³⁵เจ้าจะพูดว่า, “ใครจะตีข้าฯ ข้าฯ ก็ไม่เจ็บ; ใครเฆี่ยนข้าฯ ข้าฯ ก็ไม่รู้สึกอะไร: เมื่อไรข้าฯ จะส่างหนอ? จะได้ไปหากินอีก.”