Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 สุภาษิต 29 Bible Online

สุภาษิต 29 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

สุภาษิต 29

¹คนที่ถูกห้ามปรามอยู่บ่อยๆ และยังทำตัวเป็นคนคอแข็ง, คนนั้นจะถูกทำลายเสียทันทีและไม่มีหนทางแก้ไข.

²เมื่อผู้ชอบธรรมถืออำนาจปกครอง, ราษฎรก็พากันชื่นชมยินดี; แต่เมื่อคนชั่วขึ้นปกครอง, ราษฎรต่างก็ถอนใจใหญ่.

³คนที่รักปัญญาย่อมทำให้บิดาของตนชื่นชมยินดี; แต่คนที่คบหาหญิงชั่วย่อมผลาญทรัพย์ของตน.

⁴โดยการยุตติธรรมกษัตริย์ย่อมตั้งแผ่นดินให้มั่นคง; แต่คนที่บีบคั้นเร่งเอาส่วยอากรจากราษฎรก็ทำลายแผ่นดินเสีย.

⁵คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตน, ก็เปรียบเหมือนวางตาข่ายไว้ดักเท้าของเขา.

⁶มีบ่วงแร้วอยู่ในการผิดของคนชั่วสำหรับดักตัวเขาเอง; แต่คนชอบธรรมก็ร้องเพลงและมีความชื่นชมยินดี.

⁷คนชอบธรรมย่อมพิจารณาดูสิทธิของคนยากจน; แต่คนชั่วไม่สนใจในเรื่องใดเลย.

⁸คนประมาทเยาะเย้ยเป็นเหตุก่อการจลาจลให้ลุกลามขึ้นในเมือง; แต่คนชอบธรรมก็กระทำให้ความเคียดแค้นนั้นกลับคืนดี.

⁹ถ้าคนใดมีปัญญาเป็นคู่ความกับคนโฉด, ถึงแม้ว่าคนโฉดนั้นจะโกรธหรือหัวเราะก็ตาม, คงไม่มีความสงบสุข.

¹⁰คนกระหายเลือดย่อมเกลียดชังคนดีรอบคอบ; แต่ฝ่ายคนตรงมีน้ำใจที่จะช่วยชีวิตเขา.

¹¹คนโฉดมักคายความโกรธของเขาออกมาทั้งหมด; แต่ผู้มีปัญญาย่อมระงับความโกรธของเขาให้หายไป.

¹²ถ้าผู้ครองเมืองเป็นคนหูเบา, ข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วไปหมด.

¹³ผู้ยากจนและผู้กดขี่ปะปนอยู่ด้วยกัน; พระยะโฮวาทรงประทานอาการเห็นแก่หน่วยตาของทั้งสองพวก.

¹⁴กษัตริย์ผู้ทรงพิพากษาความของคนจนโดยยุตติธรรม, พระที่นั่งของกษัตริย์นั้นจะดำรงถาวร.

¹⁵ไม้เรียวที่ตีสอนทำให้เกิดปัญญา; แต่เด็กที่ถูกละเลยนั้นเป็นเหตุกระทำให้มารดาของตนได้ความละอาย.

¹⁶เมื่อคนชั่วมีอำนาจมากขึ้นการชั่วร้ายก็มากขึ้นเหมือนกัน; แต่คนชอบธรรมจะหนำใจเมื่อแลเห็นคนชั่วล้มลง.

¹⁷จงกล่าวสั่งสอนบุตรชายของตนและบุตรชายนั้นจะเป็นเหตุให้เจ้าสบายใจ; เออ เขาจะทำให้ดวงจิตต์ของเจ้าเบิกบานยินดี.

¹⁸ที่ไหนขาดการแนะนำสั่งสอน, ประชาชนที่นั่นก็เตลิดไป; แต่คนที่ประพฤติตามพระบัญญัติจะได้ความผาสุก.

¹⁹ที่จะใช้แต่วาจาว่ากล่าวทาสย่อมไม่เป็นผล; ด้วยว่าถึงเขาจะเข้าใจคำของเจ้าแล้ว, เขาก็จะไม่ทำตาม.

²⁰ท่านได้เห็นคนปากไวใจเร็วหรือ? ถึงจะหวังใจในคนโฉดก็ยังกว่าหวังใจในคนเช่นนั้น.

²¹คนที่ถนอมเลี้ยงบ่าวของตนมาแต่เด็กที่สุดปลายเขาก็จะทะนงตัวว่าเป็นลูกชาย.

²²คนเจ้าโมโหทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทกัน; และคนเจ้าโทโสก่อการผิดมาก.

²³ความเย่อหยิ่งของคนจะทำให้เขาต่ำต้อย: แต่คนที่มีใจสุภาพต่ำต้อยจะได้เกียรติศักดิ์.

²⁴คนที่เป็นพรรคพวกกับขะโมยก็เป็นผู้ทุจจริตต่อวิญญาณของตนเอง; และถึงเขาได้ฟังคำสาบานของตัวแล้ว, เขาก็ยังนิ่งเสียไม่พูดเลย.

²⁵การกลัวคนนั้นนำไปถึงบ่วงแร้ว; แต่ผู้ที่ยำเกรงพระยะโฮวาจะปลอดภัย.

²⁶ใครๆ ก็หาช่องที่จะได้รับการโปรดปรานจากผู้ครองเมือง; แต่การตัดสินเด็ดขาดแก่มนุษย์นั้นมาจากพระยะโฮวา.

²⁷คนอธรรมย่อมเป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อคนชอบธรรม; และคนตรงก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อคนชั่ว.