Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 สุภาษิต 6 Bible Online

สุภาษิต 6 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

สุภาษิต 6

¹ศิษย์ของเราเอ๋ย, ถ้าเจ้าได้เป็นนายประกันให้เพื่อนบ้านของเจ้า, ถ้าเจ้าร่วมจับมือกับผู้หนึ่งผู้ใด;

²เจ้าก็ติดกับโดยคำทั้งหลายซึ่งออกมาจากปากของเจ้า, เจ้าก็ถูกดักโดยคนทั้งหลายซึ่งออกมาจากปากของเจ้า.

³ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงทำอย่างนี้, เมื่อเห็นอยู่แล้วว่าเจ้าอยู่ในกำมือของเพื่อนบ้านของเจ้า: ก็จงถอนตัวของเจ้าออกเสีย; จงรีบไปวิงวอนขอต่อเพื่อนบ้านของเจ้า.

⁴อย่าให้ตาของเจ้าหลับ, หรืออย่าให้หนังตาของเจ้าปรือไป;

⁵จงปลีกตัวของเจ้าให้พ้นร้ายเหมือนอย่างเนื้อสมันพ้นจากมือของนายพราน, และเหมือนอย่างนกพ้นจากมือของผู้ดัก

⁶ไปดูมดซิ, เจ้าขี้เกียจ; จงพิจารณาทางทั้งหลายของมัน, และจงฉลาดขึ้น;

⁷มันไม่มีหัวหน้า, ผู้กำกับการ, หรือผู้ปกครอง.

⁸ถึงกระนั้นมันก็ยังสะสมอาหารไว้เมื่อฤดูร้อน, และรวบรวมสะเบียงของมันไว้เมื่อฤดูเกี่ยวข้าว.

⁹เจ้าจะนอนอยู่นานสักเท่าใด, เจ้าขี้เกียจ? เมื่อไรเจ้าจะตื่นลุกขึ้นจากการหลับไหลของเจ้า?

¹⁰“อยากนอนอีกนิด, อยากงีบอีกหน่อย อยากกอดมือนอนอีกประเดี๋ยว.”

¹¹ดังนั้นแหละความเข็ญใจของเจ้าจะจู่เข้ามาดุจโจรเข้าปล้น, และความขาดแคลนของเจ้าจะจู่เข้ามาดุจคนมีอาวุธครบมือ.

¹²คนผู้ร้ายฆ่าคน, คนอสัตย์อธรรม, ได้แก่ผู้ที่เดินไปมาใช้ปากกล่าวคำที่หลงผิด.

¹³ที่ขยิบหูขยิบตา, ที่เสือกเท้าไปมา, ที่ให้อาณัติสัญญาด้วยนิ้วมือของเขา;

¹⁴ส่วนในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยการหลงผิด, เขาคิดทำร้ายอยู่เสมอ, เขาแพร่ความแตกสามัคคี.

¹⁵เพราะฉะนั้นความหายนะของเขาจะจู่มาโดยฉับพลัน; ในทันใดนั้นเขาจะแหลกลานจนไม่มีทางเยียวยาเลย.

¹⁶มีอยู่หกอย่างที่พระยะโฮวาทรงชัง; เออ, มีถึงเจ็ดอย่างซึ่งพระองค์ทรงสะอิดสะเอียน:

¹⁷ตาหยิ่งยะโส; ลิ้นพูดปด; มือที่ประหารคนที่ไม่มีผิดให้โลหิตตก;

¹⁸ใจที่คิดกะการชั่วร้ายนานา, เท้าที่วิ่งปราดไปกระทำผิด;

¹⁹พะยานเท็จที่ระบายลมออกมาเป็นคำเท็จ, และคนที่แพร่การแตกสามัคคีในหมู่พี่น้อง.

²⁰ศิษย์ของเราเอ๋ย จงรักษาบัญญัติแห่งบิดาของเจ้าไว้, และอย่าลืมโอวาทแห่งมารดาของเจ้า:

²¹จงมัดไว้กับดวงใจของเจ้าเสมอ; จงผูกไว้รอบคอของเจ้า. ยามที่เจ้าเดินไป.

²²คำสั่งสอนนั้นจะนำเจ้าไป; ยามที่เจ้านอนลงคำสั่งสอนนั้นจะอยู่เฝ้ารักษาเจ้าไว้; และยามที่เจ้าตื่นขึ้นคำสั่งสอนนั้นจะสนทนากับเจ้า.

²³เพราะว่าพระบัญญัติเป็นดวงประทีป; และคำโอวาทเป็นแสงสว่าง; และคำสั่งสอนห้ามปรามเป็นทางแห่งชีวิต:

²⁴เพื่อพิทักษ์ให้เจ้าพ้นจากหญิงชั่ว, ให้พ้นจากลิ้นเล่ห์สวาทของหญิงแพศยา.

²⁵อย่ามีราคะตัณหาในใจของเจ้าเนื่องด้วยรูปงามของเขา; หรืออย่ายอมให้นางจับตัวเจ้าไปด้วยหนังตาของเขา.

²⁶เพราะว่าค่าของหญิงโสเภณีก็เท่ากับอาหารชิ้นหนึ่ง; ส่วนหญิงทำการนอกใจสามีนั้นล่าชีวิตอันประเสริฐ.

²⁷บุรุษใดเล่าเมื่อเอาไฟใส่ที่น่าอกของตน, เสื้อผ้าของเขาจะไม่ไหม้หรือ?

²⁸หรือใครเดินบนถ่านหินคุร้อน, เท้าของเขาจะไม่ถูกเผา?

²⁹เพราะฉะนั้นบุคคลผู้ใดที่เข้าหาภรรยาของเพื่อนบ้าน; ใครที่แตะต้องหญิงนั้นจะไม่ได้รับโทษหามิได้.

³⁰ถ้าขะโมยลักอะไรไปเพื่อดับความหิว: คนเราก็ยังเหยียดขะโมยนั้น,

³¹แต่เมื่อเขาถูกจับ, เขาจะต้องใช้คืนถึงเจ็ดเท่า; เขาจะต้องใช้ด้วยสิ่งของทุกอย่างที่เขามีอยู่ในเรือนของเขา.

³²ชายที่ล่วงประเวณีกับภรรยาเขาย่อมเป็นคนที่หาความคิดมิได้: เขาผู้ประพฤติกรรมอันนั้นเป็นผู้ทำลายวิญญาณของตนเอง.

³³เขาจะได้รับบาดแผลและความอัปยศ; และความอัปยศของเขาจะไม่ศูนย์สิ้นไปเลย.

³⁴เพราะความหึงหวงเร้าความเคียดแค้นของสามี; และเขาจะไม่ยอมลดหย่อนให้ในวันแก้แค้นนั้น.

³⁵เขาจะไม่เห็นค่าไถ่ใดๆ; หรือเขาจะไม่พักจุใจ, แม้ว่าเจ้าจะยอมให้สินไหมมากมาย