Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ท่านผู้ประกาศ 5 Bible Online

ท่านผู้ประกาศ 5 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ท่านผู้ประกาศ 5

¹จงระวังเท้าของเจ้าเมื่อเจ้าไปยังวิหารของพระเจ้า; เพราะการเข้าใกล้ชิดเพื่อจะเชื่อฟังก็ดีกว่าคนโฉดเขลาถวายสักการบูชา: ด้วยว่าเขาไม่รู้ว่าตนกระทำความบาป,

²อย่าให้ใจของเจ้าเร็ว, และอย่าให้ปากของเจ้าพูดโพล่งๆ ต่อพระพักตรของพระเจ้า; เพราะว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ในสวรรค์, และเจ้าอยู่บนพื้นแผ่นดินโลก, เหตุฉะนั้นเจ้าจงพูดให้น้อยคำ.

³นิมิตต์ฝันเนื่องจากกิจธุระมากมายก่ายกอง, และเสียงของคนโฉดเขลาก็เนืองนองด้วยถ้อยคำ,

⁴เมื่อเจ้าปฏิญาณบนไว้ต่อพระเจ้า, อย่าชักช้าในการที่จะแก้บนนั้นให้สำเร็จ; เพราะพระองค์หาชอบพระทัยคนโฉดเขลาไม่: จงแก้บนตามที่เจ้าบนไว้เถิด.

⁵ที่เจ้าจะไม่บนยังดีกว่าที่เจ้าจะบนแล้วไม่แก้.

⁶อย่าให้ปากของเจ้าเป็นเหตุทำเนื้อตัวของเจ้าให้กระทำผิดไป, และอย่าพูดต่อหน้าทูตสวรรค์ว่า, นี่แหละเป็นความพลั้งเผลอ: เพราะเหตุไฉนพระเจ้าจะได้ทรงพระพิโรธเพราะเสียงคำพูดของเจ้า, แล้วเลยทรงทำรายการงานแห่งน้ำมือของเจ้าเสียเล่า?

⁷เพราะว่ามีเรื่องอนิจจังอยู่ในความฝันหลายเรื่องและอยู่ในคำพูดมากๆ: ถึงกระนั้นเจ้าจงยำเกรงพระเจ้าเถิด

⁸ถ้าเจ้าเห็นคนจนถูกข่มเหงก็ดี, ความยุตติธรรมและความสัตย์ธรรมในเมืองถูกคร่าเอาไปเสียก็ดี, เจ้าอย่าหลากใจในเรื่องนั้น; ด้วยว่ายังมีท่านผู้สูงกว่าที่คอยปกป้องรักษาอยู่; แล้วยังมีผู้ที่สูงสุดอีกชั้นหนึ่งอยู่เหนือเขาทั้งสิ้น.

⁹ยิ่งกว่านั้นอีก, ผลประโยชน์ใดๆ แห่งแผ่นดินโลกจะได้มาทางใดก็ตาม, กษัตริย์เป็นผู้รับใช้อำนวยผลให้เกิดขึ้น

¹⁰คนรักเงิน, ไม่อิ่มด้วยเงิน; และคนรักกำไร, ไม่รู้อิ่มด้วยความมั่งคั่ง; นี่อีกเป็นอนิจจังด้วย.

¹¹เมื่อทรัพย์สมบัติมั่งคั่งขึ้น, คนกินก็มีคับคั่งขึ้นเป็นเงาตามตัว; และมีประโยชน์อะไรแก่คนที่เป็นเจ้าของทรัพย์นั้นเล่า, นอกจากได้ชมของนั้นเล่นเป็นขวัญตาตนเท่านั้น?

¹²การหลับของกรรมกรก็ผาสุก, จะแปลกประหลาดอะไรที่เขากินน้อยหรือกินมาก; แต่ความอิ่มท้องของคนมั่งมีก็ไม่ช่วยให้เขาหลับ.

¹³ยังมีความทุกข์อย่างน่าสลดใจอีกอย่างหนึ่งที่ข้าฯ ได้เห็นภายใต้ดวงอาทิตย์, คือทรัพย์สมบัติซึ่งเจ้าของได้เก็บไว้จนเกิดเป็นภัยแก่ตน:

¹⁴และทรัพย์สมบัตินั้นได้เสียศูนย์ไปโดยการเคราะห์ร้าย; เขาได้บุตรชายคนหนึ่ง, เมื่อเขาเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว.

¹⁵เขาได้คลอดออกจากครรภ์มารดามาตัวล่อนจ้อนฉันใด, เขาจะกลับไปอีกเช่นเดียวกันฉันนั้น, และเขาจะเอาอะไรซึ่งเป็นผลของงานของเขาติดมือเขาไปไม่ได้สักอย่างเดียว.

¹⁶นี่แหละเป็นความทุกข์อันน่าสลดใจ, คือเขาได้เกิดมาอย่างไร, เขาจะต้องไปอย่างนั้น: และเขาจะได้ประโยชน์อะไรเล่าเพราะเขาได้ลงแรงเพื่อลมแล้ง?

¹⁷อนึ่งตลอดชั่ววันเหล่านั้นเขารับประทานอาหารในเวลามืดมัว, เขามีความยุ่งใจแสนสาหัส, มีโรคาพิยาธิเบียดเบียฬและมีโทโส

¹⁸นี่แน่ะ, ที่ข้าฯ ได้เห็น, ว่าดีและสมควร, คือกินและดื่มกับชื่นชมสนุกสนานในบรรดากิจการของตน, ที่ตนกระทำภายใต้ดวงอาทิตย์, ตลอดชั่วอายุของตนที่พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานให้แก่ตน, เพราะการนี้แหละเป็นส่วนของตน,

¹⁹อนึ่งทุกๆ คนที่พระเจ้าได้ทรงประทานทรัพย์สมบัติให้, และก็ได้ทรงประทานอำนาจให้ด้วยเพื่อจะกินของเหล่านั้นได้, เพื่อจะรับเอาเป็นส่วนของตนได้, และเพื่อจะยินดีปรีดาในการงานของตนได้. นี่แหละเป็นของประทานจากพระเจ้า.

²⁰แล้วเขาจะได้ไม่ต้องนึกถึงวันเวลาในชีวิตของตนมาก, เพราะพระเจ้าทรงสนองความชื่นใจให้แก่เขา