Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยะซายา 30 Bible Online

ยะซายา 30 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยะซายา 30

¹พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, “วิบัติแก่ลูกหลานที่ดื้อดึง, ผู้ที่ดำเนินโครงการณ์ซึ่งไม่ใช่เป็นของเรา, และถูกมิตรซึ่งไม่เป็นไปตามน้ำใจของเรา, เป็นที่ซ้ำเติมเพิ่มบาปให้มากขึ้น.

²เขาปลงใจจะลงไปยังประเทศอายฆุบโต, เพื่อจะขอความอารักขาของกษัตริย์ฟาโรให้คุ้มภัย, และเพื่อจะได้พึ่งร่มเย็นของประเทศอายฆุบโตโดยไม่ได้หารือเราเลย!

³เหตุฉะนั้นความอารักขาที่เจ้าขอจากกษัตริย์ฟาโรจะกลับทำให้เจ้าอับอาย, และความร่มเย็นที่เจ้าขอจากประเทศอายฆุบโตจะกลับเป็นเหตุยุ่งเหยิงแก่เจ้า.

⁴ถึงแม้เขามีเจ้านายอยู่ที่โซฮาระและราชทูตที่ฮาเนศะแล้วก็ตาม,

⁵ทุกคนก็จะได้รับความอับอายเนื่องจากบุคคลเหล่านั้นจะช่วยเขาก็ไม่ได้, คือเขาจะไม่นำความช่วยเหลือหรือผลประโยชน์อันใดมาให้, แต่จะนำมาล้วนแต่ความอับอายขายหน้า.”

⁶เรื่องราวอันน่าหนักใจเกี่ยวกับสัตว์จตุบาทฝ่ายใต้ ชนชาติยิศราเอลบรรทุกทรัพย์ของเขามาบนหลังของลาหนุ่ม, และบรรทุกสมบัติของเขามาบนโหนกอูฐ, ไปกำนัลคนทั้งหลายที่จะไม่นำประโยชน์อะไรมาสู่เขาเสียเลย, เขาต้องเดินทางผ่านแผ่นดินที่มีความทุกข์ยากลำบาก, ซึ่งมีสิงห์โตตัวเมียและสิงห์โตตัวผู้, งูแมวเซาและงูขว้างค้อน.

⁷เพราะประเทศอายฆุบโตช่วยอะไรไม่ได้ดอก, และก็จะไม่สมหวัง, เพราะฉะนั้นข้าฯจึงได้ขนานนามประเทศนั้นว่า, “ราฮาบที่นั่งเป็นตุ๊กตา.”

⁸จงไปจารึกบนแผ่นศิลา, และบันทึกไว้ที่ม้วนหนังสือ, เพื่อจะเอาไว้อ้างเป็นพะยานสืบต่อไปเป็นนิจ.

⁹เพราะนี่แหละคือประเทศที่ดื้อดึง, เป็นลูกหลานที่ไม่ซื่อสัตย์, ผู้ไม่ยอมฟังคำสั่งสอนของพระยะโฮวา.

¹⁰เขาพูดกับผู้ทำนายว่า, “อย่าทำนายให้เราฟังเลย!” และพูดกับผู้พยากรณ์ว่า, “ถ้าได้พยากรณ์ให้เราฟังอย่างตรงไปตรงมาเลย!

¹¹จงพูดคำหวานให้เราฟังเถอะ, จงพยามกรเยิรยอล่อลวงให้เราฟังเถอะ, จงหลีกไปเสียทางอื่น, จงแยกทางออกไปเสียเถอะ! อย่าเอาเรื่องขององค์บริสุทธิ์แห่งชนชาติยิศราเอลมากวนใจเราอีกเลย!”

¹²เพราะฉะนั้นองค์บริสุทธิ์แห่งชนชาติยิศราเอลจึงตรัสดังนี้ว่า, “เพราะว่าเจ้าได้บ่ายหน้าไปเสียจากข้อความนี้, และไปไว้ใจในความฉลาดแกมโกงและการทุจจริต, และได้พึ่งในสิ่งเหล่านั้น;

¹³เหตุฉะนั้นความชั่วนี้จะเป็นเหมือนกำแพงที่ร้าวเรื่อยขึ้นไปตามส่วนสูง, ซึ่งจะพังทะลายลงมาทันทีทันใดเมื่อไรก็ได้;

¹⁴และก็จะแตกเหมือนอย่างหม้อแตก, คือแตกอย่างละเอียดจนไม่มีชิ้นดี. กะทั่งหาชิ้นดีมารองก้อนถ่านเอาออกจากเตา, หรือจะใช้ตักน้ำจากบ่อก็ไม่ได้.”

¹⁵พระยะโฮวาเจ้าองค์บริสุทธิ์แห่งชนชาติยิศราเอลตรัสดังนี้ว่า, “เจ้าจะรอดได้ก็โดยการหันกลับมาและสงบใจ, และเจ้าทั้งหลายจะมีกำลังมากขึ้นก็ด้วยความสงบเงียบและความไว้วางใจ,” แต่เจ้าหายอมทำตามเช่นนั้นไม่;

¹⁶เจ้าทั้งหลายก็ได้กล่าวว่า, “ไม่ยอมฟัง, เพราะเราจะขึ้นม้าหนีไป,” “เหตุฉะนั้นเจ้าจะหนีไป!” “เราจะขึ้นม้าเร็วหนีไป” เหตุฉะนั้นศัตรูก็จะขึ้นม้าเร็วไล่ตามข้าพเจ้าเหมือนกัน!

¹⁷คนพันคนจะวิ่งหนีคนๆ เดียวที่ขู่เข็ญ, ส่วนพวกเจ้าจะหนีคนห้าคนที่มาท้าทาย; จนจะมีคนเดียวเหลืออยู่เหมือนเสาธงที่ปักอยู่บนยอดเขา, และเหมือนเสาธงอาณัติสัญญาบนเนินเขา

¹⁸เหตุฉะนั้น, พระยะโฮวาทรงรอคอยโอกาสที่จะทรงแสดงความเมตตาแก่เจ้า, และเพราะฉะนั้นพระองค์ทรงขยับที่จะแสดงความกรุณาแก่เจ้า; เพราะพระยะโฮวาเป็นพระเจ้าผู้ทรงยุตติธรรม; ความสุขย่อมมีแก่ผู้ที่คอยท่าพระองค์!

¹⁹โอประชาชนชาวซีโอน, ซึ่งอาศัยอยู่ในกรุงยะรูซาเลม, พวกเจ้าจะไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไปแล้ว; พอได้ยินเสียงเจ้าร้องไห้พระองค์จะทรงเมตตาแก่เจ้า, พอพระองค์ได้ยินคำร้องขอพระองค์ก็จะทรงตอบเจ้า.

²⁰แม้ว่าพระยะโฮวาได้ทรงประทานขนมแก่เจ้าไม่พออิ่ม, และน้ำไม่พอดื่มก็ตาม, ถึงกระนั้นพระครูของเจ้าก็จะไม่ซ่อนตัวเสียจากเจ้า, แต่ตาของเจ้าเองก็จะได้เห็นพระครูนั้น;

²¹และเมื่อเจ้าสงสัยว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา, หูของเจ้าก็จะได้ยินเสียงแนะมาข้างหลังของเจ้าว่า, “ทางนี้แหละ; เดินไปเถอะ!”

²²และเจ้าก็จะทำลายรูปแกะสลักที่หุ้มด้วยเงิน, และทำลายรูปหล่อที่หุ้มด้วยทองคำ; เจ้าจะสาดทิ้งเสียเหมือนอย่างทิ้งของมลทิน, และเจ้าจะกล่าวแก่วัตถุนั้นว่า, “ไปให้พ้น!”

²³แล้วพระองค์จะทรงประทานฝนสำหรับเมล็ดพืชที่เจ้าจะหว่านลงบนดิน, และทรงให้เกิดข้าวสาลีเป็นพืชผลของที่ดิน, ซึ่งจะเป็นผลอย่างอุดมสมบูรณ์, ในวันนั้นฝูงโคของเจ้าก็จะกินหญ้าอยู่ในทุ่งกว้าง,

²⁴และฝูงวัวและลาหนุ่มที่ใช้ไถนาจะได้กินอาหารอย่างอิ่มหมีพีมัน, ซึ่งครุกปรุงโดยใช้พลั่วและซ่อมใหญ่.

²⁵และบนภูเขาสูงทุกยอด, และบนเนินเขาสูงทุกเนิน, จะมีน้ำไหลปริ่มลำธาร, ณ วันประหัสประหารอันใหญ่โตนั้น, คือเมื่อหอรบทั้งหลายจะต้องถูกโค่นลง.

²⁶และแสงแห่งดวงจันทร์ก็จะเป็นเหมือนแสงแห่งดวงอาทิตย์, และแสงแห่งดวงอาทิตย์ก็จะทวีขึ้นอีกเจ็ดเท่าเดิม, ดุจดังแสงของเจ็ดวัน, ณ วันเมื่อพระยะโฮวาทรงพันแผลที่ฟกช้ำของประชาชนของพระองค์, และจะทรงรักษาบาดแผลที่เขาถูกตีนั้นให้หาย

²⁷นี่แน่ะ, พระยะโฮวาเจ้าได้เสด็จมาแต่ไกล, ทรงกริ้วอย่างเกรี้ยวกราด, เสด็จมาในท่ามกลางหมู่เมฆอันหนาทึบ, ฝีพระโอษฐ์ของพระองค์เต็มด้วยโทโส, และพระชิวหาของพระองค์เหมือนกับเพลิงที่ลุกลามเผาผลาญอยู่.

²⁸พระอัสสาสของพระองค์เหมือนกับลำธารเจิงไหลเชี่ยวกราก, ท่วมถึงกะทั่งคอ, จะทรงฝัดร่อนประชาชาติด้วยตะแกรงวินาศ, จะทรงเอาบังเหียนผ่าปากของประชาชน, แล้วชักเขาทั้งหลายไปสู่ความพินาศ.

²⁹แต่ส่วนเจ้าจะมีเพลงร้อง, เหมือนในเวลากลางคืนเมื่อถือพิธีการเลี้ยง, และมีใจยินดีเหมือนเมื่อคนหนึ่งถือขลุ่ยเดินเป่าไปยังภูเขาแห่งพระยะโฮวาเจ้า, คือศิลาแห่งชนชาติยิศราเอล.

³⁰ด้วยว่าพระยะโฮวาเจ้าจะทรงส่งพระสุรเสียงเป็นโกญจนาทให้ได้ยิน, และพระพาหุของพระองค์ที่ฟาดลงจะได้เห็น, เป็นความพิโรธอันเกรี้ยวกราด, และเป็นเพลิงที่ลุกลามเผาผลาญอยู่, เป็นฝนห่าใหญ่เทลงมา, และเป็นพายุฝน, และลูกเห็บ.

³¹ประเทศอะซูระจะถูกตีให้ทลายลงด้วยพระสุรเสียงตวาดกันน่ากลัวของพระยะโฮวาเจ้า, เมื่อพระองค์ทรงเฆี่ยนเขาด้วยไม้เรียว;

³²ทุกๆ รอยเฆี่ยนสั่งสอนของไม้เรียวซึ่งพระยะโฮวาทรงลงอาชญาแก่เขา, ขณะเมื่อพระองค์ทรงสู้รบเขาด้วยการยกพระหัตถ์ขึ้นฟาดฟันนั้น, ก็จะมีเสียงรำมะนาและเสียงพิณประโคมอยู่ตลอดเวลา.

³³ด้วยว่าแท่นบูชายัญก็เตรียมไว้พร้อมแล้ว, ได้เตรียมไว้พร้อมสำหรับกษัตริย์, ได้ทำไว้อย่างลึกและกว้าง; สุมเต็มด้วยไฟและฟืนมากมาย; และพอพระอัสสาสแห่งพระยะโฮวาเจ้าซึ่งเป็นเหมือนเพลงกำมะถันมาเป่า, ไฟก็ลุกพลุ่งโพลงขึ้น