Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิระมะยา 2 Bible Online

ยิระมะยา 2 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิระมะยา 2

¹อนึ่งถ้อยคำของพระยะโฮวามาถึงข้าพเจ้าอีกว่า,

²เจ้าไปร้องตรอกหูคนทั้งปวงในเมืองยะรูซาเลมเถิดว่า, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เราระลึกถึงเจ้าคือใจดีของเจ้าเมื่อเป็นคนหนุ่มอยู่, ความรักของเจ้าเมื่อยินยอมจะเป็นภรรยา, เจ้าได้ไปตามเราในป่าอย่างไร, ในประเทศที่ไม่ได้หว่านข้าว.

³พวกยิศราเอลได้เป็นบริสุทธิ์แก่พระยะโฮวา, แลผลที่แรกอันเกิดมากขึ้นของพวกเขานั้น (เป็นที่บริสุทธิ์). บรรดาคนที่กัดกินยิศราเอลจะมีความผิด, ความอันตรายจะมาเหนือเขาทั้งปวง, พระยะโฮวาได้ตรัส

⁴ดูกรตระกูลของยาโคบ, แลบรรดาครอบครัวของตระกูลยิศราเอล, เจ้าทั้งปวงจงฟังเอาคำพระยะโฮวา.

⁵พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, บิดาทั้งปวงของตัวเจ้าได้ปะความชั่วอะไรในเรา, ที่เขาทั้งปวงได้ออกไปไกลจากเรา, และดำเนินตามการเสียเปล่า, แลได้เป็นที่ไม่มีประโยชน์อะไรเล่า.

⁶แลเขาทั้งหลายไม่ได้ถามว่า, พระยะโฮวาอยู่ที่ไหน, คือผู้ที่ได้พาพวกเราขึ้นมาจากประเทศอายฆุบโต, แลได้นำพวกเราตลอดป่าดงตลอดประเทศทะเลทราย, แลประเทศมีเหวหลายแห่ง, ตลอดประเทศแล้ง, แลที่มีเงาความตาย, ตลอดประเทศที่มนุษย์ผู้ใดผู้หนึ่งไม่ได้ผ่านทะลุไป, แลที่ไม่มีมนุษย์ผู้ใดอาศัยอยู่เลย.

⁷แลเราได้พาพวกเจ้าเข้าไปในประเทศมีบริบูรณ์, เพื่อจะได้กินผลของประเทศนั้น, แลกินความดีของที่นั้นด้วย, แต่เมื่อพวกเจ้าได้เข้าแล้ว, ได้กระทำให้ประเทศของเรานั้นโสโครกไป, แลได้กระทำให้มฤดกของเราเป็นที่พึงเกลียด.

⁸พวกปุโรหิตไม่ได้ถามว่า, พระยะโฮวาอยู่ที่ไหน, แลจำพวกที่มือจับพระบัญญัตินั้น, เขาไม่รู้จักเรา, แลพวกนายเขาได้ทำเหลือเกินต่อเราด้วย, แลผู้ทำนายได้ทำนายโดยออกชื่อพระบาละ, แลได้ดำเนินตามซึ่งไม่เป็นประโยชน์.

⁹เหตุดังนี้พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เราจะว่ากล่าวชวนพวกเจ้า, แลเราจะว่ากล่าวชวนลูกหลานของพวกเจ้า.

¹⁰ด้วยว่า (เจ้าทั้งหลาย) จงข้ามฟากถึงหมู่เกาะคีธิมแลดูเถิด, แลจงใช้ไปถึงเมืองเคดาร, แลตรึกตรองด้วยความหมั่น, แลดูว่าจะมีเหตุดังนี้บ้างหรือไม่.

¹¹จะมีเมืองที่ได้เปลี่ยนพระของตัว, คือซึ่งที่ไม่ได้เป็นพระแท้, จะมีหรือไม่, แต่พวกไพร่พลของเราไดเปลี่ยนซึ่งเป็นรัศมีของตัวแล้วเพราะที่ไม่เป็นประโยชน์อะไร.

¹²พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, ดูกรท้องฟ้าทั้งปวงจงตกตะลึงไปเถิดเพราะเหตุนี้, แลจงมีความกลัวมหันต์ แลจงให้เปลี่ยวเปล่าไปนัก.

¹³เพราะไพร่พลของเราได้ประพฤติความชั่วสองอย่าง, คือเขาทั้งหลายได้ละทิ้งเราผู้เป็นน้ำพุประกอบด้วยน้ำมีชีวิต, แลได้ถากอ่างทั้งหลายสำหรับตัว, อันแตกเสียแล้ว, ที่จะไว้น้ำมิได้.

¹⁴พวกยิศราเอลเป็นบ่าวหรือ, เขาเป็นทาสอันเกิดในบ้านหรือ, เหตุไรจึงได้ต้องเป็นของปล้นเล่า.

¹⁵อันสิงห์โตหนุ่มๆ ได้คำรามเหนือเขา, แลได้แผดเสียงออก, แลเขาทั้งหลายได้กระทำให้ประเทศของเขารานไป, บ้านเมืองของเขาต้องไหม้เสีย, ไม่มีผู้ใดอยู่อีก.

¹⁶ทลูกหลานของเมืองโนฟแลเมืองธาฟะเนศได้หักมงกุฎจากศีรษะของเจ้าแล้ว.

¹⁷แลไม่ได้พาเหตุนี้มาถึงเจ้าด้วยเองหรือ, เพราะเจ้าได้ละทิ้งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเมื่อพระองค์กำลังหาเจ้าไป.

¹⁸แลบัดนี้เจ้ามีธุระอะไรในทางที่จะไปเมืองอายฆุบโต, เพื่อประสงค์จะกินน้ำทั้งหลายของซีโฮระ, หรือเจ้ามีธุระอะไรในทางแห่งเมืองอาซูระ, เพื่อประสงค์จะได้กินน้ำที่แม่น้ำนั้นเล่า.

¹⁹ความบาปของเจ้านั้นเองจะฝึกสอนให้เจ้ากลับเสียใหม่, แลการที่เจ้ากลับหลังเป็นชั่วอีกนั้นจะห้ามปรามตัวเจ้าเอง, เหตุฉะนี้เจ้าจงรู้แลเห็นเถิดว่า, ที่เจ้าได้ละทิ้งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้านั้น, เป็นการร้ายแลขื่นขมแลความที่กลัวเกรงเราก็ไม่มีในตัวเจ้า, พระยะโฮวาพระเจ้าของพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส.

²⁰ด้วยว่าตั้งแต่โบราณนั้นเราได้หักแอกของเจ้า, แลได้แยกซึ่งมัดตัวเจ้าออก, และเจ้าได้ว่าไว้ว่า, เราจะไม่ทำเหลือเกินอีก, เพราะว่าครั้นอยู่มาเจ้าได้หลงใหลเล่นชู้บนเนินเขาทุกยอด, แลใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น.

²¹ถึงกระนั้นเราได้ปลูกเจ้าเป็นต้นองุ่นใหญ่, เป็นชาติดีทีเดียว, อย่างไรเจ้าจึงได้กลับเป็นต้นอันเสื่อมลง คือเป็นต้นองุ่นที่เราไม่รู้จักเล่า.

²²เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าได้ตรัสว่า, ถึงมาตรแม้นเจ้าจะล้างตัวเจ้าด้วยดินประสิว, และใช้สะบู่มากๆ, ความบาปของเจ้าก็ยังติดอยู่ตรงหน้าเรา.

²³อย่างไรเจ้าจะว่าได้ว่า, เราไม่เป็นโสโครก, เราไม่ได้ไปตามบาอะลิมเล่า.

²⁴ดูทางของเจ้าในหุบเขาเถิด, จงรู้ว่าเจ้าได้กระทำอะไรบ้าง, เจ้าได้เป็นตัวอูฐเดินเร็วตามทางทั้งหลายของตัว, เป็นตัวลาเถื่อนเคยป่าดง, ได้สูดลมตามชอบใจของตัว, ในความกำหนัดของตัว ใครจะกระทำให้ตัวกลับเสียได้เล่า, บรรดาคนที่เสาะหาตัวมันจะไม่ได้เหน็ดเหนื่อยแก่ตัวเขา, ต่อไปในเดือนกำหนดของสัตว์ตัวนั้นเขาคงจะได้ปะตัว.

²⁵ตีนของเจ้าจงรักษาไว้อย่าให้ปราศจากเกือกได้, แลคอของเจ้าอย่าให้อยากน้ำ, แต่เจ้าได้พูดว่า, ไม่มีความหวังใจแล้ว, มิใช่ (อย่างนั้น), เพราะข้าพเจ้าได้รักจำพวกต่างประเทศ, ข้าพเจ้าจะคิดติดเขาไป.

²⁶เหมือนอย่างคนขะโมยคนใดคนหนึ่ง, เมื่อเขาได้พบปะแล้ว, อายเขาฉันใด, ตระกูลยิศราเอลก็ต้องมีความอายเช่นนั้น, คือกษัตริย์ทั้งหลายของเขา, แลพวกเจ้านายของเขา, แลพวกปุโรหิตของเขา, แลพวกทำนายของเขา,

²⁷เขายังเรียกรูปพระว่า, ท่านเป็นพระบิดาของเรา, แลว่าแก่ก้อนหินว่า, ท่านได้บันดาลให้เราเกิดออกมา, เพราะเขาทั้งปวงได้กลับหลังให้แก่เรา, หาได้หันหน้าให้แก่เราไม่, แต่ในเวลาความทุกข์ของเขา จะว่าแก่เราว่า, ขอจงลุกขึ้นช่วยพวกเราให้รอดเถิด.

²⁸แต่พวกพระทั้งหลาย, ที่เจ้าได้กระทำนั้นอยู่ที่ไหน, ถ้ามันช่วยเจ้าให้รอดในเวลาทุกข์ยากได้, ให้มันลุกขึ้นช่วยเถิด, เพราะ, โอยะฮูดา, พวกพระของเจ้านั้นมากเหมือนบ้านเมืองของเจ้า.

²⁹เหตุผลประการใดเจ้าได้กล่าวชักชวนเราเล่า, เจ้าทั้งหลายได้ผิดเหลือเกินจากเราทุกตัวคน, พระยะโฮวาได้ตรัส.

³⁰เราได้ตีโบยลูกหลานของเจ้าเสียเปล่า, เขาทั้งปวงไม่รับคำสั่งสอนกลับเสียใหม่เลย, กะบี่ของเจ้าเองได้กัดกินพวกทำนายของเจ้าเหมือนอย่างสิงห์โตทำลายชีวิตอยู่นั้น.

³¹โอ้ชั่วมนุษย์นี้เอ๋ย, เจ้าทั้งหลายจงดูถ้อยคำของพระยะโฮวา, เราได้เป็นป่าดงแก่พวกยิศราเอลหรือ, หรือเป็นประเทศอันมืดหรือ, เหตุไฉนไพร่พลของเราได้กล่าวว่า, พวกเราเป็นเจ้านาย, พวกเราจะไม่เข้ามาหาพระองค์อีก.

³²หญิงสาวจะลืมเครื่องประดับของตัวได้หรือ, หรือเจ้าสาวจะลืมเครื่องแต่งตัวได้หรือ, แต่ไพร่พลของเราได้ลืมเราวันเดือนจะนับมิได้.

³³เจ้าได้อุสส่าห์ตกแต่งทางของเจ้าอย่างไรเพื่อจะได้เสาะหาความรักเล่า, เหตุฉะนี้เจ้าได้สั่งสอนคนชั่วให้เขารู้ทางทั้งหลายของเจ้า.

³⁴ในที่ชายเสื้อของเจ้าได้ปะโลหิตแห่งจิตต์วิญญาณของคนยานจนที่ปราศจากผิด, เราไม่ได้ปะด้วยเสาะหาลึกๆ ดอก, แต่ปะเหนือบรรดา (คน) เหล่านั้น.

³⁵ถึงกระนั้นเจ้าได้กล่าวว่า, แท้จริงพระองค์ได้หันความแค้นของพระองค์จากตัวข้า, เพราะตัวข้าปราศจากผิด. ดูเถิด, เราจะกล่าวชักชวนด้วยตัวเจ้า, เพราะเจ้าได้กล่าวว่า, เราไม่ได้ผิด.

³⁶เหตุไฉนเจ้าได้เที่ยวไปเที่ยวมามากดังนั้น, เพื่อจะได้เปลี่ยนทางของเจ้าเล่า. เจ้าคงจะละอายเมืองอายฆุบโต, เหมือนเจ้าได้ละอายเมืองอาซูระ.

³⁷เจ้าก็จะได้ออกไปจากเขาด้วย, มือทั้งสองของเจ้าพาดบนศีรษะของตัว, เพราะพระยะโฮวาได้ละทิ้งที่ไว้ใจทั้งหลายของเจ้า, แลเจ้าคงจะไม่ได้เจริญในที่ไว้ใจนั้น