Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิระมะยา 46 Bible Online

ยิระมะยา 46 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิระมะยา 46

¹นี่เป็นคำโอวาทแห่งพระยะโฮวา, ที่ได้มาแก่ยิระมะยาผู้ทำนายต่อสู้นานาประเทศ (คือเมืองทั้งหลายนอกจากพวกยิศราเอล).

²ต่อสู้เมืองอายฆุบโต, ต่อสู้กองทัพแห่งฟาโรนักโกกษัตริย์อายฆุบโต, ซึ่งได้อยู่ริมแม่น้ำฟะราธในเมืองคาระฆะมิศ, ที่นะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนได้ตีในปีที่สี่แห่งยะโฮยาคิม, บุตรชายของโยซียากษัตริย์เมืองยะฮูดา.

³เจ้าทั้งหลายจงจัดแจงโล่แลเกราะ, แลมาใกล้ถึงการรมกัน:

⁴จงตระเตรียมพลม้ารบทั้งหลาย, แลพวกทหารม้าจงลุกขึ้น, แลยืนขึ้นด้วยหมวกสำหรับรบใส่, จงขัดอานทวนทั้งหลาย, ใส่เสื้อเกราะทั้งปวงเถิด.

⁵เหตุผลประการใดข้าพเจ้าได้เห็นเขาทั้งปวงตกใจอยู่แลหันกลับไปเสียแล้วเล่า. แลคนใหญ่ทั้งปวงของเขาต้องหักล้มลงแล้ว, แลเขาหนีไป. แลไม่ได้หันกลับมาดูอะไร, เพราะมีความสะดุ้งอยู่ล้อมรอบเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส

⁶อย่าให้ผู้ที่วิ่งเร็วหนีไปได้, หรือผู้ใหญ่ให้พ้นเลย, เจ้าทั้งหลายสะดุดกะเดื่องล้มลงตรงไปฝ่ายเหนือริมแม่น้ำฟะราธ.

⁷ใครผู้ใดกำลังขึ้นมาดุจน้ำท่วม, น้ำของเขาไหลอยู่เหมือนน้ำที่แม่น้ำทั้งปวงเล่า.

⁸เมืองอายฆุบโตกำลังลุกขึ้นเหมือนน้ำท่วม, แลน้ำทั้งหลายของเขากำลังไหลอยู่เหมือนแม่น้ำทั้งปวง, แลเขาอวดว่า, เราจะขึ้นไป, เราจะท่วมมิดแผ่นดินโลก, เราจะทำลายเมืองนั้น, ทั้งชาวเมืองนั้นด้วย.

⁹ตัวม้าทั้งหลายเอ๋ย, จงขึ้นไปราชรถทั้งปวงเอ๋ย, จงมารบให้เข้มแข็ง, แลเหล่าคนใหญ่ให้ออกมาเถิด, คือพากชาวคูศแลพวกชาวฟูต, ที่ชำนิชำนาญด้วยโล่. แลพวกชาวลุเดียที่ได้ถือแลโก่งคันธนู.

¹⁰เพราะวันนั้นเป็นวันสำหรับพระยะโฮวา, พระเจ้าแห่งพลโยธาทั้งหลาย, เป็นวันที่จะลงโทษ, เพื่อพระองค์ได้หายกริ้วแก่พวกศัตรูทั้งหลายของพระองค์, แลกะบี่จะต้องทำลายแลกินอิ่ม, แลจะต้องเมาด้วยโลหิตของเขาทั้งปวง, เพราะพระยะโฮวา, พระเจ้าแห่งพลโยธาทั้งหลาย, มีงานบูชายัญในประเทศฝ่ายเหนือริมแม่น้ำฟะราธนั้น.

¹¹โอ้หญิงพรหมจารีราชบิดาแห่งเมืองอายฆุบโตเอ๋ย, เจ้าจงขึ้นเข้าไปในเมืองฆีละอาด, แลเก็บเอายาหอม, เจ้าจะกินยาหลายอย่างเปล่าๆ, ก็จะไม่หาย.

¹²เมืองทั้งปวงได้ยินข่าวความอัปยศของเจ้าแล้ว, แลความร้องไห้ของเจ้าได้เต็มประเทศนั้น, เพราะผู้ใหญ่ได้สะดุดกะเดื่องต่อผู้ใหญ่, แลเจ้าทั้งหลายได้ล้มลงด้วยกันทั้งสองฝ่าย

¹³นี่เป็นคำซึ่งพระยะโฮวาได้ตรัสแก่ยิระมะยาผู้ทำนาย, ว่าด้วยนะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนจะได้ขึ้นมาตีประเทศอายฆุบโตอย่างไร.

¹⁴เจ้าทั้งหลายจงบอกในเมืองอายฆุบโต, แลป่าวประกาศในเมืองมิคโดลและประกาศในเมืองโนพ, แลในเมืองธาฟันเฮศ, เจ้าทั้งหลายจงกล่าวว่าให้ยืนคงที่, แลจัดแจงตัวเจ้า, เพราะกะบี่ได้กินล้อมรอบตัวเจ้า.

¹⁵เหตุไรคนใจกล้าหาญของเจ้าต้องกวาดเอาไปเสียเล่า, เขาทั้งหลายยืนที่มิได้, เพราะพระยะโฮวาได้ไล่เขา.

¹⁶พระองค์ได้กระทำให้คนล้มลงมากมาย, แท้จริงเขาได้ล้มลงทับกัน, แลเขาทั้งหลายพูดกันว่า, จงลุกขึ้น, แลให้พวกเราไปหาพวกไพร่พลของเราเองแลให้ถึงประเทศพวกเราเถิด, (ให้) พ้นกะบี่อันกำลังข่มขี่นั้น.

¹⁷เจ้าทั้งหลายได้ร้องไห้ที่นั่น, ฟาโรกษัตริย์เมืองอายฆุบโตเป็นแต่ความอื้ออึง, ฟาโรได้พ้นเวลาอันกำหนดไว้นั้นแล้ว.

¹⁸ท่านผู้เป็นกษัตริย์, ที่ได้ทรงนามว่าพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสว่า, เราทรงชีวิตอยู่ฉันใด, เขาคงจะมาฉันนั้นเป็นแน่, เหมือนเขาธาโบรอยู่ในท่ามกลางภูเขาทั้งหลาย, แลดุจเขาคารเม็ลอยู่ริมทะเลมั่นคง.

¹⁹ผู้บุตรหญิงซึ่งอยู่ในเมืองอายฆุบโตเอ๋ย, จงจัดแจงตัวเพื่อจะเข้าในความชะเลย, เพราะโนพจะต้องเริดร้างปราศจากคนอยู่.

²⁰เมืองอายฆุบโตเป็นเหมือนอย่างนางโคหนุ่มตัวงาม, แต่ความฉิบหายกำลังออกมาจากฝ่ายเหนือ, ก็กำลังมา.

²¹อีกประการหนึ่งพวกชายรับจ้างมีในท่ามกลางเมืองดุจฝูงโคตัวผู้ที่อ้วนพี, เพราะเขาทั้งหลายต้องหันกลับหลังด้วย, แลได้หนีไปด้วยกัน, เขาทั้งปวงหาได้ยืนขึ้นไม่, เพราะวันสำหรับความอันตรายของเขาได้มาเหนือพวกเขา, แลเวลาสำหรับลงโทษแก่เขา (ได้มาถึงแล้ว).

²²เสียงอื้ออึงแห่งความร้ายนั้นจะไปดุจ (เสียง) งู, เพราะเจ้าทั้งหลายจะเดินด้วยขะบวนทัพ, แลจะมาต่อสู้เมืองด้วยขวานเหมือนอย่างพวกคนถากไม้.

²³พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เขาทั้งหลายจะตัดฟันดงไม่ของเมือง, ถึงมาตรแม้นจะตรวจตลอดมิได้, ด้วยว่าเขาทั้งหลายนับมากกว่าฝูงตั๊กแตน, แลเหลือที่นับได้.

²⁴ลูกหญิงเมืองอายฆุบโตจะตกตะลึงไป, นางนั้นจะต้องมอบในมือแห่งไพร่พลแต่ฝ่ายเหนือ.

²⁵พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, พระเจ้าของพวกยิศราเอลได้ตรัสว่า, นี่แน่ะ, เราจะลงโทษแก่อาโมรแห่งเมืองโนพ, แลฟาโรแลเมืองอายฆุบโต, ทั้งพวกพระของเขา, แลกษัตริย์ทั้งปวงของเขา.

²⁶คือฟาโรแลบรรดาที่ได้ไว้ใจในท่านฟาโร, แลเราจะมอบเขาไว้ในมือของเขาทั้งหลายที่ได้เสาะหาชีวิตของเขานั้น, แลไว้ในมือนะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลน. แลในมือของบ่าวทั้งหลายของท่าน, แล้วแลมาภายหลังเมืองนั้นจะมีคนอาศัยอยู่เหมือนอย่างวันเดือนแห่งโบราณนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส.

²⁷แต่ยาโคบบ่าวของเรา, เจ้าอย่ากลัวเลย, แลพวกยิศราเอลเอ๋ย. อย่าตกตะลึงไป, เพราะนี่แน่ะ, เราจะช่วยเจ้ามาแต่ไกล, แลจะ (ช่วย) เผ่าพันธุ์ของเจ้า, แต่ประเทศแห่งความชะเลยของเขาทั้งหลาย, แลยาโคบคงจะกลับมา, แลจะมีความสุข, แลจะอยู่ไม่ลำบาก, แลจะไม่มีผู้ใดที่จะกระทำให้เขากลัว.

²⁸พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, โอ้ยาโคบบ่าวของเราเอ๋ย, เจ้าอย่ากลัวเลย, ด้วยว่าเราตั้งอยู่ด้วยเจ้า, เพราะเราจะกระทำให้บรรดาเมืองทั้งหลายที่เราได้ไล่เจ้าไปถึงนั้นให้สิ้นเชิงทีเดียว, แต่เราจะไม่ให้เจ้าสิ้นเชิงไปเลย, แต่เราจะโบยตีเจ้าบ้าง, แลเราจะปล่อยเจ้าให้พ้นโทษทีเดียวมิได้