Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิระมะยา 49 Bible Online

ยิระมะยา 49 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิระมะยา 49

¹(ก็ว่า) ด้วยชาวอาโมน, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, พวกยิศราเอลไม่มีลูกผู้ชายหรือ, เขาไม่มีผู้ใดที่จะรับมฤดกหรือ เหตุผลประการใดบาละโคมได้รับมฤดกที่ตระกูลฆาด, แลไพร่พลของเขาได้อาศัยอยู่ในบ้านเมืองแห่งฆาดเล่า.

²เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, นี่แน่ะ, วันเดือนกำลังมา, ที่เราจะบันดาลให้เขาได้ยินเสียงข้าศึกในตำบลรามาแห่งชาวอาโมน, แลราบานั้นจะเป็นกองเริดร้าง, แลลูกหญิงทั้งหลายของเขาจะต้องครอกด้วยไฟ, แลขณะนั้นพวกยิศราเอลจะต้องรับมฤดกแก่เขาทั้งหลายที่ครั้งก่อนได้เป็นผู้รับมฤดกแก่ตัว, พระยะโฮวาได้ตรัส.

³โอ้เฮ็ศโบน, เจ้าจงเห่าร้องเพราะเมืองอายต้องทำลายเสียแล้ว, เจ้าพวกหญิงแห่งรามาเอ๋ย, จงร้องไห้เอาผ้าหยาบๆ มารัดเอวไว้. จงร้องครางแลวิ่งไปมา ณ ท่ามกลางรั้วทั้งหลาย, เพราะมาละโคมจะต้องเข้าในความชะเลย, ทั้งพวกพระสงฆ์แลพวกเจ้านายของมาละโคมด้วย.

⁴เหตุอะไรเจ้าอวดตัวในหุบเขา, หุบเขาของเจ้าที่กำลังไหลไป, โอ้ลูกหญิงผู้ได้ถอยไปที่ภายหลัง, ผู้ได้ไว้ใจทรัพย์อันมั่งคั่งของตัว, กล่าวว่า, ผู้ใดอาจจะมาถึงข้าพเจ้าได้เล่า.

⁵นี่แน่ะ, เราจะพาความกลัวมาเหนือเจ้า, มาแต่บรรดาคนทั้งหลายอันอยู่ล้อมรอบเจ้า, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส, แลพวกจะต้องขับไล่ออกไปทีเดียวทุกตัวคน, แลจะไม่มีผู้ใดช่วยเก็บคนที่หลงไหลไปนั้น.

⁶แต่ต่อมาภายหลัง, เราจะพาความชะเลยของลูกทั้งหลายแห่งอาโมนกลับมาอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส

⁷(ก็ว่า) ด้วยอะโดม. พระยะโฮวาเจ้าแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, ความสติปัญญาไม่มีในเมืองเธมานอีกหรือ, ความปรึกษาศูนย์หายจากผู้มีความระวังหรือ, ความปัญญาของเขาทั้งหลายนั้นศูนย์หายเสียแล้วหรือ.

⁸เจ้าทั้งหลายจงหนีไป, หันกลับไปเถิด, จงเข้าไปอยู่ที่ลึก, โอ้ชาวเมืองดะดาน, เพราะว่าเราจะพาความอันตรายแห่งเอซาวมาเหนือเขา, ในเวลาที่เรามาเยี่ยมเขา,

⁹ถ้าแม้นผู้สำหรับเก็บลูกองุ่นจะมาถึงเจ้าแล้ว, เขาจะไม่ละลูกองุ่นไว้บ้างหรือ, ถ้าพวกโจรมาเมื่อกลางคืน, เขาจะได้ทำลายกว่าจะอิ่มใจของเขาแต่เท่านั้นมิใช่หรือ.

¹⁰แต่เราได้กระทำให้เอซาวเปลือยเปล่าทีเดียว, เราได้เปิดตำบลอันปิดซ่อนของเขาออกแล้ว, แลเขาจะไม่อาจซ่อนตัว. เผ่าพันธุ์ของเขาทั้งญาติพี่น้องของเขา, แลเพื่อนบ้านทั้งหลายของเขาต้องปล้นเสียหมดแล้ว, แลเอซาวไม่เป็นแล้ว.

¹¹จงละทิ้งลูกกำพร้าทั้งหลายของเจ้าแลเราจะพิทักษ์รักษาเขาให้เป็นอยู่, แลให้หญิงม่ายทั้งหลายของเจ้าไว้ใจเราเถิด.

¹²เพราะพระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะเขาทั้งหลายที่ต้องตัดสินไม่ให้ดื่มแต่ถ้วยนั้น, เขาได้ดื่มแล้วแท้ๆ, แลเจ้าจะต้องปล่อยเสียไม่ต้องโทษเลยหรือ. เจ้าต้องปล่อยไม่มีโทษนั้นมิได้, แต่เจ้าจำต้องดื่ม (แต่ถ้วยโทษ).

¹³เพราะเราได้สาบานโดยเราเอง, พระยะโฮวาได้ตรัส, บัศราจะต้องเป็นที่เริดร้าง, แลเป็นที่ติเตียนแลที่เปล่า, แลที่จะชักสาบาน, แลบรรดาบ้านเมืองแห่งบัศราจะเป็นที่ว่างเปล่าต่อไปเป็นนิตย์.

¹⁴ข้าพเจ้าได้ยินข่าวลือมาแต่พระยะโฮวา, แลมีราชทูตคนหนึ่งรับใช้ไปถึงคนนอกศาสนาบอกว่า, เจ้าทั้งหลายจะประชุมกัน, แลมาต่อสู้บัศรา, แลจงลุกขึ้นไปถึงที่ยุทธนาการเถิด.

¹⁵เพราะนี่แน่ะ, เราจะกระทำให้เจ้า (บัศรา) เล็กลงในท่ามกลางคนนอกศาสนา, แลให้เป็นที่ดูหมิ่นดูถูกในท่ามกลางมนุษย์ทั้งหลาย.

¹⁶เพราะความที่เจ้าให้เขาพิลึกพึงกลัวนั้น, ความอหังการในใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้า, โอ้เจ้าที่ได้อาศัยอยู่ในถ้ำอุโมงค์แห่งภูเขาศิลา. ผู้ที่ได้ถือภูเขาอันสูงได้เอ๋ย, ถึงมาตรแม้นเจ้าได้ทำรังของเจ้าในที่สูงเหมือนอย่างนกอินทรี, เราจะเอาตัวลงมาแต่นั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส.

¹⁷แลอะโดมจะต้องเป็นความเริดร้าง, ทุกตัวคนที่จะเดินผ่านหน้าที่นั่นจะต้องอัศจรรย์ใจ, แลเขาจะทำเสียงสูดปากเพราะบรรดาความอันตรายที่จะเกิดที่นั่น.

¹⁸เหมือนอย่างความทำลายแห่งเมืองซะโดมแลอะโมราแลเมืองทั้งหลายที่อยู่เคียงกันนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส, จะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่นั้น, หรือลูกชายมนุษย์ผู้ใดจะอยู่ที่นั่นไม่ได้.

¹⁹นี่แน่ะ, เขาจะขึ้นมาดุจสิงห์โต, มาแต่แม่น้ำยาระเดนท่วม. จะต่อสู้ที่อยู่แห่งเข้มแข็ง, แต่เราจะบันดาลให้เขาหนีจากที่นั้นโดยเร็ว, แลใครผู้ใดเป็นผู้ที่เราจะเลือกสรรตั้งเหนือเขานั้น, แลใครจะเป็นเหมือนอย่างเรา, แลผู้ใดจะขัดขวางเราในเวลานั้น, จะมีผู้เลี้ยงแกะผู้ใดที่จะยืนขึ้นต่อเราได้เล่า.

²⁰เหตุฉะนี้จงได้ยินการที่พระยะโฮวาจะกระทำ, คือการที่ได้ตั้งพระทัยต่อสู้อะโดม, แลความที่พระองค์ได้ดำริ, แลที่พระองค์จะกระทำต่อสู้เจ้าเมืองเธมานเถิด. ลูกแกะเล็กที่สุดแห่งฝูงนั้น, คงจะต้องชักออกมา, แท้จริงเขาจะกระทำให้ที่อยู่ของเขาทั้งหลายเริดร้างด้วยเขา.

²¹แผ่นดินโลกต้องสะเทือนเพราะเสียงกึกก้องการล้มลงของเขาทั้งหลายนั้น, ก็มีเสียงร้องไห้การนั้น, เสียงนั้นได้ยินถึงทะเลแดง.

²²นี่แน่ะ, เขาจะขึ้นมาแลจะบินไปดุจนกอินทรี, แลจะกางปีกของเขาเหนือบัศรา, แลในวันนั้นหัวใจแห่งคนกำลังใหญ่ในเมืองอะโดมก็จะเหมือนใจผู้หญิงเมื่อกำลังปวดเบ่งคลอดลูก

²³(ก็ว่า) ด้วยดาเมเซ็ก. ฮามัธตกตะลึงแล้ว, แลอารฟาดด้วย, เพราะเขาทั้งหลายได้ยินข่าวร้ายต่างๆ, ใจของเขาทั้งปวงกำลังละลายไป, ก็มีความทุกข์บนน้ำทะเล, จะสงบลงมิได้.

²⁴ดาเมเซ็กน้อยกำลังแล้ว, แลเหลียวตัวเพื่อจะได้หนี, ความกลัวจับเมืองเขาแล้ว. ความปวดสาหัสแลความทุกข์ทั้งหลายจับตัวแล้ว, เหมือนอย่างหญิงปวดในการคลอดลูก.

²⁵อย่างไรหนอเมืองเป็นที่สรรเสริญไม่ต้องเว้นเล่า, คือเมืองเป็นที่ยินดีของข้าพเจ้า.

²⁶เหตุฉะนี้ชายหนุ่มๆ ทั้งหลายของเมืองนั้นจะล้มลงในถนนเมืองนั้น, แลบรรดาผู้ชายสำหรับการศึกจะต้องตัดขาดในวันนั้น, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส.

²⁷แลเราจะก่อไฟให้ลุกขึ้นในกำแพงดาเมเซ็ก, แลไฟนั้นจะเผาไหม้ราชวังทั้งหลายแห่งเบ็นฮาดัด

²⁸(ก็ว่า) ด้วยเฆดารแลด้วยเมืองประเทศราชแห่งฮาโซร, ที่นะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนตีนั้น. พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงลุกขึ้น, จงไปถึงเฆดาร, แลปล้นเอาผู้ชายทั้งหลายที่ทิศตะวันออกนั้น.

²⁹กะท่อมทับทั้งหลายของเขาทั้งฝูงสัตว์ของเขา ๆ จะกวาดเอาไป, เขาจะเอามุ้งทั้งหลายของเขา, ทั้งบรรดาภาชนะของเขา, แลฝูงอูฐของเขา, แลเขาทั้งหลายจะร้องถึงเขา, มีความกลัวทุกด้าน.

³⁰โอ้ชาวเมืองอาโซรทั้งหลาย, จงหนีเอาตัวของตัวไปไกล, จงอยู่ที่ลึก, พระยะโฮวาได้ตรัส, เพราะนะบูคัศเนซัรเจ้าเมืองบาบูโลนได้ปรึกษาการต่อสู้เจ้า, แลได้จดหมายความร้ายต่อสู้เจ้า.

³¹ตัวเจ้า, จงลุกขึ้นไปถึงเมืองอันอยู่สบาย, ซึ่งอาศัยอยู่ปราศจากความสาละวน, พระยะโฮวาได้ตรัส. ผู้ไม่มีประตูหรืออะไรๆ ที่จะกั้น (เมือง), เขาอยู่แต่จำพวกเดียว.

³²แลฝูงอูฐของเขาจะต้องเป็นของปล้น, แลฝูงวัวมากมายของเขานั้นจะต้องเป็นของสะดม, แลเราจะให้เขาทั้งหลายที่มีปลายหนวดของตัวตัดออกนั้น, ให้กระจัดกระจายเข้าช่องลมทั้งปวง, แลเราจะพาความอันร้ายของเขามาแต่ทุกด้านของเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส.

³³แลฮาโซรจะเป็นที่อยู่สำหรับหมาป่า, แลจะเป็นความเริดร้างเป็นนิตย์จะไม่มีผู้ใดอยู่ที่นั่น, หรือไม่มีบุตรชายแห่งมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใจที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น

³⁴คำโอวาทแห่งพระยะโฮวามาถึงยิระมะยาผู้ทำนายด้วยเมืองเอลาม, ในต้นแผ่นดินซิดคียากษัตริย์เมืองยะฮูดา, ว่า,

³⁵พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะหักคันธนูของเอลาม, ที่เป็นกำลังใหญ่ของเขานั้น.

³⁶แลเราจะพาลมแต่ทั้งสี่ทิศแห่งฟ้ามาเหนือเอลาม, แลจะบันดาลให้เขาทั้งหลายกระจัดกระจายไปตรงบรรดาทิศทั้งสี่นั้น, แลจะมีเมืองใดๆ ที่พวกต้องขับไล่แห่งเอลามจะไม่ไปถึงนั่นมิได้.

³⁷แลเราจะกระทำให้เอลามต้องตกตะลึงตรงหน้าพวกศัตรูของเขาแลตรงหน้าเจ้าทั้งหลายที่เสาะหาชีวิตของเขา, แลเราจะนำความอันตรายมาเหนือเขา, คือความกริ้วอันร้ายกาจของเรา, พระยะโฮวาได้ตรัส, แลเราจะใช้กะบี่ไปตามหลังของเขา, กว่าเราจะกระทำให้เขาศูนย์หายไปเสียหมด,

³⁸แล้วเราจะตั้งพระที่นั่งของเราในเมืองเอลาม, แลเราจะทำลายกษัตริย์แลเจ้านายจากเมืองเอลาม, พระยะโฮวาได้ตรัส.

³⁹แต่จะเกิดเหตุในวันเดือนที่ข้างปลาย, เราจะพาชะเลยแห่งเอลามกลับมาอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส