Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible online

ยิระมะยา 51

¹พระยะโฮวาตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะปลุกลมทำลายต่อสู้เมืองบาบูโลน, และต่อสู้คนทั้งปวงที่ได้อยู่ในท่ามกลางเขา, ที่ได้ยกขึ้นต่อสู้เรา.

²แลเราจะใช้ผู้สำหรับฝัดข้าว, แลเขาจะฝัดเมืองบาบูโลนให้เป็นประเทศเปล่าไป, เพราะในวันความทุกข์นั้นเขาทั้งปวงจะต่อสู้เมืองล้อมรอบ.

³ให้ทหารธนูโก่งธนูของตัวต่อสู้ผู้ที่โก่งธนู, และต่อสู้ผู้ที่ยกตัวในเกราะของตัว, แลเจ้าทั้งหลายอย่าเว้นชายหนุ่มๆ, จงทำลายแต่บรรดากองทัพของเขาให้สิ้นเชิง.

⁴ดังนี้ผู้พี่น้องฆ่าตายจะล้มลงในประเทศเคเซ็ด, แลเขาทั้งปวงจะถูกอาวุธทะลุตลอดตัวในถนนทั้งหลายของเขา.

⁵ด้วยว่าพวกยิศราเอลแลยะฮูดามิได้ต้องทั้งจากพระเจ้าของตัว, คือพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, มาตรว่าประเทศของเจ้าทั้งหลายเต็มด้วยความผิดต่อสู้บริสุทธิ์องค์เดียวแห่งพวกยิศราเอล.

⁶จงหนีจากที่ท่ามกลางเมืองบาบูโลน, แลให้รอดชีวิตของตัวทุกๆ คน, อย่าให้ความฉิบหายมาถึงตัวเพราะบาปแห่งเมืองบาบูโลน, เพราะเวลานี้เป็นวันกำหนดความกริ้วแห่งพระยะโฮวา, พระองค์จะให้ความตอบแทนคืนแก่เมืองบาบูโลน.

⁷เมืองบาบูโลนเป็นถ้วยทองคำในหัตถ์แห่งพระยะโฮวา, ที่ได้ให้แต่บรรดาแผ่นดินโลกเมาไป, ประเทศทั้งปวงได้กินแต่ในน้ำองุ่นแห่งเมืองบาบูโลน, เหตุฉะนี้ประเทศทั้งปวงจึงคลั่งอยู่.

⁸เมืองบาบูโลนล้มลงแลทำลายเสียแล้วโดยเร็วพลัน, จงเห่าร้องเพราะบาบูโลน, จงหยิบเอาใบพิมเสนเพื่อจะแก้ปวดของบาบูโลน, ถ้าจะรักษาหายได้.

⁹พวกเราได้มีความปรารถนาจะให้บาบูโลนหายโรค, แท้บาบูโลนยังไม่หาย, จงละทิ้งบาบูโลนเสีย, แลให้พวกเราเข้าไปในเมืองของตนทุกทั่วคน, เพราะความพิพากษาสำหรับบาบูโลนนั้นสูงถึงอากาศบนแลความพิพากษานั้นต้องยกขึ้นถึงฟ้า.

¹⁰พระยะโฮวาได้นำความชอบธรรมของพวกเราออกมาแล้ว, มาเถิด, ให้พวกเราป่าวประกาศภาระธุระแห่งพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราในเมืองซีโอน.

¹¹จงกระทำให้ลูกธนูทั้งหลายเลื่อมมันไป, จงให้เกราะทั้งปวงเต็มไป, พระยะโฮวาได้ปลุกใจของเจ้าเมืองเมดายทั้งหลายให้ขึ้น, เพราะพระองค์มีดำริต่อเมืองบาบูโลน, เพื่อจะทำลายเมืองบาบูโลนให้ได้, เพราะการนี้เป็นความกริ้วแห่งพระยะโฮวา, (คือ) เป็นความกริ้วเพราะโบสถ์วิหารของพระองค์.

¹²จงตั้งธงสำคัญบนกำแพงเมืองบาบูโลน, จงจัดแจงให้พวกตระเวนมีกำลังใหญ่, จงตั้งพวกสาระวัตรให้ยืนขึ้น, จงจัดทหารกองซ่อนซุ่มไว้, เพราะว่าพระยะโฮวาได้ดำริการแลได้สำเร็จการซึ่งพระองค์ได้ตรัสต่อสู้ชาวเมืองบาบูโลน.

¹³โอ้เมืองซึ่งตั้งอยู่ที่น้ำมากมาย, มีทรัพย์สมบัติบริบูรณ์, ที่สุดปลายของเจ้าก็มาถึงแล้ว, แลโอกาศที่จะกระทำการโลภของเจ้านั้นก็จะถึงที่สุดแล้ว.

¹⁴พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้สาบานด้วยชีวิตของพระองค์ว่า, แท้จริงเราได้ให้เจ้าเต็มไปด้วยคนมากดุจฝูงตัวบุ้ง, แลเขาทั้งปวงยกเสียงร้องตวาดต่อสู้เจ้า.

¹⁵พระองค์ได้สร้างแผ่นดินโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์, พระองค์ได้ตั้งประดิษฐานพิภพด้วยปัญญาของพระองค์, แลได้แผ่ฟ้าสวรรค์ออกด้วยความเข้าพระทัยแห่งพระองค์,

¹⁶ครั้นเมื่อพระองค์เปล่งสุรเสียงของพระองค์ออกก็เกิดน้ำฝนในฟ้ามากมาย, แลพระองค์ได้บันดาลให้ไอน้ำทั้งปวงขึ้นแต่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก. พระองค์ได้กระทำให้มีไฟฟ้าด้วยน้ำฝน, แลพาลมออกมาแต่คลังทั้งปวงของพระองค์.

¹⁷มนุษย์ทุกคนก็เป็นไปดุจสัตว์โดยรัจ ฉานหามีความรู้ไม่, คนสำหรับทำรูปพระก็ต้องตกตะลึงในการทำพระแกะ, เพราะรูปพระหล่อของตัวนั้นเป็นความมุสา, แลไม่มีลมหายใจในรูปพระทั้งหลายนั้น.

¹⁸รูปพระนั้นเป็นความเปล่า, เป็นธุระแห่งความหลง, ในเวลาสำหรับจะลงโทษแก่รูปนั้น, มันจะต้องฉิบหายไป.

¹⁹ผู้ที่เป็นสวนแห่งยาโคบก็ไม่เหมือนรูปพระเหล่านั้น, เพราะพระองค์เป็นผู้ประดิษฐานแต่บรรดาทุกสิ่งทั้งปวง, แล (พวกยิศราเอล) เป็นกิ่งสาขาแห่งที่มฤดกของพระองค์, นามชื่อของพระองค์คือพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย

²⁰เจ้าเป็นขวานรบของเรา, แลเป็นเครื่องสำหรับรบศึก, ด้วยว่าเราหักเมืองทั้งปวงเป็นท่อนๆ โดยเจ้า, เราทำลายประเทศราชทั้งหลายโดยเจ้า

²¹แลเราหักม้าแลผู้ที่ขี่ม้านั้นให้เป็นท่อนๆ โดยเจ้า, แลเราหักราชรถแลผู้ที่ขี่ราชรถให้เป็นท่อนๆ โดยเจ้า,

²²แลเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งผู้ชายแลผู้หญิงโดยเจ้า, แลโดยเจ้า เราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งคนแก่แลคนหนุ่ม, แลโดยเจ้าหักเป็นท่อนๆ ซึ่งชายหนุ่มแลหญิงสาว,

²³แลโดยเจ้า เราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งผู้เลี้ยงแกะแลฝูงแกะของตัว, แลโดยเจ้าเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งชาวนาแลวัวตัวผู้เทียมแอกของเขา, แลโดยเจ้าเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งนายทัพแลเจ้านายทั้งหลาย.

²⁴แลเราจะคืนให้แก่เมืองบาบูโลน, แลแก่บรรดาชาวเคเซ็ด, ซึ่งความร้ายทั้งปวงที่เขาทั้งหลายได้ทำในเมืองซีโอนในที่เจ้าทั้งปวงได้เห็นนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส.

²⁵นี่แน่ะ, โอ้ภูเขามักทำลาย, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราตั้งอยู่ต่อสู้เจ้าผู้ที่ได้ทำลายแต่บรรดาแผ่นดินโลก, แลเราจะเหยียดมือของเราออกเหนือเจ้า, แลเราจะกลิ้งเจ้าลงจากภูเขาหินทั้งหลายนั้น, แลจะกระทำให้เจ้าเป็นภูเขาอันไหมเสียแล้ว.

²⁶แลเขาทั้งปวงจะเอาก้อนหินแต่เจ้าสักก้อนหนึ่งเพื่อจะทำมุมตึกมิได้, หรือจะเอาก้อนหินแต่เจ้าสักก้อนหนึ่งเพื่อจะทำรากตึกมิได้, แต่เจ้าจะเป็นความเริดร้างต่อไปเป็นนิตย์ พระยะโฮวาได้ตรัส.

²⁷เจ้าทั้งหลายจงยกธงๆ หนึ่งตั้งขึ้นในประเทศ, จงเป่าแตรในท่ามกลางเมืองทั้งปวง, จงจัดแจงเมืองทั้งหลายเพื่อจะต่อสู้เมืองบาบูโลน, จงชุมนุมประเทศราชแห่งอาระราชแลมินนิแลอัซคินัศให้ยกมาต่อสู้เมืองบาบูโลน. จงตั้งแม่ทัพคนหนึ่งให้ต่อสู้เมืองบาบูโลน, จงกระทำม้าทั้งปวงให้ยกมา (ต่อสู้เมืองบาบูโลน) ขึ้นมามากมายดุจตัวบุ้งที่เป็นขนนั้น.

²⁸จงจัดแจงเมืองทั้งหลาย, ทั้งกษัตริย์เมืองเมดายทั้งปวง, แลแม่ทัพทั้งหลายเมืองเมดายนั้น, แลบรรดาเจ้านายเมืองนั้น, แลบรรดาประเทศที่ขึ้นแก่เมืองเมดายนั้นเถิด, ให้ต่อสู้เมืองบาบูโลน.

²⁹แลประเทศนั้นจะสะเทือนสะท้านแลเป็นความทุกข์, เพราะความดำริแห่งพระยะโฮวาจะสำเร็จต่อสู้เมืองบาบูโลนทุกสิ่ง, เพื่อจะทำให้ประเทศบาบูโลนเป็นที่เริดร้างปราศจากคน.

³⁰ผู้ชายทั้งปวงที่มีกำลังใหญ่แห่งเมืองบาบูโลนไม่อาจสู้รบเขา, เขาติดอยู่ในที่อันเข้มแข็งของเขา, กำลังของเขาสิ้นเสียแล้ว, เขากลับเป็นเหมือนพวกผู้หญิงที่อยู่ของเมืองบาบูโลนไฟไหมเสียแล้ว, กลอนประตูเมืองบาบูโลนหักแล้ว.

³¹คนเร็วคนหนึ่งจะวิ่งไปปะคนเร็วอีกคนหนึ่ง, แลราชทูตคนหนึ่งจะไปปะราชทูตคนหนึ่ง, เพื่อจะทูลเจ้าเมืองบาบูโลนให้ผู้ว่าเมืองบาบูโลนข้างปลายโน้นเสียๆ แล้ว.

³²แลช่องที่จะหนีไปนั้นปิดแล้ว, แลไม้เขื่อนขันนั้นข้าศึกได้เผาเสียหมด, แลผู้ชายทั้งปวงสำหรับรบศึกนั้นต้องมีความกลัว.

³³ด้วยว่าพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, เป็นพระเจ้าพวกยิศราเอล, ได้ตรัสดังนี้ว่า, ลูกหญิงของเมืองบาบูโลนดุจลานข้าว, ถึงเวลาที่จะนวดหญิงนั้นแล้ว, อีกสักหน่อยหนึ่งจึงจะถึงเวลาเกี่ยวข้าวแห่งหญิงนั้น.

³⁴นะบูคัศเนซัรเจ้าเมืองบาบูโลนได้กินข้าพเจ้าเสียหมดแล้ว, เขาได้เคี้ยวตัวข้าพเจ้า, แลเขาได้กระทำให้ข้าพเจ้าเป็นภาชนะเปล่า, เขาได้กลืนข้าพเจ้าลงไปดุจงูใหญ่, แลเขาได้เต็มท้องของเขาด้วยกับเข้าทั้งปวงอันละเอียดดีของข้าพเจ้า, แล้วแลเขาได้สำรอกข้าพเจ้าออก.

³⁵ความร้ายที่เขาทำแก่ข้าพเจ้าแลแก่เนื้อหนังของข้าพเจ้านั้น, ขอให้มาตกลงบนบาบูโลน, ชาวเมืองซีโอนจะว่ากระนั้น. แลโลหิตของข้าพเจ้านั้น, ขอให้มาบนชาวเมืองเคเซ็ดทั้งหลาย, เมืองยะรูซาเลมจะว่ากระนั้น.

³⁶เหตุดังนี้พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะช่วยสงเคราะห์ความคดีของเจ้า, แลจะเอาธุระลงโทษเพื่อเจ้า, แลเราจะให้น้ำทะเลของเมืองบาบูโลนแห้งไป, แลจะกระทำให้น้ำพุที่เมืองบาบูโลนให้แห้ง.

³⁷แลเมืองบาบูโลนจะเป็นกองๆ, เป็นที่อยู่แห่งหมาป่า, เป็นความน่าพิศวง, แลเป็นความสูดปากดูหมิ่นจะปราศจากชาวเมืองอยู่.

³⁸เขาทั้งปวงจะร้องครางด้วยกันดุจเสียงหมู่สิงห์โตหนุ่ม, แลเขาจะร้องดุจลูกสิงห์โต.

³⁹เราจะบันดาลให้เขาทั้งหลายมีการเลี้ยงกันในความรื่นเริงของเขา, แลเราจะกระทำให้เขาทั้งหลายเมาสุรา, เพื่อเขาจะดีใจ, แลหลับอยู่เป็นนิตย์, แลจะไม่ตื่นขึ้นอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส.

⁴⁰เราจะพาเขาทั้งหลายลงมาดุจฝูงลูกแกะถึงที่ฆ่า, ดุจแกะตัวผู้แลแพะผู้ทั้งหลาย.

⁴¹เมืองซีซักตีได้แล้วอย่างไรหนอ, แล (เมือง) อันเป็นที่สรรเสริญทั่วไปในพิภพต้องเสียไม่ทันรู้สึกตัวอย่างไรหนอ, เมืองบาบูโลนกลับเป็นความพิศวงในท่ามกลางเมืองทั้งปวงนั้นเป็นเช่นไหน.

⁴²น้ำทะเลได้ขึ้นมาบนเหนือบาบูโลน, เมืองบาบูโลนคลุมมิดด้วยคลื่นมากมายแห่งทะเลนั้น.

⁴³กรุงทั้งหลายแห่งเมืองบาบูโลนเป็นความเริดร้างเสียแล้ว, เป็นประเทศแล้งแลเป็นป่า, เป็นประเทศที่ไม่มีคนอาศัยอยู่, หรือไม่มีบุตรมนุษย์จะเดินผ่านหน้าในที่นั้น.

⁴⁴แลเราจะลงโทษแก่เบ็ลในเมืองบาบูโลน, แลจะเอาของที่เบ็ลได้กลืนลงแล้วนั้นออกมาจากปากของเขา, แลเมืองทั้งปวงจะไม่ไหลเข้ากับเบ็ลอีกเลย, กำแพงบาบูโลนจะล้มลง.

⁴⁵ดูกรไพร่พลของเรา, เจ้าทั้งหลายจงออกมาแต่ท่ามกลางเมืองบาบูโลน, แลเจ้าทุกคนจงเอาชีวิตของตัวให้พ้นความพิโรธอันกล้าแห่งพระยะโฮวาเถิด.

⁴⁶แลอย่าให้เจ้าเสียใจไป, หรืออย่ากลัวเพราะข่าวนั้นที่จะได้ยินในประเทศนั้น, ด้วยว่าจะมีข่าวมาในปีหนึ่ง, แลถัดไปอีกปีหนึ่งจะมีข่าวมาอีกแล (จะเกิด) ความร้ายในประเทศนั้น, เจ้าเมืองต่อเจ้าเมือง, (จะรบกัน).

⁴⁷นี่แน่ะ, เหตุดังนี้เวลาปีเดือนกำลังเข้ามา, ที่เราจะมีการตัดสินบนรูปพระแกะทั้งหลายแห่งเมืองบาบูโลน, แลทั่วประเทศเมืองบาบูโลนจะตกตะลึงไป, แลบรรดาของเมืองบาบูโลนที่จะต้องฆ่านั้นล้มลงในท่ามกลางเมือง.

⁴⁸ขณะนั้นฟ้าสวรรค์แลแผ่นดินโลก, แลบรรดาทุกสิ่งที่มีในที่นั่น, จะร้องเพลงให้ยินดีเพราะบาบูโลน, ด้วยว่าคนที่ทำลายเมืองบาบูโลนจะเข้ามาถึงเมืองแต่ฝ่ายเหนือ, พระยะโฮวาได้ตรัส.

⁴⁹เมืองบาบูโลนได้ฆ่าพวกยิศราเอลให้ล้มลงฉันใด, คนที่ถูกอาวุธตายแต่ทั่วบรรดาแผ่นดินโลกจะล้มลงที่เมืองบาบูโลนฉันนั้น.

⁵⁰เจ้าทั้งหลายที่ได้พ้นคมกะบี่แล้ว, จงไปเสีย, อย่านิ่งยืนอยู่, จงระลึกถึงพระยะโฮวาห่างไกล, แลให้เมืองยะรูซาเลมเข้ามาในใจของพวกเจ้าเถิด.

⁵¹ข้าพเจ้าทั้งหลายตกตะลึงไปแล้ว, เพราะพวกข้าพเจ้าได้ยินข่าวดูหมิ่นดูถูก, ความละอายได้ปิดหน้าผากของพวกข้าพเจ้า, เพราะคนต่างประเทศทั้งปวงได้เข้ามาในห้องบริสุทธิ์ทั้งหลายแห่งพระยะโฮวา.

⁵²นี่แน่ะ, เหตุฉะนี้วันเดือนทั้งหลายจะมา, ที่เรากระทำการพิพากษาบนเหนือรูปเคารพแกะทั้งหลายของบาบูโลน, แลทั่วตลอดประเทศบาบูโลนจะมีคนถูกอาวุธร้องครวญอยู่, พระยะโฮวาได้ตรัส.

⁵³ถึงมาตรแม้นบาบูโลนจะขึ้นไปถึงฟ้า, แลแม้นบาบูโลนจะกระทำให้ที่สูงกำลังของตัวเข้มแข็งขึ้น, คงจะมีพวกทำลายมาจากเราไปถึงเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส.

⁵⁴มีเสียงร้องได้มาแต่บาบูโลน, แลเสียงแห่งทำลายใหญ่มาแต่ประเทศเคเซ็ด,

⁵⁵เพราะพระยะโฮวาได้ทำลายบาบูโลนให้ร้างเสียแล้ว, แลให้ทำลายซึ่งเสียงใหญ่จากบาบูโลนแล้ว. แลคลื่นใหญ่ของมาบูโลนมีเสียงคลื่น ๆ ดุจน้ำท่วมใหญ่ทั้งหลาย,

⁵⁶เสียงร้องของเขาก็ออกดัง, ด้วยว่าผู้ทำลายได้เข้ามาเหนือนางนั้น, คือเหนือบาบูโลน, แลผู้ชายทั้งหลายของเมืองต้องจับแล้ว, ธนูทั้งปวงของเขาทุกตัวคนต้องหักเสียแล้ว, เพราะพระยะโฮวาเป็นพระเจ้าแห่งความตอบแทนทั้งปวง, พระองค์จะตอบแทนเขาเป็นแท้.

⁵⁷แลจะกระทำให้เจ้าทั้งปวงของบาบูโลนแลผู้มีปัญญาของเขา, แลนายทัพทั้งหลายของเขา, แลพวกขุนนางของเขา, แลพวกผู้ชายใหญ่ของเขา, ให้เมาไป, แลเขาทั้งหลายนั้นจะหลับไปเป็นนิตย์, แลจะไม่ตื่นขึ้นอีก, ผู้เป็นกษัตริย์ใหญ่ (ยิ่ง), ผู้ทรงนามชื่อพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส.

⁵⁸พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, กำแพงอันกว้างขวางแห่งเมืองบาบูโลนจะต้องหักทำลายเสียหมด, แลประตูสูงทั้งหลายของเมืองบาบูโลนจะต้องเผาด้วยไฟเสีย, แลพลไพร่บาบูโลนจะได้ลงมือกระทำเสียเปล่า, แลพลเมือง (จะได้ทำการ) ในกองไฟ, แลเขาจะเหน็ดเหนื่อยไป

⁵⁹(นี่) เป็นคำซึ่งยิระมะยาผู้ทำนายได้สั่งซะยาระบุตรของเนรียา, ผู้เป็นบุตรของมาเซยา, เมื่อซะรายะไปด้วยซิดคียากษัตริย์เมืองยะฮูดาถึงเมืองบาบูโลนในปีที่สี่ที่ซิดคียาเสวยราชย์นั้น.

⁶⁰ซะรายะก็เป็นเจ้าที่สำหรับหยุดพัก. ยิระมะยาจึงเขียนที่หนังสือบรรดาความทุกข์ร้ายที่จะมาบนเหนือบาบูโลน, คือบรรดาคำเหล่านี้ที่ได้เขียนต่อสู้บาบูโลน.

⁶¹แลยิระมะยาสั่งซะรายะว่า, เมื่อท่านจะถึงเมืองบาบูโลน, แลจะได้เห็น, แลจะได้อ่านบรรดาคำเหล่านี้แล้ว, ขณะนั้นท่านจงกล่าวว่า,

⁶²โอ้พระยะโฮวาพระองค์ได้ตรัสต่อสู้เมืองนี้แล้ว, เพื่อจะได้ตัดเขาให้ออกจนถึงจะไม่มีผู้ใดอยู่ในเมืองมนุษย์ก็ดี, สัตว์โดยรัจ ฉานก็ดี, แต่จะเป็นเริดร้างเสียเป็นนิตย์.

⁶³และเป็นเหตุเมื่อท่านอ่านหนังสือเล่มนี้ให้ครบแล้ว.

⁶⁴ท่านจงเอาศิลาผูกไว้กับหนังนี้ก้อนหนึ่ง, แล้วจงโยนทิ้งเสียในแม่น้ำฟะราธ, แลท่านจงกล่าวว่า, ดุจดังนี้เมืองบาบูโลนจะต้องจมมิดไปเสีย, แลจะไม่ผุดขึ้นจากความร้ายที่เราจะนำมาบนเหนือเขา, แลชาวเมืองทั้งหลายจะเหน็ดเหนื่อย (สิ้นกำลังไป). ถ้อยคำทั้งหลายของยิระมะยามีมาแต่เพียงนี้

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิระมะยา 51 Bible Online

ยิระมะยา 51 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิระมะยา 51

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิ​ระ​มะ​ยา 51 Bible Online

ยิ​ระ​มะ​ยา 51 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิ​ระ​มะ​ยา 51

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ยิระมะยา 51 Bible Online

ยิระมะยา 51 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ยิระมะยา 51