Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ดานิเอล 10 Bible Online

ดานิเอล 10 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ดานิเอล 10

¹ครั้นอยู่มาในปีที่สามแห่งรัชชกาลของราชาโคเร็ศ, กษัตริย์ของฟารัศ, ก็มีวิวรณ์เรื่องหนึ่งปรากฏแก่ดวงตาของดานิเอล, ผู้ถูกขนานนามว่าเบละตะซาซัร, และวิวรณ์นั้นก็ได้บังเกิดขึ้นจริง, คือเกิดการสงครามใหญ่ขึ้น, และเขาได้ใส่ใจต่อวิวรณ์นั้นและสนใจต่อนิมิตต์.

²ในสมัยนั้น, ข้าพเจ้าดานิเอล, ได้พิลาปร่ำไห้อยู่สามสัปดาห์เต็มๆ.

³ข้าพเจ้าไม่เป็นอันกินเป็นอันดื่มเลย, และไม่ได้ชะโลมตัวด้วยน้ำมันจนครบสามสัปดาห์เต็มๆ.

⁴พอถึงเดือนอ้ายวันที่ยี่สิบสี่, ขณะที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ริมตลิ่งแม่น้ำใหญ่,

⁵คือแม่น้ำฮิเดเค็ล, ข้าพเจ้าได้แหงนตาขึ้นแล้วมองเห็น, และนี่แน่ะ, มีบุรุษผู้หนึ่งสวมเสื้อผ้าป่าน, เอวคาดด้วยเจียระบาดทองคำเนื้อบริสุทธิ์มาจากเมืองอูฟาด.

⁶ร่างกายของเขาเป็นเงางามดังโมรา, และใบหน้าของเขาเหมือนดังสายฟ้า, ตาของเขาเหมือนดวงประทีป, และแขนกับขาเหมือนกับทองเหลืองขัดสุกปลั่ง, และน้ำเสียงเหมือนกับเสียงของชุมนุมชน.

⁷ข้าพเจ้า, ดานิเอล, ได้เห็นนิมิตต์นี้แต่ผู้เดียว; คนที่อยู่กับข้าพเจ้านั้นหาได้เห็นไม่; เพราะความกลัวอย่างสะทกสะท้านได้ทับถมเขา, และเขาได้หนีไปซ่อนตัวเสีย.

⁸ข้าพเจ้าจึงถูกทิ้งไว้ให้อยู่แต่ผู้เดียว, แล้วจึงได้เห็นมหานิมิตต์นี้; แล้วข้าพเจ้าก็หมดเรี่ยวหมดแรง, และหน้าตาของข้าพเจ้าก็ซูบซีด, ข้าพเจ้าก็เลยหมดกำลัง.

⁹แต่ข้าพเจ้ายังพอยินเสียงถ้อยคำของเขาได้; และเมื่อข้าพเจ้าได้ยินถ้อยคำของเขาแล้ว, ข้าพเจ้าก็ล้มลงหน้าฟุบอยู่กับดินหลับผลอยไป.

¹⁰นี่แน่ะ, มีมือมาต้องตัวข้าพเจ้า, พยุงให้ชันเข่าเอามือยันลุกขึ้นยืน.

¹¹เขาได้พูดกับข้าพเจ้าว่า, “โอดานิเอลเอ๋ย, ท่านเป็นคนที่ทรงโปรดปรานยิ่งนัก, จงยืนขึ้นให้ตรงเถอะ; จงสนใจต่อถ้อยคำที่ข้าพเจ้าจะพูดกับท่าน; ด้วยว่าข้าพเจ้าถูกสั่งให้มาหาท่านโดยด่วน.” เมื่อเขาพูดถ้อยคำนั้นแก่ข้าพเจ้าแล้ว, ข้าพเจ้ายังยืนตัวสั่นอยู่.

¹²เขาจึงพูดแก่ข้าพเจ้าว่า, ดานิเอลเอ๋ย, อย่ากลัวเลย! เพราะว่าตั้งแต่ท่านได้ตั้งอกตั้งใจอยากจะหาความรู้, และได้ถ่อมกายลงต่อพักตรพระเจ้าของท่าน, คำทูลขอของท่านก็ทรงได้ยินแล้ว, และข้าพเจ้ามานี้ก็เป็นการตอบคำอธิษฐานของท่าน.

¹³เทพผู้พิทักษ์อาณาจักรฟารัศได้กั้นกางขวางข้าพเจ้าไว้ถึงยี่สิบเอ็ดวัน; แต่มิคาเอล, อัครเทวทูต, ได้มาช่วยข้าพเจ้า, ข้าพเจ้าจึงได้ผละออกและละท่านไว้กับเทพผู้พิทักษ์อาณาจักรฟารัศ,

¹⁴แล้วก็มาให้ความสว่างอกสว่างใจแก่ท่านในเรื่องที่จะเกิดขึ้นแก่ชนร่วมชาติของท่านในระยะเวลาเบื้องปลาย; เพราะว่านิมิตต์นั้นยังอีกหลายวันกว่าจะเกิดขึ้น.”

¹⁵เมื่อเขาพูดเรื่องราวเหล่านี้แก่ข้าพเจ้าแล้ว, ข้าพเจ้าก็ก้มหน้าดูดิน, นิ่งอั้นอยู่.

¹⁶นี่แน่ะ, มีบุรุษผู้หนึ่งรูปพรรณสัณฐานคล้ายมนุษย์เข้ามาแตะริมฝีปากของข้าพเจ้า, และข้าพเจ้าก็อ้าปากออกพูดกับคนที่อยู่ข้างหน้าของข้าพเจ้าว่า, “นายเจ้าค่ะ, เนื่องด้วยนิมิตต์นั้น, ความเจ็บปวดอย่างกะทันหันจึงเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า, แล้วข้าพเจ้าก็หมดเรี่ยวแรง.

¹⁷เพราะว่าผู้ทาสอันน่าสงสารเช่นตัวข้าพเจ้าจะพูดกับนายผู้เป็นใหญ่เป็นโตปานนี้อย่างไรได้? เพราะเช่นนั้นแหละจึงไม่มีเรี่ยวมีแรงเหลืออยู่ในกายข้าพเจ้า, และไม่มีลมหายใจเหลืออยู่กับข้าพเจ้า.”

¹⁸แล้วผู้หนึ่งรูปพรรณสัณฐานคล้ายมนุษย์เข้ามาแตะต้องข้าพเจ้าอีก, และให้เรี่ยวแรงแก่ข้าพเจ้า.

¹⁹แล้วเขาพูดว่า, “ท่านผู้เป็นคนโปรดปรานมาก, อย่ากลัวเลย! จงเป็นสุขเถอะ! จงขมีขมันและกล้าขึ้นเถอะ!” พอเข้าพูดแก่ข้าพเจ้าแล้ว, ข้าพเจ้าก็มีเรี่ยวแรงขึ้นแล้วพูดไปว่า, “ขอให้นายของข้าพเจ้าพูดมาเถิด, เพราะว่าท่านได้ชูกำลังของข้าพเจ้าแล้ว.”

²⁰แล้วเขาจึงพูดว่า, “ท่านรู้ไหมว่า, ทำไมข้าพเจ้ามาหาท่าน? อีกสักประเดี๋ยวข้าพเจ้าก็จะต้องกลับไปรบกับเทพผู้พิทักษ์อาณาจักรฟารัศ; และเมื่อข้าพเจ้ากำจัดเขาแล้ว, เทพผู้พิทักษ์อาณาจักรเฮเลนก็จะมารบกับข้าพเจ้า.

²¹แต่ข้าพเจ้าจะบอกท่านให้รู้ตามที่ได้เขียนไว้แล้วนั้นในหนังสือแห่งความจริง, คือไม่มีผู้ใดร่วมแรงกับข้าพเจ้าต่อสู้สิ่งเหล่านี้เลย, เว้นแต่มิคาเอล, เทพผู้พิทักษ์ตัวท่าน.”