Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ดานิเอล 2 Bible Online

ดานิเอล 2 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ดานิเอล 2

¹ครั้นปีที่สองในรัชชกาลของราชานะบูคัศเนซัร, ราชานะบูคัศเนซัรได้ทรงพระสุบิน; และมีพระทัยเป็นทุกข์จนบรรทมไม่หลับ.

²ขณะนั้นกษัตริย์ได้บัญชาเรียกตัวพวกโหร, พวกหมอดู, พวกเล่นกลและชาวเคเซ็ด, เพื่อให้สำแดงการสุบินนั้นถวายกษัตริย์. แล้วเขาทั้งหลายก็ได้เข้ามาเฝ้าตรงหน้าพระที่นั่ง.

³ฝ่ายกษัตริย์จึงตรัสแก่เขาว่า, “ข้าฝันไป, และจิตต์ใจของข้าก็เป็นทุกข์อยากจะทราบสุบินนั้น.”

⁴ฝ่ายชาวเคเซ็ดนั้นได้ทูลกษัตริย์เป็นภาษาซุเรียว่า, “ข้าแต่ราชา, ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์เถิด, ขอให้ฝ่าพระบาทเล่าพระสุบินนั้นให้แก่ข้าพเจ้าฟัง, แล้วข้าพเจ้าจะแก้พระสุบินนั้นให้ฝ่าพระบาททราบ.”

⁵ฝ่ายกษัตริย์จึงตรัสแก่พวกเคเซ็ดนั้นว่า, “สุบินนั้นข้าจำไม่ได้, ถ้าพวกเจ้าเอาเนื้อเรื่องในสุบินและคำแก้สุบินมาแจ้งแก่ข้าไม่ได้, พวกเจ้าจะต้องถูกฟันเป็นท่อนๆ, และบ้านเรือนของเจ้าจะถูกทำเป็นที่ทิ้งมูลสัตว์.

⁶แต่ถ้าแม้นเจ้าได้แจ้งเรื่องในสุบินนั้นพร้อมกับคำแก้ได้แล้ว, เจ้าก็จะได้รับของประทานและรางวัลกับยศศักดิ์สูงจากข้า; เหตุฉะนี้เจ้าจงแจ้งเนื้อเรื่องในสุบินและคำแก้ในสุบินนั้นเถิด.”

⁷เขาทั้งหลายจึงทูลตอบเป็นคำรบสองว่า, “ขอฝ่าพระบาทได้ทรงแจ้งเนื้อเรื่องในพระสุบินแก่ผู้ทาสของฝ่าพระบาท, แล้วข้าพเจ้าจะได้ถวายคำแก้พระสุบินนั้น.”

⁸ฝ่ายกษัตริย์จึงตรัสว่า, “ข้ารู้ดีว่า, พวกเจ้าอยากจะผัดเวลาไว้, เพราะเจ้ารู้แล้วว่า, ข้าได้ลืมเรื่องสุบินนั้นเสียสนิททีเดียว.

⁹แต่ถ้าเจ้าเอาเรื่องในสุบินนั้นมาสำแดงแก่ข้าไม่ได้แล้วเจ้าจะต้องรับเคราะห์; เจ้าทั้งหลายได้เตรียมท่าจะพูดปดและพูดลวงให้ข้าฟังไปพลางๆ, รอท่าเผื่อจะมีอะไรเกิดขึ้นมา; อย่าเลย, เจ้าจงสำแดงเนื้อเรื่องในสุบินนั้นแก่ข้า, แล้วข้าจะรู้ว่าเจ้าแก่สุบินนั้นได้.”

¹⁰ชาวเคเซ็ดจึงทูลแก่กษัตริย์นั้นว่า, “ไม่มีใครสักคนเดียวบนพิภพนี้ที่จะกราบทูลฝ่าพระบาทตามที่รับสั่งถามได้; ด้วยว่าไม่มีราชาสักองค์เดียว, ถึงจะทรงเดชานุภาพสักเพียงใด, จะทรงรับสั่งถามทำนองนี้แก่โหรคนใดหรือหมอดูคนใด, หรือชาวเคเซ็ดคนใด.

¹¹ฝ่าพระบาททรงรับสั่งถามเรื่องยาก, และไม่มีผู้ใดทูลตอบฝ่าพระบาทได้, เว้นแต่พวกพระซึ่งไม่ทรงร่างอย่างมนุษย์.”

¹²เหตุฉะนี้กษัตริย์จึงทรงพระพิโรธเกรี้ยวกราดยิ่งนัก, แล้วรับสั่งให้เอาตัวพวกโหรทั้งหมดในเมืองบาบูโลนไปฆ่าเสีย.

¹³ครั้นแล้วจึงออกหมายประกาศให้เอาพวกโหรไปฆ่าเสีย; แล้วมีคนไปเสาะหาตัวดานิเอลและสหายของเขาจะเอาตัวมาฆ่าเสีย

¹⁴ดานิเอลจึงปราศรัยกับอะระโยคราชองครักษ์, ซึ่งออกไปจะฆ่าพวกโหร ณ เมืองบาบูโลนนั้น, ด้วยถ้อยคำแยบคายและปรีชาวัย.

¹⁵ดานิเอลได้กล่าวแก่อะระโยคนั้นว่า, “ด้วยเหตุอะไรพระราชกฤษฎีกาจึงได้ออกมาอย่างกระทันหัน? ” แล้วอะระโยคจึงแจ้งเรื่องให้ดานิเอลฟัง.

¹⁶ดานิเอลจึงได้เข้าเฝ้า, และได้ทูลขอกษัตริย์ให้เขามีโอกาสบ้าง, แล้วเขาจะแก้พระสุบินนั้นให้กษัตริย์ฟัง.

¹⁷แล้วดานิเอลก็ไปยังเรือนของตนแล้วแจ้งข้อความนี้แก่ฮะนันยา, มิซาเอล, และอะซาระยาเพื่อนของเขา,

¹⁸เพื่อเขาทั้งหลายจะได้ขอความเมตตาจากพระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ในเรื่องเกี่ยวข้องกับความลับลึกนี้, เพื่อดานิเอลและเพื่อนของเขาจะมิได้พินาศไปด้วยกันกับพวกโหรในเมืองบาบูโลนนั้น.

¹⁹เรื่องลับลึกนั้นได้ปรากฏแก่ดานิเอลในนิมิตต์เวลากลางคืน, แล้วดานิเอลก็ได้สรรเสริญพระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์นั้น.

²⁰ดานิเอลได้กล่าวว่า, “ขอให้พระนามของพระเจ้าจำเริญสืบๆ ไปเป็นนิจเถิด, ด้วยว่าสติปัญญาและเดชานุภาพเป็นของพระองค์.

²¹พระองค์ทรงสับเปลี่ยนกาลและฤดู; ทรงถอดและทรงตั้งกษัตริย์; ทรงประทานสติปัญญาให้แก่นักปราชญ์, และความรู้ให้แก่คนที่เข้าใจ.

²²พระองค์ทรงไขสิ่งลึกซึ้งและลับลึกออกให้เห็นแจ้ง, พระองค์ทรงทราบอะไรอยู่ในความมืด, เพราะความสว่างได้อยู่กับพระองค์.

²³ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระองค์และขอสรรเสริญพระองค์, โอ้พระเจ้าของบรรพบุรุษของข้าพเจ้า, ผู้ได้ทรงประทานปัญญาและอำนาจแก่ข้าพเจ้า, และซึ่งข้าพเจ้าทั้งหลายได้ขอจากพระองค์, พระองค์ได้สำแดงให้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าแล้ว, ด้วยว่าพระองค์ได้ให้ข้าพเจ้าทั้งหลายรู้เรื่องราวอันเกี่ยวข้องกับกษัตริย์นั้น.”

²⁴เหตุฉะนี้ดานิเอลจึงได้เข้าไปหาอะระโยค, ผู้ที่กษัตริย์ได้ส่งให้ไปฆ่าพวกโหรในเมืองบาบูโลนนั้น; เขาได้กล่าวแก่อะระโยคว่าดังนี้, “อย่าฆ่าพวกโหรเมืองบาบูโลนเลย; จงนำข้าพเจ้าเข้าไปเฝ้ากษัตริย์, แล้วข้าพเจ้าจะแก้พระสุบินให้กษัตริย์.”

²⁵ฝ่ายอะระโยคก็นำดานิเอลเข้าเฝ้ากษัตริย์โดยเร็วพลัน, แล้วทูลพระองค์ว่าดังนี้: “ข้าพเจ้าได้พบชายคนหนึ่งในพวกชะเลยแห่งชนชาติยะฮูดา, ซึ่งจะแก้พระสุบินนั้นให้แก่พระราชาได้.”

²⁶กษัตริย์ได้ตรัสเแก่ดานิเอลผู้ถูกขนานนามว่า เบละตะซาซัร ดังนี้: “เจ้าจะบอกเรื่องในสุบินที่เราได้เห็นนั้นและแก้สุบินนั้นให้เราฟังได้หรือ? ”

²⁷ดานิเอลก็ทูลตอบกษัตริย์นั้นว่า, “เรื่องลับลึกที่ฝ่าพระบาทได้มีรับสั่งถามนั้น, แล้วนักปราชญ์หรือหมอดูหรือโหรหรือคนเล่นกลหาสามารถไขถวายฝ่าพระบาทได้ไม่;

²⁸แต่ยังมีพระเจ้าอยู่องค์หนึ่งสถิตอยู่ในสรวงสวรรค์, ผู้ทรงสำแดงเรื่องลับลึกให้ประจักษ์แจ้งได้, และพระองค์นั้นก็ทรงสำแดงการซึ่งจะบังเกิดขึ้นในภายหน้าให้ราชานะบูคัศเนซัรรู้. พระสุบินของฝ่าพระบาทและนิมิตต์ซึ่งผุดขึ้นในพระเศียรเมื่อบรรทมอยู่นั้นเป็นดังนี้:

²⁹ข้าแต่ราชา, ฝ่าพระบาททรงประทับบนบรรจถรณ์, แล้วทรงรำพึง, ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต; แล้วพระเจ้าก็ทรงสำแดงเรื่องลึกลับนั้นใช้ประจักษ์แจ้งแก่ฝ่าพระบาท.

³⁰ฝ่ายข้าพเจ้า, เรื่องลึกลับนี้หาได้ไขออกได้ด้วยสติปัญญาซึ่งข้าพเจ้ามีอยู่เป็นทุนมากกว่ามนุษย์อื่นๆ ไม่, แต่ที่ทรงโปรดก็ทรงพระประสงค์จะให้กษัตริย์รู้ความหมายของสุบินและกับทั้งจะได้ทราบความคิดที่อยู่ในพระทัยของฝ่าพระบาท

³¹“ข้าแต่ราชา, นี่แน่ะ, ฝ่าพระบาทได้ทรงเห็นรูปใหญ่, รูปนี้ใหญ่และขึ้นเงามันขลับยืนอยู่ต่อพระพักตรฝ่าพระบาทท่าทางถมึงทึง.

³²ศีรษะของรูปนั้นเป็นทองคำนพคุณ, อกและแขนเป็นเงิน, ทองและโคนขาเป็นทองเหลือง,

³³ขาเป็นเหล็ก, เท้าเป็นเหล็กปนดิน.

³⁴ฝ่าพระบาททรงทอดพระเนตรดูอยู่จนมีหินก้อนหนึ่งถูกแงะออกโดยไม่เห็นมือ, กลิ้งปากระทบรูปโดนตอนเท้าซึ่งเป็นเหล็กปนดิน, เท้าเลยแตกเป็นท่อนๆ ไป.

³⁵แล้วเหล็ก, ดิน, ทองเหลือง, เงินและทองคำก็แตกหักเป็นท่อนๆ ไปตามกัน, และกลายเป็นเหมือนแกลบบนลานข้าวในฤดูร้อนถูกลมพัดปลิวพังไปจนหาร่องรอยมันก็ไม่พบ; ส่วนหินก้อนนั้นซึ่งได้กระทบรูปก็ได้ขยายตัวโตขึ้นไปเป็นขุนเขาครอบเต็มพิภพ.

³⁶นี่คือพระสุบิน, คราวนี้ข้าพเจ้าจะแก่พระสุบินให้ฝ่าพระบาทฟัง

³⁷“ข้าแต่ราชา, ฝ่าพระบาทเป็นราชาของกษัตริย์ทั้งหลาย, พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ได้ประทานอาณาจักร, อานุภาพ, อาชญาและสง่าราศีให้แก่ฝ่าพระบาท.

³⁸แล้วยังได้ทรงมอบสิ่งเหล่านี้ไว้ในหัตถ์ของฝ่าพระบาทอีกด้วยคือ, มนุษย์, สัตว์จตุบาทไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหน, ได้ทรงมอบให้ฝ่าพระบาทครอบครองมันสิ้นทั้งมวล. ศีรษะทองคำนั้นได้แก่ฝ่าพระบาทเอง.

³⁹ถัดจากฝ่าพระบาทไปจะเกิดอาณาจักรขึ้นอีกอาณาจักรหนึ่งซึ่งเป็นรองฝ่าพระบาทลงไป; แล้วจะเกิดมีอาณาจักรที่สามเป็นทองเหลือง, ครอบครองทั่วทั้งพิภพ.

⁴⁰แล้วมาถึงอาณาจักรที่สี่จะแข็งแกร่งดังเหล็ก, เหล็กตีอะไรต่ออะไรให้หัก, ฟาดอะไรต่ออะไรให้ยับบรรลัยลง, ทุบอะไรต่ออะไรให้ป่นปี้ฉันใด, อาณาจักรนี้ก็จะตีฟาดทุบใครต่อใครให้ย่อยยับลงฉันนั้น.

⁴¹ตามที่ฝ่าพระบาททรงทอดพระเนตรเห็นเท้าและนิ้วเท้าเป็นดินปั้นหม้อปนเหล็ก, คืออาณาจักรนั้นจะเกิดแตกออกไปจากกัน; ส่วนที่เป็นเหล็กก็แข็งแรง, เพราะว่าฝ่าพระบาทได้เห็นแล้วว่าเป็นเหล็กคลุกปนกันกับดินเหนียว;

⁴²แต่เมื่อนิ้วเท้าเป็นเหล็กบ้างดินบ้างฉันใด, อาณาจักรที่เกิดแยกกันนั้น, บ้างก็จะแข็ง, บ้างก็จะเปราะ.

⁴³และตามที่ฝ่าพระบาททอดพระเนตรเห็นเหล็กประสมดินเหนียว, คือเขาต่างจะสมสู่กันให้เป็นเนื้อเดียวกันในทางสมรส; แต่ก็หาสนิทสนมกลมกลืนกันและกันไม่, เหมือนเอาเหล็กประสมกับดินหาเข้าเป็นเนื้อเดียวกันได้ไม่.

⁴⁴ในสมัยเมื่อกษัตริย์เหล่านั้นกำลังเสวยราชย์อยู่, พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์จะทรงตั้งอาณาจักรอันหนึ่งขึ้น, ซึ่งจะไม่มีวันทำลายเสียได้, หรือผู้ใดจะชิงเอาอาณาจักรนี้ไปก็หาได้ไม่; แต่อาณาจักรนี้จะทำลายอาณาจักรอื่นๆ ลงให้ย่อยยับและเผาผลาญเสียสิ้น, และอาณาจักรนี้จะดำรงอยู่เป็นนิจ.

⁴⁵ตามที่ฝ่าพระบาททรงทอดพระเนตรเห็น, ว่ามีหินก้อนหนึ่งถูกแงะออกจากภูเขาโดยไม่เห็นมือใคร, ได้กลิ้งมากระแทกเหล็ก, ทองเหลือง, ดินเหนียว, เงินและทอง, ทำให้แตกไปเป็นชิ้นๆ, พระเจ้าองค์ใหญ่ได้ทรงสำแดงเรื่องซึ่งจะบังเกิดมาในอนาคตให้ราชารู้, พระสุบินนั้นเป็นเรื่องจริงและคำแก้ของพระสุบินนั้นก็เป็นคำแน่นอน.”

⁴⁶แล้วราชานะบูคัศเนซัรก็ซบพักตรลงกราบดานิเอล, และมีรับสั่งให้เอาเครื่องบูชาและเครื่องหอมมานมัสการดานิเอล.

⁴⁷กษัตริย์ได้ตรัสแก่ดานิเอลว่า, พระเจ้าของท่านเป็นพระของพระทั้งปวงอย่างแม่นมั่น, และเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของกษัตริย์ทั้งหลาย, และเป็นผู้ไขความลับลึกออกได้, ที่ว่าดังนี้ก็เพราะเห็นท่านไขความลับลึกนี้ออก.”

⁴⁸แล้วกษัตริย์ได้เลื่อนยศให้ดานิเอลเป็นใหญ่เป็นโต, และได้ประทานของกำนัลมากมายให้แก่ท่าน, และได้แต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการทั่วทั้งประเทศบาบูโลน, แลเป็นเจ้ากรมกองโหราศาสตร์ในประเทศบาบูโลน.

⁴⁹กษัตริย์ได้ทรงแต่งตั้งให้ซัดรัค, เมเซ็ค, และอะเบ็ดนะโคเป็นผู้ว่าราชการในกรุงบาบูโลนตามคำขอของดานิเอล, แต่ดานิเอลเองได้รับราชการอยู่ภายในพระราชสำนัก