Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ดานิเอล 6 Bible Online

ดานิเอล 6 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ดานิเอล 6

¹ราชาดาระยาศพอพระทัยจะตั้งเจ้าเมืองร้อยยี่สิบคนเป็นผู้บริหารราชการทั่วทั้งอาณาจักร.

²ตั้งอัครมหาเสนาบดีได้สามคน, มีดานิเอลเป็นต้น, ให้ควบคุมเจ้าเมืองเหล่านั้น, เพื่อเจ้าเมืองเหล่านั้นจะได้ส่งรายงานแก่สามคนนี้, แล้วพระเจ้าแผ่นดินจะได้ไม่ต้องขาดผลประโยชน์.

³ส่วนดานิเอลคนนี้ก็ปรากฏว่าเด่นกว่าอัครมหาเสนาบดีอื่นๆ และมวลเจ้าเมือง; เพราะความปรีชาสามารถของท่าน, พระเจ้าแผ่นดินจึงติดจะแต่งตั้งท่านให้ครอบครองทั่วทั้งราชอาณาจักร.

⁴เมื่อนั้นปวงเสนาบดีและมวลเจ้าเมืองนั้นก็ได้แสวงหาเหตุใส่ร้ายดานิเอล, โดยให้มีการพาดพิงถึงเรื่องบริหารราชการงานเมือง; แต่เขาหาโอกาสหรือหาความผิดมาใส่ร้ายไม่ได้, เพราะว่าดานิเอลเป็นคนสัตย์ซื่อทั้งไม่เห็นท่านมีความเสียหายหรือมีความผิดสิ่งใดเลย.

⁵ฝ่ายคนเหล่านั้นพูดกันว่า, “เราจะไม่สพโอกาสใส่ร้ายแก่ดานิเอลคนนี้เลย, เว้นแต่เราจะหาเหตุใส่ร้ายเขาในทางศีลของพระเขาของเขาเท่านั้น.”

⁶ขณะนั้นปวงอัครมหาเสนาบดีและมวลเจ้าเมืองก็ไปชุมนมเข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดิน, และกราบทูลว่าดังนี้, “ข้าแต่ราชันดาระยาศ, ขอทรงพระเจริญเป็นนิจเถิด!

⁷ปวงอัครมหาเสนาบดี, ผู้บริหารราชการแผ่นดิน, เจ้าเมืองและปลัดเมือง, ที่ปรึกษาราชการแผ่นดินและตุลาการได้ปรึกษาพร้อมกันแล้ว, เพื่อจะให้ตั้งพระราชกฤษฎีกา, และออกหมายประกาศแข็งแรงว่า, ถ้าผู้ใดขอสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อพระหรือมนุษย์ภายในสามสิบวันนี้, ยกเว้นขอต่อราชา, ข้าแต่ราชัน, ผู้นั้นต้องถูกทิ้งลงในถ้ำสิงห์.

⁸ข้าแต่ราชัน, บัดนี้ขอจงออกหมายประกาศและประทับตราบนหมายประกาศนั้น, เพื่อจะไม่ถูกเปลี่ยนแปลงได้, ตามที่บ่งไว้ในกฎหมายของชาวมาดายและชาวฟารัศ, ซึ่งแก้ไขหาได้ไม่.”

⁹เหตุฉะนี้ราชาดาระยาศก็ได้ประทับตราลงบนกฤษฎีกาและหมายประกาศนั้น

¹⁰เมื่อดานิเอลรู้ว่ากฤษฎีกานั้นถูกประทับตราแล้ว, เขาก็ยังคงเข้าไปในเรือนของเขา, ซึ่งมีหน้าต่างบนห้องชั้นบนด้านกรุงยะรูซาเลมเปิดไว้; เขาได้คุกเข่าลงอธิษฐานและขอบคุณพระเจ้าของเขาวันละสามครั้งตามเคย.

¹¹ฝ่ายคนเหล่านั้นก็ตรูกันเข้าไปและเห็นดานิเอลอธิษฐานทูลขอต่อพระเจ้าของเขา.

¹²เขาทั้งหลายจึงเข้าไปใกล้ทูลพระเจ้าแผ่นดินเรื่องหมายประกาศของพระองค์ว่า, “ฝ่าพระบาทได้ประทับตราบนหมายประกาศว่า, ถ้าคนใดขอสิ่งใดต่อพระหรือต่อมนุษย์ภายในสามสิบวันนี้, ยกเว้นขอต่อราชา, ข้าแต่ราชัน, ผู้นั้นจะต้องถูกโยนลงในถ้ำสิงห์มิใช่หรือ? ” พระเจ้าแผ่นดินตรัสตอบว่า, “เรื่องนั้นก็จริงอยู่, ตามกฎหมายชาวมาดายและชาวฟารัศซึ่งแก้ไขหาได้ไม่.”

¹³ฝ่ายเขาทั้งหลายก็ทูลพระเจ้าแผ่นดินอีกว่า, “ข้าแต่ราชัน, ดานิเอลชายคนนั้น, ซึ่งเป็นชะเลยชาติยะฮูดา, หาได้เชื่อฟังฝ่าพระบาทหรือทำตามหมายประกาศที่ฝ่าพระบาทได้ประทับตราไว้ไม่, แต่ได้ทูลขอวันละสามครั้ง.”

¹⁴ครั้นพระเจ้าแผ่นดินเมื่อได้สดับข่าวนี้ก็ทรงโทมนัสส์มาก, และได้ตั้งพระทัยหวังจะช่วยดานิเอลให้รอด, และได้ทรงตรึกตรองหาหนทางช่วยเขาจนอาทิตย์อัสดงคต.

¹⁵ฝ่ายคนเหล่านั้นได้ไปชุมนุมเฝ้าทูลกษัตริย์ว่า, “ข้าแต่ราชัน, พึงทราบว่า, ตามกฎหมายของพวกมาดายและพวกฟารัศ, ไม่ว่าหมายประกาศหรือราชกฤษฎีกาใดๆ ซึ่งราชาได้ตั้งไว้แล้ว, จะแก้ไขหาได้ไม่.”

¹⁶พระเจ้าแผ่นดินจึงมีรับสั่งออกไป, แล้วเขาก็ได้เอาตัวดานิเอลทิ้งลงไปในถ้าสิงห์. เมื่อนั้นกษัตริย์จึงตรัสแก่ดานิเอลว่า, “พระเจ้าของเจ้าซึ่งเจ้าได้ปฏิบัติอยู่เนืองนิจนั้นคงจะช่วยเจ้าให้รอด.”

¹⁷แล้วเขาจึงเอาหินก้อนหนึ่งมาปิดปากถ้ำนั้นไว้, พระเจ้าแผ่นดินก็ได้ประทับตราของพระองค์และตราของเจ้านายลงบนหินนั้น, เพื่อมิให้มีสิ่งหนึ่งสิ่งใด, อันเกี่ยวข้องกับดานิเอล, ถูกเปลี่ยนแปลงไป.

¹⁸ฝ่ายพระเจ้าแผ่นดินก็เสด็จกลับพระราชวัง ทรงอดพระกระยาหารตลอดคืนนั้น, และไม่ได้ให้เครื่องดนตรีมาประโคมหน้าที่นั่ง, และบรรทมไม่หลับตลอดรุ่ง

¹⁹กษัตริย์ทรงลุกขึ้นจากบรรทมแต่เช้าตรู่, รีบเสด็จไปยังถ้ำสิงห์โดยเร็ว.

²⁰พอเสด็จมาใกล้ถ้ำที่ดานิเอลอยู่นั้น, ก็ได้ทรงร้องเรียกด้วยน้ำเสียงละห้อย, ตรัสแก่ดานิเอลว่า, “โอ้โอ๋ดานิเอล, ทาสของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่, พระเจ้าของเจ้า, ซึ่งเจ้าได้ปฏิบัติอยู่เนืองนิตย์นั้น, สามารถช่วยเจ้าให้พ้นสิงห์ภัยไหม?”

²¹ฝ่ายดานิเอลได้ทูลกษัตริย์ว่า, “ข้าแต่ราชา, ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์เถิด,

²²พระเจ้าของข้าพเจ้าได้ทรงใช้ทูตของพระองค์มาปิดปากสิงห์นั้นไว้, มันจึงหาได้ทำร้ายแก่ข้าพเจ้าไม่, เพราะว่าต่อพระพักตรพระองค์นั้นไม่ประจักษ์ว่าข้าพเจ้าได้ทำอะไรผิดไป, ข้าแต่ราชัน, และต่อพักตรของฝ่าพระบาทด้วย, ข้าพเจ้าก็หาได้ทำร้ายต่อสิ่งใดไม่.”

²³ขณะนั้นกษัตริย์มีความโสมนัสส์เป็นล้นพ้น, แล้วจึงมีรับสั่งให้เขาฉุดดานิเอลออกมาจากถ้ำ, แล้วเขาก็ฉุดดานิเอลออกมาจากถ้ำ, และหามีบาดแผลอันใดที่ตัวเขาไม่, เพราะเขาไว้วางใจในพระของเขา.

²⁴แล้วกษัตริย์จงมีรับสั่งให้หาตัวคนฟ้องดานิเอลมา, และเขาเหล่านั้นพร้อมทั้งลูกเมียถูกทิ้งลงไปในถ้ำสิงห์; และก่อนที่เขาตกถึงก้นพื้นถ้ำ, สิงห์ก็ได้โดดเข้าตะครุบ, กัดกะดูกเขาทั้งหลายขบหักออกเป็นท่อนๆ.

²⁵แล้วราชาดาระยาศจึงมีพระราชสาส์นไปถึงทุกคน, ทุกชาติ, ทุกภาษา, ซึ่งอยู่ทั่วแผ่นดินโลกว่า, “ให้ความสุขสำราญทวีเพิ่มพูนจงมีแก่ท่านทั้งหลายเถิด!

²⁶เราขอประกาศให้คนทั้งหลายในทุกรัฐแห่งอาณาจักรของเราว่า ให้แสดงความเคารพยำเกรงต่อพระพักตรพระเจ้าของดานิเอล; เพราะพระองค์นั้นเป็นพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่, และเสมอต้นเสมอปลายอยู่เป็นนิตย์; อาณาจักรของพระองค์นั้นมิได้ล่มจม, และรัชชกาลของพระองค์ไม่มีวันสิ้นสุดลง.

²⁷องค์นั้นได้ช่วยชีวิตให้รอดและได้ช่วยให้พ้นภัย; ได้ทรงกระทำการเป็นนิมิตต์และอัศจรรย์ในฟ้าสวรรค์และบนแผ่นดินโลก; เป็นองค์นั้นที่ได้ช่วยดานิเอลให้รอดจากอำนาจสิงห์.”

²⁸ดานิเอลผู้นี้ได้จำเริญรุ่งเรืองในรัชชกาลของดาระยาศ, และในรัชชกาลโคเร็ซชาวฟารัศ