Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ดานิเอล 8 Bible Online

ดานิเอล 8 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ดานิเอล 8

¹อยู่มาในปีที่สามแห่งรัชชกาลของราชาเบละซาซัร, เกิดนิมิตต์ปรากฏแก่ข้าพเจ้า, ดานิเอล, หลังจากที่ได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าเป็นครั้งแรก.

²ในฝันนั้นว่า, ข้าพเจ้าอยู่ในราชวังซูซัร ณ แขวงเมืองเอลาม, ริมแม่น้ำอูลาย.

³ขณะนั้นข้าพเจ้าได้แหงนตาขึ้นไปแลเห็น, นี่แนะ, มีแกะตัวผู้ยืนอยู่ริมแม่น้ำนั้น, มีเขาสองอัน, และเขาทั้งสองนั้นก็ยาว; แต่เขาข้างหนึ่งยาวกว่าเขาอีกข้างหนึ่ง, และเขายาวนั้นได้งอกขึ้นทีหลัง.

⁴ข้าพเจ้าได้เห็นแกะตัวผู้นั้นขวิดไปทางทิศอัสดงคต, ทิศอุดรและทิศทักษิณ; และไม่มีสัตว์ใดสู้มันได้, และไม่มีใครที่จะช่วยให้พ้นมือมันได้; แต่มันทำตามใจมันชอบ, แล้วตัวมันก็ได้เป็นใหญ่เป็นโต.

⁵เมื่อข้าพเจ้ากำลังดูอยู่, นี่แน่ะ, มีแพะผู้ตัวหนึ่งมาแต่ทิศอัสดงคตเหาะมาบนพื้นแผ่นดินทั่วพิภพ, และตีนมันหาต้องดินไม่; และแพะตัวนี้มีเขาใช้การได้ดีทีเดียวขึ้นอยู่หว่างตาสองข้าง.

⁶มันได้เข้ามาหาแกะผู้ตัวนั้น, ซึ่งมีเขาสองอัน, ที่ข้าพเจ้าได้เห็นยืนอยู่ริมแม่น้ำนั้น, แล้ววิ่งเข้าชนแกะตัวนั้นเต็มกำลังโดยความโกรธ.

⁷ข้าพเจ้าได้เห็นมันแอบเข้ามาชิดแกะผู้ตัวนั้น, และโกรธยิ่งนัก, ชนแกะผู้ตัวนั้นโดนเขาทั้งสองหักไป; และแกะนั้นหมดกำลังที่จะสู้มัน; แล้วแพะตัวนั้นก็ขวิดมันล้มลงกับดินแล้วเหยียบย่ำมันเสียด้วยเท้า, และไม่มีผู้ใดช่วยแกะตัวนั้นให้รอดพ้นมือมัน.

⁸แพะผู้ตัวนั้นก็ได้เป็นใหญ่เป็นโตยิ่งนัก; และพอมันมีกำลังแล้ว, เขาอันยาวนั้นก็หักเสีย; แล้วมีอีกสี่เขาใช้การได้ทีเดียวงอกขึ้นมาแทนที่, หันไปทางจตุวาตของท้องฟ้า.

⁹เขาจิ๋วอันหนึ่งงอกออกมาจากเขาอันหนึ่งในมวลเขานั้น, เขาจิ๋วอันนี้เติบโตแข็งแรงยิ่งนัก, หันไปทางทิศทักษิณ, ทิศบูรพาและหันไปทางเมืองอันงดงามนั้น.

¹⁰มันได้เป็นใหญ่เป็นโตเหมือนดังหมู่ดาราในท้องฟ้า; และมันเหยียบดวงดาวบางดวงลงถึงดินและย่ำมันเสีย.

¹¹เออ, มันก็ได้เป็นใหญ่เป็นโตเทียมเท่ากับจอมดารา; มันได้รับเอาการสักการบูชาไปเสียจากเขาโดยการฉกชิง, และทำให้สถานที่นมัสการนั้นเป็นมลทน.

¹²หมู่ดาราพร้อมทั้งการเผาเครื่องสักการบูชาที่ถวายอยู่เนืองนิจในการไถ่ความล่วงละเมิด, ก็ตกไปอยู่ในมือมัน; และมันได้คว่ำความจริงลงเสียกับพื้นดิน, แล้วทำตามใจชอบของมันและก็ได้จำเริญรุ่งเรือง.

¹³แล้วข้าพเจ้าได้ยินองค์บริสุทธิ์ตรัสออกมา; และองค์บริสุทธิ์อีกองค์หนึ่งได้ถามองค์ที่ตรัสนั้นว่าดังนี้: “นิมิตต์อันเกี่ยวกับเผาเครื่องสักการบูชาถวายอยู่เนืองนิจนั้นจะเป็นอยู่เช่นนั้นนานสักเท่าใด, และการล่วงละเมิดที่ได้เข้ามาแทนที่, และสถานที่บริสุทธิ์กับดวงดาราแห่งท้องฟ้าจะถูกเหยียบย่ำไปนานสักเท่าใด? ”

¹⁴แล้วพระองค์ได้ตอบเขาว่า, “นานถึงสองพันสามร้อยวันสองพันสามร้อยคืน; แล้วภายหลังสถานที่บริสุทธิ์นั้นจะถูกชำระให้สะอาด.”

¹⁵อยู่มาเมื่อข้าพเจ้า, ดานิเอล, ได้ฝันไปแล้วและกำลังขวนขวายหาความเข้าใจอยู่, นี่แน่ะ, มีผู้หนึ่งรูปร่างเหมือนมนุษย์มายืนอยู่ต่อหน้าข้าพเจ้า.

¹⁶แล้วข้าพเจ้าได้ยินเสียงชายคนหนึ่งร้องออกมาจากกลางแม่น้ำอูลายว่า, “ฆับรีเอลเอ๋ย, จงทำใช้ชายคนนี้เข้าใจนิมิตต์นั้นทีเถิด.”

¹⁷เขาจึงเดินเข้ามาใกล้ยังที่ข้าพเจ้ายืนอยู่; พอเขามาถึง, ข้าพเจ้าก็ตกตะลึง, และล้มหน้าคว่ำลง; แต่เขาได้พูดแกข้าพเจ้าว่า, “โอ้มตชน, จงเข้าใจเถอะ! ด้วยว่านิมิตต์นั้นเกี่ยวข้องกับเวลาเบื้องปลาย.”

¹⁸เมื่อเขากำลังพูดอยู่กับข้าพเจ้านั้น, ข้าพเจ้านอนหน้าซบคว่ำอยู่กับดินหลับสนิท; แต่เขาได้ต้องตัวข้าพเจ้าและพยุงให้ลุกขึ้นยืน.

¹⁹แล้วเขาพูดต่อไปว่า, “นี่แน่ะ, ข้าพเจ้าจะสำแดงให้ท่านรู้ถึงตอนปลายแห่งพระพิโรธ; เพราะว่ามันตกอยู่ในเวลากำหนดตอนเบื้องปลาย.

²⁰แกะตัวผู้ซึ่งท่านเห็นมีสองเขานั้น, คือราชาของมาดายและฟารัศ.

²¹แพะตัวผู้นั้น, คือราชาของเฮเลน; และเขาสัตว์อันใหญ่ระหว่างลูกตาสองข้างนั้น, คือราชาองค์แรก.

²²พอเขาสัตว์หักลงแล้ว, และสี่เขาขึ้นมาแทนที่นั้น, ก็ได้แก่สี่อาณาจักรจะบังเกิดขึ้นจากประเทศของเขา, แต่ก็ไม่เรืองนามเหมือนดังตัวเขา.

²³พอสิ้นอาณาจักรเหล่านี้แล้ว, และพอความผิดขึ้นสู่ขีดสุดยอดของมันแล้ว, ก็จะมีราชาองค์หนึ่งหน้าตาดุร้าย, เข้าใจการแก้ปริศนา, บังเกิดขึ้น.

²⁴เขาจะมีอำนาจมาก, แต่ก็ไม่ใช่อำนาจของตนเอง; เขาจะทำให้เกิดความพินาศอันน่าสยดสยอง, และเขาจะทำอะไรๆ ก็ไม่ว่า, เป็นต้องจำเริญขึ้นทั้งนั้น, และเขาจะทำลายผู้ทรงอำนาจและคนบริสุทธิ์.

²⁵เขาจะออกอุบายอำนวยให้เล่ห์กะเท่ห์ลุกลามด้วยน้ำมือของเขา; และเขาจะคิดการใหญ่การโตอยู่ในจิตต์ใจของเขา, และเขาจะประหารคนเสียมากมายอย่างมิดเมี้ยน; แม้กะทั่งผู้เป็นจอมแห่งทวยเทพ, เขาก็คิดต่อสู้, แต่ก็ไม่มีมือมนุษย์คนใดจะทำให้เขาย่อยยับลงได้.

²⁶นิมิตต์ซึ่งเกี่ยวข้องกับเวลากลางวันและเวลากลางคืนที่ได้เล่าให้ฟังนั้น, ก็เป็นความจริง; แต่จงสงวนนิมิตต์นี้ไว้เป็นความลับ, เพราะว่ากว่าจะถึงเวลานั้นก็ยังอยู่อีกนาน.”

²⁷ข้าพเจ้า, ดานิเอล, เพลียและป่วยอยู่หลายวัน; ภายหลังข้าพเจ้าลุกขึ้นได้, แล้วก็ไปรับราชการ. ข้าพเจ้าคงครุ่นคิดถึงแต่นิมิตต์, เพราะว่าข้าพเจ้าไม่เข้าใจ