Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โยเอล 2 Bible Online

โยเอล 2 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โยเอล 2

¹จงเป่าแตรที่ภูเขาซีโอน, และส่งอาญัติสัญญาบอกอันตรายที่ภูเขาอันบริสุทธิ์ของเรา; ให้บรรดาชนประเทศตื่นเต้นสะทกสะท้าน;

²ด้วยว่าวันแห่งพระยะโฮวากำลังมาและจวนจะถึงอยู่แล้ว; คือเป็นวันซึ่งมีความมืดมัว, เป็นวันซึ่งมีเมฆและความมืดทบแผ่กว้างออกไป มีอาการคล้ายแสงสว่างในเวลารุ่งเช้าแผ่ทั่วภูเขา; จะมีพลโยธาอันมีจำนวนเหลือที่จะนับประมาณได้และเข้มแข็ง, ซึ่งไม่เคยมีเช่นนี้แต่โบราณมา, และต่อไปภายหน้าก็จะไม่มีเช่นนี้อีกตลอดหลายชั่วอายุคน.

³จะเป็นเหมือนเปลวไฟลุกลามไปข้างหน้าพวกมัน, ส่วนข้างหลังพวกมันนั้น จะเป็นเหมือนเปลวไฟไหม้คุอยู่; ข้างหน้าพวกมันแผ่นดินเป็นเหมือนสวนเอเดน, แต่ข้างหลังพวกมันเป็นดุจป่าเปลี่ยวอันร้างเปล่า; และไม่มีอะไรจะรอดพันจากพวกมันไปได้

⁴รูปร่างของพวกมันเหมือนม้า, และพวกมันวิ่งห้อเหมือนม้าสงคราม.

⁵เสียงกะโจนของพวกมันเหมือนรถรบอันกะโจนอยู่บนยอดภูเขา, เหมือนเสียงเปลวไฟที่กำลังไหม้ซังข้าว, และเหมือนเสียงกองทัพใหญ่กำลังเข้าประจันบานกัน.

⁶ขณะพวกมันออกมาประเชิญหน้า, ประชาชนต่างก็กระสับกระส่ายเป็นทุกข์, ต่างก็มีหน้าตาซีดสลดไป.

⁷พวกมันวิ่งเหมือนชายฉกรรจ์; พวกมันปีนป่ายกำแพงเหมือนพลชำนาญศึก: พวกมันเดินกระบวนเป็นระเบียบไม่เสียแถว.

⁸ไม่มีใครในพวกมันรุนกันและกัน, ต่างก็เดินตามช่องทางของมันเอง; พวกมันฝ่าอาวุธต่างๆ, และมิได้ย่อท้อถอยหลัง.

⁹มันตรูกันเข้าไปในเมือง; มันวิ่งไปบนกำแพง; มันปีนขึ้นไปบนเรือน; มันเข้าไปทางหน้าต่างเยี่ยงขะโมย.

¹⁰เนื่องด้วยพวกมันแผ่นดินก็หวั่นไหวและท้องฟ้ากสะเทือนสะท้าน; ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไป, และดวงดาวก็อับแสง.

¹¹พระยะโฮวาได้ทรงเปล่งพระสุรเสียงไปข้างหน้ากองทัพของพระองค์; ค่ายของพระองค์นั้นใหญ่โต; เพราะพระองค์ผู้บัญชานั้นทรงเดชานุภาพ; และวันแห่งพระยะโฮวานั้นเป็นวันใหญ่ยิ่งและน่าเกรงขามนัก; ใครเล่าอาจทนได้?

¹²พระยะโฮวาตรัสว่า, “ถึงกระนั้นก็ดี, ท่านทั้งหลายจงหันกลับมาหาเราเดี๋ยวนี้ด้วยความสมัครเต็มใจ, และด้วยการถือพิธีอดอาหารด้วยการคร่ำครวญ และและด้วยการเศร้าโศก,” จงฉีกใจมิใช่ฉีกเสื้อผ้า, แล้วจงหันกลับมาหาพระยะโฮวาพระเจ้าของท่าน;

¹³ด้วยว่าพระองค์ทรงพระกรุณาและเมตตา, ทรงอดกลั้นพระพิโรธไว้ได้ช้านาน, ทรงพระกรุณาธิคุณเหลือล้นและทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษใคร.

¹⁴ใครจะทราบได้เล่าว่า, ชะรอยพระองค์จะกลับเปลี่ยนพระทัย, แล้วจะอำนวยพรให้สมบูรณ์, จนจะกลับมีเครื่องบูชาธัญญาหารและเครื่องบูชาดื่มสำหรับถวายพระยะโฮวาพระเจ้าของท่านได้อีก

¹⁵จงเป่าแตรที่ภูเขาซีโอน, จงถือพิธีอดอาหาร, จงกำหนดเวลาประชุมสงบใจนมัสการ.

¹⁶จงรวบรวมประชาชนและกำหนดเวลาให้เขาประชุมกันทั้งคนแก่เฒ่ากับเด็กและทารกที่ยังไม่ได้หย่านม, ให้เจ้าบ่าวออกมาจากที่อาศัยของตน, และให้เจ้าสาวออกมาจากที่พักพิเศษของเขา.

¹⁷ให้เหล่าปุโรหิตคือผู้ปรนนิบัติพระยะโฮวาคร่ำครวญระหว่างเฉลียงกับแท่น, และให้เขาทูลว่า, “โอพระยะโฮวา, ขอพระองค์ทรงกรุณาอย่าให้พลไพร่ซึ่งเป็นมฤดกของพระองค์ได้รับความอับอายโดยถูกชนต่างชาติเหยียดหยามด้วยถามเป็นคำกล่าวว่า ‘พระเจ้าของเขาอยู่ที่ไหน’ ”

¹⁸แล้วพระยะโฮวาก็ได้ทรงฝักใฝ่ต่อแผ่นดินของพระองค์, และทรงเมตตาแก่พลไพร่ของพระองค์.

¹⁹พระยะโฮวาตรัสตอบพลไพร่ของพระองค์ว่า; “นี่แน่ะเราจะประทานธัญญาหารและน้ำองุ่นใหม่และน้ำมันให้แก่เจ้าทั้งหลายจนจะเป็นที่พอใจแก่เจ้า; และเราจะไม่ให้เจ้ารับความอับอายต่อนานาชาติ.

²⁰เราจะกำจัดศัตรูซึ่งมาจากทิศเหนือให้ไกลไปจากพวกเจ้า, และจะไล่ศัตรูนั้นไปยังแผ่นดินซึ่งกันดารและเปล่าเปลี่ยว; ทัพหน้านั้นจะไล่ให้ไปตกในทะเลฝ่ายตะวันออก, และทัพหลังนั้นจะไล่ให้ไปตกในทะเลตะวันตก; และถึงแม้ว่าศัตรูได้ทำอันตรายใหญ่โตมาแล้ว, บัดนี้ก็เป็นแต่กลิ่นเหม็นพลุ่งขึ้นมา, และส่งกลิ่นเหม็นคลื่นเหียนตามขึ้นมาด้วย

²¹“โอประเทศ, อย่าวิตกเลย; จงมีความยินดีและชื่นบาน; เพราะพระยะโฮวาได้ทรงกระทำการใหญ่ยิ่งแล้ว.

²²โอสัตว์เดียรัจฉานในทุ่งนา, อย่ากลัวเลย; ด้วยว่าทุ่งหญ้าในป่าดงกลับเขียวชะอุ่มขึ้นแล้ว, และต้นไม้ทั้งหลายต่างก็ออกผล, คือต้นมะเดื่อเทศ และเถาองุ่นต่างก็กำลังออกผล.

²³โอชาวซีโอน, ฉะนั้นจงชื่นชมยินดีในพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า; เพราะว่าพระองค์ได้ประทานฝนต้นฤดูอย่างเต็มขนาด, พระองค์บันดาลให้ฝนตกลงมาสำหรับเจ้า,

²⁴คือฝนต้นฤดูและปลายฤดูดุจกาลก่อน. ลานนวดข้าวจะเต็มไปด้วยข้าวสาลี, และถังทั้งหลายก็จะเต็มล้นไปด้วยน้ำองุ่นใหม่และน้ำมัน.

²⁵เราจะยังให้เกิดผลทดแทนสำหรับปีเหล่านั้นที่ตั๊กแตนชะนิดต่างๆ ซึ่งเป็นทัพใหญ่ของเราที่เราได้ใช้มายังพวกเจ้าให้กินเสีย.

²⁶ฝ่ายเจ้าทั้งหลายจะได้รับประทานบริบูรณ์และอิ่มหนำ, และจะสรรเสริญพระนามพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าผู้ได้ทรงกระทำการอัศจรรย์ต่อเจ้าทั้งหลาย; และพลไพร่ของเราจะไม่ได้รับความอับอายต่อไปอีกเลย.

²⁷เจ้าก็จะรู้ว่าเราสถิตอยู่ท่ามกลางชาวยิศราเอล, และเราคือพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, และไม่มีพระเจ้าอื่น; และพลไพร่ของเราจะไม่ได้รับความอับอายต่อไปอีกเลย”

²⁸“และภายหลังเราจะหลั่งพระวิญญาณของเราลงมาบนมนุษย์ทั้งปวง; และบุตราบุตรีของเจ้าทั้งหลายจะกล่าวคำพยากรณ์, และคนแก่ของพวกเจ้าฝันเห็น, และคนหนุ่มของพวกเจ้าจะเห็นนิมิตต์:

²⁹ในคราวนั้นเราจะหลั่งพระวิญญาณของเรามาบนทาสาทาสี.

³⁰เราจะสำแดงการอัศจรรย์ในท้องฟ้าและบนพื้นโลก, คือเป็นเลือด, ไฟ, และควันพลุ่งขึ้นเป็นลำ.

³¹ดวงอาทิตย์จะกลับมืดไป, และดวงจันทร์ก็จะกลับเป็นเลือดก่อนที่วันใหญ่ยิ่งอันน่ากลัวของพระยะโฮวาจะมาถึง.

³²และจะเป็นเช่นนี้, คือทุกคนที่ออกพระนามพระยะโฮวาจะรอด; เหตุว่าในภูเขาซีโอนและในกรุงยะรูซาเลมจะมีผู้หนีพ้นภัยได้.” ตามที่พระยะโฮวาได้ตรัสไว้แล้ว, และในพวกคนที่เหลืออยู่นั้นก็จะมีผู้เหล่านั้นซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงเรียกไว้แล้ว