Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 อาฤธโม 16 Bible Online

อาฤธโม 16 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

อาฤธโม 16

¹โคราบุตรยิศฮารๆ บุตรโคฮาธๆ บุตรเลวี, แลดาธารแลอะบิรามบุตรเอลีอาบ, แลโอนบุตรเฟเล็ธๆ บุตรรูเบนร่วมคิดปรึกษากัน.

²แลคนเหล่านี้กับคนอื่นในพวกยิศราเอล, ที่ผู้ใหญ่หัวหน้าในกองทัพสองร้อยห้าสิบคนก็แข็งขืนต่อโมเซ.

³เขาทั้งหลายพร้อมใจกันต่อว่าแก่โมเซ แลอาโรนว่าแก่เขาทั้งสองว่า, ท่านมีการมากนักเพราะคนทั้งปวงที่ชุมนุมเป็นคนบริสุทธิ์ทุกคน, แลพระยะโฮวาสถิตอยู่ท่ามกลางเขาทั้งหลาย, เหตุไฉนท่านจึงยกตัวขึ้นเหนือคนทั้งปวงในที่ประชุมของพระยะโฮวา.

⁴ครั้นโมเซได้ยินแล้วเขาก็ซบหน้าลง,

⁵พูดแก่โคราแลบรรดาพวกของเขาว่าพรุ่งนี้เช้าพระยะโฮวาจะชี้ให้เห็นว่า, ใครผู้ใดเป็นของพระองค์, แลใครผู้ใดเป็นคนบริสุทธิ์, แลจะให้คนนั้นเข้ามาใกล้กับพระองค์, พระองค์ได้เลือกสรรค์ผู้ใด, พระองค์จะให้ผู้นั้นเข้าใกล้กับพระองค์.

⁶ท่านทั้งหลายจงกระทำดังนี้, พรุ่งนี้เช้าให้โคราและบรรดาพวกของเขาเอากะถางไฟ.

⁷ใส่ไฟแลใส่เครื่องหอมต่อพระพักตรพระยะโฮวา, แลจะเป็นไปว่าคนที่พระยะโฮวาเลือกสรรค์ผู้นั้นเป็นบริสุทธิ์, พวกลูกชายเลวีเอ๋ยท่านทั้งหลายปรารภในการนั้นมากนัก.

⁸แลโมเซได้ว่าแก่โคราว่า, พวกลูกชายของเลวีเอ๋ยขอท่านทั้งหลายจงฟัง.

⁹เป็นการเล็กน้อยแก่ท่านทั้งหลายหรือ, ซึ่งพระเจ้าของพวกยิศราเอลได้จัดเลือกท่านทั้งหลายออกจากกองพวกยิศราเอล, จะให้ท่านทั้งหลายเขามาใกล้กับพระองค์จะได้กระทำการปรนนิบัติพลับพลาพระยะโฮวา, แลจะยืนข้างหน้าพวกที่ประชุมปรนนิบัติเขาทั้งหลายหรือ.

¹⁰พระองค์ได้ให้ท่านเองกับพี่น้องทั้งหลายของท่านที่เป็นลูกชายเลวีนั้นเข้ามาใกล้แล้ว, แลท่านทั้งหลายแสวงจะเอาหน้าที่ปุโรหิตด้วยหรือ.

¹¹เพราะเหตุนี้ท่านเองกับบรรดาพรรคพวกของท่านได้เข้ากันต่อสู้แก่พระยะโฮวา, ฝ่ายอาโรนเล่าเขาเป็นอะไรที่ท่านทั้งหลายจะบ่นติเตียนต่อเขา.

¹²แลโมเซให้คนไปเรียกดาธานแลอะบีรามบุตรชายเอลีอาบ, แต่เขาได้ว่าเราไม่ไป.

¹³เป็นการเล็กน้อยหรือ, ที่ท่านได้พาเราทั้งหลายออกจากแผ่นดินที่ไหลบริบูรณ์ด้วยน้ำนมแลน้ำผึ้งจะให้เราตายเสียในป่านี้, เพื่อท่านจะได้ตั้งตัวขึ้นเป็นนายบังคับเราทั้งหลายหรือ.

¹⁴ท่านยังไม่ได้พาเรามาถึงแผ่นดินที่ไหลบริบูรณ์ด้วยน้ำนมแลน้ำผึ้ง, แลยังไม่ยกมรดกไร่นาเรือกสวนนั้นให้เรา, ท่านจะควักตาคนเหล่านี้ให้บอดไปเสียด้วยหรือ, เราไม่ไปเลย.

¹⁵แลโมเซมีใจเดือดร้อนนัก, แล้วทูลอ้อนวอนพระยะโฮวาว่า, ขอพระองค์อย่าได้รับเครื่องบูชาของเขาเลย, ข้าพเจ้าไม่ได้เอาสิ่งของๆ เขาชั้นแต่ฟ้าตัวเดียว, แลข้าพเจ้าไม่ได้ทำอันตรายแก่เขาสักคนหนึ่งเลย.

¹⁶แล้วโมเซว่าแก่โคราว่า, พรุ่งนี้เช้าให้ท่านกับบรรดาพรรคพวกของท่านมาต่อพระพักตรพระยะโฮวา, ทั้งท่านกับเขากับอาโรนด้วย.

¹⁷แลให้ทุกคนเอากะถางไฟของเขาใส่เครื่องหอมมาต่อพระพักตรพระยะโฮวาให้ทุกคนถือกะถางไฟของเขาทั้งสองร้อยห้าสิบกะถางนั้น, ทั้งท่านเองกับอาโรน ทุกคนถือกะถางไฟมา.

¹⁸แลเขาทั้งหลายทุกคนได้เอากะถางของเขาใส่ไฟ, แลเครื่องหอมลงทุกคนมายืนที่ประตูพลับพลาประชุมกับ ด้วยโมเซแลอาโรน.

¹⁹แลโคราก็ให้ประชุมบรรดาคนทั้งปวงมาแก่เขาที่ประตูพลับพลาประชุม. แล้วรัศมีของพระยะโฮวาก็ปรากฏแก่คนทั้งปวงที่ประชุมนั้น

²⁰แลพระยะโฮวาตรัสสั่งแก่โมเซแลอาโรนว่า,

²¹“จงหลีกเลี่ยงออกจากคนเหล่านั้น, เพื่อเราจะล้างผลาญเขาเสียในพริบตาเดียว.”

²²แลเขาก็ซบหน้าลงถึงดินอ้อนวอนว่า, พระเจ้าผู้เป็นพระเจ้าแห่งจิตต์วิญญาณเนื้อหนังทั้งปวง, ถ้าคนหนึ่งทำผิด, แลพระองค์จะทรงพิโรธแก่คนทั้งปวงด้วยหรือ

²³แลพระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า,

²⁴“จงบอกแก่คนทั้งปวงที่ประชุมนั้นว่า, ท่านทั้งหลายจงลุกขึ้น ออกมาอยู่ห่างไกลจากที่อยู่ของโคราดาธานแลอะบีราม.”

²⁵แล้วโมเซก็ลุกขึ้นไปถึงดาธานแลอะบีราม, แลผู้เฒ่าแก่ของพวกยิศราเอลก็ตามไปด้วย.

²⁶แลโมเซก็ว่าแก่คนเหล่านั้นว่า, ขอท่านทั้งหลายจงไปเสียจากที่อยู่ของคนบาปเหล่านี้, แลอย่าถูกต้องสิ่งของเขากลัวเกลือกว่าท่านทั้งหลายจะต้องฉิบหายด้วยบรรดาการบาปของเขา.

²⁷ดังนั้นแลคนทั้งปวงที่อยู่ล้อมรอบก็ลุกขึ้นไปเสีย, จากที่อยู่ของโคราแลดาธานแลอะบีราม, แลดาธานแลอะบีรามก็ออกมายืนอยู่ประตูเรือนกับบุตรภรรยา ทั้งหลายของเขา.

²⁸แลโมเซก็ว่า, ดังนี้และ, ท่านทั้งหลายจะได้รู้ว่า, พระยะโฮวาได้ใช้ข้าพเจ้าให้กระทำบรรดาการเหล่านี้, ข้าพเจ้าไม่ได้ทำตามใจข้าพเจ้าเองเลย.

²⁹ถ้าคนเหล่านี้ตายตามธรรมดา, หรือถ้าคนเหล่านี้ตายเพราะภัยอันซึ่งเคยปรากฏแก่คนทั้งปวงจึงจะรู้ว่าพระยะโฮวาไม่ได้ใช้ข้าพเจ้า.

³⁰แต่ทว่า, ถ้าพระยะโฮวาสำแดงการอัศจรรย์บันดาลให้ แผ่นดินอ้าปากกลืนคนเหล่านี้ลงไป, กับสิ่งของทั้งปวงของเขาให้ลงไปในเหวอันลึกทันที, ท่านทั้งหลายจงได้รู้เข้าใจว่า, คนเหล่านี้ได้ประมาทหมิ่นต่อพระยะโฮวา.

³¹ครั้นพอเขาพูดคำเหล่านี้สิ้นแล้ว, แผ่นดินแยกออกเป็นช่องที่ใต้เขา

³²แลแผ่นดินอ้าปากกลืนคนเหล่านั้นเข้าไปทั้งเรือน, แลทรัพย์สิ่งของกับบรรดาพรรคพวกของโคราสิ้น.

³³คนเหล่านั้นกับสิ่งของๆ เขาก็ทรุดลงไปในช่องอุโมงนั้นทั้งเป็น. แลแผ่นดินก็หุบเข้ามิดคนเหล่านั้นก็ฉิบหายเสียจากท่ามกลางพวกยิศราเอล.

³⁴แลบรรดาพวกยิศราเอลที่อยู่ล้อมรอบเขานั้นก็หนีไปเสียเพราะเสียงร้องของเขา, เขาก็ว่ากลัวเราทั้งหลายจะฉิบหายเสียด้วย.

³⁵แล้วมีไฟออกจากที่พระยะโฮวามาไหม้คนสองร้อยห้าสิบ, ที่ถวายเครื่องหอมนั้นเสียสิ้น

³⁶แลพระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า,

³⁷“เจ้าจงบอกแก่เอละอาซารบุตรอาโรนผู้ปุโรหิต, ให้เขาเอากะถางไฟนั้นออกจากไฟ แลเขี่ยไฟเพราะเป็นของบริสุทธิ์.

³⁸ให้เขาเอากะถางไฟของคนเหล่านี้ผู้ได้ผิดต่อตัวเอง, มาทำแผ่นไว้เป็นฝาปิดแท่นบูชา, เพราะเป็น ของถวายแก่ยะโฮวาเป็นของบริสุทธิ์จะเป็นของสำคัญแก่พวกยิศราเอล.”

³⁹แลเอละอาซารผู้ปุโรหิตก็เอากะถางทองเหลือง, อันเป็นของใส่เครื่องบูชาของคนที่ต้องพินาศด้วยไฟ, มาทำเป็นแผ่นสำหรับปิดแท่นบูชา.

⁴⁰สำหรับเป็นของสำคัญแก่พวกยิศราเอลว่า, คนอื่นซึ่งไม่เป็นเผ่าพันธุ์ของอาโรน, จะมาใกล้บูชาถวายเครื่องหอมต่อพระพักตรพระยะโฮวาไม่ได้, กลัวเกลือกว่าเขาจะเป็นดุจดังโครา และพรรคพวกของเขา, ตามคำพระยะโฮวาตรัสสั่งแก่เขาด้วยมือของโมเซ

⁴¹แต่ในวันพรุ่งคนทั้งปวงในพวกยิศราเอล, ก็ได้พูดบ่นติเตียนต่อโมเซแลอาโรนว่า. ท่านทั้งหลายได้ประหารชีวิตคนของยะโฮวา.

⁴²ครั้นมาเมื่อคนทั้งปวงเข้ากันต่อสู้กับโมเซแลอาโรน, แล้วเขาก็แลดูข้างพลับพลาชุมนม, แลมีเมฆปิดคลุมพลับพลาไว้ แลรัศมีพระยะโฮวาก็ปรากฎอยู่.

⁴³แลโมเซกับอาโรนก็มาตรงหน้าพลับพลาประชุม.

⁴⁴แล้วพระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า,

⁴⁵“จงหลีกออกมาจากท่ามกลางคนทั้งปวงนี้, เพื่อเราจะล้างผลาญเขาเสียในพริบตาเดียว.” ฝ่ายเขาก็ซบหน้าลงถึงดิน.

⁴⁶แลโมเซก็ว่าแก่อาโรนว่า, ท่านจงเอากะถางไฟใส่ไฟจากแท่นบูชา, แลใส่เครื่องหอมรีบไปถึงที่ประชุม, แลกระทำไถ่โทษแก่คนทั้งปวง, เพราะความพิโรธของ ยะโฮวาปรากฎออกแล้ว, แลภัยอันใหญ่นั้นก็กำลังเป็นอยู่.

⁴⁷แลอาโรนก็เอากะถางไฟตามคำสั่งของโมเซ, วิ่งเข้าไปท่ามกลางคนทั้งปวงที่ประชุม, แลโรคภัยก็บังเกิดแก่คนเหล่านั้นแล้ว, แลเขาก็ใส่เครื่องหอมทำไถ่โทษแก่คนทั้งปวง,

⁴⁸แลเขายืนอยู่หว่างกลางคนตายแล้วกับคนเป็น, แลโรคภัยนั้นก็หยุดอยู่.

⁴⁹แลคนทั้งปวงที่ตายด้วยโรคภัยนั้นนับได้หมื่นสี่พันเจ็ดร้อยคน, แต่คนที่ตายในการของโครานั้นต่างหาก.

⁵⁰ฝ่ายอาโรนก็กลับมายังโมเซที่ประตูพลับพลาประชุม, แลโรคภัยนั้นก็หยุดอยู่.