Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 อาฤธโม 35 Bible Online

อาฤธโม 35 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

อาฤธโม 35

¹แลพระยะโฮวาทรงตรัสแก่โมเซ, ที่ราบเตียนเมืองโมอาบริมแม่น้ำยาระเด็นใกล้เมืองยะริโฮว่า,

²“จงสั่งพวกยิศราเอลให้เขายกหัวเมืองบ้างแก่พวกเลวีเป็นที่อยู่ของเขาท่ามกลางพวกยิศราเอล, แลจงให้แก่พวกเลวีซึ่งที่ล้างอยู่ล้อมรอบหัวเมืองทั้งหลายของเขา.

³แลหัวเมืองนั้นจะเป็นที่อยู่อาศัยของเขา, แลที่ร้างอยู่ล้อมรอบเมืองจะเป็นที่สำหรับฝูงวัว, แลสิ่งของแลฝูงสัตว์ทั้งปวงของเขา.

⁴แลที่ร้างอยู่ล้อมรอบหัวเมืองทั้งปวงที่จะให้พวกเลวีนั้น, ยาวตั้งแต่กำแพงเมืองออกไปได้พันศอกโดยรอบ.

⁵จงวัดที่นอกเมืองด้านทิศตะวันออกนั้นสองพันศอก, แลด้านทิศใต้สองพันศอก, แลด้านทิศตะวันตกสองพันศอก, แลด้านทิศเหนือสองพันศอกโดยรอบ, แลหัวเมืองจะอยู่ท่ามกลางที่นั้น, นี้จะเป็นที่ร้างเปล่าอยู่สำหรับหัวเมืองของเขา.

⁶แลในเหล่าหัวเมืองที่จะยกให้แก่พวกเลวีนั้น, ก็จงตั้งหกหัวเมืองไว้เป็นที่อาศัยคุ้มสำหรับคนที่พลั้งพลาดฆ่าคนตาย, เพื่อเขาจะได้หนีมาอาศัยในที่นั้น.

⁷บรรดาหัวเมืองที่จะยกให้แก่พวกเลวีนั้น, คือสี่สิบแปดหัวเมือง, สี่สิบแปดหัวเมืองกับที่ร้างเปล่าอยู่ล้อมรอบเมืองนั้นด้วย.

⁸แลหัวเมืองอันเป็นของพวกยิศราเอลที่จะยกให้แก่พวกเลวีนั้น, ก็พวกไหนที่มีมากก็เอามาก, แลพวกไหนที่มีน้อยก็เอาน้อย, ทุกตระกูลนั้นจะยกหัวเมืองให้แก่พวกเลวีตามที่มากแลน้อยของเขา.”

⁹แลพระยะโฮวาทรงตรัสแก่โมเซว่า,

¹⁰“จงกล่าวแก่ พวกยิศราเอลว่าแก่เขาทั้งหลายว่า, เมื่อท่านทั้งหลายข้ามแม่น้ำยาระเด็นมาถึงแผ่นดินเมืองคะนาอันแล้ว.

¹¹จงให้กำหนดตั้งหัวเมืองบ้างเป็นที่คุ้มห้ามสำหรับคนทั้งปวง, เพื่อว่าผู้ที่พลั้งพลาดมิได้แกล้งฆ่าคนจะได้หนีมาพึ่งอาศัยที่นั้น.

¹²แลเมืองเหล่านั้นจะเป็นที่คุ้มตัวจากมือพี่น้องคนตายที่จะกระทำตอบแทน, เพื่อว่าผู้ที่ฆ่าคนนั้นจะมิได้ตายก่อน, กว่าจะมายืนตรงหน้าคนทั้งปวงที่ประชุมพร้อมให้ลูกขุนตัดสิน.

¹³แลแต่เหล่าเมืองที่จะยกให้เขานั้น, ก็จงกำหนดตั้งหกหัวเมืองจะเป็นที่คุ้มห้าม.

¹⁴ให้มีที่ฝั่งแม่น้ำยาระเด็นข้างนี้สามหัวเมือง, แลในแผ่นดินเมืองคะนาอันสามหัวเมืองเป็นที่คุ้มห้าม.

¹⁵แลเมืองเหล่านี้จะเป็นที่คุ้มห้ามสำหรับพวกยิศราเอล,

¹⁶แลสำหรับคนแขกเมืองแลคนที่อาศัยอยู่ด้วย, เพื่อว่าผู้ใดฆ่าคนไม่ทันรู้จะได้หนีมาอาศัยที่นั้น.

¹⁷ถ้าผู้ใดตีเขาตายด้วยเครื่องเหล็ก, ผู้นั้นได้ชื่อว่าแกล้งฆ่าคนต้องปรับโทษถึงตายเป็นแท้.

¹⁸ถ้าผู้ใดตีเขาด้วยท่อนไม้ถึงตายผู้นั้นได้ชื่อว่าแกล้งฆ่าคนต้องปรับโทษถึงตายเป็นแท้.

¹⁹ผู้ที่ตอบแทนโลหิตนั้นจะต้องประหารชีวิตผู้ฆ่าคน, ถ้าพบเมื่อไรต้องประหารเมื่อนั้น.

²⁰ถ้าผู้ใดโกรธชกต่อยเขา, หรือแอบซ่อนขว้างถูกเขาด้วยสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ตาย.

²¹หรือเกลียดชังตีเขาด้วยมือให้ตาย, ก็ต้องประหารชีวิตผู้ตีคนตายนั้นเป็นแท้, เขาเป็นผู้แกล้งฆ่าคน, ถ้าญาติอันสนิทผู้ตอบแทนโลหิตนั้นพบเขาที่ไหนก็ประหารชีวิตที่นั้นได้.

²²แต่ทว่าถ้าเขาไม่ได้มีความโกรธตีเขาไม่ทันรู้.

²³หรือเอาหินขว้างถูกเขาตายด้วยไม่ทันเห็น, แลไม่ได้เป็นศัตรูไม่ได้คิดทำอันตรายแก่เขา.

²⁴ก็คนทั้งปวงที่ชุมนุมพร้อมจะพิพากษาตัดสิน, แก่ผู้ฆ่าคน, แลผู้ตอบแทนโลหิตนั้นตามบัญญัติเหล่านี้.

²⁵แลคนทั้งปวงที่ชุมนุมจะตัดสินช่วยผู้นั้นให้พ้นมือของผู้ตอบแทนโลหิตนั้น, แลคนทั้งปวงจะให้เขากลับคืนไปยังเมืองคุ้มห้ามของตนที่ตัวได้หนีไปอาศัยนั้น, แลเขาจะอาศัยอยู่ในเมืองนั้น, ตราบเท่าสิ้นชีวิตปุโรหิตผู้ใหญ่, ผู้ต้องชะโลมด้วยน้ำมันอันบริสุทธิ์.

²⁶แต่ทว่าถ้าผู้ฆ่าคนนั้นออกมานอกจังหวัดที่เมืองคุ้มห้ามซึ่งตัวได้หนีไปอาศัยอยู่นั้น.

²⁷แลผู้ตอบแทนโลหิตพบปะเขาภายนอกจังหวัดที่เมืองคุ้มห้ามแล้ว, ก็ผู้ตอบแทนโลหิตนั้นจะประหารชีวิตผู้ฆ่าคนนั้นเสียไม่มีโทษ.

²⁸เพราะผู้นั้นควรจะต้องอยู่ในเมืองคุ้มห้ามของตนจน ตราบเท่าสิ้นชีวิตปุโรหิตผู้ใหญ่, ครั้นปุโรหิตผู้ใหญ่สิ้นชีวิตแล้ว, ผู้ฆ่าคนนั้นก็กลับไปยังที่อยู่เดิมของตนได้.

²⁹ข้อเหล่านี้จะเป็นบัญญัติแก่ท่านทั้งหลายตลอดทุกชั่วอายุของท่านทั้งหลาย.

³⁰ผู้ใดฆ่าคนแลมีพะยานยืนความก็ต้องปรับโทษผู้นั้นถึงตาย, แต่พะยานปากหนึ่งจะยืนความให้ผู้หนึ่งผู้ใดถึงตายนั้นไม่ได้.

³¹แลท่านทั้งหลายอย่าได้รับค่าไถ่ชีวิตผู้ฆ่าคน, ซึ่งควรจะถึงตายนั้น, แต่จงประหารชีวิตผู้นั้นเสียเป็นแท้.

³²แลอย่าได้รับสินบนแก่คนที่หนีไปอยู่เมืองคุ้มห้ามนั้น,. เพื่อเขาจะได้กลับมาที่อยู่เดิมของตน, ก่อนกว่าจะสิ้นชีวิตปุโรหิตผู้ใหญ่.

³³ท่านทั้งหลายอย่ากระทำให้แผ่นดินเมืองเป็นมลทินด้วยโลหิต, เพราะโลหิตนั้นได้กระทำให้เมืองเป็นมลทินอยู่, แลจะชำระล้างแผ่นดินเมืองให้ปราศจากมลทินของโลหิตที่ไหลตกนั้น, ก็แต่ด้วยโลหิตของผู้ยังโลหิตเขาให้ตกนั้น.

³⁴เหตุฉะนี้, ท่านทั้งหลายอย่ากระทำให้แผ่นดินเมืองซึ่งจะไปอยู่นั้นเป็นมลทินเป็นที่เราอาศัยอยู่, เพราะเราคือยะโฮวาได้อาศัยอยู่กับพวกยิศราเอลนั้น.”