Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มัดธาย 10 Bible Online

มัดธาย 10 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มัดธาย 10

¹ครั้นพระองค์ทรงเรียกสาวกสิบสองคนของพระองค์มาแล้ว, ก็ทรงโปรดให้เขามีอำนาจขับผีร้ายออกได้และให้รักษาโรคและความเจ็บป่วยทุกอย่างให้หายได้

²อัครสาวกสิบสองคนนั้นมีชื่อดังนี้คนแรกคือซีโมนที่เรียกว่าเปโตรกับอันดะเรอาน้องของเขา, ยาโกโบบุตรเซเบดายกับโยฮันนองของเขา,

³ฟีลิปและบาร์โธโลมาย. โธมาและมัดธายคนเก็บภาษี, ยาโกโบบุตรอาละฟาย, และเล็บบายผู้ที่มีชื่ออีกว่าธาดาย,

⁴ซีโมนชาวคะนาอันและยูดาอิศการิโอดที่ได้มอบพระองค์ไว้นั้น

⁵อัครสาวกสิบสองคนนี้พระเยซูทรงใช้ให้ออกไปและสั่งเขาว่า, “อย่าไปทางพวกต่างประเทศและอย่าเข้าไปในบ้านของชาวซะมาเรีย,

⁶แต่ว่าจงไปหาแกะชาติยิศราเอลที่หายไปนั้นก็ดีกว่า.

⁷ในเวลาที่ไปนั้นจงประกาศว่า, ‘แผ่นดินสวรรค์มาใกล้แล้ว’.

⁸จงรักษาคนเจ็บให้หาย. คนตายแล้วให้เป็นขึ้น, คนโรคเรื้อนให้หายสะอาดบริสุทธิ์, และจงขับผีให้ออกเสียท่านทั้งหลายได้รับเปล่าๆ จงให้เปล่าๆ.

⁹อย่าคิดหาทองคำ, หรือเงิน, หรือทองเหลืองไว้ในไถ้ของท่าน.

¹⁰หรือย่ามใช้ตามทาง, หรือเสื้อสองตัว. หรือรองเท้า. หรือไม้เท้า. เพราะว่าผู้ทำการควรจะได้อาหารกิน.

¹¹ท่านจะเข้าไปในบ้านใดหรือเมืองใดจงสืบหาดูว่า. ใครเป็นคนเหมาะที่จะอาศัยอยู่ด้วยได้. แล้วจงไปอาศัยกับผู้นั้นกว่าจะไปจากที่นั่น.

¹²ขณะเมื่อขึ้นเรือนจงให้พรแก่เรือนนั้น.

¹³ถ้าเรือนนั้นสมควรรับพรก็ให้ความสุขสำราญของท่านอยู่กับเรือนนั้น. แต่ถ้าเรือนนั้นไม่สมควรรับพรก็ให้ความสุขสำราญนั้นกลับคืนมาสู่ท่านอีก.

¹⁴ถ้าผู้ใดไม่ต้อนรับท่านและไม่ฟังคำของท่าน. เมื่อจะออกจากเรือนนั้นเมืองนั้นจงสะบัดผงคลีที่ติดเท้าของท่านออกเสีย.

¹⁵เราบอกท่านตามจริงว่า, ในวันพิพากษาโทษของเมืองซะโดมและเมืองอะโมราจะเบากว่าโทษเมืองนั้น

¹⁶“นี่แหละ, เราใช้พวกท่านไปดุจแกะอยู่ท่ามกลางฝูงสุนัขป่าเหตุฉะนั้นจงเป็นคนฉลาดเหมือนงูและเป็นคนสุภาพเหมือนนกพิลาป.

¹⁷แต่จงระวังมนุษย์เพราะเขาจะอายัดท่านไว้ที่ศาล, และจะเฆี่ยนท่านในธรรมศาลาของเขา.

¹⁸และจะส่งท่านไปต่อหน้าเจ้าเมืองและกษัตริย์เพราะเรา. เพื่อท่านจะได้เป็นพะยานต่อผู้เหล่านั้นและต่อพวกต่างประเทศ.

¹⁹แต่เมื่อเขาจะอายัดท่านไว้นั้น. อย่าคิดกะวนกะวายในใจว่าจะพูดอย่างไรหรือจะกล่าวอะไร, เพราะว่าคำที่ท่านจะพูดนั้นจะทรงประทานแก่ท่านในเวลาโมงนั้น.

²⁰ด้วยมิใช่ท่านพูดเอง. แต่พระวิญญาณแห่งพระบิดาเป็นผู้ตรัสแทนท่าน.

²¹แม้ว่าพี่ก็จะมอบน้อง. พ่อก็จะมอบลูก, และลูกจะทรยศต่อพ่อแม่ให้ถึงแก่ความตาย.

²²และคนทั้งปวงจะเกลียดชังท่านเพราะนามของเราแต่ผู้ใดที่จะทนเอาจนถึงที่สุดปลาย, ผู้นั้นจะรอด.

²³แต่เมื่อเขาเคี่ยวเข็ญพวกท่านในเมืองนี้, จงหนีไปยังเมืองโน้นเพราะเราบอกท่านตามจริงว่า, จะไม่ทันไปทั่วเมืองทั้งหลายแห่งประเทศยิศราเอลกว่าบุตรมนุษย์จะมา

²⁴“ศิษย์ไม่ใหญ่กว่าครู, หรือทาสไม่ใหญ่กว่านายของตน.

²⁵ซึ่งศิษย์จะเสมอครูและทาสจะเสมอนายของตนก็พออยู่แล้ว. ถ้าเขาได้เรียกเจ้าบ้านว่าเบละซะบูล. ลูกบ้านของเขาจะถูกเรียกมากยิ่งกว่านั้นเท่าใด

²⁶เหตุฉะนั้นอย่ากลัวเขาเลย เพราะว่าไม่มีสิ่งใดบดบังไว้ที่จะไม่ต้องเปิดออก. หรือการลับที่จะไม่ปรากฏแจ้ง.

²⁷ซึ่งเรากล่าวแก่พวกท่านในที่มืด, ท่านจงกล่าวในที่สว่าง และซึ่งท่านได้ยินกะซิบที่หูจงประกาศบนดาดฟ้าหลังคาตึก.

²⁸อย่ากลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กาย, แต่ไม่มีอำนาจที่จะฆ่าจิตต์วิญญาณแต่จงกลัวท่านผู้มีฤทธิ์ที่จะให้ทั้งจิตต์ทั้งกายพินาศในนรกได้.

²⁹นกกระจาบสองตัวเขาขายสามสตางค์มิใช่หรือและนกนั้นแม้สักตัวเดียวจะตกลงถึงดินนอกจากพระบิดาของท่านพอพระทัยก็มิได้.

³⁰ถึงผมของท่านก็ทรงนับไว้แล้วทุกเส้น.

³¹เหตุฉะนั้นอย่ากลัวเลยท่านทั้งหลายก็ประเสริฐกว่านกกระจาบหลายตัว.

³²เหตุดังนั้นทุกคนที่จะรับเราต่อหน้ามนุษย์, เราจะรับผู้นั้นฉะเพาะพระพักตรพระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์.

³³แต่ผู้ใดจะปฏิเสธเราต่อหน้ามนุษย์, เราจะปฏิเสธผู้นั้นฉะเพาะพระพักตรพระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์ด้วย

³⁴อย่าคิดว่าเรามาเพื่อจะให้เกิดความสงบสุขที่แผ่นดินโลกเรามิได้มาเพื่อจะให้เกิดความสงบสุข, แต่เพื่อจะใช้ดาพ.

³⁵เพราะว่าเรามาเพื่อจะให้ลูกชายหมางใจกับบิดาของตน, และลูกสาวหมางใจกัมมารดา, และลูกสะใภ้หมางใจกับแม่ผัว

³⁶และผู้ที่อยู่ร่วมเรือนเดียวกันก็จะเป็นศัตรูต่อกัน.

³⁷ผู้ใดที่รักบิดามารดาหรือรักบุตรชายหญิงยิ่งกว่ารักเรา, ผู้นั้นก็ไม่สมกับเรา.

³⁸หรือผู้ใดที่ไม่รับเอากางเขนของตนตามเราไป, ผู้นั้นก็ไม่สมกับเรา.

³⁹ผู้ที่พยายามจะให้ชีวิตของตนรอดจะกลับเสียชีวิต, แต่ผู้ที่สู้เสียชีวิตของตนเพราะเห็นแก่เราก็จะได้ชีวิตรอด

⁴⁰“ผู้ที่รับท่านก็รับเรา, ผู้ที่รับเราก็รับพระองค์ที่ทรงใช้เรามา.

⁴¹ผู้ที่รับศาสดาพยากรณ์เพราะเป็นศาสดาพยากรณ์ก็จะได้บำเหน็จอย่างศาสดาพยากรณ์, และผู้ที่รับผู้ชอบธรรมเพราะเป็นผู้ชอบธรรมก็จะได้บำเหน็จอย่างผู้ชอบธรรม.

⁴²ผู้ที่ให้นํ้าเย็นสักจอกหนึ่งแก่คนเล็กน้อยเหล่านี้คนใดคนหนึ่งกินเพราะเป็นศิษย์, เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, คนนั้นจะขาดบำเหน็จก็หามิได้.”