Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มัดธาย 14 Bible Online

มัดธาย 14 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มัดธาย 14

¹ครั้งนั้นเฮโรดเจ้าเมืองได้ยินกิตติศัพท์ของพระเยซู

²แล้วจึงกล่าวแก่พวกคนใช้ว่า, “ผู้นี้แหละเป็นโยฮันบัพติศโต, ท่านได้เป็นขึ้นมาจากตายแล้ว, เหตุฉะนั้นท่านจึงทำการอิทธิฤทธิ์ได้.”

³ด้วยว่าเฮโรดได้จับโยฮันมัดแล้วขังคุกไว้, เพราะเห็นแก่นางเฮโรเดียภรรยาของฟีลิปน้องชายของตน.

⁴เหตุว่าโยฮันเคยทูลท่านว่า, “ท่านไม่ควรรับนางนั้นมาเป็นภรรยา.”

⁵ครั้นเฮโรดจะฆ่าโยฮันก็กลัวประชาชน, ด้วยว่าเขาทั้งหลายนับถือโยฮันว่าเป็นศาสดาพยากรณ์.

⁶แต่เมื่อวันพิธีเฉลิมพระชนม์พรรษาของเฮโรด, บุตรีนางเฮโรเดียก็เต้นรำท่ามกลางที่ประชุมขุนนาง, ทำให้เฮโรดชอบพระทัย.

⁷เหตุฉะนั้นเฮโรดจึงสัญญาโดยสาบานว่า, นางจะขอสิ่งใดๆ ก็จะให้สิ่งนั้น.

⁸บุตรีก็ทูลตามที่มารดาได้สอนไว้ว่า, “ขอศีรษะโยฮันบัพติศโตใส่ถาดมาให้ข้าพเจ้าที่นี่.”

⁹ฝ่ายเฮโรดก็เป็นทุกข์, แต่เพราะได้ปฏิญาณไว้ต่อหน้าที่ประชุมโต๊ะเสวยแล้ว, จึงออกคำสั่งอนุญาตให้,

¹⁰แล้วก็ใช้คนไปตัดศีรษะโยฮันในคุก.

¹¹เขาจึงเอาศีรษะใส่ถาดมาให้, แล้วนางสาวนั้นก็เอาไปให้มารดาของตน.

¹²ฝ่ายพวกศิษย์ของโยฮันก็มารับเอาศพไปฝังไว้, แล้วก็มาทูลพระเยซูให้ทรงทราบ

¹³เมื่อพระเยซูได้ทรงทราบแล้วจึงลงเรือเสด็จไปจากที่นั่นจะเสด็จไปยังป่าที่สงัดและเมื่อประชาชนทั้งปวงได้ทราบ, เขาก็ออกจากเมืองต่างๆ เดินตามพระองค์ไป.

¹⁴เมื่อพระเยซูเสด็จขึ้นจากเรือ ก็ทรงเห็นประชาชนเป็นอันมาก, พระองค์มีพระทัยเมตตาเขาจึงได้ทรงรักษาคนป่วยให้หาย.

¹⁵ครั้นเวลาเย็นแล้วพวกสาวกมาทูลพระองค์ว่า, “ตำบลนี้เป็นที่ป่ากันดาร, และบัดนี้ก็เย็นลงมากแล้ว, ขอบอกให้ประชาชนไป, เพื่อเขาจะได้ไปซื้ออาหารรับประทานตามหมู่บ้าน.”

¹⁶ฝ่ายพระเยซูตรัสแก่พวกสาวกว่า, “ไม่ต้องให้เขาไปพวกท่านจงเลี้ยงเขาเถิด.”

¹⁷พวกสาวกจึงทูลพระองค์ว่า, “พวกข้าพเจ้ามีขนมปังอยู่ที่นี่เพียงห้าอันกับปลาสองตัวเท่านั้น.”

¹⁸พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “เอามาให้เราที่นี่เถิด.”

¹⁹แล้วพระองค์ทรงสั่งให้คนเหล่านั้นนั่งลงที่หญ้า. เมื่อได้รับขนมปังห้าอันกับปลาสองตัวนั้นแล้ว, พระองค์ทรงเงยพระพักตรดูฟ้าขอพร, และหักส่งให้แก่พวกสาวก, พวกสาวกก็แจกให้แก่คนทั้งปวง.

²⁰เขาได้กินอิ่มทุกคน, แล้วเก็บเศษอาหารที่ยังเหลือนั้นได้สิบสองกะบุงเต็ม.

²¹ฝ่ายคนที่ได้รับประทานอาหารคราวนั้นมีผู้ชายประมาณห้าพันคน, มิได้นับผู้หญิงและเด็ก

²²ขณะเมื่อพระองค์กำลังให้ประชาชนเหล่านั้นไป, ในประเดี๋ยวนั้นพระเยซูตรัสสั่งพวกสาวกให้ลงเรือข้ามฟากไปก่อน

²³และเมื่อให้คนเหล่านั้นไปหมดแล้ว, พระองค์เสด็จขึ้นไปบนภูเขาที่สงัดเพื่อจะอธิษฐาน. ครั้นพลบค่ำแล้วพระองค์ยังทรงอยู่ที่นั่นผู้เดียว.

²⁴แต่ขณะนั้นเรือถูกคลื่นโคลงอยู่กลางทะเลเพราะคลื่นลมจัดต้านหน้าไว้.

²⁵ครั้นถึงยามสามพระเยซูก็ได้เสด็จดำเนินบนทะเลมาหาเขา.

²⁶เมื่อพวกสาวกเห็นพระองค์ดำเนินมาบนทะเล, เขาก็ตกใจคิดว่าเป็นผีเขาจึงร้องอื้ออึงขึ้นเพราะความกลัว.

²⁷ในทันใดนั้นพระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “จงชื่นใจเถิด, คือเราเอง, อย่ากลัวเลย.”

²⁸ฝ่ายเปโตรจึงทูลพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ถ้าเป็นพระองค์แน่แล้ว, ขอทรงโปรดให้ข้าพเจ้าเดินบนน้ำไปหาพระองค์.”

²⁹พระองค์ตรัสว่า, “มาเถิด.” เปโตรจึงลงจากเรือเดินบนน้ำจะไปหาพระเยซู.

³⁰แต่เมื่อเห็นลมพัดแรงก็กลัวและเมื่อกำลังจะจมก็ร้องว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ขอทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดเถิด.”

³¹ในทันใดนั้นพระเยซูทรงเอื้อมพระหัตถ์จับเขาไว้แล้วตรัสว่า, “โอคนมีความเชื่อน้อย, เจ้าสงสัยทำไม?”

³²เมื่อพระองค์กับเปโตรขึ้นเรือแล้ว, ลมก็สงบ.

³³เขาทั้งหลายที่อยู่ในเรือจึงมากราบไหว้พระองค์ทูลว่า, “แท้จริงพระองค์เป็นบุตรของพระเจ้า.”

³⁴ครั้นเขาข้ามฟากแล้วก็มาถึงเขตต์แดนเฆ็นเนซาเร็ต.

³⁵เมื่อคนในตำบลนั้นรู้จักพระองค์แล้วก็ใช้คนไปทั่วแว่นแคว้นนั้น, และให้พาบรรดาคนโรคต่างๆ มาเฝ้าพระองค์.

³⁶เขาทูลขอพระองค์อนุญาตให้เขาถูกต้องแต่พู่ห้อยเสื้อของพระองค์เท่านั้นและเมื่อผู้ใดได้ถูกต้องแล้ว, ผู้นั้นก็หายโรค