Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มัดธาย 17 Bible Online

มัดธาย 17 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มัดธาย 17

¹ครั้นล่วงไปได้หกวันแล้ว, พระเยซูทรงพาเปโตร. ยาโกโบ, และโยฮันนองของยาโกโบขึ้นภูเขาสูงแต่ลำพัง.

²แล้วรูปกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขาเหล่านั้น พระพักตรของพระองค์ก็ผ่องใสเหมือนแสงอาทิตย์, ฉลองพระองค์ก็ขาวดุจแสงสว่าง.

³แล้วโมเซและเอลียาก็ปรากฏแก่พวกสาวกเหล่านั้น. มาเฝ้าสนทนากับพระองค์.

⁴ฝ่ายเปโตรทูลพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ซึ่งเราจะอยู่ที่นี่ก็ดี ถ้าพระองค์พอพระทัยข้าพเจ้าจะทำพลับพลาสามหลังที่นี่ สำหรับพระองค์หลังหนึ่ง, สำหรับโมเซหลังหนึ่ง, สำหรับเอลียาหลังหนึ่ง.”

⁵เปโตรทูลยังไม่ทันขาดคำ. ก็บังเกิดมีเมฆสุกใสมาคลุมเขาไว้ แล้วมีพระสุรเสียงออกมาจากเมฆนั้นว่า. “ท่านนี้เป็นบุตรที่รักของเรา เราชอบใจท่านนี้มาก จงเชื่อฟังท่านเถิด.”

⁶ฝ่ายพวกสาวกเมื่อได้ยินก็ซบหน้ากราบลงกลัวยิ่งนัก.

⁷พระเยซูจึงเสด็จมาถูกต้องเขาแล้วตรัสว่า, “จงลุกขึ้นเถิด. อย่ากลัวเลย.”

⁸เมื่อเขาเงยหน้าลืมตาดูก็ไม่เห็นผู้ใด. เห็นแต่พระเยซูองค์เดียว

⁹ขณะเมื่อพวกสาวกลงมาจากภูเขานั้น. พระเยซูจึงทรงกำชับสั่งเขาว่า, “เหตุการณ์ซึ่งพวกท่านได้เห็นนั้น. อย่าบอกเล่าแก่ผู้ใดจนกว่าบุตรมนุษย์จะเป็นขึ้นมาจากความตาย.”

¹⁰พวกสาวกก็ทูลถามพระองค์ว่า. “เหตุไฉนพวกอาลักษณ์จึงว่าเอลียาต้องมาก่อน?’,

¹¹พระเยซูตรัสตอบว่า, “ซึ่งเอลียาจะมาก่อนเพื่อจะจัดเตรียมสิ่งสารพัตรไว้ให้ดีขึ้นก็จริง

¹²แต่เรากล่าวแก่ท่านทั้งหลายว่า. เอลียาก็มาแล้วและเขาหารู้จักท่านไม่ แต่ได้ทำแก่ท่านตามความปรารถนาของตน. ส่วนบุตรมนษย์จะต้องทนทุกข์จากเขาเช่นเดียวกัน.”

¹³ขณะนั้นพวกสาวกจึงเข้าใจว่า พระองค์ได้ตรัสแก่เขาเล็งถึงโยฮันบัพติศโต

¹⁴ครั้นพระเยซูกับพวกสาวกมาถึงหมู่ประชาชนแล้ว. มีชายคนหนึ่งมาเผาพระองค์คุกเข่าลงทูลว่า.

¹⁵“พระองค์เจ้าข้า. ขอทรงเมตตาแก่บุตรข้าพเจ้าด้วยเขาเป็นโรคลมบ้าหมู. มีความทุกข์ลำบากมากเคยตกไฟตกน้ำบ่อยๆ.

¹⁶ข้าพเจ้าได้พาเขามาหาพวกสาวกของพระองค์. แต่พวกสาวกนั้นรักษาเขาให้หายไม่ได้.”

¹⁷พระเยซูตรัสตอบว่า. “โอคนขาดความเชื่อมีทิฏฐิชั่ว. เราจะอดทนอยู่กับเจ้านานเท่าใด? จงพาเด็กนั้นมาหาเราที่นี่เถิด.”

¹⁸พระเยซูจึงทรงขับผีนั้น. มันก็ออกจากเขา, ทันใดนั้นเด็กก็หายปกติ

¹⁹ภายหลังเมื่อพระเยซูอยู่แต่ลำพังองค์เดียว, พวกสาวกมาเฝ้าพระองค์ทูลว่า, “เหตุไฉนพวกข้าพเจ้าขับผีนั้นออกไม่ได้?”

²⁰พระเยซูตรัสตอบเขาว่า, “เพราะเหตุพวกท่านมีความเชื่อน้อย. ด้วยเราบอกท่านตามจริงว่า, ถ้าท่านมีความเชื่อเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่ง, ท่านจะสั่งภูเขานี้ว่า, ‘จงเลื่อนไปจากที่นี่ไปอยู่ที่โน่น, ‘แล้วมันก็จะไป สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ท่านทำไม่ได้จะไม่มีเลย.” [5]

²²ครั้นพระองค์กับเหล่าสาวกกลับมาอยู่ในแขวงฆาลิลาย พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า, “บุตรมนุษย์จะต้องถูกมอบไว้ในมือประชาชน,

²³ให้เขาประหารชีวิตเสียต่อวันที่สามจึงจะเป็นขึ้นมาใหม่.” พวกสาวกก็พากันเป็นทุกข์ยิ่งนัก

²⁴เมื่อมาถึงเมืองกัปเรนาอูมแล้ว, ผู้เก็บเงินบำรุงการนมัสการในโบสถ์มาหาเปโตรถามว่า, “อาจารย์ของท่านไม่เสียเงินบำรุงการนมัสการในโบสถ์นั้นหรือ”

²⁵เปโตรตอบว่า, “เสีย” เมื่อเปโตรเข้าไปในเรือนพระเยซูตรัสแก่เขาก่อนว่า, “ซีโมนเอ๋ย, ท่านเห็นอย่างไร? กษัตริย์เคยเก็บส่วยและภาษีจากผู้ใด, จากโอรสหรือจากผู้อื่น?”

²⁶เปโตรทูลตอบว่า, “เคยเก็บจากผู้อื่น.” พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า, “ถ้าเช่นนั้นโอรสก็ไม่ต้องเสีย

²⁷แต่เพื่อมิให้เขาเข้าใจผิด, ท่านจงไปตกเบ็ดที่ทะเลเมื่อได้ปลาตัวแรกขึ้นมาก็ให้เปิดปากมันแล้วจะพบเงินตราแผ่นหนึ่ง, จงเอาเงินนั้นไปให้เขาเป็นค่าบำรุงการนมัสการในโบสถ์สำหรับเรากับท่าน.”