Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มัดธาย 24 Bible Online

มัดธาย 24 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มัดธาย 24

¹ฝ่ายพระเยซูเสด็จออกจากโบสถ์, แล้วเสด็จไปตามมรคาของพระองค์, พวกสาวกของพระองค์ก็มาชี้ตึกทั้งหลายและโบสถ์ให้พระองค์ดู

²พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “สิ่งสารพัตรเหล่านี้พวกท่านเห็นแล้วมิใช่หรือ เราบอกแก่ท่านว่า, ศิลาที่ซ้อนทับกันอยู่ที่นี่, ซึ่งจะไม่ถูกทำลายลงก็หามิได้.”

³ครั้นพระองค์ประทับอยู่บนภูเขามะกอกเทศ, พวกสาวกมาเฝ้าส่วนตัวกราบทูลว่า, “ขอโปรดให้ข้าพเจ้าทั้งหลายทราบว่า. เหตุการณ์เหล่านี้จะบังเกิดขึ้นเมื่อไร? จะมีอะไรเป็นหมายสำคัญในการที่พระองค์จะเสด็จมาและเวลาที่จะสิ้นโลกนี้?”

⁴พระเยซูตรัสตอบเขาว่า, “ระวังให้ดีอย่าให้ผู้ใดล่อลวงท่านให้หลง.

⁵ด้วยจะมีหลายคนมาอ้างนามของเราว่าตัวเขาเป็นพระคริสต์, และจะพาคนเป็นอันมากให้หลงไป.

⁶ท่านทั้งหลายจะได้ยินถึงการสงคราม และข่าวเล่าลือถึงการสงครามนั้น คอยระวังเถิดอย่าวิตกเลย บรรดาสิ่งเหล่านี้จำต้องจะบังเกิดขึ้นแต่ที่สุดปลายยังไม่มาถึง.

⁷จะเกิดการโกลาหลในระหว่างประเทศต่อประเทศ, อาณาจักรต่ออาณาจักร, ทั้งจะเกิดกันดารอาหารและแผ่นดินไหวหลายแห่ง.

⁸เหตุการณ์ทั้งปวงนี้เป็นคั่นแรกแห่งความทุกข์.

⁹ในเวลานั้นเขาจะมอบท่านทั้งหลายไว้ให้ทนทุกข์ลำบากและฆ่าท่านเสีย, และชาติต่างๆ จะเกลียดชังพวกท่านเพราะนามของเรา.

¹⁰คราวนั้นคนเป็นอันมากจะเห็นผิดเป็นชอบและคิดคดทรยศ, ทั้งจะเกลียดชังซึ่งกันและกันด้วย.

¹¹จะเกิดมีผู้ทำนายเท็จหลายคนเที่ยวล่อลวงคนเป็นอันมากให้หลงไป.

¹²เพราะความชั่วทวีขึ้น, ความรักของคนเป็นอันมากจะเยือกเย็นลง.

¹³แต่ผู้ใดทนได้จนถึงที่สุด, ผู้นั้นจะรอด.

¹⁴กิตติศัพท์อันประเสริฐแห่งแผ่นดินนี้จะได้ประกาศไปทั่วโลก ให้เป็นพะยานแก่บรรดาชาติมนุษย์ แล้วที่สุดปลายจะมาถึง.”

¹⁵“เหตุฉะนี้เมื่อท่านทั้งหลายเห็นสิ่งอันน่าเกลียดซึ่งจะทำให้เกิดวิบัติ, ที่ดานิเอลศาสดาพยากรณ์ได้กล่าวถึงนั้น, ตั้งอยู่ในที่บริสุทธิ์, (ให้ผู้อ่านเข้าใจเอาเถิด)

¹⁶เวลานั้นให้ผู้ที่อยู่ในแขวงยูดายหนีไปยังภูเขา

¹⁷ผู้ที่อยู่บนดาดฟ้าหลังคาตึก, อย่าให้ลงมาเอาอะไรออกจากตึกของตน

¹⁸ผู้ที่อยู่ตามทุ่งนา, อย่าให้กลับไปเอาเสื้อผ้าของตน

¹⁹แต่ในวันเหล่านั้น วิบัติแก่หญิงที่มีครรภ์, หรือมีลูกอ่อนกินนมอยู่

²⁰ท่านทั้งหลายจงอธิษฐานขอเพื่อการที่ท่านต้องหนีนั้นจะไม่ได้ตกในฤดูหนาว หรือในวันซะบาโต

²¹ในคราวนั้นจะมีความทุกข์ลำบากใหญ่ยิ่งซึ่งไม่เคยมีตั้งแต่เดิมโลกมาจนบัดนี้, หรือในเบื้องหน้าจะไม่มีต่อไปอีก.

²²ถ้ามิได้ให้วันเหล่านั้นย่นสั้นเข้า. จะไม่มีมนุษย์รอดได้เลย แต่เพราะทรงเห็นแก่ผู้ถูกเลือกสรร, วันเหล่านั้นจึงสั้นเข้า.

²³ในเวลานั้นถ้าผู้ใดจะบอกพวกท่านว่า ‘แน่ะ, พระคริสต์อยู่ที่นี่.’ หรือ ‘อยู่ที่โน่น.’ อย่าได้เชื่อเลย.

²⁴ด้วยว่าจะมีพระคริสต์และผู้ทำนายเทียมเท็จหลายคนเกิดขึ้น เขาจะทำหมายสำคัญอันใหญ่และการอัศจรรย์ล่อลวงให้หลง, ถ้าเป็นได้ถึงแม้ผู้ที่ถูกเลือกสรรแล้วก็จะให้หลงไปด้วย.

²⁵ดูก่อนท่าน, เราได้บอกท่านทั้งหลายไว้ก่อนแล้ว.

²⁶เหตุฉะนั้นถ้าเขาจะบอกท่านทั้งหลายว่า. ‘ท่านผู้นั้นอยู่ในป่า.’ อย่าได้ออกไปหรือจะว่า. ‘อยู่ที่ห้องใน,’ อย่าเชื่อ

²⁷ด้วยว่าฟ้าแลบมาแต่ทิศตะวันออก ส่องไปเห็นถึงทิศตะวันตกฉันใด. การที่บุตรมนุษย์จะเสด็จมาก็เป็นฉันนั้น.

²⁸ซากศพอยู่ที่ไหน, ฝูงนกแร้งก็จะตอมกันอยู่ที่นั่น

²⁹“แต่พอสิ้นความลำบากแห่งวันเหล่านั้นแล้ว, ดวงอาทิตย์จะมืดไป, และดวงจันทร์จะไม่ส่องสว่าง, ดวงดาวทั้งปวงจะตกจากฟ้า, บรรดาสิ่งซึ่งมีอำนาจในท้องฟ้าจะสะเทือนสะท้านหวั่นไหว

³⁰เมื่อนั้นนิมิตต์แห่งบุตรมนุษย์จะปรากฏขึ้นในท้องฟ้า, มนุษย์ทุกชาติทั่วโลกจะพิลาปร่ำไร, แล้วจะเห็นบุตรมนุษย์เสด็จมาบนเมฆในท้องฟ้าด้วยฤทธานุภาพและสง่าราศีเป็นอันมาก.

³¹ท่านจะใช้เหล่าทูตสวรรค์ของท่านมาด้วยเสียงแตรอันดังยิ่งนัก, ให้เก็บรวบรวมบรรดาผู้ที่ถูกเลือกสรรของท่านจากทิศลมทั้งสี่, ตั้งแต่ที่สุดฟ้าข้างนี้จนถึงที่สุดพาข้างโน้น.

³²“จงเรียนคำเปรียบจากต้นมะเดื่อเทศ เมื่อกิ่งอ่อนของมันผลิใบออกท่านก็รู้ว่าฤดูร้อนใกล้จะถึงแล้ว

³³เช่นนั้นแหละ. เมื่อท่านทั้งหลายเห็นบรรดาสิ่งเหล่านั้น. ก็ให้รู้ว่าพระองค์เสด็จมาใกล้จะถึงประตูแล้ว.

³⁴เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า. คนชั่วอายุนี้จะไม่ล่วงลับไปก่อนสิ่งทั้งปวงนั้นจะบังเกิดขึ้น.

³⁵ฟ้าและดินจะล่วงไป. แต่คำของเราจะศูนย์หายไปหามิได้เลย.

³⁶แต่วันนั้นโมงนั้นไม่มีผู้ใดรู้. ถึงทูตสวรรค์หรือพระบุตรก็ไม่รู้. รู้แต่พระบิดาองค์เดียว.

³⁷ด้วยสมัยของโนฮาได้เป็นอย่างไร. เมื่อบุตรมนษย์เสด็จมาก็จะเป็นอย่างนั้น.

³⁸เพราะว่าเมื่อก่อนวันน้ำท่วมนั้น คนทั้งหลายกำลังเลี้ยงดูกินดื่ม ทำการสมรสกันและยกให้เป็นสามีภรรยากัน จนถึงวันที่โนฮาเข้าในนาวา.

³⁹และนํ้าท่วมมากวาด, เอาเขาไปสิ้นโดยไม่ทันรู้ตัวฉันใดเมื่อบุตรมนุษย์จะเสด็จมาก็จะเป็นฉันนั้น.

⁴⁰เมื่อนั้นชายสองคนอยู่ที่ทุ่งนา จะถูกเอาไปคนหนึ่ง. ละไว้คนหนึ่ง

⁴¹หญิงสองคนโม่แป้งอยู่ที่โรงโม่ จะถูกเอาไปคนหนึ่ง. ละไว้คนหนึ่ง.

⁴²เหตุฉะนั้นจงเฝ้าระวังอยู่. เพราะท่านไม่รู้ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าของท่านจะเสด็จมาเวลาไหน.

⁴³แต่ให้เข้าใจอย่างนี้ว่า, ถ้าเจ้าของบ้านล่วงรู้ได้ว่าขะโมยจะมายามไหน. เขาจะเฝ้าระวังไว้. ไม่ให้ตัดฝาเรือนของเขาได้

⁴⁴เหตุฉะนั้นท่านทั้งหลายจงเตรียมตัวไว้ให้พร้อม ในโมงที่ท่านไม่ทันคิดนั้น บุตรมนุษย์จะเสด็จมา

⁴⁵ใครเป็นบ่าวสัตย์ซื่อและฉลาดที่นายได้ตั้งใว้เป็นใหญ่ในครอบครัว, สำหรับแจกอาหารตามเวลา?

⁴⁶เมื่อนายมาพบเขากระทำอยู่อย่างนั้น, บ่าวผู้นั้นก็จะเป็นสุข.

⁴⁷เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, นายจะตั้งเขาไว้ให้ดูแลบรรดาสิ่งของๆ ท่าน

⁴⁸แต่ถ้าเป็นบ่าวชั่ว, และจะคิดในใจว่า. ‘นายของเรามาช้า’

⁴⁹แล้วจะตั้งต้นโบยตีเพื่อนบ่าวและกินดื่มอยู่กับคนเมา

⁵⁰เมื่อนายของบ่าวผู้นั้นจะมาในวันที่เขาไม่คิดในโมงที่เขาไม่รู้,

⁵¹ก็จะทำโทษเขาถึงสาหัส ทั้งจะขับไล่เขาให้ไปอยู่ในที่ของพวกคนหน้าซื่อใจคด ที่นั่นจะมีแต่การร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน.”