Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มัดธาย 6 Bible Online

มัดธาย 6 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มัดธาย 6

¹“ท่านจงระวังให้ดี, อย่าทำความชอบธรรมของท่านต่อหน้ามนุษย์เพื่อหวังจะให้เขาเห็น. ถ้าทำอย่างนั้นท่านจะไม่ได้รับบำเหน็จแต่พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์

²“เหตุฉะนั้นเมื่อทำทาน, อย่าเป่าแตรข้างหน้าท่าน, เหมือนคนหน้าซื่อใจคดกระทำในธรรมศาลาและตามถนน, เพื่อจะได้ความสรรเสริญจากมนุษย์. เราบอกท่านตามจริงว่า, เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว.

³ฝ่ายท่านทั้งหลายเมื่อทำทาน, อย่าไห้มือซ้ายรู้การซึ่งมือขวากระทำนั้น.

⁴เพื่อทานของท่านจะเป็นทานลับ. และพระบิดาของท่านผู้ทรงเห็นในที่ลับลี้, จะทรงโปรดประทานบำเหน็จให้ท่าน

⁵“เมื่อท่านทั้งหลายจะอธิษฐาน, อย่าเป็นเหมือนคนหน้าซื่อใจคดเพราะเขาชอบยืนอธิษฐานในธรรมศาลาและตามถนน, เพื่อจะให้คนทั้งปวงเห็น. เราบอกท่านตามจริงว่า, เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว.

⁶ฝ่ายท่านเมื่ออธิษฐานจงเข้าในห้องชั้นใน, และเมื่อปิดประตูแล้ว, จงอธิษฐานขอจากพระบิดาของท่านผู้อยู่ในที่ลับลี้, และพระบิดาของท่านผู้อยู่ในที่ลับลี้จะทรงโปรดประทานแก่ท่าน.

⁷แต่เมื่อท่านอธิษฐาน, อย่ากล่าวคำซ้ำให้มากเหมือนคนต่างประเทศเพราะเขาคิดว่าพูดมากหลายคำพระจึงจะโปรดฟัง.

⁸อย่าทำเหมือนเขาเลย. เพราะว่าสิ่งไรซึ่งท่านต้องการ, พระบิดาของท่านทรงทราบก่อนเมื่อท่านยังไม่ได้ขอ

⁹“ท่านทั้งหลายจงอธิษฐานตามอย่างนี้ว่าโอพระบิดาแห่งข้าพเจ้าทั้งหลายผู้สถิตในสวรรค์. ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่นับถืออันบริสุทธิ์.

¹⁰ขอให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่. พระทัยของพระองค์สำเร็จในสวรรค์อย่างไร, ก็ให้สำเร็จในแผ่นดินโลกเหมือนกัน.

¹¹ขอทรงโปรดประทานอาหารเลี้ยงข้าพเจ้าทั้งหลายในกาลวันนี้.

¹²และขอทรงโปรดยกหนี้ของข้าพเจ้าเหมือนข้าพเจ้ายกหนี้ของผู้ที่เป็นหนี้ข้าพเจ้านั้น.

¹³และขออย่านำข้าพเจ้าเข้าไปในการทดลอง, แต่ขอให้พ้นจากซึ่งชั่วร้าย. [2] (เหตุว่าราชสมบัติและฤทธิ์เดชและรัศมีภาพสิทธิ์ขาดอยู่แก่พระองค์สืบๆ ไปเป็นนิตย์, อาเมน.)

¹⁴เพราะว่าถ้าท่านยกความผิดของมนุษย์, พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์จะทรงโปรดยกความผิดของท่านด้วย.

¹⁵แต่ถ้าท่านไม่ยกความผิดของมนุษย์, พระบิดาของท่านก็จะไม่ทรงโปรดยกความผิดของท่านเหมือนกัน

¹⁶“เมื่อท่านถือศีลอดอาหาร, อย่าทำหน้าเศร้าหมองเหมือนคนหน้าซื่อใจคด ด้วยเขาทำหน้าให้มอมแมมเพื่อจะให้ปรากฏแก่มนุษย์ว่าเขาถือศีลอดอาหาร. เราบอกท่านตามจริงว่าเขาได้บำเหน็จของเขาแล้ว.

¹⁷ส่วนท่านเมื่อถือศีลอดอาหาร, จงเอาน้ำมันทาศีรษะและล้างหน้า,

¹⁸เพื่อท่านจะไม่ปรากฏแก่มนุษย์ว่าถือศีลอดอาหาร, แต่ให้ปรากฎแก่พระบิดาของท่านผู้อยู่ในที่ลับลี้, และพระบิดาของท่านผู้เห็นในที่ลับลี้ก็จะทรงประทานบำเหน็จให้แก่ท่าน

¹⁹“อย่าส่ำสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับตัวในโลก, ที่ตัวหนอนและสนิมอาจทำลายเสียได้, และที่ขะโมยอาจขุดช่องล้วงลักเอาไปได้.

²⁰แต่จงส่ำสมทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์, ที่หนอนหรือสนิมทำลายเสียไม่ได้, และที่ไม่มีขะโมยขุดช่องล้วงลักเอาไปได้.

²¹เพราะว่าทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ไหน, ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย.

²²ตาเป็นดวงสว่างของร่างกายเหตุฉะนั้นถ้าตาของท่านปกติ, ทั้งตัวก็พลอยสว่างไปด้วย.

²³แต่ถ้าตาของท่านผิดปกติ, ทั้งตัวของท่านก็พลอยมืดไปด้วย. เหตุฉะนั้นถ้าความสว่างซึ่งอยู่ในตัวของท่านมืดไป, ความมืดนั้นจะหนาทึบสักเพียงใด

²⁴ไม่มีคนใดปรนนิบัตินายสองนายได้เพราะว่าจะชังนายข้างหนึ่งและจะรักนายอีกข้างหนึ่ง, หรือจะนับถือนายฝ่ายหนึ่งและจะดูหมิ่นนายอีกฝ่ายหนึ่ง. ท่านจะปฏิบัติพระเจ้าและจะปฎิบัติเงินทองด้วยก็ไม่ได้.

²⁵เหตุฉะนั้นเราบอกท่านทั้งหลายว่า, อย่ากะวนกะวายถึงการเลี้ยงชีพของตนว่า, จะเอาอะไรกินหรือจะเอาอะไรดื่มและอย่ากะวนกะวายถึงร่างกายของตนว่า, จะเอาอะไรนุ่งห่ม. ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหารมิใช่หรือ, และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่มมิใช่หรือ?

²⁶จงดูฝูงนกในอากาศมันมิได้หว่านมิได้เกี่ยวมิได้ส่ำสมไว้ในยุ้งฉาง, แต่พระบิดาของท่านทั้งหลายผู้อยู่ในสวรรค์ทรงเลี้ยงนกไว้. ท่านทั้งหลายมิประเสริฐยิ่งกว่าฝูงนกอีกหรือ?

²⁷มีใครในพวกท่านโดยความกะวนกะวายอาจต่อชีวิตให้ยาวออกไปอีกสักศอกหนึ่งได้หรือ?

²⁸ท่านกะวนกะวายถึงเครื่องนุ่งห่มทำไม? จงดูดอกไม้ที่ทุ่งนามันงอกขึ้นอย่างไร? มันไม่ทำงานมันไม่ปั่นด้ายเหนื่อย.

²⁹แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่ากษัตริย์ซะโลโมเมื่อบริบูรณ์ด้วยสง่าราศี, ก็มิได้ทรงเครื่องงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง.

³⁰แม้ว่าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น, ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ, โอผู้ที่มีความเชื่อน้อย, พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ?

³¹เหตุฉะนั้นอย่ากะวนกะวายว่า, จะเอาอะไรกินหรือจะเอาอะไรดื่มหรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม.

³²เพราะว่าพวกต่างประเทศแสวงหาสิ่งของทั้งปวงนี้, แต่ว่าพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งทั้งปวงเหล่านี้.

³³แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์ก่อน, แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้.

³⁴เหตุฉะนั้นอย่ากะวนกะวายถึงพรุ่งนี้. เพราะว่าพรุ่งนี้คงมีการกะวนกะวายสำหรับพรุ่งนี้เอง. ความทุกข์ของวันใดก็พอสำหรับวันนั้น