Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 มาระโก 3 Bible Online

มาระโก 3 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

มาระโก 3

¹ฝ่ายพระองค์ได้เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาอีก, และที่นั่นมีคนหนึ่งมือลีบ.

²คนทั้งหลายคอยดูว่า พระองค์จะบันดาลให้คนนั้นหายโรคในวันซะบาโตหรือไม่, เพื่อจะหาเหตุฟ้องพระองค์.

³พระองค์ตรัสแก่คนมือลีบว่า, “จงยืนขึ้นเถิด.”

⁴พระองค์จึงตรัสแก่คนทั้งหลายว่า, “ในวันซะบาโตควรจะทำการดีหรือๆ ควรจะทำการชั่ว, จะช่วยชีวิตดีหรือๆ จะผลาญชีวิตเสียดี?” ฝ่ายคนทั้งปวงก็นิ่งอยู่.

⁵เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรดูรอบด้วยพระพิโรธ, มีพระทัยเป็นทุกข์เพราะใจเขาแข็งกะด้างนัก. พระองค์จึงตรัสแก่คนมือลีบนั้นว่า, “จงเหยียดมือออกเถิด.” เขาก็เหยียดออก, และมือนั้นก็หายเป็นปกติ.

⁶พวกฟาริซายจึงออกไปปรึกษากับพรรคพวกของเฮโรดว่า จะทำอย่างไรจึงจะฆ่าคนนี้ได้

⁷ฝ่ายพระเยซูกับพวกศิษย์ของพระองค์ จึงออกจากที่นั่นไปยังทะเล และคนเป็นอันมากได้ตามพระองค์ไปจากฆาลิลาย.

⁸เมื่อประชาชนได้ยินถึงสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำนั้น. เขาจึงพากันมาจากเมืองยูดาย, กรุงยะรูซาเลม, เมืองอิดูมายะ, แม่นํ้ายาระเดนฟากข้างโน้น. และแว่นแคว้นเมืองตุโรและซีโดนหาพระองค์.

⁹พระองค์จึงตรัสสั่งพวกศิษย์ให้มีเรือคอยรับพระองค์. เพื่อมิให้ประชาชนเบียดเสียดพระองค์.

¹⁰ด้วยว่าพระองค์ได้รักษาคนเป็นอันมากให้หายโรค. จนบรรดาผู้ที่มีโรคต่างๆ เบียดเสียดกันเข้ามา เพื่อจะได้ถูกต้องพระองค์.

¹¹และผีโสโครกที่สิงอยู่ในคนหลายคน. เมื่อได้เห็นพระองค์ก็หมอบลงกราบพระองค์แล้วร้องอึงว่า. “ท่านเป็นบุตรพระเจ้า.”

¹²ฝ่ายพระองค์จึงทรงกำชับห้ามมันมิให้ประกาศพระนามของพระองค์ให้ปรากฏไป

¹³พระองค์จึงเสด็จขึ้นภูเขาแห่งหนึ่ง. และพอพระทัยจะเรียกผู้ใดพระองค์ก็ทรงเรียกผู้นั้น. แล้วเขาได้มาหาพระองค์.

¹⁴พระองค์จึงทรงตั้งศิษย์สิบสองคนไว้ให้อยู่กับพระองค์, เพื่อจะใช้เขาไปประกาศสั่งสอน.

¹⁵และให้มีอำนาจขับผีออกได้

¹⁶และซีโมนนั้นพระองค์ทรงประทานชื่ออีกว่า เปโตร.

¹⁷และยาโกโบบุตรเซเบดายกับโยฮันน้องของยาโกโบ. ทั้งสองคนนี้พระองค์ทรงประทานชื่ออีกว่า โบอะเนระเฆ แปลว่า ลูกฟ้าร้อง,

¹⁸อันดะเรอา, ฟีลิบ, บาร์โธโลมาย. มัดธาย, โธมา, ยาโกโบบุตรอาละฟาย, ธาดาย, ซีโมนพวกถืออิสสระของคะนาอัน,

¹⁹และยูดาอิศการิโอดที่ได้มอบพระองค์นั้น พระองค์จึงเข้าไปในเรือน.

²⁰และประชาชนก็มาประชุมกันอีก จนจะรับประทานอาหารไม่ได้.

²¹เมื่อวงศ์ญาติของพระองค์ได้ยินเหตุการณ์นั้น. เขาก็ออกไปเพื่อจะจับพระองค์ไว้, ด้วยเขาว่าพระองค์เสียจริตแล้ว.

²²พวกอาลักษณ์ซึ่งได้ลงมาจากกรุงยะรูซาเลม ได้กล่าวว่า “ผู้นี้มีเบละซะบูลสิงอยู่, และที่เขาขับผีออกได้ก็เพราะใช้อำนาจนายผีนั้น.”

²³ฝ่ายพระองค์จึงเรียกคนเหล่านั้นมาตรัสแก่เขาเป็นคำเปรียบว่า, “ซาตานจะขับซาตานให้ออกอย่างไรได้?

²⁴ถ้าแผ่นดินใดๆ เกิดแตกแยกกันแล้ว. แผ่นดินนั้นจะตั้งอยู่ไม่ได้.

²⁵ถ้าเรือนใดๆ เกิดแตกแยกกันแล้ว. เรือนนั้นจะตั้งอยู่ไม่ได้.

²⁶และถ้าซาตานจะตั้งตัวต่อสู้กับซาตานเอง, มันก็จะตั้งอยู่ไม่ได้. มีแต่จะเสื่อมศูนย์ไป.

²⁷ไม่มีผู้ใดอาจเข้าไปปล้นเรือนของคนที่มีกำลังมากได้. เว้นแต่จะจับคนที่มีกำลังมากนั้นมัดไว้เสียก่อน, แล้วจึงจะปล้นทรัพย์ในเรือนนั้นได้

²⁸เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ความผิดทุกอย่างของมนุษย์ทั้งหลายและคำหมิ่นประมาทที่เขากล่าวนั้น จะทรงโปรดยกเสียได้,

²⁹แต่ผู้ใดจะกล่าวคำหมิ่นประมาทต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์, จะโปรดยกให้ผู้นั้นไม่ได้เลย, แต่ผู้นั้นเป็นผู้ซึ่งสมควรปรับโทษเป็นนิตย์.”

³⁰ที่ตรัสอย่างนั้นก็เพราะเขาว่าพระองค์มีผีโสโครก

³¹เวลานั้นมารดาและพี่น้องของพระองค์มายืนอยู่ข้างนอก. แล้วใช้คนเข้าไปทูลเรียกพระองค์.

³²และประชาชนกำลังนั่งอยู่รอบพระองค์. เขาจึงทูลพระองค์ว่า, “นี่แน่ะ ท่าน, มารดาและพี่น้องของท่านมาหาท่านคอยอยู่ข้างนอก.”

³³พระองค์ตรัสตอบเขาว่า, “ใครเป็นมารดาของเราและใครเป็นพี่น้องของเรา?”

³⁴พระองค์ทรงทอดพระเนตรดูคนที่นั่งล้อมรอบนั้นแล้วตรัสว่า, “นี่คือมารดาและพี่น้องของเรา

³⁵ด้วยว่าผู้ใดจะประพฤติตามนํ้าพระทัยพระเจ้า, ผู้นั้นแหละเป็นพี่น้องชายหญิงและมารดาของเรา.”