Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ลูกา 13 Bible Online

ลูกา 13 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ลูกา 13

¹ขณะนั้นมีลางคนอยู่ที่นั่นเล่าเรื่องชาวฆาลิลายซึ่งปีลาตเอาเลือดเขาระคนกับเครื่องบูชาของเขาให้พระองค์ฟัง.

²พระเยซูจึงตรัสตอบเขาว่า. “ท่านทั้งหลายคิดว่าชาวฆาลิลายเหล่านั้นเป็นคนบาปยิ่งกว่าชาวฆาลิลายอื่นๆ ทั้งปวง เพราะว่าเขาได้ถูกภัยอันตรายอย่างนั้นหรือ

³เราบอกท่านทั้งหลายว่า, มิใช่ แต่ถ้าท่านทั้งหลายมิได้กลับใจเสียใหม่จะต้องพินาศเหมือนกัน.

⁴หรือสิบแปดคนนั้นที่หอรบที่ซีโลอามได้พังกับเขาตายเสียนั้น, ท่านทั้งหลายคิดว่าเขาเป็นคนบาปยิ่งกว่าคนทั้งปวงที่อาศัยในกรุงยะรูซาเลมหรือ

⁵เราบอกท่านทั้งหลายว่า, มิใช่ แต่ถ้าท่านทั้งหลายมิได้กลับใจเสียใหม่ จะต้องพินาศเหมือนกัน.”

⁶พระองค์ตรัสคำอุปมาต่อไปนี้ว่า, “คนหนึ่งมีต้นมะเดื่อเทศต้นหนึ่งปลูกไว้ในสวนองุ่นของตน และเขามาหาผลที่ต้นนั้นแต่ไม่พบ,

⁷เขาจึงว่าแก่คนที่รักษาเถาองุ่นว่า นี่แน่ะ, เรามาหาผลที่ต้นมะเดื่อเทศนี้ได้สามปีแล้ว แต่ไม่ได้พบ จงฟันมันเสีย, จะให้รกดินเปล่าๆ ทำไม?’

⁸แต่ผู้รักษาเถาองุ่นตอบเขาว่า, “นายเจ้าข้า, ขอเอาไว้ปีนี้อีก, ให้ข้าพเจ้าพรวนดินเอาปุ๋ยใส่

⁹แล้วถ้ามันเกิดผล, ก็ดีอยู่ถ้าไม่เกิดผล. ภายหลังท่านจงฟันมันเสีย.’ ”

¹⁰พระองค์กำลังสั่งสอนอยู่ที่ธรรมศาลาในวันซะบาโต

¹¹และนี่แน่ะ, มีหญิงคนหนึ่งซึ่งมีผีเข้าสิงเป็นโรคสิบแปดปีมาแล้ว, หลังโกง. ยืดตัวขึ้นไม่ได้เลย.

¹²เมื่อพระเยซูเห็นจึงเรียกและตรัสแก่เขาว่า. “หญิงเอ๋ย, ตัวเจ้าหายพ้นจากโรคของเจ้าแล้ว.”

¹³พระองค์ทรงวางพระหัตถ์บนเขา, และในทันใดนั้นเขาก็ได้ยืดตัวตรง และสรรเสริญพระเจ้า.

¹⁴แต่นายธรรมศาลาก็เคืองใจ เพราะพระเยซูได้ทรงรักษาโรคในวันซะบาโต, จึงว่าแก่ประชาชนว่า. “มีหกวันที่ควรจะทำการ ในหกวันนั้นจงมาให้รักษาโรคเถิด, แต่ในวันซะบาโตนั้นอย่าเลย.”

¹⁵แต่พระองค์ตรัสตอบเขาว่า. “โอคนหน้าซื่อใจคด. เจ้าทั้งหลายทุกคนได้แก้วัวแก้ลาจากคอกมัน พาไปให้กินน้ำในวันซะบาโตมิใช่หรือ

¹⁶ฝ่ายผู้หญิงนี้เป็นเชื้อสายของอับราฮาม, ซึ่งซาตานได้ผูกมัดไว้ได้สิบแปดปีแล้ว, ไม่ควรหรือที่จะให้เขาหลุดพ้นจากเครื่องจำจองอันนี้ในวันซะบาโต?”

¹⁷เมื่อพระองค์ตรัสคำเหล่านั้นแล้ว, บรรดาคนที่เป็นศัตรูของพระองค์ก็อาย, และประชาชนก็ชื่นใจเพราะสรรพคุณความดีที่พระองค์ได้ทรงกระทำ

¹⁸พระองค์จึงตรัสว่า, “แผ่นดินของพระเจ้าเหมือนสิ่งใด, และเราจะเปรียบแผ่นดินนั้นกับอะไรดี?

¹⁹ก็เปรียบเหมือนพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งที่คนหนึ่งได้เอาไปปลูกในสวนของตน มันงอกขึ้นเป็นต้น, และนกในอากาศมาจับที่กิ่งก้านของมัน.”

²⁰พระองค์ตรัสอีกว่า, “เราจะเปรียบแผ่นดินของพระเจ้ากับสิ่งใด?

²¹ก็เปรียบเหมือนเชื้อซึ่งผู้หญิงคนหนึ่งเอาเจือลงในแป้งสามทะนานจนแป้งนั้นฟูขึ้นทั้งหมด.”

²²พระองค์เสด็จไปตามบ้านตามเมืองสั่งสอนเขา, และดำเนินทางไปยังกรุงยะรูซาเลม.

²³มีคนหนึ่งทูลถามพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, คนที่รอดนั้นน้อยหรือ” พระองค์ตรัสแก่เขาทั้งหลายว่า,

²⁴“ท่านทั้งหลายจงเร่งรีบเข้าไปทางประตูคับแคบ เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า, คนเป็นอันมากจะพยายามเข้าไป แต่จะเข้าไม่ได้.

²⁵เมื่อเจ้าบ้านลุกขึ้นปิดประตูแล้ว, และท่านทั้งหลายยืนอยู่ภายนอกเคาะที่ประตูว่า. ‘นายเจ้าข้า, ขอเปิดให้ข้าพเจ้าเถิด.’ และเจ้าบ้านนั้นจะตอบท่านทั้งหลายว่า. ‘เราไม่รู้จักเจ้าว่ามาแต่ไหน’

²⁶ขณะนั้นท่านทั้งหลายจะว่า. ‘ข้าพเจ้าได้กินได้ดื่มกับท่าน, และท่านได้สั่งสอนที่ถนนของข้าพเจ้า’

²⁷เจ้าบ้านนั้นจะว่า. ‘เราไม่รู้จักเจ้าว่ามาแต่ไหน, เจ้าทั้งหลายผู้ประพฤติชั่ว จงถอยไปจากเรา.’

²⁸เมื่อท่านทั้งหลายจะเห็นอับราฮาม. ยิศฮาค, ยาโคบ, และบรรดาศาสดาพยากรณ์ในแผ่นดินของพระเจ้า, แต่ตัวท่านเองถูกผลักทิ้งเสียภายนอก, ก็จะมีการพิลาปร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน.

²⁹คนจะมาจากทางทิศตะวันออก, ทิศตะวันตก, ทิศเหนือ, ทิศใต้, และจะนั่งลงในแผ่นดินของพระเจ้า

³⁰และนี่แน่ะ, จะมีผู้ที่อยู่ข้างปลายกลับไปอยู่ข้างต้น, และผู้ที่อยู่ข้างต้นกลับไปอยู่ข้างปลาย.”

³¹ในโมงนั้นมีพวกฟาริซายลางคนมาทูลพระองค์ว่า. “ท่านจงลุกขึ้นไปจากที่นี่เถิด, เพราะว่าเฮโรดจะใคร่ประหารชีวิตของท่านเสีย.”

³²พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า. “จงไปบอกสุนัขจิ้งจอกนั้นว่า. ‘นี่แน่ะ, เราขับผีออกและรักษาโรคในวันนี้และพรุ่งนี้, แล้ววันที่สามเราจะทำการให้สำเร็จ.’

³³แต่ว่าจำเป็นซึ่งเราจะเดินไปวันนี้, พรุ่งนี้, และมะรืนนี้, เพราะว่าศาสดาพยากรณ์จะถูกฆ่านอกกรุงยะรูซาเลมก็หามิได้.

³⁴โอ ยะรูซาเลม, ยะรูซาเลม, ที่ได้ฆ่าบรรดาศาสดาพยากรณ์, และเอาหินขว้างผู้ที่รับใช้มาหาเจ้า เราปรารถนาเนืองๆ จะใคร่รวบรวมลูกของเจ้าไว้ เหมือนแม่ไก่กกลูกอยู่ใต้ปีก, แต่เจ้าไม่ยอม

³⁵นี่แหละ เรือนของเจ้าก็ถูกปล่อยไว้ให้ร้างตามลำพังเจ้า และเราบอกเจ้าทั้งหลายว่า, เจ้าจะไม่เห็นเราอีกจนกว่าเจ้าจะออกปากกล่าวว่า. ‘ความสุขเจริญจงมีแก่ท่านผู้มาในนามของพระเจ้า.’ ”