Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ลูกา 18 Bible Online

ลูกา 18 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ลูกา 18

¹พระองค์ตรัสคำเปรียบขอหนึ่งให้เขาฟังเพื่อสอนว่าคนทั้งหลายควรจะอธิษฐานอยู่เสมอ ไม่อ่อนระอาใจ.

²พระองค์ตรัสว่า, “ในเมืองหนึ่งมีผู้พิพากษาคนหนึ่งที่มิได้เกรงกลัวพระเจ้า, และมิได้เห็นแก่มนุษย์.

³ในเมืองนั้นมีแม่ม่ายคนหนึ่งมาหาผู้พิพากษาผู้นั้นพูดว่า, ขอแก้แค้นศัตรูของข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้าเถิด.’

⁴ฝ่ายผู้พิพากษานั้นไม่ยอมทำจนช้านาน, แต่ภายหลังเขานึกในใจว่า. ‘แม้ว่าเราไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์

⁵แต่เพราะแม่ม่ายคนนี้มากวนเราให้ลำยาก, เราจะแก้แค้นให้เขา, เพื่อมิให้เขามารบกวนเราให้รำคาญใจอยู่เสมอ.’ ”

⁶พระองค์จึงตรัสว่า, “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมนี้ได้พูด.

⁷พระเจ้าจะไม่ทรงแก้แคนให้คนที่พระองค์ได้ทรงเลือกไว้หรือ. เมื่อเขาร้องถึงพระองค์ทั้งกลางวันกลางคืน, พระองค์จะอดพระทัยไว้ช้านานหรือ

⁸เราบอกท่านทั้งหลายว่า. พระองค์จะทรงแก้แค้นให้เขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรมนุษย์จะมา. ท่านจะพบความเชื่อในแผ่นดินโลกหรือ”

⁹สำหรับลางคนทีไว้ใจในตัวเองว่าตนเป็นคนชอบธรรม. และได้ดูหมิ่นคนอื่นนั้น พระองค์ตรัสคำเปรียบนี้ว่า.

¹⁰“มีสองคนขึ้นไปอธิษฐานในโบสถ์. คนหนึ่งเป็นพวกฟาริซาย, และคนหนึ่งเป็นพวกเก็บภาษี.

¹¹คนฟาริซายนั้นยืนนึกในใจของตน อธิษฐานว่า, พระเจ้าข้า, ข้าพเจ้าโมทนาขอบพระคุณของพระองค์, เพราะข้าพเจ้าไม่เหมือนคนอื่น ที่เป็นคนโลภ. คนอธรรม, และคนล่วงประเวณี. และไม่เหมือนคนเก็บภาษีคนนี้.

¹²ในสัปดาห์หนึ่งข้าพเจ้าถือศีลอดอาหารสองหน และของสารพัตรซึ่งข้าพเจ้าหาได้, ข้าพเจ้าได้เอาถึงสิบลดหนึ่งมาถวาย’

¹³ฝ่ายคนเก็บภาษีนั้นยืนอยู่แต่ไกล. ไม่แหงนตาดูฟ้า, แต่ตีอกของตนว่า. ‘โอพระเจ้าข้า, ขอโปรดทรงพระเมตตาแก่ข้าพเจ้าผู้เป็นคนบาปเถิด.’

¹⁴เราบอกท่านทั้งหลายว่า, คนนี้แหละเมื่อกลับไปยังบ้านของตนก็นับว่าชอบธรรมยิ่งกว่าอีกคนหนึ่งนั้น เพราะว่าทุกคนที่ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง, แต่ทุกคนที่ได้ถ่อมตัวลงจะต้องถูกยกขึ้น.”

¹⁵แล้วเขาอุ้มทารกมาหาพระองค์, เพื่อจะให้พระองค์ทรงถูกต้องทารกนั้น แต่เหล่าสาวกเมื่อเห็นก็ห้ามเขา.

¹⁶แต่พระเยซูทรงเรียกแล้วตรัสว่า, “จงยอมให้เด็กเล็กๆ ทั้งหลายมาหาเรา อย่าห้ามเขาเลย, เพราะว่าชาวแผ่นดินของพระเจ้าย่อมเป็นคนอย่างนั้น.

¹⁷เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ผู้ใดไม่รับแผ่นดินของพระเจ้าเหมือนอย่างเด็กเล็กๆ, ผู้นั้นจะเข้าไปไม่ได้เลย.”

¹⁸มีขุนนางผู้หนึ่งทูลถามพระองค์ว่า, “ท่านอาจารย์ผู้ประเสริฐ, ข้าพเจ้าจะทำประการใดจึงจะได้ชีวิตนิรันดร์?”

¹⁹พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “ท่านเรียกเราว่าประเสริฐทำไม? ไม่มีใครประเสริฐเว้นแต่พระเจ้าองค์เดียว.

²⁰ท่านรู้จักพระบัญญัติแล้วซึ่งว่า. ‘อย่าล่วงประเวณี, อย่าฆ่าคน, อย่าลักทรัพย์, อย่าเป็นพะยานเท็จ, จงนับถือบิดามารดาของตน.”

²¹คนนั้นจึงทูลว่า, “บรรดาข้อเหล่านั้นข้าพเจ้าได้ถือรักษาไว้ตั้งแต่เป็นเด็กมา.”

²²เมื่อพระเยซูได้ยินอย่างนั้น พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “ท่านยังขาดสิ่งหนึ่ง จงไปขายบรรดาสิ่งของซึ่งท่านมีอยู่แจกจ่ายให้คนอนาถา. ท่านจึงจะมีทรัพย์สมบัติในสวรรค์, แล้วจงตามเรามา.”

²³แต่เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้นก็เป็นทุกข์นัก, เพราะเขาเป็นคนมั่งมีมาก.

²⁴เมื่อพระเยซูเห็นเขามีอาการอย่างนั้นพระองค์จึงตรัสว่า, “คนมั่งมีจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากนักหนา

²⁵เพราะว่าตัวอูษฎร์จะลอดรูเข็มก็ง่ายกว่าคนมั่งมีจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้า”

²⁶ฝ่ายคนทั้งหลายที่ได้ยินจึงว่า, “ถ้าอย่างนั้นใครจะรอดได้?”

²⁷แต่พระองค์ตรัสว่า, “สิ่งที่มนุษย์ทำไม่ได้, พระเจ้าทรงกระทำได้.”

²⁸เปโตรจึงทูลพระองค์ว่า, “นี่แหละ, ข้าพเจ้าทั้งหลายได้สละทิ้งเหย้าเรือนของข้าพเจ้าติดตามพระองค์มา.”

²⁹พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ถ้าผู้ใดได้สละเหย้าเรือน, หรือภรรยา, หรือพี่น้อง, หรือบิดามารดา, หรือบุตรเพราะเห็นแก่แผ่นดินของพระเจ้า,

³⁰ในชาตินี้ผู้นั้นจะได้รับตอบแทนหลายเท่า, และในชาติหน้าจะได้ชีวิตนิรันดร์.”

³¹พระองค์จึงพาสาวกสิบสองคนไปแล้วตรัสแก่เขาว่า, “นี่แน่ะ, เราจะขึ้นไปยังกรุงยะรูซาเลม, และสิ่งสารพัตรซึ่งเหล่าศาสดาพยากรณ์ได้เขียนไว้ว่าด้วยบุตรมนุษย์จะสำเร็จ.

³²ด้วยว่าบุตรมนุษย์นั้นจะต้องถูกมอบไว้กับพวกต่างประเทศ, และเขาจะเยาะเย้ยพระองค์, กระทำหยาบคายแก่พระองค์, ถ่มน้ำลายรดพระองค์.

³³จะโบยตีและฆ่าพระองค์เสีย, แล้วในวันที่สามพระองค์จะทรงเป็นขึ้นมาใหม่.”

³⁴ฝ่ายเหล่าสาวกมิได้เข้าใจในสิ่งเหล่านั้นเลย, และคำนั้นเป็นข้อความลับลึกแก่เขา, และเขาไม่รู้เนื้อความซึ่งพระองค์ตรัสนั้น

³⁵เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้เมืองยะริโฮ, มีคนตาบอดคนหนึ่งนั่งขอทานอยู่ริมหนทาง.

³⁶เมื่อเขาได้ยินเสียงประชาชนเดินไปจึงถามว่าเรื่องอะไรกัน.

³⁷เขาจึงบอกว่าพระเยซูชาวนาซาเร็ธเสด็จไป.

³⁸คนตาบอดนั้นจึงร้องว่า, “ท่านเยซูบุตรดาวิดเจ้าข้า, ขอโปรดเมตตาข้าพเจ้าเถิด.”

³⁹คนที่เดินไปข้างหน้านั้นจึงห้ามเขาให้นิ่ง, แต่เขายิ่งร้องขึ้นว่า, “บุตรดาวิดเจ้าข้า, ขอโปรดเมตตาข้าพเจ้าเถิด.”

⁴⁰พระเยซูทรงหยุดยืนอยู่, สั่งเขาให้พาคนตาบอดมาหาพระองค์. เมื่อเขามาใกล้แล้วพระองค์ทรงถามเขาว่า,

⁴¹“เจ้าปรารถนาจะให้เราทำอะไรให้เจ้า?” เขาทูลว่า, “พระองค์เจ้าข้า, โปรดให้ข้าพเจ้าเห็นได้.”

⁴²พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “จงเห็นเถิด ความเชื่อของเจ้าได้กระทำให้ตัวเจ้าหายปกติ.”

⁴³ในทันใดนั้นเขาก็เห็นได้, และตามพระองค์ไป สรรเสริญพระเจ้า และเมื่อคนทั้งปวงได้เห็นก็สรรเสริญพระเจ้า

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ลู​กา 18 Bible Online

ลู​กา 18 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ลู​กา 18

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ลูกา 18 Bible Online

ลูกา 18 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ลูกา 18