Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ลูกา 5 Bible Online

ลูกา 5 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ลูกา 5

¹ครั้งหนึ่งเมื่อประชาชนกำลังเบียดเสียดพระองค์เพื่อฟังคำของพระเจ้า, พระองค์ทรงยืนอยู่ที่ฝั่งทะเลสาบเฆ็นเนซาเร็ต.

²ทรงเห็นเรือสองลำจอดอยู่ริมฝั่งทะเลสาบนั้น, แต่ชาวประโมงขึ้นจากเรือแล้วกำลังซักอวนอยู่.

³พระองค์จึงเสด็จลงเรือลำหนึ่ง, เป็นเรือของซีโมน, และขอให้เขาถอยไปจากฝั่งสักหน่อยหนึ่ง. แล้วพระองค์ทรงนั่งลงสอนประชาชนจากเรือนั้น

⁴เมื่อพระองค์ตรัสสอนเสร็จแล้วจึงตรัสแก่ซีโมนว่า, “จงถอยออกไปที่น้ำลึกหย่อนอวนลงจับปลา.”

⁵ซีโมนทูลตอบพระองค์ว่า, “อาจารย์เจ้าข้า, ข้าพเจ้าทั้งหลายทอดอวนคืนยังรุ่งไม่ได้อะไรเลย แต่ข้าพเจ้าจะหย่อนอวนลงตามคำของพระองค์.”

⁶เมื่อเขาหย่อนลงแล้วก็ล้อมปลาไว้เป็นอันมาก, จนอวนของเขากำลังขาดอยู่.

⁷เขาจึงทำสำคัญแก่เพื่อนที่อยู่ในเรืออีกลำหนึ่งให้มาช่วย. เขาก็มาช่วย แล้วได้ปลาเต็มลำเรือสองลำ, จนเรือเกือบจะจมลง.

⁸ฝ่ายซีโมนเปโตรเมื่อเห็นดังนั้น, ก็กราบลงที่พระชานุของพระเยซูทูลว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ขอเสด็จไปให้ห่างจากข้าพเจ้าเถิด, เพราะว่าข้าพเจ้าเป็นคนบาป.”

⁹เพราะว่าเขากับคนทั้งหลายที่อยู่ด้วยกันประหลาดใจด้วยปลาเป็นอันมากที่เขาจับได้นั้น.

¹⁰ยาโกโบและโยฮันบุตรของเซเบดาย, ผู้ร่วมการกับซีโมน, ก็ประหลาดใจเหมือนกัน. พระเยซูตรัสแก่ซีโมนว่า, “อย่ากลัวเลย, ตั้งแต่นี้ไปท่านจะเป็นผู้จับคน.”

¹¹เมื่อเขานำเรือมาถึงฝั่งแล้ว, เขาก็สละทิ้งสิ่งสารพัตรตามพระองค์ไป

¹²เมื่อพระองค์ทรงอยู่ในเมืองๆ หนึ่ง, นี่แน่ะ มีคนเป็นโรคเรื้อนเต็มทั้งตัว. เมื่อเขาเห็นพระเยซูก็ซบหน้าลงถึงดินอ้อนวอนทูลพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ถ้าพระองค์พอพระทัยพระองค์อาจจะทำให้ข้าพเจ้าหายโรคเป็นสะอาดได้.”

¹³พระองค์จึงเหยียดพระหัตถ์ออกถูกต้องคนนั้นตรัสว่า, “เราพอใจแล้ว, จงหายโรคและสะอาดเถิด.” ในทันใดนั้นโรคเรื้อนก็หายไปจากเขา.

¹⁴พระองค์จึงกำชับเขาว่า, “อย่าบอกผู้ใด, แต่จงไปสำแดงตัวแก่ปุโรหิต, และถวายเครื่องบูชาสำหรับคนที่หายโรคเรื้อนแล้ว ตามซึ่งโมเซได้สั่งไว้เพื่อให้เป็นพะยาน.”

¹⁵แต่กิตติศัพท์ของพระองค์ยิงเลื่องลือไป, และประชาชนเป็นอันมากมาชุมนุมกันเพื่อจะฟังพระองค์, และให้พระองค์รักษาโรคต่างๆ ของเขาให้หาย.

¹⁶แต่พระองค์เสด็จออกไปในที่สงัดและทรงอธิษฐาน

¹⁷วันหนึ่งเมื่อพระองค์ทรงสั่งสอนอยู่, มีพวกฟาริซายและพวกบาเรียนนั่งอยู่ด้วย. เขามาจากทุกหมู่บ้านในมณฑลฆาลิลาย, มณฑลยูดาย, และจากกรุงยะรูซาเลม. ฤทธิ์เดชของพระเจ้าก็สถิตอยู่ในพระองค์เพื่อจะรักษาเขาให้หายโรค.

¹⁸และนี่แน่ะ, มีผู้หามคนง่อยคนหนึ่งนอนบนที่นอน, และเขาหาช่องที่จะหามคนง่อยนั้นเข้ามาวางลงตรึงพระพักตรของพระองค์.

¹⁹เมื่อหาช่องเอาเข้ามาไม่ได้เพราะคนมาก, เขาจึงขึ้นไปดาดฟ้าหลังคาตึก หย่อนคนง่อยลงมากับทั้งที่นอนตามช่องกะเบื้องตรงท่ามกลางหมู่คนต่อพระพักตรพระเยซู.

²⁰เมื่อพระองค์ทรงเห็นความเชื่อของเขาพระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “บุรุษเอ๋ย, ความผิดของเจ้าทรงโปรดยกเสียแล้ว.”

²¹ฝ่ายพวกอาลักษณ์และพวกฟาริซายคิดในใจว่า, “ผู้ที่พูดหมิ่นประมาทนี้เป็นผู้ใดเล่า? ใครจะยกความผิดได้เว้นแต่พระเจ้าองค์เดียว?”

²²แต่เมื่อพระเยซูทรงทราบความคิดของเขา พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “ท่านทั้งหลายคิดอะไรในใจ?

²³ซึ่งจะว่า, ‘ความผิดของเจ้าโปรดยกเสียแล้ว.’ หรือจะว่า, ‘จงลุกขึ้นเดินไปเถิด.’ ข้างไหนจะง่ายกว่ากัน?

²⁴แต่เพื่อท่านทั้งหลายจะได้รู้ว่าบุตรมนุษย์มีอำนาจจะโปรดยกบาปโทษในแผ่นดินโลกได้,” พระองค์จึงตรัสแก่คนง่อยว่า, “เราสั่งเจ้าว่า, จงลุกขึ้นยกที่นอนไปยังบ้านของตนเถิด.”

²⁵ในทันใดนั้นเขาจึงลุกขึ้นต่อหน้าคนทั้งปวง, ยกเอาที่นอนซึ่งเขาได้นอนนั้นกลับไปยังบ้านของตนร้องสรรเสริญพระเจ้า.

²⁶คนทั้งปวงก็อัศจรรย์ใจมากยิ่งนัก, และได้สรรเสริญพระเจ้า, ต่างเต็มไปด้วยความกลัวและพูดว่า, “วันนี้เราได้เห็นสิ่งแปลกประหลาด.”

²⁷ภายหลังเหตุการณ์เหล่านั้นพระองค์ได้เสด็จออกไป, และได้เห็นคนเก็บภาษีคนหนึ่งชื่อเลวีนั่งอยู่ที่ด่านภาษี. พระองค์ตรัสแก่เขาว่า. “จงตามเรามาเถิด.”

²⁸เขาก็สละทิ้งสิ่งสารพัตรลุกขึ้นตามพระองค์ไป

²⁹เลวีได้จัดให้มีการเลี้ยงใหญ่ในเรือนของตนเพื่อเป็นเกียรติยศแก่พระองค์. มีคนเก็บภาษีและคนอื่นมากมายมาร่วมโต๊ะด้วยกัน.

³⁰ฝ่ายพวกฟาริซายและพวกอาลักษณ์ของเขากะซิบบ่นติพวกศิษย์ของพระองค์ว่า, “เหตุไฉนพวกท่านมากินและดื่มกับพวกเก็บภาษีและกับพวกคนบาป?”

³¹พระเยซูตรัสตอบเขาว่า, “คนปกติไม่ต้องการหมอแต่คนเจ็บต้องการหมอ.

³²เรามิได้มาเพื่อจะเรียกคนชอบธรรม. แต่มาเรียกคนบาปให้กลับใจเสียใหม่.”

³³เขาทูลพระองค์ว่า, “พวกศิษย์ของโยฮันถือศีลอดอาหารและอธิษฐานเนืองๆ. และศิษย์ของพวกฟาริซายก็ถือเหมือนกัน. แต่ศิษย์ของท่านกินและดื่ม.”

³⁴ฝ่ายพระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “ท่านจะกระทำให้สหายของเจ้าบ่าวอดอาหาร. เมื่อเจ้าบ่าวยังอยู่กับเขาได้หรือ

³⁵แต่จะมีวันหนึ่งเมื่อเจ้าบ่าวจะถูกพรากไปจากเขา วันนั้นเขาจะอดอาหาร.”

³⁶พระองค์ยังตรัสคำเปรียบข้อหนึ่งแก่เขาด้วยว่า, “ไม่มีผู้ใดฉีกท่อนถ้าจากเสื้อใหม่มาปะเสื้อเก่าถ้าทำอย่างนั้นเสื้อใหม่นั้นจะขาดเสียไป, ทั้งท่อนผ้าที่เอามาจากเสื้อใหม่นั้นก็จะไม่สมกับเสื้อเก่าด้วย.

³⁷ไม่มีผู้ใดเอาน้ำองุ่นใหม่ใส่ถุงหนังเก่า ถ้าทำอย่างนั้นนํ้าองุ่นใหม่จะระเบิดทำให้ถุงหนังขาดและนํ้าองุ่นจะหกเสีย, ถุงหนังก็จะเสียไปด้วย.

³⁸แต่น้ำองุ่นใหม่ต้องใส่ในถุงหนังใหม่.

³⁹ไม่มีผู้ใดเมื่อกินน้ำองุ่นเก่าแล้วจะอยากได้น้ำองุ่นใหม่, เพราะเขาย่อมว่า, “ของเก่านั้นดีแล้ว.”