Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 1 Bible Online

พระบัญญัติ 1 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 1

¹ข้อความนี้เป็นคำที่โมเซได้กล่าวแก่พวกยิศราเอลที่ฟากแม่น้ำยาระเด็นข้างโน้นที่ป่าหุบเขาตรงตำบลซูพ, ท่ามกลางฟาราน, โธเฟ็ล, ลาบาน, ฮะเซโรธ, และดีซาฮาบ.

²(ทางแต่โฮเร็บสิบเอ็ดวันตามทางภูเขาเซอีรจนคาเดชบัรเนอะ.)

³ในปีที่สี่สิบ, เดือนสิบเอ็ด, วันที่ ๑ นั้น, โมเซได้กล่าวแก่พวกยิศราเอล, ตามบรรดาถ้อยคำที่พระยะโฮวาตรัสสั่งท่านให้กล่าวแก่เขาทั้งหลาย;

⁴เมื่อเขาได้ประหารชีวิตซีโฮนกษัตริย์ชาติอะโมรี, ที่อยู่เมืองเฮศโบน, และโอฆกษัตริย์บาซานผู้ซึ่งอยู่อัศธาโรธในตำบลเอ็ดระอีนั้นแล้ว:

⁵ณ ที่ฟากแม่น้ำยาระเด็นข้างโน้น, ที่เมืองโมอาบ, โมเซได้อธิบายพระบัญญัติ, นี้ว่า,

⁶พระยะโฮวาพระเจ้าของเราได้ตรัสสั่งแก่เราทั้งหลาย, ที่ภูเขาโฮเร็บนั้นว่า;

⁷เจ้าทั้งหลายได้อาศัยที่ภูเขานี้นานพอแล้ว, เจ้าทั้งหลายจงกลับ, เดินตามทาง, ไปยังภูเขา, พวกอะโมรี, และที่ใกล้เคียงกันในที่หุบเขา, และในที่ภูเขาทั้งหลาย, และในที่ราบต่ำ, และในตำบลทิศใต้, และที่ริมทะเล. แผ่นดินชาติคะนาอัน, และภูเขาละบาโนนจนถึงแม่น้ำใหญ่, คือแม่น้ำฟะราธ.

⁸นี่แน่ะ, เราได้ตั้งแผ่นดินนั้นไว้ตรงหน้าเจ้าทั้งหลาย: เจ้าทั้งหลายจงเข้าไปปกครองแผ่นดินนั้น, ซึ่งยะโฮวาทรงสัญญาแก่ปู่ย่าตายายของเจ้า คืออับราฮาม, ยิศฮาค, และยาโคบว่า, จะให้แก่เขาทั้งหลายและเผ่าพันธุ์ของเขาด้วย

⁹ครั้งนั้นเราได้บอกเจ้าทั้งหลายว่า, เราทนพวกเจ้าคนเดียวไม่ไหว:

¹⁰พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้บันดาลให้เจ้าทั้งหลายทวีมากขึ้น, และนี่แน่ะ, พวกเจ้ามีจำนวนมากดุจดาวทั้งหลายบนอากาศ.

¹¹(ขอให้พระยะโฮวาพระเจ้าของปู่ย่าตายายของเจ้าทรงกระทำให้เจ้าทั้งหลายมากทวีขึ้นพันเท่า, และทรงอวยพรแก่เจ้า. เหมือนอย่างพระองค์ได้ทรงสัญญาไว้แก่เจ้าทั้งหลาย!)

¹²เราจะทนความลำบาก, ความหนัก, และความทุ่มเถียงของเจ้าคนเดียวอย่างไรได้? จงเลือกเอาคนที่มีปัญญา, ความรู้, และคนทีมีชื่อตามตระกูลพวกเจ้า.

¹³และเราจะตั้งเขาเป็นหัวหน้าเจ้าทั้งหลาย.

¹⁴เจ้าทั้งหลายได้ตอบเรา, และว่า, สิ่งที่ท่านกล่าวนั้นดีควรกระทำ.

¹⁵เราจึงได้เลือกคนหัวหน้าในทุกตระกูลของพวกเจ้า, ซึ่งเป็นคนมีปัญญา, และความรู้, ตั้งไว้เป็นใหญ่เหนือเจ้าทั้งหลาย. ให้เป็นนายพัน, นายร้อย, นายห้าสิบ, นายสิบ, และพนักงานต่าง ๆ ตามตระกูลของพวกเจ้า.

¹⁶ครั้งนั้นเราได้บังคับสั่งพวกตระลาการของเจ้าทั้งหลาย, และว่า, จงพิจารณาความของพี่นองทุกคน, กับแขกเมืองที่อยู่ด้วยเขา, และตัดสินตามความยุตติธรรม.

¹⁷เจ้าทั้งหลายอย่าเห็นแก่หน้าผู้ใดในการพิพากษา; จงฟังท่านผู้ใหญ่ผู้น้อยเหมือนกัน; เจ้าทั้งหลายอย่ากลัวผู้ใด; เพราะการพิพากษานั้นเป็นการของพระเจ้า: และถ้อยคำที่ยากนัก, จงนำมาแจ้งแก่เรา, และเราจะพิจารณา.

¹⁸ครั้งนั้นเราได้บังคับสั่งเจ้าทั้งหลายให้ทำบรรดาการที่ควรเจ้าจะกระทำ

¹⁹เราได้ออกไปจากภูเขาโฮเร็บ, เดินตลอดป่าใหญ่อันเป็นที่น่ากลัว, ที่เจ้าทั้งหลายได้เห็นนั้นตามทางภูเขาพวกอะโมรี, ตามคำพระยะโฮวาเจ้าของเราได้ตรัสสั่งเรา; แล้วเราก็มาถึงคาเดชบัรเนอะ,

²⁰และเราได้บอกเจ้าว่า, เจ้าทั้งหลายก็ถึงภูเขาพวกอะโมรีแล้ว, ที่พระยะโฮวาพระเจ้าของเราประทานให้แก่เราทั้งหลาย.

²¹นี่แน่ะ, พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ทรงตั้งแผ่นดินเมืองนั้นไว้ตรงหน้าเจ้า: เจ้าจงขึ้นไปปกครองแผ่นดินนั้น, ตามคำของพระยะโฮวาพระเจ้าของปู่ย่าตายายของเจ้าได้ตร้สสั่ง; เจ้าอย่ากลัว, อย่าตกใจเลย.

²²เจ้าทั้งหลายทุกคนได้มาหาเรา, พูดว่า, ข้าพเจ้าทั้งหลายจะใช้คนให้ไปข้างหน้าและสอดแนมดูแผ่นดินนั้น, ให้นำข่าวมาถึงเราให้รู้ว่าเราจะต้องขึ้นไปทางไหนและจะไปถึงหัวเมืองไหนก่อน.

²³คำนั้นเราก็เห็นดีด้วย; และเราได้เลือกสิบสองคนมาจากพวกเจ้า, ตระกูลละคน:

²⁴แล้วเขาได้หันกลับขึ้นไปที่ภูเขา, มาถึงห้วยชื่อเฮศโฆล, สอดแนมดูที่นั้น.

²⁵เขาทั้งหลายได้เก็บผลไม้เมืองนั้นมาในมือให้เรา, และนำข่าวมาว่า, แผ่นดินนั้นที่พระยะโฮวาพระเจ้าของเราจะประทานให้เรานั้นเป็นที่ดี

²⁶แต่เจ้าทั้งหลายไม่ยอมขึ้นไป. ขัดขืนคำสั่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า:

²⁷และเจ้าทั้งหลายได้บ่นติเตียนในกระโจมของตน, และว่า, เพราะพระยะโฮวาทรงชังเราทั้งหลาย, พระองค์จึงทรงพาเราทั้งหลายออกมาจากประเทศอายฆุบโต, จะได้มอบเราไว้ในมือพวกอะโมรี, เพื่อจะทำลายเราเสีย.

²⁸เราทั้งหลายจะขึ้นไปที่ไหนเล่า? พวกพี่น้องของเราได้ทำอกใจของเราให้ฝ่อท้อถอยไป, และว่า, คนเหล่านั้นใหญ่สูงกว่าพวกเราอีก; เมืองทั้งปวงนั้นมีกำแพงเทียมฟ้า; และที่นั้นเราได้เห็นพวกอะนาคด้วย.

²⁹เราจึงได้สั่งเจ้าทั้งหลายว่า, อย่าครั่นคร้าม, หรือกลัวเขาเลย

³⁰พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าผู้นำหน้าเจ้า, พระองค์จะทรงต่อตีแทนเจ้า, ตามบรรดาการที่พระองค์ได้ทรงกระทำเพื่อเจ้าในประเทศอายฆุบโตต่อหน้าเจ้าทั้งหลาย;

³¹และในป่านั้น, ที่เจ้าทั้งหลายได้เห็นพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ทรงอุ้มเจ้าทั้งหลายอย่างไร, ดุจดังมนษย์อุ้มบุตรของตน ในบรรดาทางที่เจ้าทั้งหลายได้ไปนั้น, จนมาถึงตำบลนี้,

³²แต่ในสิ่งนี้เจ้าทั้งหลายมิได้เชื่อพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า,

³³ผู้ได้ทรงนำทางข้างหน้าเจ้า, เพื่อจะหาที่ให้เจ้าทั้งหลายตั้งกระโจมของเจ้า, กลางคืนพระองค์ได้ประทานให้มีแสงไฟ, และกลางวันให้มีเมฆ, เพื่อจะทรงโปรดให้เจ้าทั้งหลายเห็นทางที่ควรจะไป

³⁴พระยะโฮวาได้ทรงฟังเสียงคำพูดของเจ้าทั้งหลาย, จึงทรงกริ้ว,

³⁵และทรงสาบานว่า, แท้จริงไม่มีผู้ใดในคนชาติชั่วนี้แม้นสักคนเดียวที่จะได้เห็นแผ่นดินอันผาสุกนั้นเลย, ที่เราได้สัญญาว่าจะประทานแก่ปู่ย่าตายายของเจ้าทั้งหลาย,

³⁶เว้นไว้แต่คาเล็บบุตรยะฟูเน; เขาจะเห็นเมืองนั้น, และเราจะให้แผ่นดินที่เขาได้เหยียบไว้นั้นแก่เขา, และเผ่าพันธุ์ของเขา, เพราะเขาได้ทำตามคำสั่งแห่งพระยะโฮวาถ้วนถี่.

³⁷พระยะโฮวาก็ทรงพิโรธแก่เราด้วยเพราะเหตุเจ้าทั้งหลาย, ตรัสว่า, เจ้าจะไม่ได้เข้าไปในที่นั่นด้วย.

³⁸ยะโฮซูอะบุตรนูน, ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้า, เขาจะได้เจ้าไป: จงอุดหนุนใจของเขา: เพราะเขาจะพาพวกยิศราเอลให้ไปรับที่นั้นเป็นกรรมสิทธิ์.

³⁹แต่ทว่าลูกเด็กทั้งหลายของเจ้าที่เจ้าว่าจะเสียนั้น, และทารกของเจ้าที่ในวันนั้นมิได้รู้จักผิดและชอบ, เขาจะเข้าไปที่นั้น, แผ่นดินนั้นเราจะให้แก่เขา, และเขาจะปกครองอยู่ที่นั้น.

⁴⁰แต่ฝ่ายเจ้าทั้งหลาย, จงกลับเดินทางป่าตามทางทะเลแดง

⁴¹ครั้งนั้นเจ้าทั้งหลายได้ตอบแก่เราว่า, ข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำผิดต่อพระยะโฮวาแล้ว, ข้าพเจ้าทั้งหลายจะขึ้นไปและสู้รบ, ตามบรรดาถ้อยคำที่พระยะโฮวาพระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลายได้ตรัสสั่งนั้น. และเจ้าทั้งหลายได้คาดอาวุธเตรียมตัวไว้ทุกคน, แล้วบังอาจขึ้นไปยังภูเขา.

⁴²พระยะโฮวาได้ตรัสสั่งแก่เราว่า, เจ้าจงกล่าวแก่คนทั้งหลายนั้นว่า, อย่าขึ้นไปสู้รบเลย: เพราะเรามิได้อยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย; กลัวเกลือกว่าเจ้าทั้งหลายจะถูกอาวุธพ่ายแพ้พวกศัตรูนั้น.

⁴³เราจึงบอกเจ้าทั้งหลายดังนั้น, และเจ้าทั้งหลายไม่ได้ฟัง; แต่ได้กบฏต่อคำของพระยะโฮวา, มีใจองอาจ, และได้ขึ้นไปที่ภูเขานั้น.

⁴⁴และพวกอะโมรีที่อยู่ภูเขานั้น, ก็ได้ออกมาต่อสู้, และไล่ตีเจ้า, ดุจดังฝูงผึ้งไล่, และได้พิฆาตฆ่าเจ้าในตำบลเซอีร, จนถึงฮัรมา.

⁴⁵และเจ้าทั้งหลายได้กลับมาร้องไห้ต่อพระพักตรพระยะโฮวา; แต่พระยะโฮวาไม่ได้ทรงฟังเสียงร้อง, และไม่ได้ทรงเงี่ยพระโสต

⁴⁶แล้วเจ้าทั้งหลายได้อาศัยอยู่ตำบลคาเดชหลายวัน, ตามวันทั้งหลายที่ท่านได้อยู่นั้น